Giro 2021: Voorbeschouwing favorieten algemeen klassement

De witte, blauwe of paarse trui: het zijn leuke tricots om in de kast te hebben. Maar het gaat in de Giro d’Italia toch vooral om die felbegeerde roze leiderstrui als leider in het algemeen klassement. Wie wint de eerste grote ronde van het seizoen? WielerFlits wikt en weegt de kansen van de grootste kanshebbers op de eindzege!

Ook dit jaar maken we met RIDE weer een lekker dikke zomereditie. Een 212 pagina's dik wielermagazine waar je deze zomer uren van kunt genieten en die de sportzomer nog nét iets leuker maakt. Bestel nu jouw exemplaar online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang maar liefst 20% korting!

Historie

Op 10 mei 1931 kreeg Learco Guerra ‘m uitgereikt: de allereerste roze trui. De geblokte renner met de veelzeggende bijnaam ‘de menselijke locomotief’, die samen met zijn grote concurrent Alfredo Binda het Italiaanse wielrennen wist te domineren in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw, mocht het opvallende truitje aantrekken na winst in de openingsetappe van Milaan naar Mantua. Twee dagen later was hij de trui kwijt aan… Alfredo Binda.

De Giro d’Italia zou Guerra dat jaar niet winnen, maar de man uit het gehucht San Nicolò Po blijft wel voor altijd de allereerste drager van een van de meest iconische truien uit de wielersport: La Maglia Rosa. De oersterke Guerra, die in 1934 alsnog de Ronde van Italië op zijn naam wist te schrijven en verder wereldkampioen werd in Kopenhagen, werd na zijn rijke carrière ploegleider van onder meer Hugo Koblet en Charly Gaul. In 1963 stierf hij aan de ziekte van Parkinson.

Eddy Merckx is met vijf eindzeges mederecordhouder – foto: Cor Vos

Guerra was de eerste, maar zeker niet de laatste die de roze trui mocht aantrekken. Heel veel renners, klimgeiten, kopmannen, sprinters, tijdrijders, meesterdalers, rasaanvallers en knechten, mochten ooit een dag pronken in het roze. Er zijn echter maar weinig coureurs die de trui wisten vast te houden tot de eindstreep in Milaan, Turijn, Rome of waar de Giro ook tot stilstand kwam. De ietwat vergeten Francesco Camusso was in 1931 de eerste.

In de eerste jaren van de Giro d’Italia reed de leider in de wedstrijd nog gewoon in het kloffie van zijn werkgever. Zo ook Luigi Ganna, in 1909 de allereerste winnaar van de Ronde van Italië. Aan het begin van de jaren dertig kwam men echter op het idee om de eerste in het klassement in een speciale trui te laten rondfietsen. Men koos voor de kleur roze omdat de organiserende krant, La Gazzetta dello Sport, ook toen al op roze papier werd gedrukt.

Het bleek een schot in de roos. Waar de Vuelta nog wel eens van leiderstrui wisselt, is de roze trui inmiddels net als de gele trui sacraal erfgoed. Fausto Coppi, Gino Bartali, Jacques Anquetil, Eddy Merckx, Bernard Hinault, Miguel Induraín, Marco Pantani, Alberto Contador en Vincenzo Nibali: we noemen maar even wat wielergrootheden die de roze trui wisten te veroveren. Drie renners delen nu het record van vijf overwinningen.

Bernard Hinault, winnaar van de Giro in 1980, 1982 en 1985 – foto: Cor Vos

Alfredo Binda legde bijna honderd jaar geleden de lat bijzonder hoog door in 1925, 1927, 1928, 1929 en 1933 de drieweekse rittenkoers op zijn naam te schrijven. Tot nu toe zijn slechts twee renners erin geslaagd om Binda te evenaren. De namen zijn al even legendarisch. Fausto Coppi won in een tijdspanne van dertien jaar (1940, 1947, 1949, 1952 en 1953) eveneens vijf keer de Giro en Eddy Merckx wist goed twintig jaar later (1968, 1970, 1972, 1973 en 1974) hetzelfde te doen.

