Materiaalzone 
Fietstoerisme 
WK 2020: Voorbeschouwing wegwedstrijd mannen
Amper een week nadat er op de Champs-Élysées een nieuwe Tourwinnaar werd gehuldigd, mogen de renners zich zondag opmaken voor een loodzwaar wereldkampioenschap. De Italiaanse regio Emilia-Romagna werd door de UCI last-minute als locatie aangewezen voor een onvervalst klim-WK. Wie beslist de mondiale titelstrijd in zijn voordeel en mag de komende twaalf maanden de regenboogtrui om zijn schouders dragen? We blikken vooruit op het parcours en de favorieten van het WK Wielrennen in Imola.
Historie
Het eerste hoofdstuk van de geschiedenis van het wereldkampioenschap wielrennen wordt geschreven in 1921, wanneer in en rond Kopenhagen de eerste mondiale titelstrijd op het programma staat. De wedstrijd was toen enkel nog toegankelijk voor amateurs. De Zweed Gunnar Sköld verovert de eerste wereldtitel, na een individuele tijdrit van 190 kilometer.
Het duurde zes jaar voordat er een WK voor profs kwam. In 1927 was het Alfredo Binda die op de Duitse Nürburgring in de voorlaatste ronde ontsnapte en solo naar de wereldtitel toereed. Binda kreeg als de regenboogtrui uitgereikt, die dat jaar werd geïntroduceerd.
Peter Sagan won het WK drie keer op rij – foto: Cor Vos
Binda herhaalde deze prestatie in 1929 en 1932, waardoor de Italiaan de eerste was in een illuster rijtje van renners die erin slaagden om het wereldkampioenschap drie keer te winnen. Na Binda volgden de Belgen Rik Van Steenbergen (1949, 1956 en 1957) en Eddy Merckx (1967, 1971 en 1974), de Spanjaard Óscar Freire (1999, 2001 en 2004) en de Slowaak Peter Sagan (2015, 2016 en 2017). België is met 26 wereldtitels recordhouder, gevolgd door Italië (19), Frankrijk (8) en Nederland (7).
Dit jaar zou het WK aanvankelijk worden georganiseerd in het Zwitserse Martigny, maar de coronapandemie gooide roet in het eten. Hierdoor moest de UCI ter elfder ure op zoek naar een nieuwe locatie. Die vond het in Italië, waar de regio Emilia-Romagna bereid was om het WK op zich te nemen. Het is de dertiende keer dat Italië een WK organiseert. Imola was in 1968 al eens gastheer. De wereldtitels bij de mannen en de vrouwen gingen toen naar respectievelijk de Italiaan Vittorio Adorni en de Nederlandse Keetie Hage.
Laatste tien wereldkampioenen
2019: 
Mads Pedersen
2018: 
Alejandro Valverde
2017: 
Peter Sagan
2016: Peter Sagan
2015: Peter Sagan
2014: 
Michał Kwiatkowski
2013: 
Rui Costa
2012: 
Philippe Gilbert
2011: 
Mark Cavendish
2010: 
Thor Hushovd
Vorig jaar
Het wereldkampioenschap wielrennen in het Britse Yorkshire gaat de boeken in als een van de koudste en natste edities van de afgelopen jaren. Met zijn memorabele zege in de Amstel Gold Race enkele maanden eerder nog vers in het geheugen, begon Mathieu van der Poel als topfavoriet. De kou zou echter roet in het eten gooien. Van der Poel maakte in de finale deel uit van de beslissende vlucht, maar de kopman van de Nederlandse ploeg viel ver terug door een hongerklop.
Het WK in Harrogate kreeg met Pedersen een verrassende winnaar – foto: Cor Vos
De strijd om de regenboogtrui zou uiteindelijk beslist worden in een sprint met drie. De Italiaan Matteo Trentin leek op papier de sterkste sprinter, maar het was de Deen Mads Pedersen die vriend en vijand verraste en naar de wereldtitel reed. Hij bezorgde Denemarken daarmee voor het eerst in de historie WK-goud.
Uitslag WK Wielrennen 2019
1. Mads Pedersen in 6u27m29s
2. 
Matteo Trentin z.t.
3. 
