Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Rapportcijfers 2022: Quick-Step-Alpha Vinyl – Remco Evenepoel klasse apart
Nu het wielerseizoen 2022 erop zit, kunnen we de balans opmaken. In de rubriek Rapportcijfers legt WielerFlits alle achttien WorldTour-teams en vier ProTeams langs de meetlat, van het laagste geklasseerde team op de UCI Ranking naar het hoogste. De community mag daar vervolgens een cijfer aan geven. Vandaag behandelen we Quick-Step-Alpha Vinyl.
Doelen 2022
Al jaren zijn de voorjaarsklassiekers dé afspraak voor de ploeg van teammanager Patrick Lefevere. Voor 2022 was het niet anders. Als collectief moesten ze scoren in de Vlaamse klassiekers en met wereldkampioen Julian Alaphilppe en Remco Evenepoel waren de ambities voor de Ardennenklassiekers eveneens hoog. In de Giro d’Italia en Tour de France richtte The Wolfpack zich op ritzeges. Met Evenepoel zouden ze dan in de Vuelta a España proberen om voor de eindzege te gaan.
Klassiekers
Hoewel Quick-Step in een adem gepaard gaat met het voorjaar, kunnen we daar dit jaar kort en krachtig over zijn: de Vlaamse Klassiekers draaiden uit op een groot drama. Geen enkele kopman haalde zijn niveau, waardoor de ploeg ook niet met het collectief kon spelen. Een negende plek van Florian Sénéchal in Omloop Het Nieuwsblad was het grootste wapenfeit.
foto: Cor Vos
In de heuvelklassiekers ging het wat dat betreft beter. Kasper Asgreen – nadat hij begin maart derde werd in een zware editie van Strade Bianche – werd zesde in de Amstel Gold Race, terwijl Julian Alaphilippe geklopt werd in ‘zijn’ Waalse Pijl. Remco Evenepoel zorgde dan voor een klapper van jewelste, door op imponerende wijze naar de zege in Luik-Bastenaken-Luik te soleren.
Belangrijkste resultaten
Luik-Bastenaken-Luik – 
(Remco Evenepoel)
Strade Bianche – 
(Kasper Asgreen)
Waalse Pijl – 4e (Julian Alaphilippe)
Amstel Gold Race – 6e (Kasper Asgreen)
Omloop Het Nieuwsblad – 9e (Florian Sénéchal)
Parijs-Roubaix – 10e (Yves Lampaert)
Grote rondes
In de Giro d’Italia ging de Belgische ploeg op zoek naar ritwinst en die volgde vrijwel meteen. Oudgediende Mark Cavendish mocht al in de eerste massasprint – toen er nog op Hongaars grondgebied gereden werd – juichen. De Brit spurtte nog twee keer naar een derde plek, de plaats die hij in Verona ook had in het puntenklassement. Vanuit vroege vluchten verzamelden ook Davide Ballerini, Mauri Vansevenant en Mauro Schmid ereplaatsen.
foto: Cor Vos
De Tour de France begon voor Quick-Step-Alpha Vinyl met een daverende verrassing. In Kopenhagen was het niemand minder dan Yves Lampaert die naar de zege snelde in de openingstijdrit, waarmee hij dus ook de eerste gele trui greep. Een dag later zette Fabio Jakobsen meteen de toon door de eerste massasprint te winnen. In de derde etappe werd hij nog vijfde, maar behoudens een vierde plek voor Florian Sénéchal in de negentiende etappe was de Tour wat flauwtjes. Desalniettemin wonnen ze wel twee etappes.
Met onder andere Julian Alaphilippe in steun kreeg Remco Evenepoel een volledig op hem ingericht team mee naar de Ronde van Spanje. In de ploegentijdrit in Utrecht werden ze derde en op de eerste aankomst bergop bleek het Belgische supertalent de beste klimmer van de klassementsrenners te zijn. Hij pakte er de leiding, won in het vervolg nog twee etappes en zou behoudens de laatste dagen – toen hij toch wat barstjes vertoonde – niet meer in de problemen komen. Remco Evenepoel won soeverein de Vuelta.
