Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Rennersmakelaar Carrera fel tegen salarisplafond: “Alsof toppers met gewichten moeten koersen”
Moet er in het wielrennen nu wel of geen salarisplafond komen? Met die vraag houdt de UCI zich al een tijdje bezig. De bekende rennersmakelaar Alex Carrera, de belangenbehartiger van onder meer Tadej Pogacar en Jasper Philipsen, is faliekant tegen.
Lappartient liet zes jaar geleden al een proefballon op. “We denken na over een salarisplafond, waarbij we een grens trekken hoeveel geld ploegen kunnen spenderen. Hierdoor kunnen we vermijden dat de beste renners allemaal in één ploeg rijden.” In de meeste Amerikaanse sporten is een ‘salary cap’ een wijdverbreid en inmiddels geaccepteerd fenomeen.
Makelaar Alex Carrera is echter geen voorstander van een salarisplafond in het wielrennen en via Instagram legt hij uit waarom. “Ik vind het een zinloos voorstel. In elke sport moeten de beste mensen winnen. Als de beste teammanagers in staat zijn om grotere budgetten samen te stellen, is het niet meer dan normaal en eerlijk dat deze ploegen ook succesvoller zijn dan andere teams.”
“Het is alsof je aan Pogacar, Van der Poel, Evenepoel en Vingegaard vraagt of ze voortaan met gewichten op hun rug aan de start kunnen verschijnen van een wedstrijd, om zo koersen evenwichtiger te maken. Terwijl het veel beter en eerlijker is om te investeren op het gebied van training, voeding en materiaal, zodat andere renners naar dit hoge niveau kunnen toegroeien.”
Carrera juicht het dan ook toe dat grote bedrijven en merken zich steeds meer committeren aan de wielersport. “In het afgelopen jaar zijn grote merken als Lidl, Red Bull, Decathlon en Tudor in de wielersport gestapt. Ik hoop dat andere grote bedrijven en merken nu volgen, om zo de sport nog aantrekkelijker te maken. Met meer mondiale waarde.”
The agent of Tadej Pogačar or Jasper Philipsen Alex Carera about the budget cap/salary cap. And I absolutely agree with him. pic.twitter.com/jFRnEc3jSb
— Lukáš Ronald Lukács (@lucasaganronald) March 26, 2024
Prioriteiten
Volgens Carrera gaat de vergelijking met de NBA, waar er wel een ‘salary cap’ is – niet op. “In de NBA functioneren alle teams onder eenzelfde belastingsysteem. Je kunt dit dan ook niet vergelijken met het wielrennen.”
“De betrokken instanties moeten er gewoon voor zorgen dat de veiligheid van renners nog beter wordt gewaarborgd. Er is op allerlei gebieden nog verbetering mogelijk. Heeft Lionel Messi ooit in een tweesterrenhotel geslapen – met een gedeelde badkamer – de dag voor een Champions League-finale?”, besluit Carrera.
Gaat Philipsen ineens minder hard sprinten als hij een maximum salaris krijgt? Of gaat Pogacar dan ostentatief zijn benen stil houden?
Of de wielersport er klaar voor is weet ik niet. Maar vorig jaar zag je al bijna een superploeg met heel veel geld ontstaan (fusiegate). En ook nu domineert het grote geld al de wielersport. Salarisgrenzen, budgetgrenzen of een andere oplossing: het is van belang dat de wielersport eerlijk en onvoorspelbaar blijft.
Want laten we wel wezen: kijken naar de champions League is toch ook saai geworden. Altijd zo'n beetje dezelfde clubs in de kwartfinales; niet toevallig ook de clubs met het meeste geld, die vervolgens ook weer het meeste geld verdienen en het jaar daarna dus nog meer geld hebben. Nu scoort een zak geld geen doelpunten, maar je kunt er wel je eigen team mee versterken, en tegelijkertijd andere teams mee verzwakken.
Ik hoop dus dat dit wordt doorgezet.
Het verdienmodel in de wielersport is niet het model wat een zichzelf respecterende sport zou moeten verdienen..... Ploegen moeten rondkomen puur op het geld van welwillende sponsors, terwijl er mondiaal gezien toch best wel genoeg animo is om genoeg geld te kunnen genereren.
Ik denk dat iedere wielervolger wel doorheeft (jij en ik ook uiteraard) dat er bepaalde organisaties zijn die wel degelijk een zeer dik belegde boterham verdienen aan deze sport..... En van mij mag dat overigens ook hoor, want persoonlijk heb ik er nul problemen mee als hardwerkende mensen goed verdienen.