Stefan Küng op 2s
4. Gianni Moscon op 17s
5. Peter Sagan op 43s
Complete uitslag WK Wielrennen 2019
Parcours
Het WK-parcours is elk jaar weer een veelbesproken onderwerp. Doordat het geen traject is wat de renners ieder jaar rijden, is het inschatten van de moeilijkheidsgraad een terugkerend onderwerp van gesprek. Volgens de Franse bondscoach Thomas Voeckler is het een parcours voor echte puncheurs. Ook de Nederlandse bondscoach Koos Moerenhout sprak over een zwaar parcours. “Ik denk dat hier dezelfde mannen voor de titel gaan strijden als in Zwitserland het geval was geweest. Maar renners die Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije aankunnen, die mag je hier ook verwachten”, voorspelde hij eerder deze maand.
WK’s kenmerken zich doorgaans door een lange aanloop naar een finalecircuit, maar daar is dit jaar geen sprake van. De titelstrijd speelt zich af op een lokaal circuit van 28,8 kilometer, dat de renners negen keer af moeten leggen. Dit maakt de totale afstand 258,2 kilometer.
Het WK wordt verreden op en rond het autocircuit Autodromo Enzo e Dino Ferrari, waar jaarlijks de Formule-1 GP van San Marino werd gehouden. Direct na het verlaten van het circuit moet er al geklommen worden. Onderweg zijn er twee beklimmingen die er toe doen: de Mazzolano en de Cima Gallisterna. Beide beklimmingen zijn niet bijzonder lang maar met maximale stijgingen van 13 en 14 procent gaan deze klimkilometers naarmate de wedstrijd vordert, door de renners gevoeld worden.
Twee beklimmingen van slechts 5,4 kilometer op een circuit van 28,8 kilometer klinkt niet bijzonder zwaar, maar onderweg is het geen meter vlak. Er is voor de renners vrijwel geen gelegenheid om op adem te komen. Het WK zal daardoor ongetwijfeld weer uitlopen op een slijtageslag.
Zondag 27 september, Imola – Imola (258,2 km)
Datum: zondag 27 september
Start: 10:00 uur
Finish: 16:45 uur
Favorieten
Het deelnemersveld is dit jaar een mix van renners die goed gerodeerd uit de Tour komen en mannen die in volle voorbereiding zijn op de Giro. Wie dit jaar mee wil strijden voor de wereldtitel, zal de nodige klimmerscapaciteiten in huis moeten hebben.
Van Aert start als topfavoriet – foto: Cor Vos
De renner die sinds de herstart van het seizoen de meeste indruk maakte, is ontegenzeggelijk Wout van Aert. Nadat hij begin augustus heerste op de Italiaanse wegen, imponeerde hij in de Tour door bergop kilometers lang het tempo te bepalen. De grote vraag is hoe Van Aert de bijna 5.000 hoogtemeters zal verwerken. Zoals hij zelf tijdens de Tour al aanstipte: op kop rijden in dienst van de ploeg is heel iets anders dan tot het uiterste gaan om te winnen. Desalniettemin staat hij bij de bookmakers (en bij ons) genoteerd als topfavoriet. Wanneer hij zijn Tourvorm doortrekt, zal hij in de finale lastig te kloppen zijn. Bezorgt hij België de zevenentwintigste wereldtitel ooit?
Wereldkampioenschappen zijn vaak een tactisch steekspel tussen de grote wielerlanden. Renners die de rest van het jaar elkaar bekampen in de merkenshirts, worden op die ene dag in het jaar ploegmaten door de formatie van superteams op basis van nationaliteit. Een voorbeeld van zo’n superteam vinden we bij Spanje. De Spanjaarden sturen dit jaar een ijzersterke afvaardiging naar Imola. Kopman is Alejandro Valverde. De gelouterde Murciaan heeft met zijn zege in Innsbruck twee jaar geleden al een wereldtitel op zak. De 40-jarige Valverde reed een vrij kleurloze Tour, al toont een twaalfde plek in het eindklassement aan dat er nog steeds rekening met hem gehouden dient te worden. Heeft hij het nog in zich om op dit parcours het verschil te maken? Met Mikel Landa en Enric Mas heeft de Spaanse bondscoach meerdere troeven achter de hand.