Het mag geen verrassing heten dat de meeste eindwinnaars uit Italië komen. Het thuisland wist maar liefst 69 keer de Giro te winnen. De eerste was dus Luigi Ganna in 1909, Vincenzo Nibali bezorgde de tifosi in 2016 voorlopig de laatste eindzege. België staat op zeven overwinningen, met dank aan Merckx (5x), Johan De Muynck en Michel Pollentier. De eerste Nederlandse eindzege kwam er in 2017. Natuurlijk hebben we het dan over de editie van Tom Dumoulin.

Laatste tien eindwinnaars Giro d’Italia
2020: Tao Geoghegan Hart
2019: Richard Carapaz
2018: Chris Froome
2017: Tom Dumoulin
2016: Vincenzo Nibali
2015: Alberto Contador
2014: Nairo Quintana
2013: Vincenzo Nibali
2012: Ryder Hesjedal
2011: Michele Scarponi*

* Na diskwalificatie van de aanvankelijke eindwinnaar Alberto Contador

Gilbert Simoni op weg naar zijn tweede en laatste Girozege in 2003 – foto: Cor Vos

Vorig jaar

Voor de laatste editie van de Giro d’Italia hoeven we maar zes maanden terug in de tijd. De drieweekse wielerkoers, normaal de eerste grote ronde van het seizoen, werd vorig jaar vanwege de coronapandemie met enkele maanden uitgesteld. Aanvankelijk zou Boedapest La Grande Partenza voor zijn rekening nemen, maar de Hongaarse autoriteiten konden in coronatijd geen Girostart meer garanderen.

En dus moest koersdirecteur Mauro Vegni namens het organiserende RCS Sport op zoek naar een nieuwe startplaats voor de 103e Giro d’Italia. Vegni zocht het in tweede instantie dichter bij huis en kwam uit bij Monreale, een stad op het eiland Sicilië. De Ronde van Italië begon uiteindelijk met enkele etappes op het eiland van tweevoudig Girowinnaar Vincenzo Nibali, niet geheel toevallig ook een van de topfavorieten voor de eindzege.

De renners begonnen met een tijdrit van goed vijftien kilometer en aan het einde van de middag bleek Filippo Ganna de snelste tijd te hebben neergezet. Voor de Italiaan van INEOS Grenadiers, regerend wereldkampioen tegen het uurwerk, bleek het niet zijn enige ritzege in de Giro. Ganna ontpopte zich tot een veelwinnaar door ook met verve de tijdritten naar Valdobbiadene en Milaan en een semibergrit naar Camigliatello Silano op zijn naam te schrijven.

Met vier ritzeges was Ganna echter niet de grote slokop in Italië. Ook Arnaud Démare wist zijn ploeg Groupama-FDJ vier ritzeges te bezorgen en mocht zich na drie weken koers de absolute sprintkoning noemen. In Villafranca Tirrena, Matera, Brindisi en Rimini zagen we de Franse kampioen het zegegebaar maken. Démare deed zo ook uitstekende zaken in de strijd om de paarse puntentrui, die hij uiteindelijk veilig naar de eindstreep in Milaan wist te brengen.

Ganna en Demáre waren twee belangrijke hoofdrolspelers in de Giro van 2020, maar we mogen ook zeker niet João Almeida vergeten. De Portugees beleefde in Italië namelijk zijn absolute doorbraak. De renner van Deceuninck-Quick-Step begon als veelbelovende jongere aan de ronde, maar kwam uit de Giro als een gearriveerde vedette. Almeida droeg vijftien dagen de roze trui en mocht, dankzij zijn vechtlust en regelmaat, lange tijd dromen van de eindzege.

Almeida was een van de smaakmakers – foto: Cor Vos

Na de zeventiende etappe, met aankomst op Madonna di Campiglio, had Almeida nog altijd een – zij het beperkte – voorsprong van zeventien seconden op Wilco Kelderman in het algemeen klassement. De Nederlander was bezig aan een vrij geruisloze opmars en wist optimaal te profiteren van mindere dagen van grote namen als Nibali en Jakob Fuglsang. De kopman van Team Sunweb beschikte na goed twee weken koers over de beste papieren.