foto: Cor Vos
Belangrijkste resultaten
Giro d’Italia – ritzege (Mark Cavendish)
Tour de France – ritzeges (Yves Lampaert, Fabio Jakobsen)
Vuelta a España – algemeen klassement, jongerenklassement + ritzeges (Remco Evenepoel)
Overige wedstrijden
Wat opvalt in vergelijking met een jaar eerder, is dat Quick-Step-Alpha Vinyl achttien zeges minder boekte in 2022. Desondanks zijn 47 gewonnen koersen nog altijd heel erg veel. Het merendeel werd behaald in rittenkoersen, waar de kopmannen, sprinters of vluchters uitpakten. Remco Evenepoel was in zijn eentje goed voor de eindzeges in de rondes van Noorwegen en de Algarve.
Mauro Schmid wist dan na een secondespel de Ronde van België op zijn naam te schrijven. Verder werd in eigen land Kuurne-Brussel-Kuurne, de Elfstedenronde Brugge en het Kampioenschap van Vlaanderen (allen Jakobsen) gewonnen, net als twee ritten in de Tour de Wallonie (Alaphilippe en Ballerini).
foto: Cor Vos
De grootste zege buiten de hierboven genoemde categorieën, komt eveneens op naam van Evenepoel. Hij won voor de tweede keer in zijn nog jonge loopbaan de Clásica San Sebastián. Op WorldTour-niveau waren eer voorts nog ritzeges in de UAE Tour (Cavendish), Parijs-Nice (Jakobsen), de Ronde van Catalonië (Ethan Vernon en Andrea Bagioli), de Ronde van het Baskeland (Alaphilippe) en de Ronde van Zwitserland (Evenepoel).
Een andere memorabele zege was die van Cavendish in Milaan-Turijn. Maar al bij al heeft Evenepoel deze ploeg gedragen. De verdiende wereldkampioen was klassen beter dan zijn collega’s bij Quick-Step Alpha Vinyl en bijgevolg het hele peloton.
Belangrijkste resultaten
Clásica San Sebastián – (Remco Evenepoel)
Parijs-Nice – ritzege (Fabio Jakobsen)
Baloise Belgium Tour – algemeen klassement (Mauro Schmid) + [flagnr1] [flagnr1] ritzeges (Fabio Jakobsen)
Volta a Catalunya – ritzeges (Ethan Vernon, Andrea Bagioli)
Kuurne-Brussel-Kuurne – (Fabio Jakobsen)
Eindcijfer
Aan het eind van alle rapporten telt WielerFlits de resultaten van de drie onderdelen bij elkaar op en presenteert dan de gemiddelde cijfers per ploeg in een apart artikel.
In de rubriek Rapportcijfers geven jullie alle achttien WorldTour-ploegen, de ProTeams Alpecin-Deceuninck, Arkéa Samsic, TotalEnergies en Uno-X rapportcijfers op basis van hun seizoen. We werken de UCI Team Ranking van 2022 van beneden naar boven af. Jullie kunnen de teams beoordelen met drie cijfers, te geven op de onderdelen klassiekers, grote rondes en overige koersen.
Onder de klassiekers verstaan we de volgende grote koersen: Omloop Het Nieuwsblad, Strade Bianche, Milaan-San Remo, E3 Saxo Bank Classic, Dwars Door Vlaanderen, Gent-Wevelgem, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Amstel Gold Race, Waalse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije. De grote rondes spreken voor zich, waardoor alle andere koersen vallen onder overige wedstrijden.