Alaphilippe vorig jaar in Harrogate – foto: Cor Vos
Bij Frankrijk is het alle ballen op Julian Alaphilippe. Juju won in de Tour tijdens het openingsweekend weliswaar de pittige tweede rit rond Nice, maar de rest van de ronde was hij minder flitsend dan we van hem gewend zijn. Desalniettemin is hij hier een renner om rekening mee te houden. Alaphilippe vindt hier immers en parcours op maat en is een coureur die na een zware wedstrijd nog over een eindschot beschikt. Doordat hij bovendien in de slotweek van de Tour niet tot het uiterste heeft moeten gaan, staat hij frisser aan de start dan zijn concurrenten. Het feit dat hij zijn zinnen heeft gezet op dit WK, maakt hem een renner om rekening mee te houden.
Ook de Italianen zijn een blok om rekening mee te houden. De Squadra Azzurra staan bekend als echte kampioenschapsrenners, getuige de 19 wereldtitels die ze bij de mannen wisten te veroveren. De laatste gouden plak dateert echter al van twaalf jaar geleden. Ondanks enkele grote namen, herbergt de selectie van dit jaar niet direct een uitgesproken favoriet. Oudgediende Vincenzo Nibali voert de selectie aan, al kon ‘De Haai’ (die na de coronabreak enkel in eigen land actief was) in Tirreno-Adriatico niet overtuigen. Succes op het WK ontbreekt nog op zijn imposante palmares. De Siciliaan kwam in zes WK-deelnames nooit verder dan een vierde plaats in 2013. Diego Ulissi geldt als de man in vorm. De 31-jarige Toscaan won twee ritten en het eindklassement in de Ronde van Luxemburg, wat hem een renner maakt om rekening mee te houden.
Wat kunnen Pogacar en Roglic nog op het WK – foto: Cor Vos
Wie had enkele jaren geleden gedacht dat Slovenië zou uitgroeien tot een wielernatie van formaat? Ondanks dat het land slechts twee miljoen inwoners telt, waren het tijdens de jongste Tour twee Slovenen die elkaar om de eindzege bevochten. Een bewonderenswaardige prestatie op La Planche de Belles Filles leverde Tadej Pogačar de titel van eerste Sloveense Tourwinnaar op. Indien hij erin slaagt om zijn vorm door te trekken, dan is hij een grote kanshebber op de titel. Daarbij moet wel aangetekend worden dat Pogačar – Sloveense tijdritkampioenschappen uitgezonderd – bij de profs nog nooit een eendagskoers won. Bij mede-kopman Primož Roglič is het de vraag in hoeverre hij de mokerslag van zijn Tournederlaag inmiddels heeft verwerkt.
Ook de Denen hebben de afgelopen jaren aan status gewonnen. Mads Pedersen was vorig jaar in Yorkshire de eerste Deense wereldkampioen, maar hij is er dit jaar niet bij om zijn titel te verdedigen. Met Jakob Fuglsang heeft Denemarken echter wederom een titelkandidaat in huis. Fuglsang was dit jaar al succesvol op Italiaanse bodem met een overwinning in de Ronde van Lombardije, al stelde hij daarna in de Tirreno teleur. Desalniettemin is Fuglsang op dit parcours een renner die om de overwinning mee moet kunnen strijden.
De Nederlandse hoop is gevestigd op Tom Dumoulin – foto: Cor Vos
De Nederlandse hoop is gevestigd op Tom Dumoulin. Na afmeldingen van Steven Kruijswijk, Wilco Kelderman, Wout Poels en Bauke Mollema is Limburger de enige overgebleven klimmer van naam bij de oranje brigade. Dumoulin staat weliswaar niet te boek als een eendagsrenner, maar werd voor zijn zware knieblessure al eens vierde op het WK van 2018 in Innsbruck. De Tour reed hij grotendeels in dienst van Roglič, maar een plek in de top tien van het eindklassement toont aan dat hij weer op de weg terug is. De uitspraak dat hij in de tijdrit op La Planche des Belles Filles weer dezelfde waardes haalde als voorheen, biedt de Nederlandse wielerfan moed.
