Voorbeschouwing Gent-Wevelgem voor vrouwen 2023: Wiebes versus Balsamo?
foto: Cor Vos
Tim de Vries
zondag 26 maart 2023 om 12:30

Voorbeschouwing Gent-Wevelgem voor vrouwen 2023: Wiebes versus Balsamo?

Een van de hoogtepunten in het Vlaamse voorjaar is zonder twijfel Gent-Wevelgem. Een koers die erg veel lijkt op al die andere voorjaarswedstrijden waarin over bitumineuze voegvullingsmassa wordt gesproken, maar toch een met een eigen karakter. Een koers waarin er kansen liggen voor sprinters, maar ook aanvalslustige rensters kunnen triomferen op de Vanackerestraat in Wevelgem. WielerFlits blikt vooruit.

Historie

Op 4 februari van het jaar 2012 overlijdt Florence Green op de respectabele leeftijd van 110 jaar en 350 dagen. De oudste veteraan van de Eerste Wereldoorlog, ze was lid van de Women’s Royal Air Force, is niet meer. Vijftig dagen na haar overlijden staat in het gebied waar tijdens de Grote Oorlog zo gruwelijk hard is gevochten de eerste Gent-Wevelgem voor vrouwen op het programma.

Een landgenote van Green komt na een goede 113 kilometer solo als eerste over de streep: ene Elizabeth Armitstead. Een jaar later is Kirsten Wild de eerste Nederlandse die wedstrijd weet te winnen. In 2013 is zij de beste in een sprint. Destijds was de wedstrijd nog een nationale koers zonder UCI-status. In 2019 wint ze ‘m nogmaals, maar dan als een Women’s WorldTour-koers met zeer veel aanzien. Wild is vooralsnog de enige renster met twee zeges in Gent-Wevelgem.

Kirsten Wild is met twee overwinningen recordhoudster – foto: Cor Vos

De evolutie van Gent-Wevelgem voor vrouwen gaat, zonder twijfel met dank aan de wedstrijd voor mannen, hard. Logischerwijs is het een koers die rensters dolgraag op hun naam willen schrijven. In 2014 en 2015 heeft de koers een 1.2-status, in 2016 treedt de race direct toe tot de hoogste divisie in de net opgetuigde Women’s WorldTour. De wedstrijd is daarmee in luttele jaren van een guppy getransformeerd tot een grote vis.

In de eerste jaren zijn het vaak solisten die de koers op hun naam weten te schrijven. Deignan hadden we al genoemd, maar ook Lauren Hall, Chantal van den Broek-Blaak en Floortje Mackaij — die de beste was in de helletocht van 2015 — hoefden niet meer om de zege te sprinten. De laatste jaren is de wedstrijd echter steevast een kolfje naar de hand van de snelle vrouwen. Sinds 2017 is de wedstrijd telkens in een sprint geëindigd, wat overigens ook heel wat memorabele momenten heeft opgeleverd.

Jolien D’hoore was in 2020 de sterkste/snelste – foto: Cor Vos

We denken bijvoorbeeld aan de editie van 2020, die vanwege de coronapandemie naar het najaar was verplaatst. Jolien D’hoore werd een verdiende eerste Belgische winnares op de erelijst van de koers, terwijl Lotte Kopecky de tweede plaats in de wacht sleepte. Een gedenkwaardig moment, net als het juichen van Griet Langedock, grondlegger van de vrouwenkoers In Flanders Fields, net na de finish.

Laatste tien winnaressen Gent-Wevelgem
2022: flag-it Elisa Balsamo
2021: flag-nl Marianne Vos
2020: flag-be Jolien D’hoore
2019: flag-nl Kirsten Wild
2018: flag-it Marta Bastianelli
2017: flag-fi Lotta Henttala
2016: flag-nl Chantal van den Broek-Blaak
2015: flag-nl Floortje Mackaij
2014: flag-us Lauren Hall
2013: flag-nl Kirsten Wild


Laatste editie

De langste Gent-Wevelgem tot nog toe (net geen honderdzestig kilometer) was er een uit het boekje. De strijd tussen de snelleren van het peloton en rensters met andere plannen, zorgde voor een onderhoudende editie.