-
Rapportcijfers 2022: Jumbo-Visma – Buitenlanders maken Nederlandse droom waar -
Rapportcijfers 2022: UAE Emirates – Zonder Tadej Pogacar talentvol, maar niet veel soeps -
Rapportcijfers 2022: INEOS Grenadiers – Geld maakt niet gelukkig, ondanks Dylan van Baarle -
Rapportcijfers 2022: BORA-hansgrohe – Geslaagde transitie na tijdperk-Peter Sagan -
Rapportcijfers 2022: Intermarché-Wanty-Gobert – Biniam Girmay stuwt de ploeg naar grote hoogte -
Rapportcijfers 2022: Quick-Step-Alpha Vinyl – Remco Evenepoel klasse apart -
Rapportcijfers 2022: Groupama-FDJ – Arnaud Démare haalt zijn gram -
Rapportcijfers 2022: Bahrain Victorious – Kopmannen staan op na wegvallen Sonny Colbrelli -
Rapportcijfers 2022: Alpecin-Deceuninck – Al lang niet meer afhankelijk van Mathieu van der Poel -
Rapportcijfers 2022: Cofidis – Het spook van de WorldTour -
Rapportcijfers 2022: Movistar – Enric Mas een doekje voor het bloeden -
Rapportcijfers 2022: Trek-Segafredo – Mads Pedersen mist de kers op de taart -
Rapportcijfers 2022: Arkéa Samsic - Quintana maakt niet meer het verschil -
Rapportcijfers 2022: Lotto Soudal - Verdiende degradatie -
Rapportcijfers 2022: AG2R Citroën - Hoogmoed kwam voor de (diepe) val -
Rapportcijfers 2022: BikeExchange-Jayco - Groenewegen en Matthews redden het vege lijf -
Rapportcijfers 2022: TotalEnergies - Met geld gesmeten, maar geen pay-off -
Rapportcijfers 2022: EF Education-EasyPost - Kleurrijk? Kleurloos! -
Rapportcijfers 2022: Israel-Premier Tech - Wijsheid komt met de jaren, maar daar koop je niets voor -
Rapportcijfers 2022: Team DSM - Arensman als doekje voor het bloeden -
Rapportcijfers 2022: Astana Qazaqstan - Vinokourov betaalt de prijs voor onsamenhangend verhaal -
Rapportcijfers 2022: Uno-X - Noren tanken vertrouwen voor duurzame toekomst -
De rubriek Rapportcijfers keert terug!
Als je de voorjaarsklassiekers afzonderlijk zou beoordelen voor QS, dan kwam je voor mij uit op een hele bak onvoldoendes, en een 10 voor LBL.
Als je de grote rondes zou beoordelen, dan zou de Giro voor mij een 4 zijn, de TdF een 6-je (2 ritzeges en een dagje geel is mager voor QS), en de Vuelta een 10.
En ook de rest van de koersen: heel vaak Evenepoel, iets minder vaak Jakobsen, en eigenlijk daaromheen heel weinig. Bijna wolfpack-onwaardig...
Is het dan unfair om ondanks een monument een onvoldoende of 6je te geven voor het voorjaar? En is het dan unfair om een 6 of 7 te geven voor de grote rondes ondanks de Vuelta?
Ach, zo heeft iedereen zijn gelijk. En hebben we wat om over te ouwehoeren
Zoals ooit eerder uitgelegd weiger ik deze ploeg nog te beoordelen op een verloren Vlaamsch voorjaar omdat de equipe zich heeft gevormd richting een sterke kern voor heuvelachtig parcours. En ja daar hebben ze ook de grote vissen gescoord (in de heuvels) en pak je daar de (in mijn ogen) snelste sprinter van 2022 bij dan ben je gewoon wereldtop in drie disciplines: tijdrijden, heuvels, sprinten. Een 8,3 is dan dik verdiend en misschien zelfs aan de magere kant.
Asgreen en Alaphilippe met een heel moeilijk jaar en dan wordt het ook moeilijk als team. Uiteindelijk een klein wonder hoe het nog uitgedraaid is.
Jakobsen wel erg succesvol met ook nog de Europese titel (net als het WK kan ik het niet helemaal los zien van de merkenploeg), enkel in de Tour vond ik het wat weinig voor dé topsprinter. Volgend seizoen herkansing. Cav had het na topjaar 2021 ook wat moeilijker.
Middenveld met types als Stybar, Sénéchal en Ballerini wist ook niet echt te overtuigen. Lampaert dan weer wel met een goede Roubaix en vooral ritwinst en geel in de Tour.
Klassiekers vind ik lastiger om te beoordelen. Tuurlijk winst in Luik is geweldig, maar voor Quick Step is het doel altijd het Vlaamse voorjaar en daar zijn ze eigenlijk te onzichtbaar geweest en de prestaties ondermaats geweest.
Overige koersen natuurlijk gewoon weer goed.
