Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Terug naar Béthune, waar Adrie van der Poel pas ’s avonds het geel kreeg: “Dat zaaltje ontplofte”
Video Maandag passeert de Tour de France 2025 al voor de tweede keer deze dagen Béthune, ten zuiden van Lille en ten noordwesten van Lens. Die plek was in 1984 voor de enige keer tot nu aankomstplaats in de Ronde van Frankrijk. Wie op Cyclingflash.com die uitslag bekijkt, ziet dat Ferdi Van den Haute de rit won en Adrie van der Poel de gele trui overnam. Allemaal waar, maar schijn bedriegt. Van der Poel senior neemt WielerFlits mee naar die bewuste rit in de Alpecin Barbershop.
De vader van David en Mathieu van der Poel rijdt in 1984 voor Kwantum Hallen-Decosol. Samen met kleppers van weleer als Joop Zoetemelk, Hennie Kuiper en Jan Raas rijdt hij dat jaar de Tour de France. Na een proloog, twee etappes en een ploegentijdrit, staat Van der Poel tweede in het algemeen klassement. ’s Middags na de ploegentijdrit staat etappe vier op het programma, die over slechts 83 kilometer gaat. Start is – net zoals in 2025 – in Valenciennes, finish is in Béthune.
Ferdi Van den Haute valt die dag aan en wint solo de rit. In de pelotonsprint eindigt Adrie van der Poel als tweede achter Noël Dejonckhere en dus derde in de etappe. Na veel rekenwerk – dat toen nog allemaal handmatig gebeurde – werd diezelfde Van den Haute als ritwinnaar én nieuwe gele truidrager gehuldigd op het podium in Béthune. ’s Avonds kregen alle ploegen in hun hotels de uitslagen. Maar Kwantum Hallen-Decosol kreeg er een gele trui en mea culpa bij.
Welke herinneringen heb je aan de gele trui?
“Het eerste waar ik dan gelijk altijd aan denk is: ‘Ja, toch mooi een dagje in de gele trui gereden’. Wat niet zomaar even gebeurt. Maar wat ik wel heel jammer vind is dat ik nooit op het podium heb gestaan, na de etappe om de gele trui in ontvangst te nemen. Er was een tijdswaarneming gebeurd die niet helemaal strookte met wat wij voor ogen hadden. En dan ’s avonds kwam de toerorganisatie excuses aanbieden dat ze een fout hadden gemaakt.”
Adrie van der Poel won als Nederlands kampioen in 1987 een Tourrit in Renazé – foto: Cor Vos
Uiteindelijk kreeg Ferdi Van den Haute de gele trui. Hij stond op het podium, vlak voor het gebouw van zijn hoofdsponsor La Redoute. Een bewust foutje, denk je achteraf?
“Nou, het lijkt er toch wel heel erg op. Ik zeg altijd dat het jammer is, we hebben echt met de ploeg dagen geknokt. Eerst droeg Ludo Peeters het geel, dan Jacques Hanegraaf en dan ik. De eerste week à acht dagen was echt geknipt voor ons ploegje. Ik was ook best wel trots op mijn derde plaats in de etappe en dat ik die gele trui kon pakken. Als je er zo dichtbij bent… Dat was voor mij denk ik ook maar de enige kans die ik ooit gehad heb om geel te pakken. En die pak je dan.”
Maar… Je weet zelf dat je het geel hebt en Van den Haute staat op het podium. Met welk gevoel ging je toen naar het hotel?
“In eerste instantie dachten we: ‘oké, dan hebben wij wel een gigantische rekenfout gemaakt’. Maar ja, dan zit je in de auto en pak je de uitslag van de dagen daarvoor erbij en dan… Ik kwam iedere keer op dezelfde conclusie uit dat ik met twee of met drie seconden aan de leiding zou komen. Jan Raas had hetzelfde uitgerekend, dus ja, die was best wel pissed. Maar ja, hoe moet je dat zeggen, het kwaad is een groot woord, maar het was geschied. De podiumceremonie was voorbij.”
Niet boos?
“Goh, vooral ’s avonds. Toen kwamen ze met het communiqué aanzetten met de uitslagen en daar zat toen een gele trui bij. Ik weet het nog goed, er was een eetzaaltje. Toen ontplofte dat zaaltje wel even, hoor. Toen was onze baas niet zo blij. In de voorbespreking werd hetgeen we eigenlijk die week voor ogen hadden (koersen voor ritzeges en de gele trui, red.) in één keer afgeblazen. We zouden de trui de dag erop niet verdedigen. Omdat ik ook teleurgesteld was, ga je daar in eerste instantie gewoon in dat hele verhaal mee. Achteraf had je misschien moeten zeggen dat we de trui toch zouden verdedigen, dan konden we hem nog een paar dagen houden. Maar Jan (Raas, red.) zei dat we gewoon een groep zouden laten wegrijden. Hoeveel het er waren, maakte niet uit. Uiteindelijk reden er drie weg die op het einde van het verhaal twintig minuten voorsprong hadden.”
Vincent Barteau reed daarna twaalf dagen in het geel. En zo kreeg Adrie van der Poel nooit de podiumceremonie waar hij recht op had. Het is dan ook symbolisch dat uitgerekend zijn zoon Mathieu van der Poel deze maandagmiddag in het geel zal starten te Valenciennes en daarna omstreeks 15.30 uur door Béthune zal rijden. Alsof het lot ermee speelt, haalt Adrie zo toch zijn gram.
Reacties zijn gesloten.