Maar op het moment dat er van dat geld praktisch niets afvloeit richting de mensen die de prestatie leveren, (De renners en ploegen), en dit soort organisaties enkel bezig zijn vast te klampen aan hun monopoly.... Tsja, dan krijg ik daar toch de kriebels van.....
Het zal altijd een zeer complexe materie blijven zolang het overkoepelend orgaan minder macht heeft als de organisatoren. En de oplossing hierop weet ik ook niet...
Maar zolang de UCI zelf geen fatsoenlijk verdien-model op poten kan zetten, en ploegen voor 100% afhankelijk van de goedwilligheid van sponsors, vindt ik het ronduit ridicuul dat de UCI überhaupt iets durft te zeggen over dit onderwerp....
Zij zijn degene die ervoor dienen te zorgen dat er voldoende geld binnenstroomt, het is de UCI die het product wielrennen beter moeten verkopen aan de wereld. Ploegen en sponsoren straffen is op dit moment de omgekeerde wereld, zolang je zelf als organisatie niets meer dan ook echt niets te bieden hebt.
Mocht deze situatie veranderen, dan juich ik het wel toe dat teams min of meer (Het blijft sowieso een utopie. Want dat zien we ook in de Amerikaanse sporten.) een zelfde startbedrag van de UCI ontvangen...
@Wouter, je hebt volledig gelijk dat die makkelijker gewoon voor eigen winkel predikt want meer geld voor de toppers is meer geld voor hem. Dat zijn geen mensen met een hart voor de sporten waarvan ze de atleten vertegenwoordigen maar gewoon gehaaide geldliefhebbers. Op een uitzondering na dan maar die worden niet zo rijk natuurlijk. Als je ziet hoe het er aan toe gaat in sporten waar makelaars al langer de norm zijn, dat is toch gewoon een beetje BAHBAHBAH. Alleen over de Chamions League heb je niet helemaal gelijk als je het over geld verdienen hebt want op Bayeren M. (die wel gezond zijn) en vroeger Manchester U. na zijn veel van die topploegen gewoon opgesmukte financiële rampen. Of ze hangen aan miljardairs hun infuus en zijn daarom groot geworden of ze hebben al verschillende keren kwijtschelding van schulden gehad zoals Real door de overheid. Je hebt wel gelijk dat ze veel omzet draaien, maar dat ze dure investeringen doen is ook maar omdat ze oogluikend schulden mogen maken die kleinere ploegen niet mogen maken. Beetje wat de Antwerp in België doet, veel schulden maken om naar de nationale top te gaan maar in hoeverre is het allemaal afgedekt...
Alpecin-Deceuninck, qua budget lage middenmoot, won een wereldtitel, 2 monumenten, 4 ritten in de Tour en het groen, enz.
Misschien is de vergelijking met de wielerspelletjes niet eens zo gek. Natuurlijk zou iedereen zijn team willen maken met Pogacar, Van Aert, VdPoel, Evenepoel, Roglic, Vingegaard, Philipsen, Merlier en Ganna. En met een oneindige beurs zou je dat zelfs zo maar kunnen in de praktijk. Maar dan krijg je een beetje wat je had / hebt in het dameswielrennen: ploeggenoten die onderling uitmaken wie er gaat winnen. En daar is de sport op lange termijn niet bij gebaat. Ook al is dit financieel misschien voor sommige teams erg interessant.
Ga je voor (1) dan weerspiegelt dat een meritocratische visie, wat betekent dat sporters salarissen verdienen op basis van hun prestaties, vaardigheden, en bijdragen aan het team of de sport in het algemeen. Het beloont excellentie en stimuleert een competitieve omgeving waarin atleten worden aangemoedigd om hun best te doen en te streven naar succes. In een meritocratisch systeem kunnen atleten hogere salarissen verdienen naarmate ze meer succes behalen, records breken, kampioenschappen winnen of andere prestaties leveren die waarde toevoegen aan hun team of sportorganisatie.
Ga je voor (2) dan gebruik je klaarblijkelijke Marxistische denkschema's die als uitgangspunt hebben dat een gelijkstelling aan kansen een gelijkstelling aan uitkomsten impliceert. Dat poogt men voor elkaar te krijgen middels controle over arbeidswaarde, bevordering van het collectieve belang, herwaardering van de rol van de sporter. Succes straffen wordt door deze lieden altijd ontkent, maar feitelijk komt het daar wel op neer. De sterke schouders, of het nu een ploeg of een individuele sporter is, moeten in het belang van het collectief iets inleveren om een groter doel (onvoorspelbare uitslagen) mogelijk te maken.
Hoe zeer ik ook van spannende competitie houd en er van baal wanneer een sporter er bovenuit steekt, is de essentie van sport dat er een krachtmeting bestaat waarvan wij slechts toeschouwer zijn. Manipulatie van de sport gaat in tegen de essentie van sport. Daarom géén salarisplafond.