In de achttiende etappe naar het meer van Cancano werd het kaf van het koren gescheiden. Op de steilste stroken van de beruchte Stelvio vielen de maskers af en bleek een moegestreden Almeida niet meer in staat om zijn grootste concurrenten te volgen. Kelderman, zijn ploeggenoot Jai Hindley en het INEOS Grenadiers-duo Tao Geoghegan Hart en Rohan Dennis reden weg op de besneeuwde flanken van de Stelvio. Almeida was gezien.

Het was Kelderman die aan het einde van de rit de roze trui wist te veroveren, maar na afloop was er toch geen hosannasfeer in de ploegbus van Team Sunweb. De Nederlander bleek namelijk niet sterk genoeg om Dennis, Hart en Hindley te volgen op de Stelvio en verloor aan de finish meer dan twee minuten op de eerste finishers. Ploegmaat Hindley besloot onderweg niet te wachten op Kelderman, na orders vanuit de ploegwagen van Team Sunweb.

De formatie van Iwan Spekenbrink was niet van plan om Hindley zomaar op te offeren, aangezien de Australische klimmer ook nog uitzicht had op de eindzege. Met nog een bergetappe te gaan was de situatie als volgt: Kelderman stond aan de leiding, maar ook Hindley (+ 12 seconden) en Hart (+ 15 tellen) waren nog volop in de race. Die laatste rook zijn kans en dus nam INEOS Grenadiers al snel het initiatief in de hertekende bergrit naar Sestriere.

Net als in de etappe over de Stelvio kon Hart op het moment suprême rekenen op een beresterke Dennis, die op de voorlaatste beklimming van Sestriere de groep der favorieten uiteen reed en zo Kelderman in de problemen wist te brengen. Kelderman ging kopje onder en zag zijn kansen op de eindzege in rook opgaan. Hindley, de tweede klassementstroef van Team Sunweb, bleek wel in staat om een ontketende Dennis en Hart te volgen.

Alleen bleek Hindley niet bij machte om zijn grote concurrent Hart ook tijd aan te smeren richting Sestriere. De Brit wist na een bitse strijd zijn tweede etappe te winnen en zichzelf zo een uitstekende uitgangspositie te verschaffen richting de laatste tijdrit. Hindley mocht wel in het roze aan de slotproef beginnen, maar het verschil met Hart was slechts enkele honderdsten en in de afsluitende chronoproef bleek Hindley niet opgewassen tegen de betere tijdrijder Hart.

Eindwinnaar Hart en Kelderman feliciteren elkaar na drie weken koers – foto: Cor Vos

Hart mocht zich in Milaan, na 21 etappes, de verrassende eindwinnaar noemen van de Giro d’Italia 2020. Hindley en Kelderman stonden als de nummers twee en drie ook op het eindpodium. De verbazingwekkend sterke Almeida en Pello Bilbao eindigden als vierde en vijfde. Fuglsang en Nibali, op voorhand twee topfavorieten voor de eindzege, moesten na een bleke Giro genoegen nemen met een zesde en zevende plaats in de eindstand.

Wat we ook nog moeten vermelden: de knappe ritzege van de debuterende Peter Sagan en de positieve coronatests van favorieten Simon Yates en Steven Kruijswijk. Beide renners moesten halsoverkop de Giro verlaten en uiteindelijk besloten Mitchelton-Scott en Jumbo-Visma uit de ronde te stappen. Heel even was het onduidelijk of de Girokaravaan überhaupt Milaan zou halen, maar het peloton liet zich niet wegjagen door het coronaspook.