Bij Zwitserland is de hoop gevestigd op Marc Hirschi. De nog maar 22-jarige Zwitser beleefde afgelopen Tour zijn doorbraak. Hirschi werd twee jaar geleden in Innsbruck al wereldkampioen bij de beloften, op een WK waar Pogačar niet verder kwam dan een zevende plaats. En ritzege in de Touretappe naar Sarran zal zijn zelfvertrouwen goed gedaan hebben, al weet het peloton inmiddels dat het de geboren aanvaller niet teveel ruimte mag geven. Bovendien gelden er tijdens een WK andere wetten dan tijdens een grote ronde.
Zijn wereldtitel in Ponferrada was de grootste zege uit Kwiatkowski zijn carrière – foto: Cor Vos
Polen beschikt met Michał Kwiatkowski over een renner die in Imola mee kan doen om de overwinning. De 30-jarige oud-wereldkampioen krijgt in het shirt van de nationale ploeg een van de spaarzame kansen om voor eigen succes te rijden. Na het uitvallen van kopman Bernal toonde hij de voorbije Tour met een etappezege in de Alpenrit naar La Roche-sur-Foron al dat het met zijn vorm wel goed zit.
Als er geklommen moet worden, dan kunnen we niet om de Colombianen heen. Een wereldtitel bij de profs ontbreekt weliswaar nog, maar de Zuid-Amerikanen vinden hier een parcours naar hun kwaliteiten. Toch brengen de Colombianen – waar Nairo Quintana ontbreekt – geen uitgesproken titelkandidaat aan de start. Miguel Ángel López lijkt – zeker na zijn zege in de zware Touretappe naar Méribel – op papier de voornaamste kanshebber, al zijn ook Rigoberto Urán, Esteban Chaves en Daniel Felipe Martínez renners die op dit terrein niet uitgevlakt mogen worden.
De Duitsers komen met een ietwat opmerkelijke selectie naar Imola. Met Lennard Kämna en Emanuel Buchmann ontbreken de best geklasseerde renners uit de Tour. Voor mede-kopman John Degenkolb lijkt dit parcours wat te zwaar. De ogen zullen daarom gericht zijn op Maximilian Schachmann. De winnaar van Parijs-Nice liet zich tijdens de door Martínez gewonnen Touretappe naar Pas de Peyrol al opmerken met een derde plaats.
Greg Van Avermaet geldt als outsider – foto: Cor Vos
Tijdens WK’s vinden we in selecties van verschillende landen een outsider voor de titel. Zo beschikt Australië met Richie Porte over de nummer drie van de Tour. Indien een grotere groep voor de overwinning gaat sprinten, dan is Michael Matthews een gevaarlijke klant. Ecuador heeft met Girowinnaar Richard Carapaz een kopman van naam. Kazachstan beschikt met Alexey Lutsenko over een renner die met winst in de Touretappe naar Mont Aigoual aantoonde goed te kunnen klimmen. Bij Canada is het uitkijken naar Michael Woods, die op het zware klim-WK in Innsbruck brons veroverde. België heeft naast titelfavoriet Van Aert ook de beschikking over Olympisch kampioen Greg Van Avermaet.
Nieuw-Zeeland brengt George Bennett aan de start, die vorige maand nog de zware eendagskoers Gran Piemonte op zijn naam schreef. Portugal heeft met Rui Costa een oud-wereldkampioen in de gelederen. Bij de Verenigde Staten vinden we met Sepp Kuss een renner die in de Tourcols lang met de besten mee kon. Bij de Britten ontbreken Chris Froome, Geraint Thomas en de gebroeders Yates, maar is de hoop gevestigd op het veelzijdige supertalent Tom Pidcock. Kan een van hen voor een verrassing zorgen?
Favorieten volgens WielerFlits
**** Wout van Aert
*** Julian Alaphilippe, Jakob Fuglsang
** Tadej Pogacar, Primoz Roglic, Alejandro Valverde
* Tom Dumoulin, Marc Hirschi, Michal Kwiatkowski, Diego Ulissi
Website organisatie
Deelnemerslijst WK Wielrennen 2020
Weer en TV
Terwijl in de Lage Landen de herfst langzaam is ingetreden, is ook in Italië het zomerweer inmiddels met de noorderzon vertrokken. De temperatuur ligt zondag volgens Weeronline rond de 19 graden Celsius. De wind heeft windkracht 2 en komt uit het oosten. Er is kans op neerslag, al wordt dat pas aan het begin van de avond verwacht. Wellicht dat de regenval de finale kan beïnvloeden.