Eigenlijk waren er voor mij maar 2 renners in deze ploeg ECHT op de afspraak: Evenepoel en Jakobsen. Zonder deze twee hadden ze eigenlijk op alle facetten een dikke onvoldoende gescoord, zeker ook omdat je bij deze ploeg toch ook een verwachtingspatroon mag hebben obv voorgaande jaren en de name die er rond fietsen.
Uiteindelijk kom ik op een krappe 6 voor het voorjaar (1 monument is mooi, maar de rest was eigenlijk QS onwaardig qua uitslagen EN aanwezigheid in de koers), een 9 voor de rondes (Vuelta gewonnen en geel+ritten in de TdF), en een 5 voor de rest.
Eigenlijk vind ik het vooral boeiend wat er komend jaar gaat gebeuren. Gaat Evenepoel bevestigen (overtreffen van 2022 zou heel knap zijn), en gaat de ploeg transformeren naar klassementsploeg? Wat met Merlier vs Jakobsen? Gaan de andere vedetten zich herpakken? Komt er nog wat uit de breedte zoals voorgaande jaren, of is het van Wolfpack naar een troep leeuwinnen die werken voor de leeuwenkoning?
Net als jou wacht ik op een passend forum waarbij de doelstellingen en verwachtingen voor seizoen '23 besproken worden. Een discussie waar fans niet direct in de kramp schieten als het toch wel opmerkelijke koersverloop van het wk ter sprake wordt gebracht en de schier onmogelijke herhaling van dit soort huzarenstukjes. Ik vermoed namelijk dat Evenepoel in '23 ook op 50 km van de streep kopmannen in zijn wiel zal vinden die hem a la Colbrelli misbruiken als locomotief. Rijdt hij Pogacar, van der Poel en Van Aert er dan ook in San Remo af dan is hij niet de nieuwe Merckx maar de nieuwe Valentino Rossi (en sta ook ik op de bank te applaudisseren, maar ik zie het gewoon niet gebeuren).
Vreemd dat je dat van Evenepoel zou verwachten. Ineens zou hij op zo'n vlak parcours met daarna een paar korte hellingen de meest explosieve renners ter wereld moeten lossen?
Enige manier dat Evenepoel MSR kan winnen is met een vroege verrassingsaanval, waarna er te veel gekeken wordt en Alaphilippe als de in het verleden meest explosieve op de Poggio de groep kan lamleggen. Of bijpikkelen na de Poggio, waarna hij à la Stuyven van een moment van aarzeling kan profiteren. En dan met zijn tijdritcapaciteiten naar de finish.
Op dergelijk parcours de punchers glad uit het wiel rijden, is totaal niet de kwaliteit van Evenepoel. Parcours van het WK met het dubbel aantal hoogtemeters van MSR was natuurlijk een pak zwaarder.
Indien je het goed leest Sjors dan verwacht ik dat niet.
LBL bijvoorbeeld: waarom is Powless de enige die op hem reageert?
Het WK: hoe kan het dat hij in de kopgroep terecht komt, terwijl alle andere kleppers in het peloton zitten?
Natuurlijk is het dan ZIJN kwaliteit om het af te maken, maar het begint m.i. met het falen van veel anderen door niet mee te zijn. En dat is denk ik vaak geen kwestie van niet de benen hebben, maar van niet de ballen hebben. Het kruit droog willen houden tot op de Roche aux Faucons... San Sebastian dit jaar was voor mij van heel andere orde: daar reed hij iedereen gewoon klink uit het wiel, en is in die zin wat mij betreft zijn strafste overwinning dit jaar.
Hij krijgt nu met zijn WK trui wel een extra handicap: nog zichtbaarder in het peloton, en vaak nog meer geviseerd. Het scenario LBL of WK zou dus eigenlijk niet meer mogen gebeuren als ploegen hun huiswerk doen.
Ik denk niet dat veel volgers - enkele idolate dromers buiten beschouwing gelaten - verwachten dat hij jaarlijks 3-4 wedstrijden als MSR, LBL, WK of Lombardije wint of Van Aert/Van der poel/Pogacar vlotjes uit het wiel rijdt in bepaalde wedstrijden.
