Tim Declercq over het doorrijden van DQT na val: “Wij weten ook niet alles”
Tim Declercq had zoals gewoontegetrouw een belangrijk aandeel in het controleren van de vroege vlucht. Daarna was het zijn taak om samen met Morkov kopman Alaphilippe voorin te houden. Over het doorrijden van Deceuninck-Quick-Step na de massale valpartij, vertelde Declercq dat het lang duurde voor ze wisten wat er gebeurd was.
“Die eerste val? Ik wist in eerste instantie niet dat er gevallen was”, vertelt Tim Declercq over de massale tuimelperte op 45 kilometer van de finish. “Je moet weten dat de communicatie in de oortjes niet altijd optimaal is, door het gekraak in de oortjes. We realiseerden het ons pas toen we merkten dat Julian (Alaphilippe, red) er niet meer bij was. Pas dan hebben we gas teruggenomen.”
“Dat er daardoor wat wrevel in het peloton ontstond? Pas toen we via de koersradio opvingen dat iedereen terug was, zijn we weer beginnen rijden”, gaat Declercq voort. “We waren overigens ook al hard aan het rijden vóór de val. Uiteindelijk hebben we toch gewacht en reden de volgwagens tussen het peloton en de mannen (onder wie Van Aert, red) die nog achterop kwamen. Zo kon iedereen terugkomen. Maar nog eens, wij beschikken niet altijd over alle informatie. Wij zien niet wat jullie op tv zien.”
Groot scherm
Over de prestatie van de ploeg was Declercq lovend. “We hebben een schitterende koers gereden. Samen met Morkov heb ik geprobeerd Julian zoveel mogelijk voorin te houden. Dat kost best veel krachten, al zie je dat niet altijd. De slotkilometers heb ik beleefd via de oortjes. Dat is soms nog spannender dan in ’t echt. Ik wist dat Julian een gat had geslagen, maar dan weet je niet of hij het gaat houden.”
“Pas toen we op het groot scherm aan de finish het beeld van Alaphilippe met de handen in de lucht zagen, wisten we dat hij gewonnen had. We zijn naar hier gekomen met de idee om er vanaf dag één te staan. Dat dat ook gelukt is, bezorgt ons uiteraard een geweldig gevoel.”
De slotkilometers heb ik beleefd via de oortjes. Dat is soms nog spannender dan in ’t echt.
Gelukkig deden de oortjes op het eind het weer wel.
Maar als ik al deze vuilspuiterij hier lees dan zijn jullie geen haar beter.
Tja, die dame stond daar al een tijd met haar bordje op zwaaien, en wie reed er toen op kop van het peleton zonder zijn collega's te verwittigen, wel even achterom kijken toen renners achter hem vielen maar rustig doorpeddelde, jawel een oerollandse renner uit een oerollandseploeg. Er is idd helemaal geen collegialiteit bij sommige renners, gelukkig bij de meesten nog wel en net die krijgen er hier van langs.
Van moraal gesproken.
Als je besluit door te rijden, kom dan gewoon met het eerlijke verhaal, en niet zo'n slappe lulsmoes.
En mocht Tim echt geen idee gehad hebben (wat ik me niet kan voorstellen), dan had hij minimaal 2 ploegmaats in zijn wiel zitten die alles zagen gebeuren. En meteen op de rem hadden kunnen stappen.
Of... zouden ze in eerste instantie het signaal vanuit de ploegleidersauto gekregen hebben. "Giant crash, Roglic down. Full gas now guys!!"
Linksom of rechtsom, verdient geen schoonheidsprijs. Hopelijk geldt hier ook "what goes around comes around"...
Regels voor zoiets zijn er ook niet. Wanneer stop je? Als er 10 man valt? Als er 50 man valt? Als het halve peloton op wordt gehouden? En wacht je tot de allerlaatste gevallen renner terug is of geef je eerder weer gas? En wat doe je met een kopgroep die dan zomaar 'n minuut cadeau krijgt? En wat als zo'n valpartij 10 km voor het einde gebeurt?
Regels ontbreken. Maar als in de eerste etappe op 70 km van de streep het halve peloton op zijn muil gaat door een onvoorzichtige toeschouwer, met slechts 1 vluchter 1 minuut vooruit die de strijd al lang heeft opgegeven, dan lijkt me dit een no-brainer.