Nu het wielerseizoen 2022 erop zit, kunnen we de balans opmaken. In de rubriek Rapportcijfers legt WielerFlits alle achttien WorldTour-teams en vier ProTeams langs de meetlat, van het laagste geklasseerde team op de UCI Ranking naar het hoogste. De community mag daar vervolgens een cijfer aan geven. Vandaag is het de beurt aan het team met veruit het hoogste budget (naar verluidt 51 miljoen euro): INEOS Grenadiers.
Doelen 2022
Nog voordat er een wedstrijd gereden was, kreeg INEOS Grenadiers met een forse tegenvaller te maken. Kopman Egan Arley Bernal liep een zware blessure op bij een botsing met een busje op trainingen. Daardoor werden de plannen voor de grote rondes een beetje verstoord, al hielden de Britten min of meer vast aan hun oorspronkelijke plan: Richard Carapaz als kopman naar de Giro, Geraint Thomas als doorgeschoven leider (door het ontbreken van Bernal) in de Tour.
Adam Yates was voorzien voor de Vuelta a España, maar hij zou ook de Tour betwisten. Carapaz zou dan de dubbel Giro-Vuelta doen. Dat allemaal met de ambitie om te winnen. Elia Viviani moest als sprinter zorgen voor zeges in de Giro. De verwachtingen voor de klassiekers lagen iets lager, al hoopten ze bij INEOS op ‘een écht grote klassieke zege’.
Klassiekers
INEOS Grenadiers was een van de opvallende spelers in het voorjaar. Uiteraard was Dylan van Baarle erbij, maar ook jongens als Tom Pidcock, Jhonatan Narváez, Magnus Sheffield en Ben Turner maakten indruk. De optelsom na de monumenten en grootste WorldTour-klassiekers, is bewonderenswaardig. Van Baarle soleerde op indrukwekkende wijze naar de zege in Parijs-Roubaix, terwijl Michał Kwiatkowski in een millimetersprint de betere was van Benoît Cosnefroy in de Amstel Gold Race. Diezelfde Van Baarle was ook al goed voor een tweede plek in de Ronde van Vlaanderen. Vier dagen eerder stond ook Tom Pidcock in Dwars Door Vlaanderen op het podium. Ook andere renners eindigden elders zeer kort.
Kwiatkowski wint na een millimetersprint de Amstel – foto: Cor Vos
Belangrijkste resultaten
Parijs-Roubaix – 
(Dylan van Baarle)
Amstel Gold Race – (Michał Kwiatkowski)
Ronde van Vlaanderen – 
(Dylan van Baarle)
Dwars Door Vlaanderen – 
(Tom Pidcock)
Luik-Bastenaken-Luik – 4e (Daniel Felipe Martínez)
Ronde van Lombardije – 5e (Carlos Rodríguez)
Waalse Pijl – 5e (Daniel Felipe Martínez)
Strade Bianche – 6e (Jhonatan Narváez)
E3 Saxo Bank Classic – 6e (Jhonatan Narváez)
Grote rondes
In de Giro d’Italia ging Richard Carapaz als een van de absolute topfavorieten van start. Meteen op de eerste explosieve aankomst tijdens de eerste rit in Hongarije, toonde de olympisch kampioen zich. Vervolgens was hij ook op de Etna bij de pinken en werd hij in het sprintje om de ritzege bovenop Blockhaus derde. Hij rukte daardoor wel op naar plek vier in het klassement. Toch duurde het tot de veertiende etappe voordat Carapaz leider Juan Pedro López uit de roze trui reed. Tot en met rit negentien leek er geen vuiltje voor de klimmer aan de hand en was hij op weg naar zijn tweede eindzege in de Giro ooit. Jai Hindley dacht daar in de voorlaatste rit naar de Passo Fedaia anders over. Carapaz werd tweede.
Waar de Ecuadoraan in z’n eentje voor bijna alle ereplaatsen in de Giro zorgde (de piepjonge Ben Tulett werd ook nog twee keer vijfde in de tijdritten), zorgde in de Tour de France bijna de gehele selectie daarvoor. Na elf ritten hadden al zes renners van INEOS Grenadiers bij de eerste vijf in een daguitslag gereden. Op dat moment had kopman Geraint Thomas al aan het podium geroken en na die bewuste rit over de Col du Granon verzekerde hij zich van plek drie. In de twaalfde etappe won Tom Pidcock vervolgens de koninginnenrit met aankomst op Alpe d’Huez. De jonge Brit imponeerde met zijn klimcapaciteiten én daalkwaliteiten. Thomas zou zijn derde plek vasthouden en dus het podium halen.