Nog voor de eerste keer Kemmelberg probeerde Lotte Kopecky de koers open te breken. Ze reed weg met Liane Lippert, Anna Henderson en Kasia Niewiadoma. Ze kregen nog aansluiting van enkele achtervolgers, maar de kopgroep werd vlak voor de laatste keer Baneberg ingerekend. Dit gebeurde mede door kopwerk van Ellen van Dijk.

Op de laatste klimmetjes kon niemand echt het verschil maken. Op de laatste keer Kemmelberg, vanaf de Ossuaire-zijde, probeerde Grace Brown weg te rijden uit het uitgedunde peloton. Heel veel ruimte kreeg de Australische echter niet, waardoor er weer een hergroepering volgde.

Een flink peloton begon zo aan de laatste dertig kilometer richting Wevelgem. Grote afwezige daar was sprintster Lorena Wiebes, die eerder in de race viel in de afdaling van de Kemmelberg en moest opgeven. Door haar afwezigheid koos Team DSM voor het offensief en dat leverde een tactisch steekspel op, want meer teams wilden een sprint ontlopen. Trek-Segafredo wilde juist wel een spurt en nam dus het heft in handen.

Onder meer Ellen van Dijk moest bergen verzetten om alle uitvalspogingen teniet te doen. Grace Brown, die met nog een goede drie kilometer te rijden een mooi gat sloeg, dwong de vrouwen van Trek-Segafredo tot het uiterste, maar ook de Australische tempobeul kon een sprint niet vermijden.

foto: Cor Vos

Na voorbereidend werk van Marlen Reusser ging Lotte Kopecky als eerste haar sprint aan, maar de Belgische kampioene werd meteen overvleugeld door Balsamo, die op weg ging naar haar derde WorldTour-zege in een week. De wereldkampioene had de meeste snelheid en bleef de opkomende Marianne Vos ruim voor. De derde plaats was voor Maria Giulia Confalonieri, die Kopecky nipt voorbleef.

Uitslag Gent-Wevelgem 2022
1. flag-it Elisa Balsamo (Trek-Segafredo)
2. flag-nl Marianne Vos (Jumbo-Visma)
3. flag-it Maria Giulia Confalonieri (Ceratizit-WNT)
4. flag-be Lotte Kopecky (SD Worx)
5. flag-dk Emma Norsgaard (Movistar)
Wedstrijdverslag


Parcours

Vanuit startplaats Ieper is het slechts een goede twintig kilometer fietsen naar Wevelgem, maar zo gemakkelijk komen de rensters er niet vanaf. Want na de start onder de indrukwekkende Menenpoort zet de meute koers richting de kust, richting de wegen waar ook al de Classic Brugge-De Panne op werd betwist.

Bij de passage door Veurne zullen de zenuwen al op gaan spelen, bij het verlaten van Adinkerke zal dat helemaal het geval zijn. Want als de rensters de brug over de E40 hebben genomen, rijden de rensters ineens op de kaarsrechte W. Cobergherstraat. Deze passage staat beter bekend als ‘De Moeren’, in tegenovergestelde richting als het peloton in Brugge-De Panne deed.

De polderweg, waar het peloton nog weleens wil scheuren, is de eerste scherprechter op het parcours. De overige hindernissen doemen op vanaf pakweg honderd kilometer na de start in de gemeente Heuvelland. Daar lopen de wegen, zoals de naam van de gemeente al doet vermoeden, veelal omhoog of omlaag.

Het peloton wordt getrakteerd op zeven hellingen, verdeeld over twee rondes. De Scherpenberg trapt het na goed 95 kilometer af, om via de Baneberg en de Monteberg uit te komen bij de eerste beklimming van de Kemmelberg. Vervolgens gaat de meute weer terug naar de Scherpenberg en de Baneberg, om dan te beginnen aan de zwaarste variant van de Kemmelberg, de Ossuaire-variant.

Als de rensters ‘Den Engel’ zijn gepasseerd, zit het heuvelwerk erop. Niet lang daarna volgt de passage langs de Lakenhal en onder de Menenpoort in Ieper, waarmee de ultieme finale wordt ingeluid. Op een bocht, een paar rotondes en de passage door Menen na, zijn de enige obstakels nu nog wat vluchtheuvels die liggen op de N8 naar Wevelgem. Grote plaat erop en gaan!