Eindklassement Giro d’Italia 2020
1. Tao Geoghegan Hart (INEOS Grenadiers) in 85u40m21s
2. Jai Hindley (Team Sunweb) op 39s
3. Wilco Kelderman (Team Sunweb) op 1m39s
4. João Almeida (Deceuninck-Quick-Step) op 2m57s
5. Pello Bilbao (Bahrain McLaren) op 3m09s
Volledige uitslag

Favorieten

De Tour de France blijft voor de meeste klassementsrenners de belangrijkste wedstrijd van het seizoen. De Giro d’Italia en Vuelta a España zijn leuke tussendoortjes, maar in de Tour moet het toch echt gebeuren. Toch zijn er altijd wel een paar kleppers die de Italiaanse ronde als hoofddoel beschouwen. Neem Simon Yates, die ook dit jaar van start gaat in La Corsa Rosa. De Brit van Team BikeExchange is echter niet de enige topper aan het vertrek.

Een grote ronde winnen is niet iets wat je zomaar even doet. Je moet over een breed pallet aan kwaliteiten beschikken, kunnen terugvallen op een sterke ploeg en op kritieke punten heb je soms ook een klein beetje geluk nodig. Wie een blik werpt op het parcours van de 104e editie van de Giro, ziet dat het een ronde is voor de klimmers. Oké, er zijn weliswaar twee tijdritten, maar het aantal kilometers tegen de klok (38 kilometer) is beperkt.

**** Simon Yates

foto: Cor Vos

Het is met andere woorden een parcours voor Simon Yates, onze topfavoriet voor de eindzege. De Britse klimmer heeft nog wat goed te maken in de Giro, drie jaar na zijn spectaculaire inzinking in de etappe naar Bardonecchia. Yates leek dat jaar op weg naar de eindzege, zo sterk was hij, maar een barslechte dag in de Italiaanse Alpen deed hem de das om. Het is dus tijd voor sportieve revanche, al helemaal na misgelopen edities in 2019 en 2020.

In 2019 was de vorm ontoereikend om mee te doen voor eindwinst en vorig jaar moest hij vanwege een coronabesmetting de ronde verlaten. Het is voor Yates te hopen dat hij dit jaar niks tegenkomt. Zijn voorbereiding richting de Giro verliep in elk geval vlekkeloos. In de Tour of the Alps (eindwinst) wist hij zijn visitekaartje af te geven. Yates lijkt dus klaar om dit jaar wél een gooi te doen naar de eindzege in de ronde die hij zo graag wil winnen.

Met heel wat explosieve finales, steile bergen en twee relatief korte tijdritten is het parcours hem op het lijf geschreven. Het is voor de kopman van Team BikeExchange echter wel zaak om niet te veel met zijn krachten te woekeren en op het juiste moment toe te slaan. Als Yates zijn hoofd koel houdt, kan hij bijzonder ver komen. Team BikeExchange is misschien niet de sterkste ploeg in de wedstrijd, maar we mogen mannen als Mikel Nieve, Tanel Kangert en Nick Schultz zeker niet onderschatten.

*** Egan Bernal

foto: Cor Vos

We beginnen zaterdag met twee duidelijke topfavorieten aan de wedstrijd. De kansen van Simon Yates zijn inmiddels al besproken, maar ook Egan Bernal maakt zeker kans op de eindzege. De Colombiaan besloot zich de voorbije weken in zijn thuisland voor te bereiden op de Italiaanse ronde. Waar sommige Giro-kandidaten in de Tour of the Alps op zoek waren naar die laatste procentjes, trainde Bernal op Colombiaanse hoogte.

Het wordt voor de renner van INEOS Grenadiers zijn eerste deelname aan de Ronde van Italië, nadat hij twee jaar geleden in extremis moest afhaken na een val op training. De nog altijd maar 24-jarige klimmer hoopt als debutant gelijk mee te doen voor de roze trui en in topvorm moet Bernal zeker in staat zijn om een gooi te doen naar eindwinst. Aan de sterkte van de ploeg zal het ook zeker niet liggen: INEOS stuurt een sterrenensemble naar Turijn.

Met Daniel Felipe Martínez en schaduwkopman Pavel Sivakov beschikt Bernal over twee luxeknechten bergop en Jonathan Castroviejo, Jhonatan Narváez, Filippo Ganna, Salvatore Puccio en de herboren Gianni Moscon zijn als allrounders multi-inzetbaar. De vraag is alleen of kopman Bernal nu eindelijk is verlost van zijn rugklachten. Alleen dan is Bernal in staat om drie weken, 21 dagen op rij, diep te gaan en het maximale van zichzelf te vragen.

