Opinie | Turini in de Kivilev rol
Opinie Ietwat ten oosten van het Lac d’Annecy ligt de 1299 meter hoge Col de Plan Bois. Een klim van de eerste categorie zoals er zoveel in de Haute-Savoie zijn te vinden. Enkele weken voor het Critérium du Dauphiné verkent Thibaut Pinot met enkele ploegmaten deze beklimming. Wanneer ze de afdaling in duiken, schrikken ze zich rot. Er zitten gaten in het weggetje zo groot als kraters. Levensgevaarlijk is hun conclusie. ‘Scandaleux’, roepen ze in koor.
In plaats van actie te ondernemen blijft het bij wat intern geschreeuw van de mannen van Groupama-FDJ. Geen melding op de sociale media. Geen waarschuwing naar andere ploegen. Geen verontrustende vragen aan de organisator. En ook tijdens de Dauphiné geen alarmbellen om anderen te waarschuwen. Je zou bijna gaan denken dat Pinot een voordeel denkt te halen aan zijn parcourskennis.
Het zijn later immers uitgerekend twee directe concurrenten van Pinot die de belangrijkste slachtoffers zijn van de valpartijen op de Plan Bois. Steven Kruijswijk is met een barstje in zijn schouder zelfs uitgeschakeld, terwijl Emanuel Buchmann met een rugblessure zijn ideale voorbereiding op La Grande Boucle ziet vervliegen.
Geitenpad
Na deze vierde rit in de Dauphiné zijn de renners ziedend dat zo’n ‘geitenpad’ is opgenomen in het parcours en dat niemand hen vooraf heeft verwittigd. Juist door de optelsom van ernstige valpartijen na de Corona-break (Fabio Jakobsen in de sprint van de eerste rit van Ronde van Polen en Remco Evenepoel in de afdaling van de Muro di Sormano in Il Lombardia) heerst er een complete verontwaardiging. Vrijwel alle gifpijlen zijn op de internationale wielerunie UCI gericht.
Veiligheid is echter zo’n algemeen en op de openbare weg moeilijk probleem, dat het veel te gemakkelijk is om alle schuld alleen maar in de schoenen van de UCI en organisatoren te schuiven. Dit is een probleem dat door alle stakeholders gezamenlijk moet worden opgepakt. Want ook achter de rol van ploegen en renners mag je vraagtekens plaatsen. Anno 2020 worden vrijwel alle ritten door de teams verkend en anders via VeloViewer en Google Maps bestudeerd. Hoe kan het dat niemand heeft aangeven dat de afdaling van de Plan Bois levensgevaarlijk is? Anders dendert het peloton daar toch nooit met snelheden tussen de zestig en zeventig kilometer per uur naar beneden.
In een sterk dubbelinterview met de teammanagers Richard Plugge en Patrick Lefevere (gemaakt door journalist Jan-Pieter de Vlieger in het Nieuwsblad) wordt duidelijk dat Jumbo-Visma, Deceuninck-QuickStep, Team Ineos en Team Sunweb het initiatief hebben genomen om de verantwoordelijkheid voor de veiligheid van de koersen weg te halen bij de UCI en die toe te vertrouwen aan externe specialisten, die hun strepen hebben verdiend in sporten als Moto GP en Formule 1, een professioneel safety-bedrijf. Stootkussen en netten op gevaarlijke plekken worden al geopperd.
Stakeholders
Gelukkig is er op de donderdag voor Le Grand Départ in Nice nog een meeting georganiseerd met de afgevaardigden van deze ploegen, UCI-voorzitter David Lappartient, ASO-baas Yann Le Moenner en de CPA (rennersvakbond)-afgevaardigde Gianni Bugno. Alle partijen delen daar de urgentie van het onderwerp en het lijkt erop dat alle stakeholders nu eindelijk de veiligheid gezamenlijk gaan oppakken.