Die vlakke, rechte wegen kunnen een jagend peloton in de kaart spelen, maar het kan ook juist weer gunstig zijn voor kleinere groepjes. Dit hangt zeker af van de weersomstandigheden, maar bovenal bepalen de rensters het in deze laatste kilometers zelf. Gelosten kunnen weer terugkeren, koplopers kunnen nog worden gegrepen, maar er kan ook nog een beste waaier worden getrokken. Dus ook al zou het een sprint worden, het is nog maar de vraag met wie. Het kan werkelijk alle kanten op.

Belangrijkste passages:

  • Nog 125 km — De Moeren
  • Nog 64 km— Scherpenberg
  • Nog 60 km — Baneberg
  • Nog 54 km — Monteberg
  • Nog 52 km — Kemmelberg (Belvedère)
  • Nog 44 km — Scherpenberg
  • Nog 40 km — Baneberg
  • Nog 34 km — Kemmelberg (Ossuaire)

Zondag 26 maart: Ieper – Wevelgem (162,5 km)
Start: 13.50 uur in Ieper
Finish: tussen 18.00 en 18.30 uur in Wevelgem


Favorieten

Noot: de favorietenlijst is opgesteld voor het publiceren van de definitieve startlijst. Er kunnen dus nog wijzigingen worden aangebracht.

Lorena Wiebes heeft van Gent-Wevelgem haar hoofddoel van het voorjaar gemaakt. Niet geheel onterecht, want deze koers moet haar perfect liggen. Ja, die hellinkjes staan wel vervelend in de weg, maar ook die hoeven absoluut geen probleem meer te vormen voor de Mijdrechtse. Sterker nog: het zou ons niet verbazen als ze enkele keren als een van de eersten bovenkomt, gewoon om aan iedereen te laten weten dat ze er is.

Lorena Wiebes – foto: Cor Vos

En tja, zie dan nog maar eens van haar af te komen. Want in de sprint weet iedere normale renster dat ze geklopt zal zijn. Zeker aangezien ze ook nog eens een heel sterke ploeg in steun heeft, met onder meer ene Lotte Kopecky. Zij kan het natuurlijk ook zomaar kan afmaken. De Belgische is misschien niet meer gezegend met de pure snelheid van de afgelopen jaren, de meesten kan ze in een sprintje echter gewoon nog hebben. Een idealere schaduwkopvrouw annex bliksemafleider is amper denkbaar, al denken we bij een zege van een SD Worx-renster toch vooral aan Wiebes.

Zullen we de Europees kampioene dan al tot winnares uitroepen? Zo gemakkelijk zal dat ook weer niet gaan. Een moment van onoplettendheid of brute pech en haar koers kan over zijn. Daarom gaan we, zoals u gewend bent, de rest van de favorietenlijst ook gewoon vullen. Te beginnen met de titelverdedigster. Elisa Balsamo toonde dat ze op heel goede dagen Wiebes van de troon kan stoten. De Classic Brugge-De Panne was net als vorig jaar zo’n dag. Weliswaar niet voor de zege, maar toch.

Vorig jaar was dat niet nodig om Gent-Wevelgem te winnen, daar Wiebes toen voortijdig de strijd moest staken. Nu hopen we toch vooral op een duel tussen de twee topsprintsters, al lijkt Balsamo zeker met de frisse omstandigheden wel in het nadeel te zijn. Goed, in de Trofeo Binda was ze dan misschien iets beter dan haar rivale, maar dat was dan ook een veel heuvelachtigere wedstrijd. Benieuwd zijn we ook zeker naar Shirin van Anrooij.

Elisa Balsamo – foto: Cor Vos

En dan hebben we wat betreft de absolute top in het sprinten ook Charlotte Kool nog. Ze mag dan misschien niet zo bedreven zijn op de hellingen als Wiebes en Balsamo, maar na de laatste keer Kemmelberg is er voor haar in principe voldoende tijd om terug te keren. Zeker als Kool haar loeisterke DSM-ploeggenotes in steun krijgt, kan het hard gaan. We denken misschien nog aan een Pfeiffer Georgi, een onvervalste slechtweerspecialiste, als een aanvalster die het zou kunnen halen mocht Kool niet vooraan komen.

