Het was dé vraag die afgelopen nacht waarschijnlijk nog een paar maal door zijn hoofd heeft gemaald. Op de persconferentie na het WK veldrijden in Hoogerheide werd het direct aan zilveren medaillewinnaar Wout van Aert gevraagd. Was het een optie geweest om de sprint tegen Mathieu van der Poel zelf eerder te beginnen?
De nieuwe voorjaarseditie van RIDE is nu verkrijgbaar! Dit 180 pagina's dikke wielermagazine staat vol verhalen over alles wat de wielersport zo mooi maakt. Bestel hem nu online. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang maar liefst 20% korting! Geen seconde hoefde Van Aert na te denken om antwoord te geven: “Ja, natuurlijk. Het verbaasde me dat Mathieu in de slotronde geen poging waagde om op de balken aan te vallen. Daardoor bleef ik dus op kop rijden. In mijn hoofd had ik in de laatste rondes volledig mijn focus om de sprint vanuit tweede positie aan te gaan, dus vanuit het wiel van Mathieu.
Dat was voor mij ook de beste positie om de sprint aan te gaan. Toen ik vanaf kop de finishstraat opdraaide, had ik geen pasklaar plan. Nee, ik had geen plan B in mijn gedachten. Dit zorgde dat ik enigszins verward was en vergat mijn eigen sprint te rijden.”
Hoe kijk je dan nu terug op de wedstrijd?
“Natuurlijk ben ik teleurgesteld dat ik de koers niet heb gewonnen. Mathieu heeft mij vanaf de eerste minuut onder druk gezet. Het eerste halfuur heb ik serieus afgezien om zijn wiel te houden. Dat zorgde ervoor dat ik de rest van de koers naar mijn gevoel eigenlijk als een laffe renner aan het wiel hing. Ik voelde dat ik een aanval niet hoefde te proberen, omdat dit toch niks zou uithalen. In de sprint haalde Mathieu het heel knap. Je kunt alle scenario’s verzinnen. Bij zijn aanzet pakte hij direct twee meter. Vervolgens kwam ik geen centimeter dichter, terwijl ik in zijn slipstream sprintte. Ik kan alleen maar chapeau zeggen!”
Foto: Cor Vos
Was dit dan een WK dat je niet had kunnen winnen?
“Laat ik eerst stellen dat Mathieu op dit WK beter was. Vanaf de eerste ronde zat ik op de limiet. Het wil niet zeggen dat ik niet had kunnen winnen omdat Mathieu de sterkste was. Achteraf denk ik dat mijn enige sleutel naar de zege was geweest, wanneer ik direct na de laatste bocht de sprint had aangezet. Ik weet echter niet of ik dan gewonnen had. Als ik die eerste aanzet wel had gedaan, had nu waarschijnlijk wel een beter gevoel gehad.”
Foto: Cor Vos
Je nam het in de aanloop naar dit WK op voor de wijze waarop Adrie van der Poel het WK-parcours had uitgezet. Ben je het daar na de wedstrijd nog mee eens?
“Het klopt dat ik de kritiek richting Mathieu’s vader heb gepareerd. Ik denk dat ik er alleen maar vragen over kreeg omdat men nog meer commotie wilde maken. Wat ik vertelde was de waarheid. Dit was een klasse parcours en we moeten de balken ook niet belangrijker maken dan ze zijn. Ik sta nog steeds achter die woorden.”
Geeft deze nederlaag jou extra motivatie voor sportieve revanche in het klassieke voorjaar?
“Ik heb richting de voorjaarsklassiekers geen extra motivatie nodig. Het goede van het wegprogramma is dat dit er nu weer snel aankomt, waardoor ik de zinnen snel kan verzetten en deze teleurstelling vergeten. Eind deze week vertrek ik alweer op hoogtestage naar Tenerife. Vervolgens zal de Strade Bianche mijn eerste wegwedstrijd worden. Ja, daar kom ik Mathieu ook weer tegen…”
7 Reacties
Prachtig, eerlijk commentaar van een groot coureur! WVA en MVDP zijn beide briljant. De wielersport heeft gisteren gewonnen. Sjappoo, heren.
Eerlijke reactie – MvdP was de beste, mijn enige kans om te winnen was vol aangaan na de schuine kant maar dat was nog geen garantie op succes en die kans heb ik laten liggen – mea culpa!
Dingen gebeuren meestal met een reden en de reden was gisteren dat Mathieu een niveau haalde waar Van Aert (op dit parcours, met zijn benen van gisteren) niet aan kon tippen. Natuurlijk is wielrennen (en veldrijden) een sport waar je kan winnen zonder de beste renner in koers te zijn, maar dat betekent niet dat er altijd en overal een sleutel tot succes is. Van Aert lijkt dat te beseffen en heeft vrede met deze nederlaag.
Klasse interview, niks op aan te merken.
Ik ben nog steeds verbaasd dat hij niet het vermogen had om gedurende de race na te denken. Iets waar hij normaal wel goed in is volgens mij. Ik blijf erbij dat hij vreemd over kwam bij het start interview, iets wat op stress of lichte irritatie duide. Misschien had hij zichzelf toch veel druk op gelegd of was hij niet echt lekker maar durft dat niet aan te dragen omdat dit als excuus kan overkomen. Wanneer je mentaal al minder begint en dan tegen VdP zijn explosiviteit stuit knak je en geef je eerder toe.
Eerder dit seizoen (Zolder?) gaf hij ook al eens aan verbaasd te zijn van de snelle ronde van VdP maar won toen wel. Nu niet de knop kunnen omzetten?
We gaan het nooit weten natuurlijk maar als VdP fan kon ik mij niet aan de indruk ontdoen dat dit niet de normale WvA was.
Eigenlijk wel mooie tegengestelde psychologie: die balken waren zo’n groot ding geworden dat Wout er zelfs voor Adrie voor in de bres sprong. Balken hier, nee balken daar, balken te hoog, balkende balken. Het kon niet meer anders dan de wedstrijd draaide om de balken. MvdP speelde daar negen rondes in mee, af en toe op kop erover en even lekker optrekken daarna. Af en toe de teugels vieren om “te testen wat wout dan zou doen”. Een grote opbouw naar de balken in ronde 10 en dan… niks. Te weinig te voor wout om dit nieuwe scenario te doorgronden vòòr de laatste rechte lijn! Wat nu? Gaan, niet gaan? Kijken wat doet Matthieu? Ah die zit nog, wegkijken … Pang! Oh shit daar gaat Matthieu!! Wedstrijd op 150 meter van de aankomt in de plooi! Fantastisch gespeeld door Matthieu. Wat als, wat als?
Je bent Balkenende nog vergeten, zelfs die bemoeide er zich nog mee, toen was het klaar natuurlijk.
Vd poel wint uiteindelijk omdat het een meedogenloze killer is als hij kan winnen. Neemt initiatief en dat wordt beloond. Van Aert is mist het laatste beetje fenijn wat MvdP wel heeft.