Dit gebeurde er in de wielerwereld op 2 juni
dinsdag 2 juni 2020 om 20:00

Dit gebeurde er in de wielerwereld op 2 juni

Een periode zonder wielerwedstrijden geeft ons de gelegenheid om de geschiedenisboeken in te duiken. In de rubriek ‘WielerFlits Retro’ halen we dagelijks herinneringen op aan wat er op deze dag in het verleden gebeurde. We duiken in ons archief en nemen jullie mee naar memorabele momenten uit de wielerhistorie. Vandaag: Wat gebeurde er in de wielerwereld op 2 juni?

1989: Luis Herrera als eerste boven op mythische Tre Cime di Lavaredo

Luis Herrera

Luis Herrera in actie – foto: Cor Vos

Het Colombiaanse wielrennen floreert anno 2020 als nooit tevoren dankzij renners als Nairo Quintana, Rigoberto Urán, Fernando Gaviria en Egan Bernal. Quintana won de voorbije jaren de Giro d’Italia en Vuelta a España, Gaviria is een van de snelste renners op twee wielen en Bernal schreef vorig jaar geschiedenis door als eerste Colombiaan de Tour de France te winnen. Deze coureurs zijn schatplichtig aan Luis Herrera, de man die in de jaren tachtig van de vorige eeuw furore maakte in de Alpen, Pyreneeën, Dolomieten en andere bergketens in Europa.

Herrera behoorde tot de allereerste Colombiaanse klimgeiten die indruk wisten te maken in het Europese wielermilieu. De bruingeblakerde wielerprof uit Fusagasugá brak in 1984 door met een Tourzege op Alpe d’Huez, won drie jaar later als eerste Zuid-Amerikaan een grote ronde met de Ronde van Spanje en won legio bergtruien en bergritten. Herrera koos vaak voor de Tour en Vuelta, maar stond ook tweemaal aan de start van de Ronde van Italië.

In 1989 maakt hij zijn Giro-debuut en schiet hij raak in de dertiende etappe met finish op de mythische Tre Cime di Lavaredo. De gevleugelde klimmer van Café de Colombia vertrekt aan de voet van de slotklim, bouwt een mooie voorsprong uit en komt met ruime voorsprong over de finish. Laurent Fignon geeft exact één minuut toe op Herrera, rozetruidrager Erik Breukink finisht nog eens vier seconden later. De Colombiaan wint enkele dagen later ook nog de klimtijdrit op de Monte Generoso en mag zich na drie weken koers de bergkoning noemen.

Beelden 13e etappe Giro d’Italia 1989
Uitslag 13e etappe Giro d’Italia 1989


1993: Tijdritspecialist Induraín zet concurrentie op achterstand in Senigallia

Miguel Induraín zit gestroomlijnd op zijn tijdritfiets – foto: Cor Vos

Miguel Induraín is de man die in de jaren negentig van de vorige eeuw vijf keer op rij de Tour de France wist te winnen, maar de Spanjaard was ook buiten de Franse landsgrenzen uitermate succesvol. Zo won hij in 1992 en 1993 de Giro d’Italia in aanloop naar de Tour. In 1992 was Induraín superieur en won hij met meer dan vijf minuten voorsprong van publiekslieveling Claudio Chiappucci en uittredend winnaar Franco Chioccioli.

Twaalf maanden later is de kopman van Banesto terug om zijn titel te verdedigen. Zijn voornaamste concurrenten zijn nu Chiappucchi en de Letse klimmer Piotr Ugrumov. Het verschil tussen Induraín en zijn concurrenten is ditmaal niet zo groot, maar de topfavoriet lijkt in spaarmodus naar de eindzege te fietsen. Induraín legt de basis voor zijn eindzege – niet geheel verrassend – in de twee individuele tijdritten. Op 2 juni 1993 doet hij uitstekende zaken in Senigallia.