Maar als we een offensief ingestelde renster eruit mogen pikken, dan is dat bijna geheel logischerwijs Grace Brown. De vice-wereldkampioen tijdrijden van FDJ-SUEZ heeft een motor om u tegen te zeggen en met de wind in de rug zou ze daar gebruik van kunnen maken. Moment uitzoeken, neus op het stuur en boren maar. Een moment van vertwijfeling achter haar kan dan voldoende zijn. Tot die categorie behoort zeker ook Marlen Reusser, al heeft zij waarschijnlijk ploeggenotes om voor te werken.

Marta Bastianelli (UAE Team ADQ) weet hoe het is om Gent-Wevelgem te winnen. Voor de Italiaanse was het, op een ritzege in de Giro na, haar eerste écht grote zege sinds haar wereldtitel op de weg. Het luidde een periode van nog veel meer grootse overwinningen in. Nu hoeft ze in haar afscheidsjaar weinig meer te bewijzen, al zal ze geen nee zeggen tegen een tweede overwinning. Dat sluiten we, gezien haar goede prestaties in het Vlaamse voorjaar, ook zeker niet uit. Ook haar razendsnelle ploeggenote Chiara Consonni zou hier een heel eind moeten kunnen komen.

Marta Bastianelli – foto: Cor Vos

Maar zo zijn er heel veel rensters met snelle benen. En die kunnen zeker niet allemaal in de top tien terecht komen. We noemen er gewoon nog een aantal: Clara Copponi (FDJ-SUEZ), Arlenis Sierra (Movistar), Rachele Barbieri en Quinty Ton (Liv Racing TeqFind) Karlijn Swinkels en Anna Henderson (Jumbo-Visma), Maria Giulia Confalonieri (Uno-X) en het Canyon-SRAM-koppel bestaande uit thuisrenster Shari Bossuyt (benieuwd of ze haar neus weer aan het venster kan steken) en Maike van der Duin.

De een gaat wat beter over de hellingen, de ander heeft weer iets meer pure sprintsnelheid. Dat is enigszins om het even. Het is alleen even afhankelijk van de koerssituatie wie er mogelijk voor de zege zou kunnen gaan. En dat maakt Gent-Wevelgem, zeker met het pittige weer, bij voorbaat een heel interessante wedstrijd.


Favorieten volgens WielerFlits
**** Lorena Wiebes
*** Elisa Balsamo, Marta Bastianelli
** Pfeiffer Georgi, Maria Giulia Confalonieri, Lotte Kopecky
* Clara Copponi, Grace Brown, Shari Bossuyt, Charlotte Kool

Website organisatie
Deelnemerslijst (FirstCycling)


Weer en TV

Weeronline geeft aan dat het in het gebied van Gent-Wevelgem lekker kan gaan waaien. Windkracht 5 uit het noordnoordoosten betekent dat de wind schuin in de rug zou zitten in De Moeren, waardoor een waaieralarm gerechtvaardigd zou zijn. Na het verlaten van Ieper zou de wind dan meer in de flank gaan staan, al is waaiervorming ook daar nog prima mogelijk. Daarnaast wordt er de hele middag regen voorspeld en wordt het een graadje of acht. Het zal kouder aanvoelen. Het wordt dus zeker geen eenvoudige koers.

De koers zal vanaf een uur of 16.15 te volgen zijn via de diverse kanalen van Sporza, NOS en Eurosport/GCN/Discovery+. Voor nog meer informatie kun je altijd terecht in onze tv-gids Wielrennen op TV.


RIDE Magazine
3 Reacties
Sorteer op:
23 maart 2023 20:36
Mooi dat de finish weer na de mannen is
25 maart 2023 11:45
Hmm... volgens mij wordt dit geen sprint. Ofwel met een heel klein groepje. Daar kan Wiebes evenwel bijzitten.
25 maart 2023 15:26
Ik denk eigenlijk dat Lotte Kopecky deze koers graag zal willen winnen.
Dus ★★★★ naar Lotte en ★★★ naar Lorena en Elisa.

Reacties zijn gesloten.