Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Ondanks tegenslagen was Remco Evenepoel toch op de afspraak
In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2023? Iedere werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de mooiste zege van Remco Evenepoel.
Luik-Bastenaken-Luik
Evenepoel op zijn best in Luik – foto: Cor Vos
Toenmalig wereldkampioen Remco Evenepoel had al de UAE Tour en twee ritten in de Volta a Catalunya op zak, toen hij eind april vol zelfvertrouwen aan de start van La Doyenne stond. De klassieke kern van Soudal Quick-Step had echter voor het tweede jaar op rij niet gescoord, waardoor Evenepoel in Luik het volledige voorjaar van de ploeg nog moest redden. Toen topfavoriet Tadej Pogacar al vroeg in de wedstrijd uitviel, werden de kansen op een tweede opeenvolgende zege in Luik alleen maar groter.
Evenepoel wachtte met zijn demarrage tot de flanken van zijn geliefkoosde La Redoute. In zijn regenboogtrui werd hij perfect gelanceerd door ploegmaat Ilan Van Wilder. Alleen Tom Pidcock wist, op zijn tandvlees, aan te sluiten in de afdaling van de Redoute, maar op het volgende hupje was Evenepoel al alleen. In de stromende regen was het lastigste om de concentratie hoog te houden, maar na een solo van dertig kilometer wist Evenepoel het in Luik knap af te werken. Met een voorsprong van anderhalve minuut had hij alle tijd om te lachen naar de camera, de benen los te schudden en de overwinning uitbundig te vieren.
Belgisch kampioenschap op de weg
Hardrijder van dienst op het BK – foto: Cor Vos
Na Luik gingen voor Remco Evenepoel alle ballen op de Giro d’Italia, maar de alleskunner kreeg halverwege af te rekenen met corona en kwam van een kale reis thuis. Twee tijdritzeges konden de eer niet redden. Via de Ronde van Zwitserland – waar hij ook een etappe won – stoomde Evenepoel zich dan maar klaar voor de Belgische kampioenschappen. In een kletsnatte tijdrit liep het nog mis door een val op het gladde wegdek, maar in de biljartvlakke wegrit rondom Izegem moest en zou hij iets rechtzetten.
Toen op dertig kilometer van het einde een vroege vlucht met favorieten Wout van Aert en Yves Lampaert werd ingerekend, was dat het sein voor Evenepoel om aan de boom te schudden. Op een stukje zijwind versnelde Evenepoel even later opnieuw. Een straf staaltje hardrijden waar enkel de piepjonge Alec Segaert een antwoord op had. Segaert deed een enkele kopbeurt, maar aangezien hij nog twee Lotto Dstny-ploegmaats achter zich had, was het Evenepoel die het meeste werk verrichte. Geen probleem voor de wereldkampioen, die het in de sprint al bij al gemakkelijk afwerkte.
Clasica San Sebastian
Txapela nummer drie voor Evenepoel – foto: Cor Vos
Evenepoel gebruikte de Clásica San Sebastián al vaker als opmaat naar zijn najaarsdoelen, en dat was in 2023 niet anders. Een goede maand na zijn BK-overwinning kwam de renner uit Schepdaal er vertrouwen tanken voor de wereldkampioenschappen en de Vuelta. Evenepoel juichte eerder al in 2019 en 2022 in de Baskische klassieker, nu werd het extra speciaal omdat het zijn laatste wedstrijd in de regenboogtrui zou worden.
Evenepoel wilde die trui natuurlijk waardig afgeven, dus begon hij al op 73 kilometer van het einde aan zijn finale. Alleen Aleksandr Vlasov, Alberto Bettiol en Pello Bilbao konden hun karretje aanhaken. Zoals wel vaker, schuwde Evenepoel het kopwerk niet. Maar op de lastige Murgil-Tontorra moest hij zijn medevluchters wel nog zien los te gooien. Een taaie Bilbao kraakte niet, maar op het BK toonde Evenepoel al dat hij ook kan sprinten. Hij zette van ver aan en sprintte zo naar txapela nummer drie.