De strijd om de wereldtitel wordt uitgezonden door de publieke omroep. Sporza begint al om half tien met de uitzending, de NOS is vanaf 13:10 ook van de partij. Eurosport begint op het tweede kanaal om 9:40.
Alaphilippe en Hirschi hebben zich in de Tour hier perfect op voorbereid. Maar gezien de vorm van Alaphilippe zal het waarschijnlijk net niet zijn. We zullen ook rekening moeten houden met die 2 Slovenen, waarvan de jongste verduiveld sterk uit de hoek kan komen.
Van het Nederlandse blok verwacht ik vooralsnog weinig.. Al was Dumoulin 2 jaar geleden knap 4e(?), maar toen zag de wereld er nog heel anders uit..
Als Roglic dan gaat ....
Roglic: nog aan het bekomen van de opdoffer?
Pogacar: al voldoende hersteld van zijn roes?
TJV-gewijs de hele wedstrijd controleren en zonder prijs naar huis...
In Doha ging het mis omdat GVA zijn deel van het werk niet deed en voor zichzelf reed ipv voor Boonen. Hopelijk kunnen we dat deel van het scenario morgen vermijden.
Ik zeg dit maar alvast, zodat je niet straks weer kunt zeggen dat Nederland totaal heeft gefaald, want elke uitslag die ze hier halen is mooi meegenomen. België zou het objectief gezien veel beter moeten doen.
Als Van Aert al de benen heeft, dreigt hij in de finale geïsoleerd te raken. Lijkt me dan onmogelijk om op te boksen tegen het Italiaanse, het Franse en het Spaanse blok.
Je hebt gelijk het klassiekerteam van Jumbo is bagger, dat ziet een blinde. Al moeten we het ook niet overdrijven uiteraard, want met Bennet heb je natuurlijk een geweldige tweede kopman in de heuvelklassiekers, en er zijn er bij Jumbo uiteraard nog wel een aantal die meer dan fatsoenlijk een heuvel overkomen. Dat een gedeelte van hen nog jong is en alles nog te bewijzen heeft is een tweede.
Wat betreft de kasseienwedstrijden, ja daar heeft Jumbo idd iets mindere renners voor. Maar dan heb je het ook maar over zeven koersdagen van enige importantie op een heel seizoen. En dan tel ik races als Dwars door Vlaanderen en de Driedaagse van de Panne-Koksijde ook al mee.
Dus dat je daar geen zes renners voor in huis haalt lijkt me niet meer als logisch. Tenzij je een Vlaamse ploeg bent waarvoor dit het hoogtepunt van je seizoen is. Maar ja dat is Jumbo nu eenmaal niet, zoals 95% van alle overige ploegen overigens. Dus ......... ja voor de steentjes zou er misschien één extra mannetje in huis gehaald kunnen worden die ook in staat is bij de beste vijftien te finishen. Maar dan houdt het ook op.
Reuze benieuwd of David Dekker en Van Hooijdonck hier enige versterking in kunnen brengen op de korte termijn (2021).
Maar graag had ik er één van de vertrekkende heren bij Ineos bij gezien. Moscon is nog in de aanbieding, als 23 jarige toch al 5e in Parijs-Roubaix, en de afgelopen jaren toch altijd goed voor uitstekende prestaties op het WK. 6e tijdrit in 2017, en op de weg 4e en 5e in de afgelopen twee jaar. Daarnaast beschikt hij over klimmend vermogen en is hij een uitstekend tijdrijder. En hij is mee te nemen voor een prikkie, wat iedere supermarktketen toch moet aanspreken ? ;)
Ik vrees enkel dat hij moeite zal hebben met de psychologische test die Jumbo aan hun renners voorlegt. hehehe ;)
Maar om de vraag te beantwoorden. Ja ook in het Belgische team verwacht ik weinig ondersteuning voor Van Aert. Aanstaande teamgenootjes Van Avermaet en Naesen gaan zeker al niet voor Wout rijden, en ik verwacht dat net zo min van een Gilbert eigenlijk.
