Rapportcijfers 2021: EF Education-Nippo

Nu het wielerseizoen 2021 er definitief op zit, kunnen we de balans opmaken. In een nieuwe rubriek legt WielerFlitsde WorldTour-teams langs de meetlat, van het laagste geklasseerde team op de UCI Ranking naar het hoogste. We slaan ProTeam Arkéa-Samsic over en gaan door met WorldTour-team nummer zestien op de ranglijst: EF Education-Nippo.

Doelen 2021
De Amerikaanse formatie van Jonathan Vaughters deed een jasje uit vorige winter, mede door de financiële gevolgen van de coronacrisis. Met Sep Vanmarcke, Michael Woods en Daniel Felipe Martínez vertrokken drie sterkhouders en eigenlijk stond daar alleen de komst van Michael Valgren tegenover.

Wat de hoofddoelen van de ploeg waren, is eigenlijk nooit met een letter beschreven. Maar met een sterke voorjaarskern (Alberto Bettiol, Sebastian Langeveld, Jens Keukeleire, Valgren), goede ronderenners (Hugh Carthy, Sergio Higuita en Rigoberto Urán) en tal van rittenkapers, is er genoeg om EF Education-Nippo op af te rekenen.

Waarom het in de Giro wél lukte voor Bettiol, wist-ie zelf eigenlijk ook niet – foto: Cor Vos

Klassiekers: 2
Over de klassiekers kunnen we kort maar krachtig zijn. Als de rozehemden daar niet hadden meegedaan, dan had niemand dat gemerkt. EF Education-Nippo was totaal onzichtbaar in deze koersen. Hoewel deze koersen niet een uitgesproken doel waren, mag je van Bettiol en Langeveld meer verwachten. Slechts één keer scoorde het team een top-10-notering: Higuita werd tiende in de Ronde van Lombardije.

In Parijs-Roubaix (elfde, Jonas Rutch), Strade Bianche (elfde, Bettiol) en de Amstel Gold Race (dertiende, Valgren) waren daarnaast de enige top 20-resultaten voor de ploeg van Vaughters. Dat had ook een 1 kunnen verdienen, maar Jens Keukeleire (gezondheidsproblemen), Valgren (twee gebroken vingers in Omloop Het Nieuwsblad) en het ontbreken van een hoofddoel, houden het op een heel krappe 2.

Grote rondes: 7
Waar de klassiekers uitliepen op een klein drama, kwam EF Education-Nippo in de grote rondes een stuk beter voor de dag. Hugh Carthy ging in de Giro d’Italia voor een goed klassement. Hij was lang op weg naar een plek bij de eerste vijf, maar in de laatste bergrit en de afsluitende tijdrit viel hij daar uit en eindigde hij als achtste. Bettiol greep bovendien een ritzege mee.

In de Tour de France waren de verwachtingen rondom Urán wat hoger na een goede voorbereiding, maar daar moest het Amerikaanse team genoegen nemen met een tiende plek in het eindklassement. Een ritoverwinning zat er voor het team ook niet in. Ondanks de mindere Tour, zorgt de Vuelta a España van de ploeg toch voor een ruime voldoende.

Daar leek het eerst overigens niet op, want Hugh Carthy – een jaar eerder derde in de Ronde van Spanje – moest al vroeg opgeven. Voor de overige renners in Spanje zat er niets anders op en ritten na te jagen. Ze herpakten zich daarna zeer sterk en wisten de hoogvorm van Magnus Cort heel goed uit te buiten. De sterke Deen won drie ritten, eindigde in de slottijdrit nipt als tweede en werd derde in het puntenklassement. Tezamen met de Giro en de iets minder Tour, resulteert dat in een ruime voldoende.

Magnus Cort sloeg toe in de Vuelta – foto: Cor Vos

Overige wedstrijden: 8
In de overige wedstrijden kwam EF Education-Nippo prima voor de dag. In totaal wonnen de rozehemden zestien koersen in 2021, eentje minder dan in de voorgaande twee seizoenen. Elf daarvan werden op WorldTour-niveau behaald, waarvan dus vier in de grote rondes. De overige zeges werden behaald door Stefan Bissegger (ritten in Parijs-Nice, Ronde van Zwitserland en Benelux Tour), Cort (rit in Parijs-Nice), Urán (rit in Ronde van Zwitserland) en Julius van den Berg (rit in de Ronde van Polen).

Carthy werd op zijn beurt achtste in de Ronde van Catalonië en vijfde in de Tour of the Alps. Urán eindigde mede door een sterke tijdritzege als tweede in de Ronde van Zwitserland, de vierde grote ronde van het jaar.

Toch mag er ook een grote shoutout naar Neilson Powless. De 25-jarige Amerikaan stond bij de beloften te boek als toptalent, maar bij Jumbo-Visma en zijn eerste jaar bij de huidige ploeg kwam dat er niet uit. Hij kende dit jaar echter zijn breakthrough season.

Powless werd aan het begin van het seizoen vijfde in het eindklassement van de UAE Tour, gewonnen door Tadej Pogačar. De Amerikaan werd ook heel knap vijfde op het WK (hoewel dat voor dit rapport niet geldt, want dat was voor de nationale ploeg) en toonde zich in diverse andere eendagskoersen. Voordat we het vergeten: Powless won natuurlijk Clásica San Sebastian.

Wie had dit seizoen voor Powless verwacht? – foto: Cor Vos

De overwinningen die nog openstaan, werden geboekt door Cort (rit in La Route d’Occitanie), Lawson Craddock (Amerikaans kampioenschap tijdrijden), Carthy (rit in Vuelta a Burgos) en Valgren. De Deen kwam er in het najaar door met zeges in de Giro della Toscana en de Coppa Sabatini. Prima resultaten en voor een ploeg als EF Education-Nippo is dat een dikke voldoende waard. Zeker gezien het feit dat ze geen topsprinter hebben.

Eindcijfer: 5,7
Wanneer je het eindcijfer van EF Education-Nippo bekijkt, voelt dat misschien gevoelsmatig te laag. Het is namelijk een krappe voldoende, terwijl de grote rondes en de overige wedstrijden juist ruime voldoendes opleverden. Het lage cijfer komt dus vooral door de voorjaarsklassiekers, ondanks dat het team in de breedte juist goed voor de dag kwam.

Ondanks dat de klassiekers niet een hoofddoel waren, kun je moeilijk spreken van resultaten die een hoog cijfer verdienen. Keerzijde van die medaille is de revival van Magnus Cort, de doorbraak van Neilson Powless en vooral de grote stappen die Stefan Bissegger maakt. Daartegenover staat dan weer de langzaam minder worden Rigoberto Urán en het iets vlakkere jaar van Hugh Carthy. Vooral Sergio Higuita was tamelijk onzichtbaar.

Spierballentaal van Bissegger dit jaar – foto: Cor Vos