Wereldkampioenschap tijdrijden
Evenepoel op weg naar tijdritwinst in Stirling – foto: Cor Vos
Voor de wereldkampioenschappen moesten we naar Groot-Brittannië. In tegenstelling tot een jaar eerder stond de wegrit vijf dagen voor de rit tegen de klok gepland, maar eerstgenoemde viel voor Evenepoel wat tegen. Het draaien en keren op het stadscircuit van Glasgow was zijn ding niet, dus schikte hij zich maar in een knechtenrol voor landgenoot Wout van Aert. Evenepoel ging niet volledig over de rooie en zat toen allicht al met zijn gedachten bij de tijdrit. Na zijn triomfen tegen tijdritwonder Filippo Ganna in de Giro mocht Evenepoel nu grote ambities koesteren.
Het werd ook een tweestrijd Evenepoel-Ganna, die als enigen onder de richttijden van de amper 19-jarige jongeling Joshua Tarling kwamen. Bij tussenpunt één was Ganna vier seconden rapper dan Evenepoel, 25 kilometer later was Evenepoel plots twaalf seconden in het voordeel. Bij het derde en laatste tussenpunt had Ganna er weer twee seconden van afgepitst, waardoor het tot in de lastige slotkilometer nagelbijten was. Op de slotklim speelde Evenepoel zijn frisheid uit, waardoor hij zich tot de eerste Belgische wereldkampioen tijdrijden ooit kroonde.
Vuelta a España – etappe 14
Wat een nummer van Evenepoel – foto: Cor Vos
Twaalf dagen lang streed Evenepoel mee voor het Vueltapodium, misschien wel zijn grootste doel van het jaar. Maar in etappe 13, een zware Alpenrit met de Col d’Aubisque al vroeg in de rit en een aankomst op de Tourmalet, ging het licht plots uit bij de Belgische kampioen. Een onverwachtse, complete offday, waarin hij maar liefst een half uur verloor. Klassement weg. En het begin van het einde? Een oververmoeide Evenepoel?
Niets was minder waar, want een dag later toonde Evenepoel zich alweer strijdvol. Al voor de start kondigde de kopman van Soudal Quick-Step aan dat hij zijn aanvallersbenen zou bovenhalen. Evenepoel stelde niet teleur. Na dertig kilometer maakte hij deel uit van een grote vlucht, die niet lang zo groot zou blijven. Op honderd kilometer van de aankomst ging Evenepoel er immers samen met Romain Bardet vandoor in de afdaling van de Col Hourcère. De twee zouden de hele dag samen afwerken, maar voor Bardet was het sterven in het wiel van de hardrijder. Een emotionele Evenepoel haalde zijn slag thuis op de slotklim.
Vuelta a España – etappe 18
Evenepoel op zoek naar ritzege nummer drie – foto: Cor Vos
Evenepoel was nu on fire: een dag later probeerde hij het opnieuw en ook in etappe 17 was hij voorin te vinden. Niet alleen in de strijd om ritzeges, maar ook van de blauw-witte bolletjestrui had hij inmiddels een doel gemaakt. Eentje dat hij uiteindelijk ook zou binnenhalen.
In etappe 18 naar La Cruz de Linares – die in de finale twee keer lag te wachten – was Evenepoel weer in zijn dagje. De bergtruidrager had zijn zinnen wederom op een vroege vlucht gezet. Evenepoel kreeg dertien renners met zich mee, die van leidersploeg Jumbo-Visma alle ruimte kregen om voor de ritzege te gaan. Dat liet Evenepoel zich geen twee keer zeggen: op elke beklimming legde hij er stevig de pees op, met een grote uitdunning van de kopgroep tot gevolg. Al op de eerste Cruz de Linares had hij al zijn vluchtmakkers overboord gegooid. Aan de finish won hij met bijna vijf minuten voorsprong.
De mooiste Vuelta-rit was voor mij die in Andorra. Spectaculaire sprint tegen een volledige favorieten groep terwijl hij niet lang geleden nog als 'strijkijzer' bekend stond.
EDIT ik vergat het bijna, maar er is ondertussen wel een nieuwe #kennie bijgekomen: #kenniewinnevanTarling
in de vuelta zakte hij door het ijs, maar de vuelta was dan ook een noodoplossing na de halve giro en in halverwege een seizoen bijsturen en improviseren (qua streefdoelen) is evenepoel nu eenmaal een pak minder goed. zie ook lombardije in 2023, nog zo'n spontaan ontstaan nieuw doel, dat werkt gewoon niet voor hem
in de tour van 2024 zal hij er gewoon staan. mogelijk betekent dat "slechts" een 3e of 4e plek, maar verrassende instortingen met een kwartier verlies en een 15e plek tot gevolg zie ik daar niet gebeuren.