Ik bespreek het denkschema dat gevolgd wordt, niet zozeer de politieke keuzes die iemand maakt. Zelfs in een extreem kapitalistische maatschappij zoals de Verenigde staten die kent, zijn er dus blijkbaar deelgebieden waar de vrije markt van bovenaf wordt gereguleerd om een andere uitkomst af te dwingen.
De Amerikanen zien, mijn stelling volgend, sport dus voornamelijk als entertainment. Het individu (de sporter) ondergeschikt aan het collectieve belang (de kijkers thuis). Daar mag je voorstander van zijn, maar weet wel dat de sport van oudsher het verschil tussen mensen juist opzoekt, terwijl de gereguleerde 'sport' door interventies juist beoogt om die verschillen te neutraliseren. Uiteindelijk ga je dan jezelf de vraag tellen waar de sport ophoudt en de geregisseerde voorstelling begint.
"Of heb je inzicht in de leeftijden van de flitsers?"
Nee, maar ik heb wel inzichten in trends per leeftijdsgroep. Je kan ook uit het raam kijken en de wereld aanschouwen. Doe je dat al een tijdje dan zie je de flanken momenteel floreren en bij de jongeren is dat vooral aan de linkerzijde van het politieke spectrum. En helaas wordt succes daar vaak gezien als een gevolg van ongelijke kansen. Maatschappelijk kan je daar goed over discussiëren, maar binnen de sport is dat bespottelijk. Gewoonweg omdat de essentie van sport is om het punt op te zoeken waar de een breekt en de ander nog even door kan en wint.
Dit is wellicht niet de plaats om een boom op te zetten over de objectief gemeten afname in sociale mobiliteit in alle westerse samenlevingen; de vraag is eerder wat dat te maken heeft met een begrenzing aan hoeveel een team in totaal aan salaris mag uitgeven? Ik zie het verband met de vraag "waar de een breekt en de ander nog even door kan en wint" werkelijk niet, anders dan dat ik liever niet al die 'doorkunners' in één team zie rijden.
Iemand maakte in de commentsectie de opmerking dat je het moet zien als een wielerspel online waar iedereen met eenzelfde budget zijn team samenstelt waarna de wedstrijd van start gaat - dat is een goede vergelijking. En dat gelijkstellen van de uitgangspositie is een Marxistisch uitgangspunt, terwijl mijn idee is dat sport juist een veld is waar ongelijkheid het uitgangspunt is, competitie tussen ongelijken om een ranking te maken van alpha-aap bovenaan de ladder naar de mindere goden die daar onder staan. Sport en gelijkheid zijn elkaars tegenpolen.
Of je kiest ervoor om het wat meer gelijk te trekken. Dus niet hele dure jongens, waardoor je alleen d knechten weinig kan betalen.
Was Carrera dronken of had hij iets gerookt?
Volkomen non-argument, en om meerdere redenen. Dat de beste renner wint heeft niks te maken met hoeveel geld zij of hij krijgt. Voor Carrera is de beste teammanager kennelijk degene met het grootste budget, wat evengoed onzin is. Wat er eerlijk is aan een groter budget hebben dan alle anderen omdat jouw sponsor toevallig op een enorme oliebron zit is me ook een raadsel. Ik houd niet van ad hominem argumenten, maar hier lijkt me een geval van belangenverstrengeling wel heel evident: hij verdient z'n centen aan renners zo vaak mogelijk voor zo veel mogelijk laten verkassen, en zoekt daar argumenten bij.
Net als in het ploegleider spel. Je krijgt aantal punten (geld) en daarvoor kan je renners kopen. Je kan dus 2 dure en veel goedkope renners nemen, of juist wat evenwichtiger verdelen.
Heel veel bedrijven sponsoren niet, hebben die dan geen belastingaftrek.
Ofwel kosten als sponsoring trek je van de winst af zodat de uiteindelijke nettowinst kleiner wordt en zo ook de af te dragen belasting.
Uiteraard pure nonsens dat bedrijven alleen om die reden sponsoren. Bovendien meer geld uitgeven aan eigen personeel, mooier kantoor of fitness tbv alle personeelsleden, fiets vd zaak, auto vd zaak etc is ook aftrekbaar van de brutowinst. Ergo minder belasting betalen. Dus waarom zou je dan sponsoren wanneer het volgens jou alleen gaat om minder belasting te betalen.
Klok, klepel.
Belasting betaal je over de winst die je makt. Waneer je belasting hebt betaald, dan hou je netto winst over.