Richard Carapaz ging vervolgens weer als kopman naar de Ronde van Spanje. Maar al op de eerste aankomst bergop bleek de klimmer niet bij de besten in de ronde. Hij liet zich vervolgens steeds vroeg uitzakken, want later bleek hij een missie te hebben. Carapaz won vanuit de vroege vlucht namelijk drie ritten met aankomst bergop, waardoor hij dankzij een sloot punten ook de bolletjestrui voor zichzelf opeiste. In zijn schaduw toonde toptalent Carlos Rodríguez echter uit welk hout hij gesneden was. De 20-jarige Spanjaard stond lang in de top-5, maar een val in de laatste dagen wierp hem terug naar de zevende plaats.
Carapaz beleefde een succesvolle Giro d'Italia én - hier te zien - Vuelta a España - foto: Cor Vos
Thomas knokte zich naar het Tour-podium op zijn oude dag - foto: Cor Vos
Belangrijkste resultaten
Giro d’Italia – eindklassement (Richard Carapaz)
Tour de France – eindklassement (Geraint Thomas) + ritzege (Tom Pidcock)
Vuelta a España – 7e eindklassement (Carlos Rodríguez) + bergklassement (Richard Carapaz) + ritzeges (Richard Carapaz)
Overige wedstrijden
De zegeteller van INEOS Grenadiers stopte het afgelopen seizoen bij 39 stuks. Daaronder vielen zeven eindzeges in rittenkoersen. De Britten waren namelijk de beste in de rondes van Zwitserland (Geraint Thomas), het Baskenland (Daniel Felipe Martínez), Polen (Ethan Hayter), Hongarije (Edward Dunbar), Duitsland (Adam Yates), Burgos (Pavel Sivakov) en de Internationale Wielerweek van Coppi & Bartali (ook Dunbar). In het merendeel van die etappewedstrijden werden ook meerdere ritten gewonnen. Daarnaast staat ook de Brabantse Pijl (Magnus Sheffield) mooi op het erelijstje van INEOS Grenadiers dit jaar.
Als we de uitslagen van de ploeg erbij pakken, zien we dat ze het vooral goed doen in het rondewerk. Behoudens dus die zeges in de drie klassiekers in het voorjaar, een aantal gewonnen nationale kampioenschappen en de Coppa Sabatini (Daniel Felipe Martínez), boekte INEOS Grenadiers de meeste succes toch echt in het rondewerk. Zo werden ze bijvoorbeeld ook nog tweede in zowel de Volta a Catalunya (Richard Carapaz) als de UAE Tour (Adam Yates) en derde in Parijs-Nice (Martínez). Uitzondering op die regel is de tweede plek van Pavel Sivakov in Clásica San Sebastián. Dat lijkt allemaal heel goed. Maar met het vermogen wat de ploeg heeft, moeten we stellen dat veel geld nog altijd niet gelukkig maakt. Zeker wanneer je jezelf bedenkt dat Martínez de best scorende renner was.
De beste INEOS-man van 2022: Daniel Felipe Martínez – foto: Cor Vos
Belangrijkste resultaten
Ronde van Zwitserland – (Geraint Thomas)
Ronde van het Baskenland – (Daniel Felipe Martínez) + ritzeges (Carlos Rodríguez, Daniel Felipe Martínez)
Ronde van Polen – (Ethan Hayter)
Volta a Catalunya – eindklassement + ritzege (Richard Carapaz)
UAE Tour – (Adam Yates)
Clásica San Sebastián – (Pavel Sivakov)
Parijs-Nice – (Daniel Felipe Martínez)
Eindcijfer
Aan het eind van alle rapporten telt WielerFlits de resultaten van de drie onderdelen bij elkaar op en presenteert dan de gemiddelde cijfers per ploeg in een apart artikel.
In de rubriek Rapportcijfers geven jullie alle achttien WorldTour-ploegen, de ProTeams Alpecin-Deceuninck, Arkéa Samsic, TotalEnergies en Uno-X rapportcijfers op basis van hun seizoen. We werken de UCI Team Ranking van 2022 van beneden naar boven af. Jullie kunnen de teams beoordelen met drie cijfers, te geven op de onderdelen klassiekers, grote rondes en overige koersen.