De leukste het BK, maar de mooiste voor mij dan toch het WK tijdrijden. Alle grote namen voor dat soort werk op de afspraak en op het laatste knikje finaal afstand genomen van Ganna, goed voor een historische zege voor het Belgische wielrennen.
Openingstijdrit in de Giro past hier voor mij ook wel in het rijtje, enorme overmacht die het beste deed verhopen over de conditie en voor de rest van de ronde maar we hebben het jammer genoeg niet mogen meemaken. Ritten in de Vuelta waren natuurlijk ook spektakelrijk maar schat ik op sportief vlak een tikkeltje lager in.
Dat Quick Step daar niet eerder een test deed en hem dus ziek die tijdrit liet rijden moet dan ook absoluut niet beloond worden met een nominatie. Ja voor de meest dwaze actie van een ploegleider hooguit.
Niet eens de zeges maar ook geringeloord worden door Costa/Poels + een hele dag voorop rammen tot op de flanken van de Angliru horen daarbij. Los van de favorieten wepunchen in een bergrit en 2 x zonder fotogenoten aankomen nog.
Alleen kijken naar overwinningen vind ik kortzichtig, mooi verliezen is even waardevol. Wielrennen draait als geen andere sport op meer dan plek 1.
Uiterst knap staaltje omdenken.
Daarom kies ik 'gewoon' voor Luik-Bastenaken-Luik. Het moet deze renner een enorme kick hebben gegeven om als een stoomwals gas te geven waardoor een toprenner als Pidcock rationeel besluit om te lossen en dan maar voor plek 2 te gaan. Het gebeurt zelden dat iemand zo sterk is dat de tegenstand het gevecht al niet meer aan durft te gaan.
Niettemin 2 totaal verschillende races voor mij. Pogacar was ook sterk in de Amstel maar Healy leek toch wel terug te komen tot Leo zijn gedroomde winnaar op sleeptouw begon te nemen. Eigenlijk gewoon een schandalige race en je reinste competitievervalsing. Lachwekkend voor een koers van dat niveau.
Een groot verschil met Evenepoel in Luik, die gewoon 2 klassen beter was dan de rest. Die vond ik eerder vergelijkbaar met Lombardije, waar Pogacar ook te sterk was voor de rest en er geen spanning meer was in de diepe finale.
Zoals op het WK MvdP afrekende met o.a. Pogacar, Van Aert, Pedersen en Evenepoel. Dat maakt die overwinning nou juist zo glorieus.
Ik vind Luik nu ook niet de mooiste monumentale zege van het jaar, dat blijft voor mij Vlaanderen. Maar naast de freakshow zetten die de Amstel was, zou ik nu ook niet doen.
Overigens valt dat allemaal in het niet bij Indurains tijdritten vroeger: daar was al helemaal geen tegenstand te bekennen.
Zonder dollen: een verschil ophangen aan dan wel beter zijn óf gebrek aan tegenstand is volledig subjectief. Je kan dat al naar gelang je visie ophangen aan het één of ander.
10:50
Sjors: Inderdaad, maar wel met het verschil dat in Lombardije ook Roglic en Evenepoel zelf aan de start stonden.
Zoals op het WK MvdP afrekende met o.a. Pogacar, Van Aert, Pedersen en Evenepoel. Dat maakt die overwinning nou juist zo glorieus. [/Quote] Sorry Alucard, aan de start van LBL-2023 stond de allerbeste wielrenner van (minimaal) dit decennium, dat hij domweg valt tijdens de wedstrijd maakt geen verschil. Dan is geen enkele overwinning nog iets waard en kan je beter zoals bij de kleutertjes begeleiders inzetten en mogen de renners vrijgelaten worden als iedereen de laatste kilometer nog tesamen is, want even niet opletten en iemand laten rijden is evengoed dan een reden om een overwinning ietwat te downgraden, de overwinning van Pogacar in de RVV-2023 is dan ook maar wat zozo want Mathieu lette misschien net iets te weinig op. Maar om af te ronden, Lombardije van Pogacar was ook maar een gemakklijke overwinning want Mathieu was er niet bij, Roglic was aan het uitbollen qua seizoen en Evenepoel was in het begin van de wedstrijd ergens op zijn muil gegaan. Als de ene valpartij van een favoriet het deelnemersveld minderwaardig maakt is dat natuurlijk elke keer zo.