*** Hugh Carthy

foto: Cor Vos

EF Education-Nippo koerst het hele seizoen al wat achter de feiten aan. De Amerikaanse formatie van Jonathan Vaughters is naarstig op zoek naar overwinningen en is momenteel een van de slechtst presterende WorldTeams. En toch mag de zuurstokroze ploeg dit jaar dromen van eindwinst in de Giro d’Italia. De formatie heeft met Hugh Carthy namelijk een kandidaat-eindwinnaar in de gelederen, gezien zijn prestaties in de voorbije Vuelta.

De slungelachtig Brit haalde toen verrassend het eindpodium, derde achter eindwinnaar Primož Roglič en Richard Carapaz, en zal in de komende Giro nog een stapje beter willen doen. Carthy (26) liet in aanloop naar de Ronde van Italië al mooie dingen zien en lijkt op tijd klaar voor de eerste grote ronde van 2021. In de Tour of the Alps, goed twee weken voor de Giro, werd hij keurig vijfde achter Simon Yates, Pello Bilbao, Aleksandr Vlasov en Jefferson Cepeda.

De kopman van EF Education-Nippo is bij uitstek een renner voor een drieweekse rittenkoers, aangezien Carthy het moet hebben van zijn vechtlust, taaiheid en regelmaat. De Brit blinkt met name uit in het klimwerk, maar heeft ook een verrassend goede tijdrit in de benen, zeker aan het einde van een grote ronde. Dit liet hij zien in de meest recente Vuelta. Carthy houdt bovendien van enorm steile beklimmingen en die zijn er voldoende in Italië. Noteren, die naam!

** Mikel Landa

foto: Cor Vos

Er zijn maar weinig renners die met zoveel panache een berg opknallen als Mikel Landa. Hij wint in vrijwel elke koers de schoonheidsprijs, maar een eindklassement winnen blijkt o zo moeilijk voor de Spanjaard. Landa (31) zorgt altijd voor spektakel in de bergen, zakt zelden door het ijs, maar moet ook altijd zijn meerdere erkennen in één of meerdere renners. Dit jaar mag hij het weer proberen in de Giro d’Italia, twee jaar na zijn laatste optreden in Italië.

De renner van Bahrain Victorious werd in 2015 al eens derde in de Giro en twee jaar geleden finishte hij net naast het podium. De Bask bleek in de slotweek van de Giro 2019 wel een modelploegmaat voor zijn teamgenoot en latere eindwinnaar Richard Carapaz. De vraag is of Landa dit jaar wel écht kan meedoen om de eindzege. De sierlijke klimmer zal bergop het verschil moeten maken, aangezien hij niet echt uitblinkt als tijdrijder.

Een bijkomend probleem is dat Landa altijd wel iets tegenkomt in een grote ronde. Materiaalpech op een cruciaal moment, tijdsverlies in een waaieretappe of een valpartij in een chaotische finale: Landa komt zelden ongeschonden uit een eerste Giro-, Tour- of Vueltaweek. Mocht Landa nu eindelijk eens zonder problemen de eerste etappes overleven, dan kan hij wellicht toeslaan op zijn terrein. Met Pello Bilbao heeft de ploeg nog een pion om mee te spelen, maar daarover later meer.

** Aleksandr Vlasov

foto: Cor Vos

“Met hem willen we voor een hoge plaats in het algemeen klassement strijden. De ploeg is klaar om hem de beste ondersteuning te bieden. In de Tour of the Alps bereikte hij een zeer goed niveau, dus ik ben er vrij zeker van dat hij een van de favorieten voor de Giro is.” Het zijn de woorden van Giuseppe Martinelli, ploegleider bij Astana-Premier Tech, in aanloop naar de Giro. De Italiaan gelooft heilig in de kansen van de Russische klimmer Aleksandr Vlasov.

