Bewegingswetenschapper Paul Van den Bosch: “Renner kan veel baat hebben bij looptraining”
Wielrenners die hardlopen, het lijkt een trend te worden in het peloton. Volgens bewegingswetenschapper Paul Van den Bosch, die ook trainer is van meerdere wielrenners en veldrijders, is het een logische ontwikkeling. “Je kan niet ontkennen dat de cross daar ook een rol in speelt”, zegt hij in Het Laatste Nieuws.
“Renners zien hoe Wout van Aert en Mathieu van der Poel vol in het rood gaan in het veld en nadien ook top zijn in het voorjaar. Dus gaan ze eens kijken hoe die mannen trainen. Ik ben zeker dat er een aantal daarom met lopen zijn begonnen”, aldus Van den Bosch. “Crossers zijn sowieso completere atleten dan wegrenners.”
Dat hardlopen voor wielrenners een groot voordeel heeft, stelt hij. “In de wetenschappelijke literatuur is duidelijk beschreven dat er een grote transfer is van looptraining naar fietstraining. Daarmee wordt bedoeld dat een renner veel baat kan hebben bij looptraining. Omgekeerd is dat veel minder het geval.”
Meerdere hardloopprestaties van wielrenners vallen op dit jaar. Zo werd Tom Dumoulin tweede tijdens een 10 kilometer, die hij afrondde in 32 minuten en 38 seconden. Adam Yates liep onlangs de marathon van Barcelona binnen de drie uur, terwijl Wout van Aert meer dan regelmatig zijn hardloopschoenen aantrekt. In zijn off-season deed hij mee aan het hardloopevenement Antwerp 10 Miles, en ook Tom Pidcock verbaast zichzelf als hardloper.
Ontspanning
Van den Bosch geeft aan dat niet alleen fysiek er voordelen zijn. “Veel renners ervaren looptraining als ontspanning. Terwijl het toch heel nuttig is. Ze werken aan hun conditie zonder dat ze aan de fiets moeten denken. Daar zit het grote voordeel”, legt hij uit. Toch wijst hij ook op de gevaren. “Lopen is heel goed voor renners die het gewoon zijn om te lopen. Wie het nooit doet en plots twee of drie keer in de week gaat lopen, riskeert heel snel geblesseerd te raken. De kans op overbelasting van botten, pezen, voeten, enkels en knieën is dan zeer groot.”
In Het Laatste Nieuws komt ook Mathieu Heijboer (performancemanager Jumbo-Visma) aan het woord. Naast Van Aert en Dumoulin is ook Primož Roglič iemand die graag een stuk rent. “Bij hem is het meer joggen”, zegt hij. “Maar wij adviseren het enkel aan renners die ervaring hebben met lopen. Het hele jaar door en in de winter uiteraard meer dan tijdens het seizoen. […] Dat is wat Wout zegt: het is fun. Lopen is uitstekende afwisseling. Zo blijf je fris in het hoofd.”

Toch grappig hoe inzichten veranderen en zelfs omdraaien.
Want op het niveau van spieropbouw zijn lopen en fietsen nog steeds weinig complementair - niet enkel qua spiergroepen maar vooral de manier waarop ze gebruikt worden (samentrekking en spierschade). Vandaar blijft het risico op blessures toch net iets groter dan bij een fietstraining (al wordt dat risico nu meer in perspectief geplaatst als je er de algemene lichaamsontwikkeling tegenover plaatst die dan weer heilzaam kan zijn in het licht van blessurepreventie).
Op fysiologisch niveau is er wel meer overeenkomst en nut, dat lijkt me altijd al zo geweest te zijn
Maar waar de grote verandering zit is dat er tegenwoordig veel meer belang wordt gehecht aan de core-training (stabiliteit, coördinatie) en vooral het mentale vlak. Dan zie je dat een looptraining op die beide vlakken een voordeel oplevert. Dat lees je dan wel weer bij Van den bosch: fun, eens iets anders doen dan op een fiets zitten, overtraining of burn-out vermijden.
Dat staat volledig haaks op wat elke triathlon coach vertelt.
Sterker nog, zij raden aan om de duurlopen in aantal minimaal te houden om blessures te voorkomen. Zeg; één keer in de week een 20+ afstand in plaats van 4 of 5 keer. De duurtrainingen op de fiets werken goed voor je totale duurvermogen en zijn niet (of toch minder) belastend voor spieren en gewrichten. Dus ga je er sneller van lopen? Geen idee. Maar ga je er veel baat bij hebben voor je Ironman? Zeker!
Overigens lees ik veel studies over deze onderwerpen dus ik ben benieuwd welke hij bedoelt. Ik ken deze niet.
En check ook dit: https://www.ad.nl/andere-sporten/dankzij-fiets-maakt-gestopte-michel-butter-toch-jacht-op-olympische-marathonlimiet~a8e31a6b/
Dat verhaal van Michel Butter is zeker interessant, maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat er toch iets fout moet geweest zijn aan de manier waarop hij in het verleden trainde.
Gaat even goed ook op voor zij die het lopen niet onder de knie hebben.
(Later speelde het jachtongeluk met resten van loodhagel in zijn lichaam met loodvergiftiging een rol in zijn carriere)