Maar on topic, zelf vind ik LBL als wereldkampioen winnen wel de mooiste. En ja ik vind zelf ook wel dat Pogacar en Mathieu hebben een nog beter 2023 gereden maar daar gaat het hier niet over. Want als de overwinningen van Evenepoel niets waard zijn, wat is het voor al de andere profrenners dan, dan moeten ze collectief naar de psycholoog want die moeten zich wel waardeloos voelen met hun strontbelachelijkloseroverwinninkjes.
Ik dacht op dat moment: ga je zien dat Remco net een tegenvallende Vuelta gaat rijden terwijl vader al weken/maanden de zwakte van SQS in de verf zet. Jammergenoeg zijn mijn gedachten bewaarheid en is Remco ook mentaal gebroken op de Aubisque.
Ik vind het breken in de Tourmalet-rit eigenlijk eerder een vloek dan een zegen. Ook voor Remco zelf. Het heeft heel veel mensen weer met de beentjes op de grond gezet, inclusief ook Remco zelf. De uitspraken dat REV wel even de TdF gaat winnen zijn in ieder geval een stukje geluwd. Hij zal eerst terug moeten beginnen met het aantonen dat hij met de groten mee kan bergop in zware bergritten, alvorens het woord "Tourwinst" opportuun wordt.
[i]Edit redactie: Doe normaal.[/i]
Remco heeft zelf aangegeven dat het op een bepaald moment "allemaal wat te veel was". Los daarvan was hij volgens mij niet op het niveau van 2022 (daar zat de geimproviseerde seizoensindeling na de Giro voor iets tussen) maar om na 40km te lossen van een half peloton op de Aubisque, dan denk ik meer aan een mental breakdown.
+ Staat er bij UAE Tour
+ Staat er bij LBL
+ Kan duelleren met Roglic in Catalonië (1ste keer in ronde van week met echte prestige)
+ Startniveau in Giro hoog
+ Wint WK Tijdrijden in het jaar dat het moet (ivm nieuwe tegenstand en zelf richting ronderenner)
+ Wint geslepen de 1ste bergrit in Vuelta
- Is niet competitief genoeg in de openingskoers
- Vreemde move om Ronde van Zwitserland te rijden, is met mindere vorm meteen flink kwetsbaar
- De manier van zich laten gelden (en toch met overwinning naar huis te gaan) na het ongeval van Mäder laat bij mij een bijsmaak achter.
- Toont ook weer (overmatige) geldingsdrang bij vieren 1ste etappewinst in Vuelta met valpartij to gevolg
- Heeft bijzondere inzinking in Vuelta, voer voor speculatie gezien de oprichting daarna
- Pa Evenepoel, in hoeverre Remco daar invloed op heeft, stookt er op los in de media
- Speelt vermoedelijk hoog spel in het zoeken van de juiste omkadering voor eigen successen, wint precies niks en kan daarmee als 'verliezer' worden aangeduid.
Qua overwinningen schat ik WK TT het hoogst in, ervan uitgaande dat het ook voorafgaand aan het seizoen een hoofddoel was. Verder sterk optreden in LBL. Kleurt ook tal van andere koersen.
Maar welke is dat dan? Het kan onmogelijk zijn eigen doelstellingen betreffen: de Giro en Lombardije.
Het kan ook niet het verslaan van Vingegaard, Pogacar Wout van Aert, Roglic of Van der Poel betekenen.
Het lijkt me iets te betekenen in de zin van; ‘hij behaalde misschien niet wat er verwacht werd maar wist toch een respectabel palmares over 2024 bij elkaar te fietsen’. Dat klopt wel. Maar wie zich niet laat verblinden door fandom ziet dat de status die Evenepoel in de wielermedia geniet misplaatst is, kijkend naar de weerstand die hij tegen de matadoren van de huidige wielersport kan bieden. Ook dit jaar weer.
