WK 2021: Noorse favoriet Per Strand Hagenes pakt wegtitel bij de junioren
Per Strand Hagenes is de nieuwe wereldkampioen bij de junioren. De 18-jarige Noor, die volgend jaar zal uitkomen voor de opleidingsploeg van Jumbo-Visma, viel aan op de Wijnpers en kwam na een solo van enkele kilometers als eerste over de streep. De Fransman Romain Grégoire veroverde het zilver, de Est Madis Mihkels won de sprint om plaats drie.
Na een snipperdag was het vandaag weer volle bak koers in Vlaanderen. De junioren mannen moesten al vroeg uit de veren, want om 8.15 uur begon voor de jongste renners op dit WK de mondiale titelstrijd. De junioren mannen kregen een wedstrijd van net iets meer dan 121 kilometer, met onderweg maar liefst 32 hellingen, voor de wielen geschoven. Voor de start stonden de namen van thuisfavorieten Cian Uijtdebroeks en Alec Segaert, kersvers wereldkampioen tijdrijden Gustav Wang, de Noor Per Strand Hagenes en de Europese kampioen Romain Grégoire hoog op de favorietenlijstjes.
Gevallen Uijtdebroeks koerst achter de feiten aan
Opschudding van bij de start, want al snel gingen enkele renners tegen de grond. Ook Uijtdebroeks, toch een van de favorieten voor de wereldtitel, was betrokken bij een vroege valpartij. Het Belgische supertalent, dat inmiddels al een profcontract bij BORA-hansgrohe op zak heeft, zat al snel weer op de fiets, maar was wel op achtervolgen aangewezen. Uijtdebroeks stond er vervolgens helemaal alleen voor in zijn verwoede jacht om de scheve situatie recht te zetten, maar bij het ingaan van de derde ronde reed hij nog altijd tussen de volgwagens. Was dit de inspanning te veel richting de finale?
Uijtdebroeks had ook de pech dat er in het peloton stevig werd doorgereden. Van een georganiseerde jacht op drie koplopers was niet echt sprake, maar door enkele tempoversnellingen van onder meer de Denen en de Noorse selectie bleef de gang er goed in. De Tsjech Milan Kadlec, de Duitser Luis-Joe Lührs en de Brit Joshua Tarling, die op voorhand toch werden gezien als serieuze outsiders voor de titel, waren weggereden op de smalle Sint-Antoniusberg en wisten hun voorsprong uit te diepen tot één minuut. Het was echter vechten tegen de bierkaai, in het peloton was het stilte voor de storm.
Noorwegen en Frankrijk bepalen het tempo
Halverwege de wedstrijd zagen we de Noren de koers in handen nemen voor Per Strand Hagenes, die het hele seizoen al uitstekend op dreef is en in Trento bijna de Europese wegtitel veroverde. Na verloop van tijd bood ook Frankrijk de helpende hand, waardoor de voorsprong van de drie koplopers steeds kleiner werd. In de achtergrond zagen we overigens nog steeds Uijtdebroeks hemel en aarde verzetten om nog iets van zijn wedstrijd te maken, maar zijn achterstand was inmiddels opgelopen tot meer dan vier minuten. Boeken toe voor de Belgische topfavoriet, die al een gebrekkige voorbereiding kende richting het WK.
Met nog ruim dertig kilometer te gaan werden Kadlec, Lührs en Tarling ingerekend en kon de strijd om de wereldtitel écht beginnen. In de voorlaatste ronde beproefden Daniel Schrag (Duitsland) en Dario Igor Belletta (Italië) hun geluk en in tweede en zelfs derde instantie wisten de Fransen Pierre Gautherat en Eddy le Huitouze, de Deen Simon Dalby en de Brit Finlay Pickering aan te sluiten. Deze zes koplopers hoorden als eerste de bel van de laatste ronde, maar de verschillen waren nog altijd speelbaar. Het flink uitgedunde peloton, nog amper veertig renners groot, volgde op goed vijftien seconden.
Hagenes doet een gooi naar de wereldtitel
Op de Keizersberg hadden de zes vluchters nog altijd een beperkte voorsprong, maar dit bleek ook het punt voor de twee overgebleven tenoren van dit WK, Grégoire en Strand Hagenes, om hun pijl af te schieten. De Fransman en Deen wisten met sprekend gemak het laatste gaatje te dichten en met negen koplopers reden we naar de voet van de Wijnpers. Vlak voor het aansnijden van deze nijdige helling, in een verraderlijke bocht, gingen enkele koplopers onderuit. Strand Hagenes zat net voor de valpartij en besloot op hetzelfde moment vol door te trekken.