De beste tijdrijder van zijn generatie is na een individuele tijdrit van 28 kilometer liefst 52 seconden sneller dan Armand De las Cuevas. Maurizio Fondriest weet als nummer drie ook nog binnen de minuut te finishen. Ugrumov (+1m05s) en Chiappucci (+ 1m14s) verliezen iets meer terrein, wereldkampioen Gianni Bugno stelt teleur en geeft nog meer tijd toe. Induraín verovert de leiderstrui van Moreno Argentin en wint bijna twee weken later zijn tweede Giro, al krijgt hij in de slotweek nog flink wat tegenstand van de verrassend sterke Ugrumov.

Beelden 10e etappe Giro d’Italia 1993
Uitslag 10e etappe Giro d’Italia 1993


1998: Pantani verovert roze trui in Selva di Val Gardena, ritwinst Guerini

Giuseppe Guerini juicht in Selva – foto: Cor Vos

Marco Pantani is in 1998 gebrand op een goed resultaat in de Giro d’Italia, gezien zijn voorgeschiedenis in de Italiaanse ronde. De kale Italiaan beleefde er in 1994 zijn doorbraak door – toen nog met haar – twee bergetappes in de Dolomieten te winnen en als tweede te eindigen in het klassement. Het bleek het begin van een periode vol pech. In 1995 moest hij na een aanrijding op training verstek geven voor de Giro, een jaar later kon hij niet koersen vanwege een gebroken scheen- en kuitbeen en in 1997 werd hij al vroeg uitgeschakeld door een overstekende kat.

In 1998 zijn de wielergoden Pantani gunstig gezind en krijgt hij de kans om zijn eerste Ronde van Italië te winnen. In de eerste twee weken gaat de aandacht echter uit naar Alex Zülle. De Zwitserse ronderenner van Festina verovert na enkele sterke prestaties de roze trui en lijkt even op weg naar de eindzege, maar in de zeventiende etappe naar Selva di Val Gardena trekt Pantani ten aanval met Giuseppe Guerini. En wat blijkt? Zülle kan niet volgen in een etappe over de Passo Duran, Staulanza, Fedaia en Sella. De bebrilde leider verliest die dag meer dan vier minuten op Pantani.

Die laatste daalt samen met Guerini naar de finish in het dorpje Selva, gelegen in het dal Val Gardena. De renner van de Polti-ploeg sprint naar de ritzege, een tevreden Pantani pakt de leiderstrui. Guerini finisht dat jaar (net als in 1997) als derde in de Giro. De eindzege gaat naar Pantani, die na een spannend duel met Pavel Tonkov als overwinnaar uit de strijd komt.

Beelden 17e etappe Giro d’Italia 1998
Uitslag 17e etappe Giro d’Italia 1998


2002: Cipollini snelt in Milaan naar 40e Giro-zege, Savoldelli eindwinnaar

En dat is nummer zes! – foto: Cor Vos

Mario Cipollini was in 2002 al een rijpe dertiger in dienst van Acqua e Sapone, maar beleefde zijn meest succesvolle seizoen met zeges in Milaan-San Remo en de Giro d’Italia. In het voorjaar wist hij zijn droom waar te maken door eindelijk als eerste over de streep te komen op de Via Roma, en in de Giro was hij opnieuw uitermate succesvol met zes etappezeges. In de slotetappe naar Milaan was Cipo andermaal de snelste, voor Alessandro Petacchi en de Oostenrijkse sprinter Réne Haselbacher, waardoor hij de veertigste ritzege wist te boeken in ‘zijn’ Ronde van Italië.

De razendpopulaire Cipollini boekte aan het einde van het seizoen de grootste zege uit zijn carrière door in het Belgische Zolder naar de wereldtitel te sprinten. Maar om weer terug te komen op de Giro van 2002, de eindzege ging dat jaar naar Paolo Savoldelli. De Italiaan van Index-Alexia werd op het eindpodium geflankeerd door Tyler Hamilton en Pietro Caucchioli. Cipollini mocht na afloop ook nog de paarse puntentrui in ontvangst nemen, de bergtrui ging naar Julio Alberto Pérez Cuapio en Alessio stond helemaal bovenaan in het ploegenklassement.