Zoals in de afgelopen twee weken ook de renners die in en rondom Monaco elkaar weten te vinden omtrent de afdaling van de Col de Turini. Deze kamikaze-afzink duikt op in de tweede Tourrit op 85 kilometer van de finish en is volgens velen ook té gevaarlijk. Het bovenste deel is dan wel opnieuw geasfalteerd, maar in deze zeer bochtige rollercoaster is het grootste deel van het wegdek nog altijd slecht en ligt veel grind.
In tegenstelling tot de Col de Plan Bois weten de renners elkaar nu gelukkig wel te vinden. De CPA en ook de nieuw op te richten rennersbond onder leiding van Luuc Eisenga en Stef Clement zijn door diverse renners benaderd. Er is zelfs door CPA een verzoek naar ASO gestuurd om de afdaling uit het parcours te halen. De Tour-organisatie heeft beloofd om de situatie ter plekke te verbeteren.
Daar zullen de renners zeker na de openingsrit in deze Tour scherp op letten. De neutralisatie door de Jumbo-Visma renners in de gevaarlijke met olie besmeurde afdaling in de eerste rit van de Tour, is daar een goed signaal van. Het tekent dat het peloton voor haar welzijn opkomt en grenzen durft te stellen. Al was voor menigeen het stoppen van tijdklok voor de klassementsrenners op drie kilometer van de streep nog veel te ver.
Wouter Weylandt
Het is nu te hopen dat de eensgezindheid die de discussie rond de Turini heeft gebracht, wordt aangegrepen om door te zetten. Niet dat het na de recente voorvallen weer jarenlang doodstil blijft zoals in 2011 het geval was. Een dikke week na het dodelijk ongeluk met Wouter Weylandt was in de 14e rit van de Giro d’Italia de steile, onverharde en levensgevaarlijke afdaling van de Monte Crostis opgenomen.
De organisatie hoopte met het spannen van netten en het neerleggen van matrassen voor meer veiligheid te zorgen zodat de renners niet meteen van de klif konden vallen. De UCI-jury accepteerde dit niet en schrapte terecht deze klim uit het parcours. Dit voorval heeft helaas niet geleid tot structurele veranderingen.
Appgroep
Misschien zou het een goed idee zijn wanneer alle ploegen één vertegenwoordiger (ploegleider) in een gezamenlijk appgroep zouden hebben, waar gevaarlijke passages worden gemeld die hun renners tegenkomen bij verkenningen. Je zou toch zeggen dat een appgroep voor de veiligheid aanmaken het meest eenvoudige is wat je kunt doen, maar toch is dit nog altijd niet het geval. Vanuit de input uit deze appgroep zou het professioneel bedrijf dat de parcoursen controleert moeten worden aangestuurd.
Het gesprek tussen alle stakeholders in Nice is wat dat betreft veelbelovend en lijkt revolutionair. Hopelijk kunnen we later de eensgezindheid rond de Turini als een nieuwe kantelpunt in de veiligheid van de wielersport betitelen. Zoals helaas de dodelijke valpartij van Andrei Kivilev in Parijs-Nice in 2003 ervoor heeft gezorgd dat de valhelm eindelijk werd verplicht.
Persoonlijk hoop ik niet dat ze teveel gaan overdrijven want voor je het weet kom je er op uit dat er alleen nog van die sneue circuits overblijven en is het wielrennen kapot. Het is en blijft gekkenwerk en wat mij betreft wijken we niet te ver daarvan af.
Leuk stuk.
In blinkend pak. Beetje ijdel.
Maakt niet uit joh.
Een fris tour peloton is de meest neurotische blob die er bestaat. Vandaag werd dit fenomeen geconfronteerd met de eerste natte dag sinds tijden in een zongedroogd Nice op een heuveltje op en af parcours. Daar krijg je shit in het kwadraat van, ik gok dat behoorlijk wat valpartijen door angstremmers veroorzaakt zijn.
Met angstremmers bedoel je uiteraard in de remmen nijpen van paniek.
Er staat eigenlijk: Pinot en zijn ploegmaats hebben expres Kruiswijk en anderen hard laten vallen en halen daar voordeel uit.
Niet alleen flauwekul en ongefundeerd, maar nog veel meer.
Column of niet, voor mij is t klaar met deze meneer hier op de site.