Als je sponsoring af mag trekken van de belasting, dan betaal je minder belasting over overgebleven winst. Dus netto gat je er veel minder op achteruit dan wat je daadwerkelijk betaal aan sponsoring.
Brutowinst is niet de winst welke de belastingdienst hanteert. Dat is de nettowinst.
https://www.brookz.nl/kennisbank/waardebepaling/ebitda
https://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/belastingdienst/zakelijk/ondernemen/onderneming_starten/rechtsvorm/besloten-vennootschap-bv
Ook hier bevestigd: Belastingen bij een bv vennootschapsbelasting De bv betaalt vennootschapsbelasting over de winst. ( Nettowinst) Wat in brrokz voorbeeld wordt weergegeven.
Omdat sponsoring als kisten van het resultaat afgetrokken mogen worden betaal je dus geen VB over dat deel.
Wat jij schrijft is zo krom als ik weet niet wat. Sponsoring trek je niet af van de belasting.
Sponsoring zijn bedrijfskosten en gaan ten laste van de brutowinst waardoor de nettowinst, het bedrijfsresultaat over blijft waarover belasting wordt betaald.
Ja er blijft dan minder winst over en dus minder te betalen belasting.
Mocca "Dus netto gat je er veel minder op achteruit dan wat je daadwerkelijk betaal aan sponsoring." Jij hebt zeker geen bedrijf. Je betaald namelijk eerst de rekening van de bedrijfskosten, ook sponsoring. Ofwel dat geld moet je dus gewoon in "kas" hebben.
Omdat je over bijvoorbeeld 100.000 winst 25.800 betaald had maar nu 100.000 uitgeeft aan sponsoring zijn de kosten nog steeds 100.000 maar betaal je geen 25.800 aan de belasting.
Ergo zonder sponsoring was er 74.200 over gebleven van de winst na belasting. Nu met sponsoring is die 100.000 weg maar betaal je geen VB 25.800. Ofwel bedrijf krijgt nu voor 100.000 waarde, in dit geval publiciteit en anders was er maar 74.200 overgebleven om die publiciteit in te kopen.
En de wereldtoppers zitten toch voldoende verspreid over de verschillende ploegen? Het enige wat nu momenteel een beetje speelt is dat die 5-6-7 supercoureurs elkaar nogal vaak ontlopen, waardoor bepaalde koersen niet zo spannend zijn. Ga je met een salarisplafond niks aan veranderen, vermoed ik.
Die verschillende toppers willen natuurlijk ook niet allemaal bij dezelfde ploeg gaan rijden, want dan zit je te vaak gevangen in het ploegenspel en slinken je eigen kansen.
Vraag me af of je niet net competitievervalsing gaat krijgen. Stel dat je als wereldtopper naar een mindere ploeg moet met zwakke begeleiding en verouderd materiaal, omdat de beste ploegen al allemaal aan hun plafond zitten?
Wat de NBA betreft: ik volg deze sport niet zo, maar is die competitie sinds de salary cap gegroeid en aantrekkelijker/populairder geworden?
En de salary cap is daar al sinds halvewege de jaren 80.
Om mee te blijven doen aan de top heeft een ploeg dus een mega budget nodig. De hele fusie van deze winter kwam niet in beeld omdat er geen geld was, die ontstond omdat er niet direct heel veel geld was.
Mega salarissen tikkie omlaag, spreiding van de toppers en meer gelijkwaardige begeleiding komen de wielersport ten goede.
Pogacar daarentegen, naar verluidt €6 miljoen p/j is een vrij realistisch bedrag gezien zijn prestaties. Ziet er niet naar uit dat de wielerwereld qua salarissen te zot gaat worden. Eerder dat renners langer worden vastgelegd, de zgn megacontracten. Moet ook gewoon een vrije markt blijven van vraag en aanbod. Van oneerlijke concurrentie tussen WT teams is geen sprake. Het staat wereldwijd alle bedrijven, investeerders, etc, vrij om te sponsoren.
Een salarisplafond in de publieke sector is wel logisch. Daar wordt het algemeen belang gediend en uit belastingopbrengsten betaald.
Is de vraag niet eerder of we wachten tot we een vergelijkbaar probleem hebben als het voetbal, waarin de rijkste teams nooit meer in te halen zijn door de armeren? Dat is geen vraag van absolute bedragen, maar van relatieve bedragen: of een toprenner of -speler nu 3 of 30 miljoen kost, als er, gegeven de grootte van de sport, maar een paar teams zijn die een handvol van dat soort salarissen kan betalen, is het probleem hetzelfde.
Als de sponsors morgen stop zeggen, heeft een club vrijwel geen budget meer. In die zin ontstaat die enorme voorsprong niet en zijn teams altijd 'in te halen door de armeren'.