Ik kijk al uit naar het lijstje van van Aerts meest indrukwekkende zege. Ow ... wacht ...
EDIT 12u30 de minnetjesbrigade is stilletjesaan weggespoeld LOL
Het was vooral het jaar van het koppie laten hangen, naar iedereen wijzen, vooral aanwezig buiten de koers.
Maar goed, het merendeel der renners wint nauwelijks iets, dus wat dat betreft: jaar geslaagd!
Evenepoel heeft echt een goed jaar gereden met enkele prachtige overwinningen.
Wellicht niet zo goed als het jaar hiervoor, maar dat is ook bijna onmogelijk om elk jaar te bewerkstelligen.
De (zogenaamde) vete tussen jou en enkele andere leden hier begint verdomd irritante vormen aan te nemen.
Over die vete moet je de 'anderen' aanspreken, als er niet op de man wordt gespeeld, is er niets aan het handje.
Van de overwinningen op het lijstje is denk ik het BK wel de "strafste". Als je op een biljartvlak parcours kampioen wordt door de rest choco te rijden, dan is dat bijzonder sterk. En natuurlijk het WK tijdrijden.
In dit lijstje had ik liever de eerste tijdrit in de Giro gezien (fenomenaal goed), en ook de ritzege in de Vuelta waar hij bijna het ravijn in fietste na de streep. Want daar was hij de beste van een groepje favorieten.
Bij alle overige overwinningen heb ik mijn kanttekeningen. LBL was een mooie zege, maar werd wat mij betreft ontnomen van de glans door de val van Pogacar. CSS is een koers die mij weinig zegt vanwege de plek in het seizoen, waardoor het voor geen enkele topper een hoofddoel is. En de genoemde vuelta-ritzeges kwamen NA zijn instorting, waardoor hij als het ware een vrijgeleide kreeg om mee te doen voor de etappezeges. Wat hij vervolgens wel fraai af rondde.
Maar ECHT op de afspraak was hij voor mij niet. Hij wil namelijk grote ronde renner worden. Met een DNF in Italie EN een complete offday in de Vuelta heeft ie eigenlijk zijn belangrijkste doelen niet behaald. Hij heeft dit seizoen bevestigd dat hij een fantastische eendagscoureur en geweldige tijdrijder is. Maar nog niet dat hij de groteronderenner is die hij wil zijn.
Heeft maar een paar rondes gereden en heeft er al eentje gewonnen, op een leeftijd waar 99% alleen maar kan van dromen.
Jij vertrekt (of beter: eindigt je reactie) steeds met een focus op je ingebeelde gelijk, hier met de zogenaamde voornaamste doelen ‘giro+vuelta’. Ik hoef daar niet op te antwoorden, iedereen weet wat daar niet aan klopt.
In 2022 lukte het wel, in 2023 niet, in 2024 zal het ook niet lukken dus hopelijk in 2025 wel.
Je mag je kanttekeningen nog duizend maal onderbouwen.
Twijfelen of iemand wel grote rondes kan winnen, wanneer hij er al een heeft gewonnen is gewoon compleet absurd.
Zijn pakweg Mas, Kruijswijk, Porte, Pinot, Arensman, Ayuso of Miguel Angel Lopez geen groteronderenners?
Die hebben er namelijk nog nooit eentje gewonnen.
Het enige verschil met REV is dat hij nog bijna alle andere koersen ook kan winnen. Dat zou eerder bewonderd mogen worden zoals bij Pogacar dan als tegenargument gebruikt worden. Het is ook nietnodig om er een etiket op te kleven.
Als je dat toch wil doen, gebruik dan maar het etiket klasbak.
In Luik/het WK-TT was ie er wel.
In de giro liep ie corona op: uiterst suf eigenlijk om aan zo'n gegeven voorbij te gaan wanneer je DNF zegt. Hetzelfde met een crash trouwens: ja, DNF, maar je weet waarom toch?
En volgens mij is er nogal wat mist wel type 'afspraak' er tijdens de vuelta liep, uiteindelijk werd dat er eentje waar hij dagen achtereen de hele toko entertainde met 3 zeges, 3 2e stekken en meer beeldmateriaal dan de top 3 van het AK samen. Hoefde hij niet eens gierend een paëlla met rabarber voor te vreten op tiktok.