Probleem de laatste jaren was dat er teveel kapiteins op één schip waren, waarin de één de ander zit aan te kijken en vice versa. Uiteraard had België dan ook wel enkele kanjers het afgelopen decennia met een Gilbert, Van Avermaet etc etc. Maar inmiddels hebben zowel Greg als Phil hun beste dagen toch wel achter zich liggen mogen we toch wel eerlijk concluderen ?
Dus ik hoop dat het Belgisch team idd ook eens als team weet te functioneren en niet als acht eenlingen.
Voor alle duidelijkheid, ik ben helemaal niet anti-jumbo. Ik vind het een top-team, super-begeleiding, etc... Op bepaalde zaken heb ik wel kritiek en die uit ik hier. Moet perfect kunnen lijkt me.
Ah je was me net voor met je reactie. Ik was net m'n vorige iets wat aan het aanpassen.
;)
En ja kritiek moet altijd kunnen inderdaad. Helemaal mee eens. Al probeer ik mezelf wel altijd in te leven in de denkwijze van de ander, (Vaak fan van een bepaalde renner of team.), en dus het met olie gieten een beetje op te letten. ;)
In de Tour is duidelijk geworden dat Tom niet kan volgen zodra het explosief is, die korte venijnige snokken zijn te veel voor hem. Geen schande uiteraard, we weten allemaal van welk niveau Dumoulin terugkomt.
Maar wachten tot de twee laatste rondes is dus geen optie, want dan "poeffen" de Fuglsang's en Alaphilippe's van deze wereld hem zo uit het wiel.
Ik hoop dat de bondscoach eens niet kiest voor het angsthazenpad en gewoon va banque durft te spelen, er valt immers toch niets te verliezen met deze selectie. Uiteraard kan je dan een gigantische draai rond je oren krijgen. Maar dat zie ik persoonlijk toch liever dan dat ik me na de race moet afvragen of oranje überhaupt meedeed.
Het lastige met de meeste WK's is dat ze meestal op heuvelachtig terrein plaatsvinden, en laat dat nu net de renners zijn die Nederland meestal ontbeerd. Met Mathieu hebben ze nu een mooie in huis, maar de afgelopen 25 jaar moest Nederland het toch vooral hebben van mannen die beter tot hun recht kwamen op een langere klim of op een vlak terrein. (En laat dit nu net WK's zijn die we eigenlijk amper hebben.)
Dus makkelijk is het eigenlijk nooit voor de NL equipe om echt potten te kunnen breken op een WK. Er waren uiteraard heus wel renners die goed meekonden komen in heuvelachtig terrein, want laten we eerlijk blijven iemand als Mollema is heus geen pannenkoek. Maar tot de topfavorieten heeft hij nooit behoord, of hij ontbeerde een ploeg die hem op zulk terrein kon ondersteunen.
Daarnaast zijn de meeste Nederlandse bondscoaches echte angsthazen die al tevreden terugkijken als er twee renners in de top vijftien eindigen. En graag zou ik in dat laatste eens verandering willen zien.
Sorry overigens voor mijn Nederlandse vrienden als dit een beetje kritisch overkomt, maar ik ben nu eenmaal het meest kritisch op hetgeen waarvan ik het meest hou.
Ik hoop dat NL dit keer eens van ver durft aan te vallen, en dit met meerdere pionnen. (mannetjes vooruit sturen.) Mocht je met een Dumoulin hoog willen eindigen dan is dat de enige manier. Durf de knuppel eens in het hoenderhok te gooien ipv statisch af te wachten tot die laatste paar rondes, waarbij je ronde na ronde je mannetjes eraf ziet waaien en in de finale tot de conclusie moet komen dat je kopman niet explosief genoeg was om de echte favorieten te volgen.
Deze kennis hebben we vooraf al, dus maak daar gebruik van ipv het angsthazenpad te kiezen. Maak allianties met andere landen die ook een echte favoriet ontberen, maar wel renners hebben die zo'n uitval/aanval ver kunnen dragen.
