Van Schoten tot Kopenhagen: de carrière van Mark Cavendish in vogelvlucht
foto: Cor Vos
maandag 22 mei 2023 om 14:56

Van Schoten tot Kopenhagen: de carrière van Mark Cavendish in vogelvlucht

34 ritzeges in de Tour de France, 16 dagoverwinningen in de Giro d’Italia, Milaan-San Remo, drie keer de Scheldeprijs, een wereldtitel op de weg, 161 profzeges… Mark Cavendish zal de geschiedenisboeken ingaan als misschien wel de beste sprinter aller tijden. De inmiddels 38-jarige Brit zet aan het einde van het jaar een punt achter zijn loopbaan. WielerFlits blikt terug op een grootse carrière.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Winnen is verslavend. Vraag dat maar aan Mark Cavendish. Op zijn rijkgevulde palmares prijken maar liefst 161 profoverwinningen. Het begon allemaal in 2006. In de Poolse rittenkoers Course Cycliste de Solidarnosc et des Champions Olympiques, toen nog een 2.1-koers, wist hij als 21-jarige ruwe diamant Krzysztof Jeżowski en Mattia Gavazzi te vloeren in een sprint. Jeżowski en Gavazzi wisten nooit de stap te maken naar de absolute wereldtop, in tegenstelling tot Cavendish.

Doorbraak in Scheldeprijs
Na zijn eerste profzege ging het snel. Heel erg snel. In 2007, zijn eerste volledige profjaar in dienst van T-Mobile, ontpopte Cavendish zich met elf overwinningen al tot een veelwinnaar. In de Vierdaagse van Duinkerke, Ronde van Catalonië, Ster Elektrotour, Eneco Tour en Tour of Britain maakte de wielerwereld kennis met een nieuwe supersprinter. In het voorjaar van 2007 won hij met de Scheldeprijs ook al meteen zijn eerste klassieker. In Schoten bleek hij te snel voor Robbie McEwen en Gert Steegmans.

Cavendish werd dat jaar ook meteen voor de leeuwen gegooid en maakte zijn debuut in de Tour de France, maar zijn eerste Tourdeelname werd er een om snel te vergeten. De neoprof bleek nog wat te groen achter de oren, was betrokken bij twee zware valpartijen en kwam in de sprints niet verder dan twee verre ereplaatsen. Een ervaring rijker, een illusie armer. Cavendish bleek echter een snelle leerling en een jaar later haalde hij zijn sportieve gram op Franse bodem.

Voor Cavendish was de Tour van 2008 een belangrijk moment – foto: Cor Vos

On top of the world
In de Tour van 2008 brak Cavendish ook helemaal door op het allerhoogste sprintpodium, nadat hij eerder dat jaar in de Giro d’Italia al zijn eerste successen mocht vieren in een grote ronde. In de Ronde van Frankrijk snelde hij dat jaar op indrukwekkende wijze naar winst in Châteauroux, Toulouse, Narbonne en Nîmes. De renner van (inmiddels) Team Columbia moest de ronde wel na twee weken verlaten, maar dat mocht de pret niet drukken. Cavendish had zichzelf nu ook bewezen op het allerhoogste niveau.

Dit bleek het begin van het ’tijdperk-Mark Cavendish’. De Brit was in de daaropvolgende seizoenen the man to beat op sprintgebied. Cavendish kwam in de jaren 2009-2012 vaak als winnaar uit de strijd, een nederlaag zorgde voor grotere krantenkoppen dan een overwinning. De spurtbom was met name dominant in de Ronde van Frankrijk. In de Tour van 2009 won hij maar liefst zes etappes, in de Tour van 2010 was hij vijf keer de snelste en in de Tour van 2011 kwamen daar nog eens vijf ritzeges bij.

Maar het bleef niet bij ritsucces in de Tour. Hij was ook zeer succesvol in de Giro. Cavendish boekte in 2009 met Milaan-San Remo – na een prangende sprint met Heinrich Haussler – zijn eerste en enige zege in een monumentale klassieker. Twee jaar later snelde hij naar zijn grootste overwinning uit zijn carrière: in het Deense Kopenhagen maakte hij zijn favorietenstatus waar en veroverde hij de wereldtitel. Cavendish presteerde op de toppen van zijn kunnen, de wielerwereld lag aan zijn voeten.

Wereldkampioen in Kopenhagen! – foto: Cor Vos

Kantelpunt
Cavendish ging ook na zijn wereldtitel vrolijk door met winnen, maar botste ook op nieuwe, gelijkwaardige, rivalen. Er was zijn voormalig ploeggenoot André Greipel, maar ook de opkomende Marcel Kittel. De Brit werd bij momenten tot het uiterste gedreven, maar wist zichzelf telkens weer opnieuw uit te vinden. Neem nu de Tour van 2016. Cavendish had er – mede door fysieke malheur – enkele mindere Tours opzitten, maar wist in die bewuste Ronde van Frankrijk plots weer vier etappes te winnen.