Er is wat mij betreft ook een verschil tussen zijn zeges in LBL (een eerder verrassend moment kiezen om weg te rijden zodat er weinig topfavorieten klaar zitten of meedurven en daarna een extreem hoog 45'-wattage rijden), San Sebastian (op een overduidelijk moment en met alle favorieten in het wiel gewoon een extreem hoog 15'-wattage duwen zodat niemand kan volgen) of WK (tactisch anticiperen en de subtoppers uit zijn groep versmachten, niet door explosiviteit maar door onophoudelijk te blijven aanvallen tot er niemand nog z'n wiel kan houden).
De LBL-tactiek en WK-tactiek zullen waarschijnlijk alsmaar minder vaak succesvol uitgevoerd kunnen worden. Al blijft het wel een voordeel dat je op een WK kan schermen met het duo Evenepoel-Van Aert en het duo Evenepoel-Alaphilippe in bepaalde klassiekers. Maar de San Sebastian-tactiek, die zal nog wel af en toe succesvol blijken, het aantal renners dat hij op die manier niét overboord krijgt als hij in topvorm is lijkt me eerder beperkt en er zullen wel eens klassiekers zijn waar die niet aanwezig zijn of niet in topvorm.
Maar om zelf ook realisme te prediken: als hij om de twee jaar een wedstrijd uit het rijtje Lombardije, San Sebastian, Luik, Amstel, Strade, WK kan winnen zou het voor mij al een gigantisch succes zijn.
Denk inderdaad dat een seizoen als dit eigenlijk niet te overtreffen is, anders dan met een tourzege.
Maar of hij zijn kunstjes van dit jaar in de eendagswedstrijden gaat kunnen herhalen weet ik niet. Ik dacht ook afgelopen jaar al dat iedereen zou weten wat Evenepoel kan en hoe hij zijn koersen wint. En dat je hem geen 50 meter moet geven, maar direct op het wiel moet zitten. En dat je zelf al een goede renner moet zijn om je wagonnetje aan te pikken, en dat dit niet iedere renner gegeven is. Praat met Vocsnor, die weet ervan.
En dan snap ik niet dat je hem laat rijden op de top van de Redoute (het perfecte Remco-lanceerplatform) of laat meesluipen met een groepje subtoppers. Maar blijkbaar redeneren renners of ploegleiders anders. En gezien de conservatieve wielerwereld zou het mij niet verbazen als Evenepoel komend jaar ook weer gewoon weg rijdt bovenaan de Redoute, en dat opnieuw enkel Powless probeert te volgen...
- er zijn types die vooral hun klimvermogen en/of explosiviteit in de schaal kunnen werpen en dus echt moeten wachten op de slotronde van het WK of de Roche aux faucons om kans te maken. Een aanval van Remco volgen zo ver van de meet is voor hen zelfmoord (en zo verhinder je Remco misschien om te winnen, daar koop je dan zelf ook maar weinig mee), een ploegmaat van B-garnituur meesturen om het op te lossen is al helemaal kansloos.
- je kan als renner ook gewoon niet de hele dag in "het juiste wiel" zitten. In LBL was het peloton nog niet helemaal herschikt na die zware val, als je niet op de eerste twee rijen zat zag je niet eens dat hij vertrok. Bovendien zijn er wel tien "juiste" wielen, je kan onmogelijk elk van die mogelijke favorieten in de gaten houden. Ik neem aan dat je je nog geen zorgen maakt als je op 80km van de meet nog bij Van Aert en Pogacar rijdt.
- Een renner als Evenepoel leert ook wel meer en meer z'n moment te kiezen, uiteraars gestuurd vanuit de volgwagen en geholpen door ploegmaats. Als hij bovenop La Redoute had gezien dat alle favorieten aan z'n wiel kleefden had hij waarschijnlijk een ander moment gekozen (alleen Vandenbroucke kon straat en huisnummer voor z'n aanval op voorhand communiceren aan de concurrentie). Bovendien is het typisch in zo'n peloton dat er wel geroepen wordt als ze een man als Evenepoel zien opschuiven, maar je kan onmogelijk dwars door het peloton naar z'n wiel en meestal zijn er wat ploegmaats die de poort achter een opschuivende kopman vakkundig weer sluiten (en dan niet op de ostentatief arrogante en agressieve manier zoals met die gouden kilometer).