De kans is groot dat je dan ook ten onder gaat uiteraard, maar als land heb je jezelf wel getoond en de mensen thuis hebben oranje zien strijden. Honderd keer liever dat, dan anoniem rondjes mee te draaien en uiteindelijk ook maar 12e of 17e te worden. Niet geschoten is altijd mis, vraag dat maar aan mannen zoals Brochard, Camenzind, Ballan, Vainsteins, Leblanc of bijvoorbeeld een Mads Pedersen vorig seizoen. Geen van allen mannen die van te voren op hun WK tot de favorieten werden gerekend, maar uiteindelijk hebben ze met aanvallend koersen en door ballen te hebben wel die prachtige regenboogtrui mogen dragen.
Hup, hup oranje, hup, hup Eenkhoorn !!!!! :)
Yep, en ik heb dan ook echt genoten. Zoals de meesten denk ik ? :)
In feite omschrijf je iets wat oranje de laatste jaren eigenlijk steeds doet... ik weet dus ook niet welk probleem je constateert? Dat ze uiteindelijk niet goed genoeg zijn om te winnen ligt niet aan de tactiek.
Ik denk dat de springveren zeker te sterk zijn voor Dumoulin.
Maar het is de vraag hoe ver de springveren weg kunnen rijden. Want het is niet zoals in Milaan - San Remo, waar je meteen na de top naar beneden rijdt en aan de finish bent. Nog veel op en af bovenop, waar heel veel kan gebeuren. 20 seconden achterstand is nog prima speelbaar als er een beetje gekeken wordt aan de kop van de koers.
Vraag me dus echt af of voor Tom per se de koers vroeg geopend moet worden. Kijk naar het WK in Oostenrijk, daar was hij ook heel kort gekomen door aan te klampen.
Maar ja, ook ik zie het liefste koers vanaf de eerste ronde....
Heb dit volledig gemist. Ik dacht dat hij er ging staan, lekker fris
Mijn dark horse is in ieder geval Woods, de excelleert op die steile kutdingen en zit lekker onder de radar. En Canadezen kunnen volgens mij ook aardig tegen een druppeltje.
Nog geen week geleden werd op ditzelfde forum geroepen dat Imola het zwakste WK aller tijden zou gaan worden. Het kan keren.
Na de laatste keer de steile helling zijn het nog genoeg kilometers Van Aert-stroken om een gatje op Alaflup, Woods, ... dicht te rijden.
Wil nog niet zeggen dat hij wint natuurlijk.
Ja, maar dan heb je het over lange klimmen. Dit zijn een soort Ardennencols-XL. Krachtsinspanning in finale is heel anders over een 1km aan 10% dan op een col van 10km lang. Maar we gaan het zien. :)
WK is sowieso vaak wachten, wachten, wachten, wachten en nog eens wachten. In die zin is het jammer dat VDP niet mee doet, want die houdt daar niet van. En in die zin vind ik het zelfs jammer dat die andere "poel" er niet is.
Qua explosief bergop is er denk ik niemand tegen de "poef" van Alaphillipe opgewassen. Maar op beide klimmen is het niet meteen bergaf, maar op een plateau, beetje terug op en af naar beneden. Klimmen zijn steil, afdalingen zijn ander verhaal.
Alles wat op niet te veel achterstand over de top gaat komen van de laatste klim gaat nog een kans maken. Ik verwacht weinig controle na de top, heel veel eenlingen. En wie weet dat daar wel de sleutel ligt voor niet-sprinters als Dumoulin. Wie gaat zo iemand halen als hij wegmuist?
Als er wel eerder gekoerst gaat worden, dan zie ik de echte LBL / Lombardije renners boven komen.
Als het geen Nederlander wordt, dan mag het voor mij Nibali zijn. Zou zijn erelijst compleet maken...
Ik hoop dat de squadra er een ouderwetse slijtageslag van maakt, ik ben het zat om teleurgesteld te worden..
En het is heus niet zo dat omdat Borghini geen straf krijgt (ze had teruggezet kunnen worden naar laatste van haar groep, dan was ze nog steeds derde ;) ) dat alle profs vandaag denken van "oh nou als zij het mag dan ga ik in de sprint ff iedereen vol de hekken inrijden, heb ik nou echt zin in!".