De Noor, die volgend seizoen zal uitkomen voor de opleidingsploeg van Jumbo-Visma wist zijn overgebleven vluchtkompanen uit het wiel te kletsen en had opeens een zee van voorsprong op zijn naaste belager Grégoire. De Fransman was opgehouden door de crash en moest zo in de achtervolging, maar bleek niet meer in staat om Strand Hagenes bij te benen. De koploper nam met verve de laatste passage van de Sint-Antoniusberg voor zijn rekening en had alle tijd om zijn wereldtitel te vieren. Grégoire kwam uiteindelijk nog als tweede binnen, terwijl Mihkels Estland een bronzen medaille wist te bezorgen.
De Belgen en Nederlanders speelden geen hoofdrol op dit WK. Vlad Van Mechelen finishte nog wel in de top-10, maar met een achtste plek bleef het bij een ereplaats. Mike Bronswijk was de eerste Nederlander in de uitslag: de 18-jarige renner finishte met een twaalfde plek net buiten de top-10.
Als Jumbo slim is zijn ze nu al bezig met een verbeterd en langer contract tot 2025 of 2026 ofzo. In 2022 een jaartje bij de beloften en dan (in de loop van) richting de WT-ploeg lijkt me een prima plan.
Er is een heel mooi rekenmodel voor maar dat hou ik voor mezelf.
Als je deze Noor ziet is dat echt wel al een beer van een kerel. Als je dat vergelijkt met sommige andere leeftijdsgenoten in het peloton...
En idd halen anderen dat later in, vergelijk eens Wout Van Aert op zijn 18 met deze van nu. Is ook een wereld van verschil in postuur.
Spanje en Argentinië zijn nog altijd goed op jeugdtoernooien.
Een beter voorbeeld zijn de Afrikaanse landen die in de jeugdcategorieën nog top zijn maar daarna eigenlijk geen rol van betekenis meer spelen op de grote toernooien.
Wellicht dat dat te maken heeft met werkelijke leeftijd dus helemaal vergelijkbaar met Scandinavische jeugdrenners is het niet.
Ik vraag me toch af hoe die jongens de ploegbespreking hebben gedaan voor aanvang van de race, kan me bijna niet inbeelden dat dit het vooraf bedachte scenario was ?
Lijkt me niet dat ze vooraf besproken hebben 'laten we de hele race in het wiel blijven en als er een groep wegrijdt met kans voor de zege, laten we die lekker rijden ook al kunnen we beter'. Of denk je van wel?
Maar dit was wel heel erg mager, en dat na een Ek waarin NL bij de junioren en beloftes ook al onzichtbaar waren in de wegrace.
Kan ook aan mij liggen hoor, dat ik er net met de verkeerde bril tegenaan kijk. Heb het laatste jaar niet zo'n hoge pet meer op van eigenlijk bijna alles wat met de KNWU te maken heeft. Ik ben persoonlijk niet echt onder de indruk van de mensen die dat clubje runnen, en al net zo min van de technische staf die bij de verschillende ploegen (junioren, beloftes, dames en heren.) hun werk maar matig doen. Of het nu om plankjes gaat die wel of niet aanwezig zijn, het geblunder van Loes Gunnewijk tijdens de Olympische wegrit, of het geblunder omdat ze niet eens weten hoeveel junioren er mogen meerijden op dit WK, om maar even een paar voorbeeldjes te noemen uit slechts de afgelopen weken. Het is iedere keer wel wat, en het straalt puur amateurisme uit.
Dus nee, ik ben niet onder de indruk, en van mij mag dat hele zooitje op de schop. Het is al goed dat Van den Tweel per 1 oktober vertrekt als voorzitter van de KNWU. Jammer is het dan weer wel dat hij algemeen directeur NOC-NSF wordt.
Jumbo wil naar België = Wout van Aert
De prijs van de strijdlust gaat ongetwijfeld naar de (2x) onfortuinlijke Cian. Heel veel respect dat die er een tijdrit van 120 km heeft uitgeperst en spijtig dat hij er in de finale niet bij was om (eventueel) met de Noor, de Fransman en de Italiaan voor de medailles te strijden.
Over Ayuso zou ik me trouwens ook maar geen zorgen maken!
Maar wat een baggerparkoers in Leuven, ik vind er weinig Vlaams aan. Ik zie de kansen van WvA eigenlijk alleen maar slinken. Dit wordt een massasprint bij de profs. We hadden best Jakobsen en Groenewegen kunnen selecteren en Taco vd Hoorn ook uiteraard, voor de 'Jelle Nijdam actie' van de dag.
Een beetje sprinter kan hier ook winnen !