En waarom ook niet, aangezien de 25-jarige Vlasov de laatste weken uitstekend op dreef is en sinds zijn entree op het hoogste niveau flink aan de weg timmert. Nadat hij in 2020 zijn doorbraakjaar beleefde, wist hij dit voorseizoen te bevestigen met podiumplekken in Parijs-Nice en de Tour of the Alps. Vlasov is dus klaar om te schitteren in de komende Giro en de ranke klimmer heeft nog wel wat goed te maken na zijn troosteloze opgave in de voorbije Giro.

Vlasov begon vorig jaar als een van de schaduwfavorieten aan de ronde, maar moest al in de tweede etappe opgeven wegens ziekte. Nu is de kopman van Astana-Premier Tech zo fris als een hoentje en dus schrijven we hem op als kandidaat-eindwinnaar. Vlasov gaat bijzonder goed bergop, beschikt over een meer dan degelijke tijdrit en liet vorig jaar in de Vuelta zien dat hij niet echt kapot gaat tijdens een grote ronde. “Ik heb nog een paar onafgemaakte zaken”, vat Vlasov het samen.

** João Almeida

foto: Cor Vos

Vorig jaar was João Almeida een van de ontdekkingen van het seizoen. Het grote publiek maakte met name in de Giro d’Italia kennis met de Portugese vechtjas. Almeida veroverde namelijk al vroeg de roze trui, hield het tricot liefst vijftien dagen vast en werd na een sterk slot alsnog vierde in het eindklassement. Tao Geogehan Hart won die Giro, maar het was de renner van Deceuninck-Quick-Step die de harten van de wielerliefhebbers wist te stelen.

Nu, meer dan zes maanden later, is Almeida terug met de ambitie om de Giro te winnen. Of dat gaat lukken is een tweede, maar we doen er toch maar goed aan om de Portugees niet te onderschatten. De nog altijd maar 22-jarige renner is een doorzetter die ook nog eens bijzonder allround is. Almeida beschikt over een bijzonder goede tijdrit, kan met zijn snelheid en explosiviteit de nodige bonificatieseconden sprokkelen en gaat ook prima bergop.

Het beproefde recept van Almeida: toeslaan in de twee tijdritten en de heuvelachtige- en semibergritten, om dan vervolgens de schade te beperken in de echt zware bergetappes. Een voordeel voor Almeida is dat hij kan rekenen op een ijzersterke ploeg, met klimmers Fausto Masnada (derde in de Ronde van Romandië), James Knox en Pieter Serry, hardrijder Rém Cavagna, man-in-vorm Mikkel Honoré, kilometervreter Iljo Keisse en een zekere Remco Evenepoel.

* Pello Bilbao

foto: Cor Vos

Bahrain Victorious kan in de komende Giro op twee klassementspaarden wedden. We hebben het al uitvoerig gehad over Mikel Landa, nu is zijn streekgenoot Pello Bilbao aan de beurt. De 31-jarige Bask uit Guernica, bekend van het wereldberoemde oorlogsschilderij van Pablo Picasso, staat voor het vijfde opeenvolgende jaar aan de start van La Corsa Rosa. Na een zesde stek in 2018 en vijfde plek in 2020 mikt de klimmer dit jaar nog hoger.

In de weken voorafgaand aan de Giro stak Bilbao zijn neus nadrukkelijk aan het venster. Vierde in de GP Miguel Induraín, zesde in de Ronde van het Baskenland en tweede in de Tour of the Alps… Bilbao lijkt klaar om nog maar eens een hoofdrol te vertolken in de Italiaanse ronde, maar krijgt hij straks ook alle ruimte om zijn klasse te etaleren? Of moet Bilbao op een gegeven moment plaatsnemen in de klimtrein van Mikel Landa?

Het is lastig te zeggen wie straks het kopmanschap zal afdwingen binnen de ploeg. Landa heeft al wat meer bewezen als ronderenner en is op papier de kopman, maar Bilbao heeft dan weer een betere tijdrit in de benen en kan wellicht profiteren van zijn rol in de schaduw. Die laatste zou weleens alles-of-niks durven spelen in een bergetappe, in de hoop zo het roze te veroveren. En is Landa dan bereid om zijn eigen kansen op te offeren?