Na deze sportieve wederopstanding kwam de klad er echter in. Cavendish kreeg af te rekenen met de ziekte van Pfeiffer en zijn lichaam liet hem steeds vaker in de steek. Goede prestaties bleven uit en achter de naam van Mark Cavendish kwam steeds vaker een DNF’je te staan. Eind 2020 leek er een einde te komen aan zijn carrière, na weer een teleurstellend seizoen. “Dit is misschien wel de laatste wedstrijd uit mijn carrière”, vertelde hij in tranen na Gent-Wevelgem.

Sportieve wederopstanding
Het werd echter niet de laatste wedstrijd in de carrière van Mark Cavendish, want Patrick Lefevere besloot zijn oude kopman toch een laatste kans te geven bij Deceuninck-Quick-Step. Het bleek een schot in de roos, want Cavendish wist deze laatste stroholm met beide handen aan te grijpen. De rappe man wist zich toch weer op te richten, won als laatste coupé van een ijzersterke sprinttrein weer de nodige koersen en kende vervolgens weer een zeer succesvolle Tour de France, met vier etappezeges én de groene puntentrui.

Cavendish was in de Tour van 2021 weer ouderwets snel – foto: Cor Vos

En nu, goed twee jaar later, heeft Mark Cavendish aangekondigd dat hij bezig is aan zijn laatste maanden als beroepswielrenner. “Wielrennen is meer dan 25 jaar lang mijn leven geweest. Ik heb een droom geleefd. De fiets heeft me de kans gegeven om de wereld te zien en ongelofelijke mensen te leren kennen. Ik hou meer van de sport dan je je kunt voorstellen en ik kan me niet voorstellen dat ik er te ver afstand van ga nemen. Dat is zeker”, was zijn emotionele boodschap tijdens de tweede rustdag van de Giro d’Italia, waar hij momenteel actief is.

Nog een laatste uitschieter?
Cavendish heeft echter nog één doel: hij hoopt in de komende Tour de France voor de 35ste keer een etappe te winnen. Momenteel deelt de rappe man het ritzegerecord (34 dagzeges) in de Tour met de legendarische Eddy Merckx.

Geen eenvoudige opgave, maar als we één ding hebben onthouden van de carrière van Mark Cavendish: zeg nooit nooit.

Over Mark Cavendish

Profploegen
2007: flag-de T-Mobile Team
2008: flag-us Team Columbia
2009: flag-us Team Columbia-HTC
2010: flag-us Team HTC-Columbia
2011: flag-us HTC-High Road
2012: flag-gb Sky Procycling
2013: flag-be Omega Pharma-Quick Step
2014: flag-be Omega Pharma-Quick Step
2015: flag-be Etixx-Quick Step
2016: flag-za Team Dimension Data
2017: flag-za Team Dimension Data
2018: flag-za Team Dimension Data
2019: flag-za Team Dimension Data
2020: flag-bh Bahrain-McLaren
2021: flag-be Deceuninck-Quick Step
2022: flag-be Quick-Step Alpha Vinyl Team
2023: flag-kz Astana Qazaqstan

Belangrijkste overwinningen
flag-nr1 Wereldkampioen op de weg (2011)
flag-nr1 flag-it Milaan-San Remo (2009)
flag-nr1 flag-be Scheldeprijs (2007, 2008 en 2011)
flag-nr1 flag-qa Tour of Qatar (2013 en 2016)
flag-nr1 flag-ae Dubai Tour (2015)

flag-nr1 flag-it 16 ritoverwinningen Giro d’Italia
flag-nr1 flag-fr 34 ritoverwinningen Tour de France
flag-nr1 flag-es 3 ritoverwinningen Vuelta a España

Aantal overwinningen: 161

RIDE Magazine
1 Reacties
Sorteer op:
22 mei 2023 15:57
'Laatste coupé van een ijzersterke sprinttrein', haha, niet zeker of hij dat zelf als een compliment zou lezen. Je stelt je er Cavendish bij voor, weggezakt in een pluchen zetel, terwijl de locomotieven van zijn sprintploeg de rode loper uitrollen. De trein rolt het aankomstoord binnen, Cavendish staat op uit z'n zetel, en wandelt de rode loper af. Zoiets...
'Beste sprinter aller tijden'.
Het is hier al tot in den treure herhaalt, maar het is zinloos om tijdperken te vergelijken.
Je had het Cav zeker eens tegen Darrigade willen zien opnemen, of tegen een Freddy Maertens (die in amper 5 grote rondes 35 ritoverwinningen boekte).
De overwinning van Maertens op het WK van 1981 staat nog altijd te boek als de meest perfect getimede wereldtitelsprint ooit (weliswaar in een groep van 30, niet in een echte massaspurt) Maertens ligt maar even op kop, snelt op het perfecte moment Saronni voorbij, terwijl Hinault net te laat komt.
Hoe het Cav zou zijn vergaan in die sprint? Cav had er eenvoudigweg niet bijgezeten in die groep van 30.

Reacties zijn gesloten.