Ik denk dat sommigen hier de beste vorm van bepaalde renners nemen en dan denken dat ze die in elke grote koers zomaar kunnen aanspreken. Pogacar kan Evenepoel altijd en overal volgen om hem dan eraf te punchen of te kloppen in de sprint? Hij moet alleen willen of de ballen hebben? Welnee.
Pogacar moest er op het WK trouwens op de op 2 na laatste keer Mount Pleasant verschrikkelijk hard af toen Van Aert versnelde. Die had die dag 'gewoon' niet de benen om te winnen.
Na LBL zegt Van Aert dat hij Evenepoel ziet vertrekken op La Redoute maar scheel van verzuring zag en er zelfs niet aan moest denken te proberen volgen. Die blijft niet 'gewoon' zitten.
Door zijn solo's lijken sommige types hier te denken dat ze hem die koersen gewoon maar op een presenteerblaadje hebben gelaten. In het peloton kijkt men er enigszins anders naar lijkt me, ook de 'kopmannen'. Zeker in die zware koersen komen de beste renners wel bovendrijven, denk je nou echt dat die grote mannen niet durven koersen als er een WK of monument op het spel staat?
Ik ga een heel stuk mee in je redenering, en de kwaliteiten van Evenepoel zijn overduidelijk als je ziet welke renners er al gestorven zijn in zijn wiel.
Maar toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat het tactisch vernuft achter in de ploegleidersauto's niet veel verder komt dan het denken in vaste patronen en clichés. Zoals bijna altijd op het WK: alle ploegleiders zeggen "sparen tot de laatste ronde", en als de renners dit ook allemaal perfect uitvoeren zeggen ze "zie je wel, de koers wordt altijd beslist in de laatste ronde, dus het is goed dat we gewacht hebben". En hetzelfde zie je vaak in LBL, waar tegenwoordig iedere ploeg lijkt te willen wachten tot de Roche aux Faucons. En eigenlijk ook in heel veel andere koersen, van touretappes tot de Waalse Pijl. Nul creativiteit zo lijkt het. En dus ook vaak nul resultaat.
En dat maakt denk ik renners als VdPoel, Pogacar en Evenepoel anders. Zij durven er van ver in te vliegen, en hebben de inhoud om het af te maken. Maar ik wil ook stellen aan dat op "vlakke" parcoursen er meerdere renners zijn die in het wiel kunnen blijven a la Colbrelli destijds op het EK. Die wist wat de tegenstand ging doen, en had zijn plan klaar inclusief de juiste benen. En dan heeft Evenepoel itt Pogacar of VdPoel geen sprint waar hij op kan rekenen.
Als hij bovenop La Redoute niet was weggekomen, dan was het hem denk ik ook niet meer gelukt (maar die kan ik helaas niet bewijzen ;-)).En ik denk persoonlijk niet dat hij op dat moment in het seizoen mee gekund zou hebben als de beste muurklimmers van dat moment (bijv. Vlasov, Martinez) zouden gaan op RaF, of als ze gegaan waren op de Redoute. Dan moest hij achtervolgen ipv demarreren. Je raapt dan misschien vanalles op, maar dat hangt daarna vrolijk in je wiel.
En nee, wielrennen is geen playstation. Maar soms lijkt het toch echt alsof je vanaf je TV en van een afstand meer ziet dan wanneer je middenin de koers woont en werkt. In dat opzicht schat ik de ploegleiding van QS wel in als tactisch het meest uitgenast.
EDIT: @Sjors, ik denk dat de zware Van Aert niet in zijn comfortzone zit op een klim als de Redoute (of Roche). En dat hij daar inderdaad enkel aan aanklampen moet denken. Maar dat geldt m.i. niet voor types als Valverde, Vlasov, Rodriguez en dat soort muurklimmers.
6-8-7
In de klassiekers/Vlaamse voorjaar was het gewoon povertjes, veelal misten ze de slag en zat er niemand vooraan bij. Her en der een okee uitslag van Asgreen, een winnende uitschieter van Evenepoel en een niet-winnende van Lampaert.
Niks in het voorjaar, te weinig in giro en tour en daarbuiten vooral kleine dingen.