Kijk: wanneer Rosella543boobmadam je uitnodiging aanneemt doch in broekpak met mens-erger-je-niet in de hand en haar oom en een goede kennis samen aanbelt.. Is zíj dat het probleem of je eigen verwachtingspatroon?
Classic Michelangelo!
Roglic heeft ook 3 x Emilia en 1x Tre Valle Varesine gewonnen. Verder nog een olympische TT, een 2e plek in Waalse Pijl en zilver op WK TT op zijn naam.
Stel je voor dat Van Aert, Van der Poel of zelfs Roglic volgend seizoen een jaar neerzetten zoals Evenepoel in '23. WK tijdrijden, LBL, San Sebastian, 5 ritten in een grote ronde, nationaal kampioen, enz. Dan spreken we denk ik bij hen allemaal van een topjaar.
De enige andere van wie je dan kan zeggen dat het geen grand-cru zou zijn, is Pogacar. Of Vingegaard misschien.
Zegt wel wat over de maten en gewichten waarmee wordt gemeten bij deze jongen. De lat ligt helemaal bovenaan.
Remco Evenepoels wensen voor 2023: "Een podiumplek in de Giro en winst in Lombardije"
Bron: Sporza
Doet dat iets aan glans af? Nee, natuurlijk niet. Pogacar heeft een geweldig seizoen gefietst (zonder Tourwinst). Altijd die lange tenen...
Dat hij solo's kan rijden zoals in LBL, CSS, het BK en tijdens tijdritten, dat wisten we allang.
Maar in het licht van zijn ware carrieredoel - het winnen van de Tour de France - was dit een extreem zorgwekkende gebeurtenis. Topcoureurs kunnen een slechte dag hebben en een paar minuten verliezen, maar dit betrof een catastrofe die we bij Vingegaard, Pogacar, Roglic, Froome en Contador nooit hebben gezien.
Mensen die dit af proberen te doen als eenmalig incident zullen in juli 2024 nog aardig gaan schrikken.
Dat mag zeker. Volgens mij is REV absoluut niet tevreden over zijn seizoen.
Wat voor mij niet mag is de conclusie eraan vastknopen dat hij geen groteronderenner is, want dat is zoals ik hierboven beschreef compleet absurd.
Als de Vuelta winst van Evenepoel niets waard is, schrap die van Roglic dan ook maar. Die klopte ook 'maar' Mas en Carapaz net als Evenepoel.
Evenepoel heeft meermaals in diverse interviews aangegeven dat hij grote rondes wil winnen, en het liefst de TdF. Het is dus niet dat ik dat hier ter plekke verzin.
@Dr. Watt,
Ik heb geschreven dat "Remco dit jaar niet bevestigd heeft als groteronderenner". Dat is een heel ander verhaal dan wat jij er van maakt. Namelijk dat ik zeg dat hij geen groteronderenner is en ook nooit zal worden. Om me vervolgens af te fakkelen.
En misschien moet ik de bewijslast wel omdraaien: wat heb jij dit seizoen gezien dat maakt dat Remco heeft bevestigd als groteronderenner? Zijn eerste week giro, op het parcours wat ze voor de wielen kregen en de manier waarop er werd gekoerst? Of de Vuelta, als je zijn inzinking even voor het gemak vergeet?
Nee, wat ik van Remco gezien heb dit seizoen, waren uitstekende tijdritten, enkele prachtige zeges in eendagswedstrijden, goede rondjes van een week en uiteindelijk ook veel strijdlust (en wat egocentrisme) in de Vuelta. Waarmee hij bevestigt wat eigenlijk iedereen al wist dat hij kon. En that's it.
Voor mij is iemand die de Vuelta wint automatisch een ronderenner. Die bevestiging hebben we in 2022 gekregen. Een eendagskoers of een rit kan een lucky shot zijn, een lucky van shot 3 weken geloof ik niet in.
Is Carapaz een ronderenner? Ook niet bevestigd dit jaar hoor.
Zowel Pogacar als Evenepoel als Roglic (en Vingegaard, van Aert, van der Poel) zijn fantastische renners, in welk hokje ze ook worden geplaatst.