Genomineerd voor de Gerrit Schulte Trofee 2020: Mathieu van der Poel
Sinds maandag 30 november zijn de stembussen geopend voor de verkiezing van Wielrenner van het Jaar, Wielrenster van het Jaar en Renner van de Toekomst. Het publiek kan exclusief stemmen via WielerFlits.nl/verkiezing. De genomineerden stellen we graag nog kort aan jullie voor.
Mathieu van der Poel kennen we al jaren als alleskunner. Vanwege de coronacrisis schoot het mountainbiken er het afgelopen jaar bij in, maar hij beloofde wel door te gaan met mountainbiken tot de Olympische Spelen van 2024. De veldritcampagne van de Alpecin-Fenix-kopman bleef wel intact, omdat het coronavirus pas daarna Europa platlegde.
Van de acht crossen die Van der Poel in januari en februari 2020 reed, won hij ze alle acht. Naast de veldritten van Baal, Gullegem, Brussel, Otegem, Zonnebeke en Hoogerheide was hij ook de beste op het NK veldrijden in Rucphen en het WK veldrijden in Dübendorf. Op het modderige Zwitserse vliegveld was Van der Poel oppermachtig: hij zette nummer twee Tom Pidcock op meer dan een minuut.
Het voorjaar op de weg van de coureur van Alpecin-Fenix bleef beperkt tot de Volta ao Algarve. Na de coronapauze stond een vijftal Italiaanse koersen op het programma van Van der Poel. In Strade Bianche (15e), Milaan-Turijn (13e) en Milaan-San Remo (13e) had hij zich meer willen tonen. In Gran Piemonte (derde) en de Ronde van Lombardije (tiende) kwam hij er al wat doorheen, mede door aanvallend koersgedrag. Dat Van der Poel de vorm te pakken kreeg, kwam een week later tot uiting op het NK op de weg rond de VAM-berg. Getergd na zijn tegenvallende Italiaanse periode reed hij op imponerende wijze naar de tweede Nederlandse titel uit zijn carrière.
Op het EK in Plouay wist Van der Poel, nadat hij onderweg aanval na aanval had geplaatst, naar de vierde plaats te sprinten en in de Druivenkoers werd hij derde. In Tirreno-Adriatico was het wachten tot de voorlaatste etappe: de Nederlands kampioen wist vanuit de vroege vlucht de heuvelrit naar Loreto te winnen. Twee weken later zette Van der Poel in de slotrit de BinckBank Tour op zijn kop door de lastige slotrit naar Geraardsbergen te winnen na een solo van ruim 70 kilometer. Hij wist daarmee ook de eindzege in de Nederlands-Belgische rittenkoers op te eisen.
Een dag na die indrukwekkende solo debuteerde Van der Poel ook in Luik-Bastenaken-Luik. Hij was niet in staat om de beste renners te volgen in de heuvelzone, maar kon in Luik wel de sprint om de zesde plaats winnen. In de Brabantse Pijl liet Van der Poel zich vervolgens als titelverdediger in de sprint verrassen door kersvers wereldkampioen Alaphilippe. Gent-Wevelgem eindigde in een onderling duel tussen eeuwige rivalen Van Aert en Van der Poel. Terwijl zij naar elkaar keken, won Mads Pedersen.
Een week later in de Ronde van Vlaanderen kwam het opnieuw aan op een duel tussen WVA en MVDP. De droomfinale voor menig wielerfan eindigde na 243,3 kilometer in een sprint in Oudenaarde, die beslist werd op een banddikte. In het voordeel van Van der Poel. Het betekende de eerste monumentale overwinning uit zijn carrière, en als het aan hem ligt is het ook niet zijn laatste.
‘Dames en heren, voorrrr wie m nog niet kent! ‘
Vaak iets minder in beeld bij de grote massa, maar ook hij heeft zijn tak van sport echt gedomineerd...
De naam Lavreysen zegt me dan ook alleen iets door berichten op Wielerflits.
De prestaties van de nederlanders op de baan moeten ook nog maar bevestigd worden op de spelen waar altijd weer andere landen de kaas van het brood komen eten.. Tevens ook een van de redenen dat baanwielrennen nog niet helemaal in de vergetelheid is geraakt, er zijn een heleboel medailles mee te verdienen.