Uitslag slotetappe Giro d’Italia 2002
Eindklassement Giro d’Italia 2002


2019: Eindwinnaar Carapaz schrijft geschiedenis, emotionele Haga wint slottijdrit

Richard Carapaz balt zijn vuist – foto: Cor Vos

De Giro van 2019 werd gewonnen door Richard Carapaz en dat is toch wel bijzonder. De klimmer van (toen nog) Movistar was namelijk de eerste wielrenner uit Ecuador die een grote ronde wist te winnen. Carapaz veroverde de roze trui dankzij een winnende solo in de bergetappe naar Courmayeur en bleek in het vervolg van de Giro sterk genoeg om renners als Vincenzo Nibali en Primož Roglič te neutraliseren. Carapaz begon de slottijdrit met een geruststellende voorsprong, waardoor hij in en rond Verona niet al te veel risico’s hoefde te nemen.

Carapaz kwam uiteindelijk veilig over de streep, het sein voor heel wat meegereisde Ecuadoraanse wielerfans om een feestje te beginnen in het amfitheater van Verona, daar waar de renners finishten na de tijdrit. Carapaz was overigens niet de enige renner die na afloop glunderde op het podium. De ritzege ging namelijk naar Chad Haga, de Amerikaan van Team Sunweb die zijn allereerste zege in Europa wist te boeken. Haga versloeg met klein verschil tijdrittoppers als Victor Campenaerts, Thomas De Gendt en Tobias Ludvigsson.

Enkele minuten na de finish van Carapaz werd Haga geïnterviewd. Die laatste kon zijn trainen niet bedwingen. “Vanmorgen geloofde ik echt dat ik kon winnen. Ik heb mijn benen gespaard de afgelopen dagen. Ik keek naar Roglič en Nibali op tv en moest mijzelf ervan overtuigen dat zij moe waren. Dit is een geweldige emotie. Ik ben sprakeloos.”

Wedstrijdverslag slotetappe Giro d’Italia 2019
Samenvatting slotetappe Giro d’Italia 2019
Uitslag slotetappe Giro d’Italia 2019
Eindklassement Giro d’Italia 2019


En verder:

1965: Italo Zilioli wint Giro-etappe op Zwitserse bodem
1967: Jonge Eddy Merckx boekt tweede Giro-zege in drie dagen tijd
1973: Neoprof Moser pakt in Firenze eerste zege als beroepswielrenner
1974: Superklimmer Fuente zegeviert op Monte Generoso
1976: Winst voor Ronny De Witte na pittige etappe richting Il Ciocco
1982: Hinault grijpt definitief de macht op flanken van Montecampione
1984: Moser deelt tik uit aan rivaal Fignon in tijdrit naar Milaan
1986: Van Lancker en Visentini verdelen de buit in slotetappe naar Merano
1990: Mottet zegeviert op Passo Pordoi na verdeel-en-heerspolitiek van Bugno
1992: Herrera wint andermaal een bergrit, nu met finish op Monte Terminillo
1996: Bugno wint in zijn nadagen een Giro-etappe met finish in Aosta
1996: Chris Boardman is iedereen te snel af in proloog Critérium du Dauphiné
2000: Lanfranchi zet kroon op het werk na knappe solozege in Briançon
2001: Colombiaan Contreras wint veelbesproken etappe naar Arco, Belli gediskwalificeerd
2004: Perdiguero sprint naar zege in openingsetappe Euskal Bizikleta
2013: Canadees Veilleux laat Fransen juichen in openingsetappe Dauphiné

RIDE Magazine
3 Reacties
Sorteer op:
2 juni 2020 08:27
Edit: We hebben het voor de zekerheid nog maar eens extra benadrukt ;)
2 juni 2020 16:00
Ik vind dit nog altijd een prachtige rubriek en ik hoop dat de rubriek 'WielerFlits Retro' ook na deze periode blijft bestaan.

Reacties zijn gesloten.