Tadej Pogacar maakte ‘verkeerde beslissing’ op de San Luca: “Maar het gaat hier elk jaar beter”
Weer geen overwinning voor Tadej Pogacar in de Giro dell’Emilia. Vorig jaar kwam hij tekort tegen Enric Mas, nu moest hij zijn meerdere erkennen in Primoz Roglic. “Maar het gaat elk jaar beter”, klonk het positief in gesprek met Cycling Pro Net.
“Ik kom wat dichterbij de zege”, aldus Pogacar, die in totaal drie keer deelnam aan de Giro dell’Emilia. Bij zijn debuut in 2021 haalde hij de finish niet, in 2022 strandde hij op 11 seconden van Mas en nu kwam hij een tel na Roglic over de streep.
“Het was een goede dag. We hebben het als team heel goed gedaan. Aan het einde was het sprinten, maar Primoz was veel, veel te snel. Maar de benen zijn goed voor de volgende twee wedstrijden”, doelt Pogacar op Tre Valli Varesine (dinsdag 3 oktober) en de Ronde van Lombardije (zaterdag 7 oktober).
Pogacar trok op een kilometer van de streep al door, maar dat had hij niet moeten doen, stelt hij achteraf. “Het was een verkeerde beslissing om zo vroeg te gaan. Ik voelde me goed, maar dat was mijn fout van de dag. Maar tenminste kon ik dit jaar aanvallen. De vorige twee keren was het een DNF of kon ik niet volgen. Dus in het algemeen was het een goede dag.”

Zijn voorjaar is qua verscheidenheid voor mij ongezien. Rijdt in Parijs-Nice (toch ook een grote koers) de klimmers incluis Vingegaard aan stukken, knalt op de Oude Kwaremont weg van de Vlaamse bonken, neemt in de Amstel de maat van de heuvelspecialisten en in de Waalse Pijl van de muurhagedissen.
Ook het eerste echte pechjaar voor Pogi, die Luik in het water ziet vallen en dan na een korte voorbereiding alsnog tweede wordt in de Tour incl. 2 mooie ritzeges. Pakt ook op het WK nog een medaille op een parcours dat hem niet als gegoten zat en als enige die in de Tour tot het gaatje ging.
Ik vind Pogacar eigenlijk gewoon de beste coureur van het jaar, al stoot hij hier en daar eens op een beter pieker en heeft hij dus ook een stevige blessure gehad. Staat ook gewoon bovenaan de ranking van 2023 én in de zege-ranglijst. Heeft met zijn wonderjaar der wonderjaren 2021 natuurlijk de lat ongezien hoog gelegd, maar gemankeerd seizoen... Wat moet je dan zeggen van Van Aert of, ik zeg maar iets, Alaphilippe?
Wel of geen Lombardije is voor mij het verschil tussen wel of geen Vélo d'or, maar een gemankeerd seizoen kan ik dit toch niet meer vinden. Er rijden ook andere kleppers rond.