Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mathieu van der Poel maakt na WK duidelijk dat niemand zijn liefde afneemt
Special High highs and low lows. Zes dagen na zijn hoogtepunt op het WK op de wegwedstrijd en een half uurtje na de deceptie op de mondiale titelstrijd mountainbike spiegelde Mathieu van der Poel de songtekst van Lolo Zouaï op zichzelf. Hij nam de Engelse uitdrukking in de mond om aan te geven dat hij nu eenmaal een persoon is waar de hoogste pieken zich geregeld afwisselen met de diepste dalen.
De gloednieuwe winter-editie van RIDE Magazine is vanaf nu verkrijgbaar! Mathieu van der Poel staat op de cover. In ons magazine lees je een uitgebreid verhaal van 10 pagina's met dé smaakmaker van 2023. Bestel nu jouw exemplaar online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting! Een kleine vijf minuten duurde zijn WK mountainbike. Een schuiver in een rechterbocht vlak bij het indraaien van de tweede ronde. “In de makkelijkste bocht van het circuit”, beklemtoonde bondscoach Gerben de Knegt. “Een ongelooflijk domme fout”, oordeelde het slachtoffer zelf.
Ruim een jaar had ‘MVDP’ de mountainbike niet meer aangeraakt. Volgens De Knegt zag het maandag nog een beetje onwennig uit, maar de daaropvolgende dagen kreeg hij alweer snel het beeld te zien van de fietsvirtuoos MVPD die speelt met de mountainbike. Van der Poel sprak over een leuke week waarin hij iedere dag van het plezier van het mountainbiken genoot. Dagelijks keerde hij terug naar het traject in het bos van Glentress Forest op zo’n honderd kilometer van ‘zijn’ Glasgow.
“Ik voelde me weer beter worden en de mountainbike goed onder controle te krijgen. Het plezier om te mountainbiken was helemaal terug gekeerd”, keek hij op zijn voorbereiding terug.
De Knegt wist hem zelfs te overtuigen dat hij met een zogenaamde dropper post moest koersen. Dit zou op het technische parcours zeker een voordeel zijn. Twee jaar geleden had Van der Poel de dropper post al eens een uurtje geprobeerd, maar vond hij het niks. Nu zag hij de voordelen in om je zadel in de afdalingen wat lager te hebben. Het zorgt voor meer grip en is veiliger, wat zeker op dit mooie maar ook gevaarlijke parcours geen overdadige luxe is.
Mathieu van der Poel na zijn val in de mountainbikewedstrijd met KNWU-arts Robert Kempers richting de camper. Foto: Raymond Kerckhoffs
Het voordeel van het opschuiven naar de vijfde startrij bracht ‘MVDP’ direct goed in positie en dankzij een voorbeeldige start kon er op dit WK mountainbike ook veel mogelijk zijn. Tot die schuiver op het einde van de eerste ronde bij het opdraaien van de finishstraat. Hoe kon hij in godsnaam daar onderuit schuiven?
Na zijn val keerde Mathieu van der Poel met bondscoach Gerben de Knegt en bondsarts Robert Kempers terug naar de camper, waar ook Christoph en Philip Roodhooft, zijn moeder Corinne en vriendin Roxanne hem opvingen. “Die val kwam toch wel even aan”, vertelde hij nadat hij in alle rust een twintigtal minuten op adem was gekomen. “Ik ben slecht gezind op mezelf dat ik zo’n domme fout maak op een van de makkelijkste delen van het parcours. In een onbenullige bocht.”
Doorgaan was geen optie. Ten eerste was hij zijn goede positie in het volle deelnemersveld kwijt, daarbij viel hij precies op de nog open wonden van zijn val tijdens het WK op de weg. “Ik denk dat de blessures wel meevallen. De teleurstelling is groter dan de fysieke schade. Ik ga de komende periode vooral relaxen en proberen om toch nog wat na te genieten van de wereldtitel van vorige week. Die titel zal enige troost geven, maar dit voorval pakt wel een beetje van de euforie weg. Dat is wel jammer.”
Toch keek Van der Poel meteen weer vooruit. Hij weet dat in de publieke opinie de vraag gesteld wordt of hij het mountainbiken niet links moet laten liggen en zich volledig op de weg moet concentreren. “Ik zal het tegendeel wel bewijzen”, liep hij daar al op vooruit. “Dat heb ik al vaker gedaan. Ik haal hier weer energie uit en zal er beter van terug komen.”
foto: Raymond Kerckhoffs
Het mountainbiken is immers zijn grote liefde en van liefde is bekend dat het af en toe blind maakt. Denk aan het plankje tijdens de Olympische Spelen in Tokyo en de hardnekkige rugblessure die hij daaraan overhield. “Liefde is misschien veel gezegd, maar ik doe het mountainbiken nog steeds graag. We zullen even bekijken wat ik in de toekomst ga doen, maar het mountainbiken in Parijs blijft nog wel het doel.”