* Jai Hindley

foto: Cor Vos

De Giro van vorig jaar was eigenlijk de ronde van de ontdekkingen. João Almeida beleefde er zijn definitieve doorbraak als klassementsrenner, Tao Geoghegan Hart ontpopte zich tot groterondewinnaar en Jai Hindley bleek de nieuwe klimsensatie uit Australië. Natuurlijk, die laatste liet de voorbije jaren al mooie dingen zien, maar streed vorig jaar tot de laatste dag om de eindzege in een grote ronde. Hindley mocht zelfs in het roze beginnen aan de afsluitende tijdrit.

De Giro winnen bleek nog net iets te hoog gegrepen, maar dit jaar krijgt de 24-jarige klimgeit een herkansing. Toch zijn de verwachtingen niet zo hooggespannen, aangezien hij dit voorseizoen nog niet wist bevestigen. Een achttiende plek in Parijs-Nice is tot nu toe zijn beste resultaat. Dat houdt nog niet over. We beseffen maar al te goed dat we op deze plek ook hadden kunnen kiezen voor Emanuel Buchmann, Vincenzo Nibali, Romain Bardet of misschien wel Pavel Sivakov.

En toch geven we Hindley het voordeel van de twijfel, aangezien hij het in de Tour of the Alps zeker niet slecht deed. De coureur van Team DSM besloot na een valpartij in de voorlaatste rit geen risico meer te nemen en zo kwam er een DNF’je achter zijn naam, maar hij leek voor die crash op weg naar een dikke top 10-notering in het algemeen klassement. Hindley lijkt met andere woorden net op tijd in vorm, heeft het voordeel van de jeugd en het parcours ligt hem goed.

* Daniel Martin

foto: Cor Vos

De naam van Daniel Martin wordt niet echt vaak genoemd in de vooruitblikken op de Giro, maar toch is de Ier een taaie klant voor de eindzege. De renner van Israel Start-Up Nation is de absolute kopman binnen zijn ploeg en het ontbreekt hem niet aan zelfvertrouwen. “Ik voel dat ik nu sterker dan ooit ben, zowel mentaal als fysiek. Sinds mijn vierde plek in de Vuelta heb ik veel meer vertrouwen dat ik een goed klassement kan rijden”, klinkt het in een perspraatje.

Martin haalde zelf zijn vierde plek in de voorbije Vuelta a España nog even aan. Nog geen zes maanden geleden deed de ervaren Martin (34) nog volop mee om de eindzege in een grote ronde, maar kwam hij net tekort om jongens als Primož Roglič en Richard Carapaz echt uit te dagen. Toch liet hij vorig jaar zien nog altijd tot de betere klimmers in het peloton te behoren. En klimmen, dat is iets wat je tot in den treure moet doen in de aankomende Giro.

Voor Martin is het zaak om de schade te beperken in de tijdritten, maar verder ligt het parcours hem als gegoten, met heel wat explosieve etappes en ritten die eindigen met een steile slotklim. De Ier liet in aanloop naar de Giro al zien in prima vorm te verkeren, al wist hij dit – mede door pech – niet te vertalen in uitslagen. Volgt in Italië zijn eerste topklassering?

* Remco Evenepoel

foto: Cor Vos

Onze laatste ster gaat naar een man die dit seizoen nog geen wedstrijd heeft gereden. Remco Evenepoel. Het toptalent uit Schepdaal. De nieuwe Belgische belofte die vorig seizoen de ene na de andere rittenkoers wist te winnen, tot een zware valpartij in de Ronde van Lombardije hem ver terugwierp. Na een maandenlange revalidatie is de renner van Deceuninck-Quick-Step nu eindelijk weer wedstrijdfit en klaar voor zijn eerste grote ronde uit zijn loopbaan.

De 21-jarige Evenepoel wordt dus meteen voor de leeuwen gegooid, al legt de ploeg geen enkele druk op het goudhaantje. Wat verwacht Evenepoel eigenlijk van zijn eerste Giro? “Omdat het mijn eerste koers sinds augustus wordt, moeten we afwachten hoe mijn lichaam gaat reageren. We bekijken het van dag tot dag en zullen zien hoe het gaat. Dat ik weer terug ben bij mijn ploeggenoten en de staf is het belangrijkst. Dat maakt me echt blij.”