Wel leuk om t ff in het Frans te vertalen en aan Pinot en zijn ploeg voor te leggen. Bij wijze van wederhoor zullen we maar zeggen. Iemand die goed is in Frans en kan helpen?
Los daarvan: het is geen zinnetje maar een ruim opgezette bewering die ik veel te ver vindt gaan. Daar is niks butthurts aan.
Helemaal mee eens, MAAR, dit is RK ten voete uit. Schreef vroeger eveneens onzin over wedstrijden op, waar niks van klopte, terwijl wij zelf die wedstrijd reden en zelfs onderdeel van het artikel waren. Als dan iets daarover gezegd werd bleef dhr. bij zijn eigen verhaal en stond de onzin gewoon op papier.
Daarnaast heeft hij zelf nooit gefietst, iets wat ik persoonlijk een voorwaarde vind om überhaupt uitspraken over wielrennen te kunnen doen.
Hopelijk krijgt hij hier intern van de rest van de wielerflits redactie en directie een zware berisping voor. En hanteren ze een 3 strikes is out principe, 3 keer over de scheef gaan is einde samenwerking.
Daar ligt natuurlijk wel een verantwoordelijk bij de renners, maar ook bij de organisatie. Het mooie van deze corona-tijd is dat organisatoren hebben moeten nadenken over hun wedstrijden en hoe deze te organiseren. Het NK is daar een prima voorbeeld van.
Nou ben ik geen voorstander van kleine rondjes op steeds hetzelfde parcours (criterium) maar is er best iets te bedenken waarbij binnen eenzelfde regio een lange route wordt uitgezet, waarbij sommige stukken meerdere keren terugkomen (verschillende lussen). Dan is het veel beter te verkennen door de renners, zelfs eventueel de dag vooraf. De organisatie heeft minder problemen om iets af te zetten en kan makkelijker en/of betaalbaarder obstakels verwijderen en tot slot zou als bijkomend voordeel op enkele stukken een soort entree kunnen worden geheven.
Daar zou men best iets creatiever mee mogen worden in de toekomst. Iets wat ook best wel eens overwogen mag worden is betere beschermende kledij. Men rijdt rond met een aerodynamisch pakje dat vrijwel niks beschermt. Nou hoef je niet meteen aan een harnas te denken, maar misschien een pad in de broek ter hoogte van de heup o.i.d. of een schoudervulling.
Hoe dan ook, het is tijd geworden om de sport te evolueren. Hierboven noem ik een paar elementen, maar misschien iets het nog wel meer noodzaak om tv-motoren en volgwagens zoveel mogelijk uit de koers te krijgen.
En idd kan je ook kleding eisen stellen, als UCI
Hoe kun je nu verlangen van sporters elkaar te corrigeren omdat winst het doel is, dat hoort een objectieve persoon te doen, zoals in alle andere sporten.
Steil ja, levensgevaarlijk ja, onverhard nee.
Verder aardig stuk.
Prima te doen als wielertoerist, maar niet voor een jagend peloton.
Maar da's mijn bescheiden mening.
Wel enorm jammer dat Pinot neergezet moet worden als iemand die zijn collega’s graag schade ziet oplopen om zelf te winnen. En dat alleen om de column.. tsja.. wat? Wat extra kracht bij te zetten?
Ook goed dat erover geschreven wordt. In de wielrennerij is de eerste reflex altijd terughoudendheid. Het is een oerconservatieve sport. Dat is vaak mooi maar het heeft ook al tot veel verdriet geleid. Patrick Lefevere heeft al meerdere initiatieven genomen en zag zichzelf vaak na "ja ja wij doen mee's" alleen staan in het strijdveld. Ik denk dat hij met Richard Plugge ditmaal een zeer competente medestander heeft gevonden. Hoop van harte dat er een gespecialiseerd bedrijf wordt gevonden dat parcoursen schoonveegt voor vertrek zonder door te slaan in afgebakende zones en aan de authenticiteit van de wielersport te raken.
Oplossing is een onafhankelijke beoordelen, scheidsrechter dus.