Wat dat betreft laat Mathieu van der Poel weer zijn hart voor zijn liefde mountainbike spreken. Het vorige maand gepresenteerde parcours van de olympische wegrit in Parijs 2024 rondom de Sacre Coeur biedt ook de nodige mogelijkheden voor hem. Sterker, het zou als stadsparcours best wel veel gelijkenissen tonen met dat van Glasgow van vorige week.
Dan zou een copy-paste van afgelopen zomer met een Tour de France in dienst van de olympische wegwedstrijd de perfecte weg naar succes zijn. Daarmee zou hij ook optreden naar de wensen van zijn sponsors. Een Tour de France in de kleuren van Alpecin-Deceuninck is immers meer waard dan alleen de hele zomer de focus op de olympische mountainbikewedstrijd in een oranje shirt.
Of de combinatie weg en mountainbike in Parijs te maken valt, zal de komende maanden bekeken moeten worden. In Parijs staat eerst de mountainbike-wedstrijd op het programma en een kleine week later de wegwedstrijd. Echt ideaal lijkt dat niet.
Persoonlijk zou ik eerder opteren voor de wegwedstrijd tijdens de Olympische Spelen. Van der Poel heeft dit jaar immers gezien dat het maken van bewuste keuzes en het speciaal toeleven naar die doelen op de weg tot unieke resultaten leidt. Hij heeft zich dit jaar tot de beste eendagscoureur van deze generatie gekroond.
In het mountainbiken heeft hij die status niet. Daarbij betekent een keuze voor de olympische mountainbikewedstrijd altijd ook de keuze een dubbelprogramma weg/mountainbike met alle risico’s van dien. Maar Mathieu van der Poel is Mathieu van der Poel. Een uitzonderlijke wielrenner én persoon. Al jaren koestert hij grote dromen op de mountainbike. En wie zijn wij om te zeggen dat hij dat niet moet doen… Wat dat betreft heeft hij al genoeg afgevinkt op de weg.
Je gaat toch niet heel je artikel, inclusief de kop, bouwen rond een woord waar de persoon in kwestie niet van wil horen. Pas de woorden die je gebruikt gewoon aan aan wat er daadwerkelijk gezegd wordt. Spreek van lol of plezier in het mountainbiken.
Dus 7 volle dagen tussen het einde van de Tour en de mountainbike wedstrijd, en dan weer 4 volle dagen rust voor de wegwedstrijd.
Ik acht de kans groot dat hij aan beide gaat deelnemen.
Zie hem eerder de Tour niet rijden om meer op de mountainbike te trainen.
Want voor de wegwedstrijd heeft hij geen speciale voorbereiding nodig.
Vraag me af of een stukje verzadiging nu op de loer ligt. Welke doelen zijn er nog voor VDP? Ze zijn er vast, maar eigenlijk was dit wegseizoen de definitieve kroon op zijn carrière. Dat jaartje er tussen uit om zich op MTB te richten zou zich best komend seizoen al aan kunnen dienen.
Natuurlijk jammer als de regenboogtrui iets vaak te zien is, maar er zijn ergere dingen. Een voorjaar gaat ie sowieso rijden, dat kan goed in combinatie met de XC. Wellicht nog (een deel van) de Tour om z'n motor nog wat groter te maken en dan is ie er wel klaar voor.
Als ik denk wat er nog over blijft aan checkboxen voor Mathieu op de weg, dan zie ik eigenlijk de volgende:
- record RVV (de koers die hem past als een jas)
- LBL (en pas als dat gelukt is komt eventueel strive-4-5 in beeld)
- Olympische wegrit
- (ritzege en evt. leiderstrui in de Vuelta)
- (europees kampioenschap)
- (iets met tijdrijden? Maar vraag me af of hij daar wat mee wil...)
voor de rest denk ik dat hij alle andere relevante zaken op de weg heeft afgevinkt, net als in het veld. Ritten gewonnen in Giro en Tour, leiderstruien gedragen, MSR, RVV, PR, AGR (als enige Nederlandse klassieker), alle klassementen in het veld, alle truien in het veld.
Ik herinner me ook hoe hij al jarenlang spreekt over het MTB-en, hoe mooi hij dat vindt. Maar daar is natuurlijk sinds vorig jaar tegenover komen staan dat "de speeltijd voorbij is".
Ik zou het mooi vinden als hij zijn droom van Tokyo blijf najagen. Dit voorjaar op de weg, en daarna de MTB op. Eventueel gecombineerd met wat wegwedstrijden voor het kweken van de nodige hardheid.
In plaats daarvan gaat hij waarschijnlijk maar twee wedstrijden rijden voorafgaand aan de spelen, namelijk het EK en één Wereldbeker in mei volgend jaar. Ook zijn laatste kansen om aan de eisen van het NOC te voldoen.
Om meer wereldbekers te rijden, zou hij na Roubaix direct naar Amerika moeten vliegen of de Tour de France overslaan. Allebei moeilijk voor te stellen.
Vergeet Raymond hier even dat hij volgend jaar alleen de tijdritten in de kleuren van Alpecin rijdt?