Onder de klassiekers verstaan we de volgende grote koersen: Omloop Het Nieuwsblad, Strade Bianche, Milaan-San Remo, E3 Saxo Bank Classic, Dwars Door Vlaanderen, Gent-Wevelgem, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Amstel Gold Race, Waalse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije. De grote rondes spreken voor zich, waardoor alle andere koersen vallen onder overige wedstrijden.
8 Reacties
Wauw, die voorlaatste zin van het artikel. Eerst wordt er een karrenvracht aan goede uitslagen/resultaten benoemd, en dan komt die zin zomaar uit het niets. Komt op mij over als: de conclusie van het artikel, de voorlaatste zin, stond al vast vóórdat het artikel werd geschreven. Dat kan eigenlijk niet, maar ok. Stel je wil toch vasthouden die conclusie, probeer op z’n minst dan het artikel zo te schrijven dat die conclusie op het eind er logisch uit voortvloeit.
Helemaal mee eens. Journalistiek is dit niet best. Een tenenkrommende titel die, gezien de inhoud van het artikel, nergens op slaat.
Het zou veel leuker zijn als de schrijver van het artikel objectief de feiten weergeeft en het oordeel aan de lezers overlaat. Volgens mij is dat ook de bedoeling van deze reeks. Als dit bedoeld is als opiniestuk, heb ik uiteraard niets gezegd.
De resultaten zijn, ondanks het gemis van Bernal, bijzonder goed te noemen. Natuurlijk is het enorme budget hier een reden voor. Ze presteren mede daardoor met veel verschillende renners. Maar ook de jonge renners doen het goed, zeker in het eendaagse werk. Ik ben echt benieuwd hoe die (Sheffield, Pidcock, Turner, Plapp en Hayter) zich gaan ontwikkelen.
Het vertrek van Carapaz en Yates wordt o.a. opgevangen door Arendsman. Ook daar ben ik benieuwd naar. Per saldo gaat de ploeg er in het rondewerk volgens mij stevig op achteruit, maar dat is alleen maar toe te juichen.
Eens @Dikke Kater. En als ze zo nodig de nadruk op het budget willen leggen als verklaring voor de resultaten, laat dan een berekening zien zoals bijv. het aantal behaalde UCI-punten per euro budget. En als dan blijkt dat ze het minder doen dan andere ploegen, dan kunnen ze nog een punt maken.
9-8-9
Vanwege het budget mag je wat kritischer naar deze ploeg kijken. Daar tegenover het feit dat hun beste renner Bernal het hele seizoen in de lappenmand lag. Grote plus voor de gewijzigde koersinstelling (zie Roubaix, zie Carapaz Vuelta). De ploeg biedt hun renners ook de kans te excelleren buiten de gebaande paden, zoals Pidcock zijn wk-cros en Ganna zijn uurrecord. 8,7 lijkt mij dan gewoon een kloppend cijfer (vooralsnog mijn hoogst gegeven score tot nu toe).
Ik merk dat ik ook kritischer ben vanwege het budget, maar in principe hebben ze gewoon een top seizoen gedraaid, ook al hebben ze niet hun gewilde grote ronde gewonnen. Carapaz was heel dichtbij. En thomas was na de 2 beste ronde renners op dit moment ook the best of the rest, dus 9-8-9 sluit ik me ook bij aan.
“Zeker wanneer je jezelf bedenkt dat Martínez de best scorende renner was.”
Auch…
Als je de resultaten ziet, hebben ze eigenlijk een beter seizoen gehad dan ik in mijn hoofd had. Anderzijds hebben ze natuurlijk dankzij hun budget enorm veel kwaliteit aan boord.
Klassiekers waren voor hun doen geweldig, in de grote rondes hebben ze dan weer niet meer de dominantie van een paar jaar terug. Maar bij ontbreken van Bernal toch nog 2 keer podium gereden. Ook in de Vuelta vertolkte Carapaz een opvallende rol. De kleinere rondes zijn ook wel spek naar hun bek.
Een 8.2 dan maar. Hoewel het moeilijk blijft om in die quotering een evenwicht te vinden tussen budget en prestaties.
Ik zou zeggen 7,9. Puur gevoelswaardig.