Edoardo Affini is Dwars door Vlaanderen gestart met een opvallend technisch snufje. De fiets van de Italiaan is voorzien van een systeem dat de bandenspanning al rijdend kan aanpassen; het KAPS-systeem van Hubtech.
Het idee van de bandenspanningregulator is vrij simpel; met een druk op de knop kan de coureur de bandenspanning omlaag of omhoog brengen naar een vooraf ingesteld niveau. Dat betekent dat de coureur op glad asfalt met een hoge – en dus efficiënte – bandenspanning kan rijden, terwijl er op kasseien of andere slechte ondergrond met een lagere – in die situatie snellere – bandenspanning gereden kan worden.
👀 Looks like Affini is testing the KAPS adjustable air pressure system. #DDV23 #DDV pic.twitter.com/myK3cltMrF
— Janus (@JVerlaeckt) March 29, 2023
Het specifieke product dat Affini hiervoor gebruikt, is het uit Eindhoven afkomstige KAPS-systeem van Hubtech, of voluit: Kinetic Air Pressure System. Dit betreft een speciale naaf waarin een klein pompje is weggewerkt, die wordt aangedreven door de rotatie van het wiel. Via een leiding is de naaf verbonden met het ventiel van de band, waardoor de bandenspanning aangepast kan worden. Een knop activeert het systeem, waarna de band in enkele seconden wordt opgeblazen of dus wordt afgelaten.
Helemaal nieuw is een dergelijk systeem niet, want vorig jaar introduceerde Team DSM de Scope Atmoz wielen, die van een gelijkvormige techniek voorzien waren. Destijds besloot DSM de wielen niet in koers te gebruiken, omdat het een te grote aanpassing bleek en de ploeg het enkel wilde doen als ze alle coureurs ervan konden voorzien. Toch heeft dat wel het licht op groen gezet voor andere ploegen om gelijke systemen te introduceren, omdat de UCI het toen expliciet heeft toegestaan.
Voorlopig lijkt Edoardo Affini de enige coureur van Jumbo-Visma die met de innovatie is gestart, dus vermoedelijk betreft het een test. Als het een succes blijkt, zullen we het systeem vermoedelijk snel genoeg terugzien.
ONTVANG €50 AAN GRATIS WEDDENSCHAPPEN, ALS JIJ €10 INZET OP WIELRENNEN
8 Reacties
Wel gek dat je een systeem waarmee je bandenspanning kunt aanpassen wel toestaat maar een systeem waarmee je bloedsuikerspiegel meet (niet aanpast) mag niet…
Dat is onzin inderdaad.
Het is méér dan terecht dat bloedglucose meters niet worden toegestaan. Ik ben diabeet type 1 en draag er zelf één, dus hierbij mijn visie.
De belangrijkste reden is een ethische reden. Er zijn sensor tekorten, afgelopen zomer is mij gevraagd om mijn levering uit te stellen indien ik nog voorraad had, omdat ze anders anderen niet konden leveren. Ook is er heel kort geleden een tekort geweest met de Libre 3. Ik vind het ethisch niet verantwoord om dit soort sensors te gebruiken wanneer je er mensen die deze dingen écht nodig hebben (en ja, de Libre is een levensverandering tegenover vingerprikken) om te overleven ze niet of moeilijk kunnen krijgen, terwijl atleten die dingen er doorheen jagen.
Ook heeft de glucose meter een hele belangrijke functie die onderbelicht is gebleven; alarmen. Via een bluetooth verbinding kan de sensor een signaal versturen naar de meter of een smartphone wanneer je onder of boven een zelf bepaalde glucose waarde zit. Hiermee wordt duursport enorm voorspelbaar, want iedere renner kan hiermee een tekort aan koolhydraten voorkomen door een alarm. Dit alarm wordt niet opgeslagen, dit had in principe gewoon vanuit de volgwagen gemonitord kunnen worden.
Ook kan je zowel een meter als een smartphone apart uitlezen met een enkele sensor. Zo kan je een smartphone gebruiken om direct naar de ‘cloud’ je gegevens te versturen, terwijl de Libre meter zelf buiten zicht kan meten en lokaal worden opgeslagen op het apparaat of een PC.
Dan is er nog het prijskaartje. Een sensor kost via de vrije markt c.a. 75 euro. Deze gaan twee weken mee. Zonder belemmeringen van ze eerder af te moeten doen kosten die dingen ongeveer 2.000 euro per renner per jaar. Doe dat x30 renners en je hebt een kostenplaatje van 60.000 euro per jaar, bij de vrouwen c.a. de helft. Die alarmen geven je zoveel voordeel dat iedereen wel mee zou moeten gaan.
Wat mij betreft worden ze ook verboden in de training, het gaat immers ook tegen de no-needle policy. De sensor wordt onderhuids geplaatst door met een klein naaldje een gaatje te schieten in je bovenarm.
De helft van jouw redenen gaat wzt mij betreft niet op als het op training wél toegelaten is. Lijkt me dan toch ook een fout van de overheden dat je deze kan verkrijgen als je geen diabeet bent als er zo’n tekort is, en niet bepaald een taak of bekommernis van de UCI (andere sportbonden verbieden het zelfs in wedstrijden niet).
Daarnaast zie ik ook het verschil niet tussen een “alarm” als de hartslag boven een bepaalde waarde gaat of het vermogen boven een bepaalde waarde want dan weet de renner even goed dat hij de klos is. Alles verbieden dan maar?
Opvallend dat ze geen contragewicht lijken te hebben toegepast. Het is marginaal, maar toch beter voor de balans om aan de overzijde van het wiel hetzelfde gewicht te plaatsen.
-edit: zal waarschijnlijk onzichtbaar toch eea aangebracht zijn.
Waarschijnlijk wel over nagedacht. Net zo als de balans omdat er links een remschijf en -klauw zitten.
Noem het ouderwets, maar ik zou liever niks mechanisch op de fietsen hebben. Geen dropper post, geen bandenspanningsregulators en nee, geen elektrisch schakelen. Wielrennen hoeft geen formule 1 te worden waar technisch/mechanisch materiaal doorslaggevend is.
Ik zou zelfs zo ver willen gaan om geen wattage- en hartslagmeters niet toe te staan. Dan krijgen we meer onvoorspelbaarheid in de koers.
Voor Roubaix wel echt een wapen lijkt me, al zal het systeem ook zijn kwetsbaarheden hebben die je in zo’n koers juist wilt vermijden. De kopmannen zullen er nog niet mee rijden verwacht ik.