Enkele maanden geleden was Evenepoel nog stellig: João Almeida is de kopman binnen de ploeg en hij zou er alles aan doen om de Portugees naar een goed klassement te leiden. En nu, enkele dagen voor de start van de ronde, bekijkt Evenepoel het ‘dag tot dag en zullen we zien hoe het gaat’. In de wandelgangen horen we dat zijn vorm op punt staat en dat hij een goede Giro zal afwerken. Ook interessant: Evenepoel heeft het rugnummer 1 gekregen. Is dit een teken aan de wand?

Normaal komt een renner die een halfjaar niet heeft gekoerst wedstrijdritme en koershardheid tekort om mee te doen voor de eindzege in een grote ronde. Zeker als je ook nog eens een debutant bent. Maar toch, we hebben het hier wel over Remco Evenepoel, die al vaker met de wielerwetten wist te spotten.

Outsiders

Er staan verder nog heel wat outsiders aan het vertrek in Turijn en met een beetje goede wil verdienen renners als Emanuel Buchmann (BORA-hansgrohe), Romain Bardet (Team DSM) en Pavel Sivakov (INEOS Grenadiers) ook wel een sterretje. Buchmann was twee jaar geleden nog vierde in de Tour de France, maar dat is voorlopig wel zijn beste resultaat in een ronde over drie weken. Bovendien was hij in het voorjaar verre van indrukwekkend.

De Duitse klimmer heeft zich wel in alle rust kunnen voorbereiden op de Giro, zijn hoofddoel van het seizoen. Datzelfde kunnen we ook zeggen van Romain Bardet, die naar eigen zeggen steeds beter begint te rijden en in de Tour of the Alps een stijgend vormpeil liet zien. We moeten niet vergeten dat de Fransman, mede-kopman bij Team DSM, in het verleden twee keer op het Tourpodium stond. Dat is echter alweer vier en vijf jaar geleden.

Vincenzo Nibali – foto: Cor Vos

En wat mogen we nu eigenlijk van Vincenzo Nibali verwachten? De tweevoudige Girowinnaar voerde de afgelopen weken een race tegen de klok om op tijd fit te geraken voor zijn thuisronde. Die race wist de renner van Trek-Segafredo te winnen, maar de vraag is natuurlijk wel of hij ook klaar is om een goed klassement te rijden. Een kampioen als Nibali mogen we nooit uitvlakken, maar om nu wonderen te verwachten van een 37-jarige renner…

Trek-Segafredo rekent in de Giro op de tandem Nibali-Bauke Mollema. Die laatste heeft voor de start aangegeven voor ritzeges te willen gaan, maar wie weet kan Mollema dit combineren met de strijd voor een goed klassement. De ervaren Nederlander reed al eens top-10 in de Giro en een dergelijk resultaat is ook dit jaar zeker weer mogelijk. George Bennett, de kopman van Jumbo-Visma, gelooft dan weer in een top-5 plek in Milaan.

George Bennett – foto: Cor Vos

Tot slot is het nog uitkijken naar Marc Soler en Matteo Jorgenson namens Movistar, Davide Formolo (UAE Emirates), Harm Vanhoucke (Lotto Soudal), good old Domenico Pozzovivo (Qhubeka ASSOS), Clément Champoussin (AG2R Citroën), Jefferson Cepeda (Androni Giocattoli-Sidermec), Felix Großschartner (BORA-hansgrohe) en Attila Valter in dienst van Groupama-FDJ. Spelen zij straks een rol in het klassement?

Favorieten volgens WielerFlits
**** Simon Yates
*** Egan Bernal, Hugh Carthy
** Mikel Landa, Aleksandr Vlasov, João Almeida
* Pello Bilbao, Jai Hindley, Daniel Martin, Remco Evenepoel

Giro 2021: Deelnemerslijst (WielerFlits)