Olympische Spelen: Anna Kiesenhofer stunt in wegkoers, zilver voor Van Vleuten
Wie had voorspeld dat Anna Kiesenhofer de olympische wegwedstrijd van Tokio zou winnen, was misschien wel voor gek verklaard. Toch verraste de Oostenrijkse vriend en vijand door het goud te pakken. Ze was de beste van een lange vlucht met vijf vrouwen die een royale voorsprong mocht pakken. Omdat de achtervolging niet op gang kwam, kon ze vooruit blijven en solo winnen.
De wegkoers voor vrouwen ging over 137 kilometer, waarin 2692 meter hoogteverschil moest worden overbrugd. Net als bij de mannen was de start in het Musashinonomori Park en lag de finish op de Fuji International Speedway. De vrouwen kregen twee loodzware beklimmingen voor de wielen geschoven, waarvan de klim op Doushi Road de zwaarste was. Deze col was op papier slechts 5,9 kilometer lang, maar al veel eerder begon de weg omhoog te lopen. Daarna bleef het op en af gaan tot aan de finish. Anders dan bij de mannen ontbrak de Mikuni Pass.
De grootste favorieten? Dat waren vooral de vrouwen in het oranje met titelverdedigster Anna van der Breggen, Annemiek van Vleuten, Marianne Vos en next big thing Demi Vollering. Nederland had dus vier kanshebsters op goud, en dat was ook meteen het nadeel. Er waren geen knechten in de ploeg en dat betekende dat er weleens een ‘derde hond’ met het goud kon gaan lopen. Het waren namen als Lizzie Deignan, Lotte Kopecky, Elisa Longo Borgini, Maví García, Katarzyna Niewiadoma en Marta Cavalli die daarvoor in aanmerking kwamen. Maar Anna Kiesenhofer?
Vijf vluchters pakken royale minuten voorsprong
Om een uur lokale tijd werd de wedstrijd op gang gebracht en al vroeg kwam een kopgroep tot stand. Anna Plichta, Carla Oberholzer, Anna Kiesenhofer, Vera Looser en Omer Shapira sloegen de handen ineen. Enkele rensters probeerden nog de aansluiting te maken, maar het bleef bij vijf aanvalsters. Zij wisten vervolgens maar liefst tien minuten voorsprong bij elkaar te rijden. Op de lange klim van Doushi Road dunde de kopgroep uit; eerst ging het voor Looser te snel, daarna moest ook Oberholzer passen.

foto: Cor Vos
Daarachter kwam de achtervolging maar moeizaam op gang, waardoor de voorsprong van de drie overgebleven vluchtsters met nog zeventig kilometer te gaan nog altijd ruim negen minuten was. Op 64 kilometer van de streep was ook een val te noteren van enkele grote namen. Emma Norsgaard, winnares van een etappe in de Giro Donne, ging lelijk tegen de grond en Annemiek van Vleuten buitelde ongelukkig over de Deense heen. Nadat de fietsen uit de knoop waren gehaald, konden beide vrouwen hun weg weer vervolgen.
Met nog 61 kilometer te gaan opende Demi Vollering de koers in het peloton. Dat de winnares van Luik-Bastenaken-Luik en La Course een gat pakte, kon de concurrentie niet onbeantwoord laten en de Amerikaanse Leah Thomas bracht de anderen terug. Vervolgens waren het Van Vleuten, die even daarvoor nog was gevallen, en Thomas’ landgenote Ruth Winder die het probeerden. Het spel was op de wagen. Door de schermutselingen was het verschil met de drie koploopsters verder teruggebracht naar acht en een halve minuut.
Van Vleuten solo in de tegenaanval
Op 57,7 kilometer van de streep gaf ook Anna van der Breggen er een snok aan, waardoor achter in het peloton steeds meer vrouwen overboord gingen. Na Van der Breggen schudde Van Vleuten nog een keer aan de boom. Drie kilometer later probeerde de renster van Movistar het nog eens, en deze keer pakte ze een serieus gat. Daarachter in het peloton wordt haar aanval door Marianne Vos gecoverd. In tien kilometer had ze al een minuut te pakken, maar vijf minuten voor haar was het nog altijd de kopgroep die op medaillekoers lag.

foto: Cor Vos
De vluchters hadden aanvankelijk een numerieke meerderheid tegen Van Vleuten, maar met nog 41 kilometer te gaan loste Kiesenhofer haar medevluchters Plichta en Shapira waardoor het niet langer drie tegen één maar en vrouw-tegen-vrouwgevecht werd. Desondanks leek Van Vleuten vandaag niet sterk genoeg om het gat naar voren te dichten, want ze bleef op vijf minuten van de eenzame koploopster hangen. De Oostenrijkse op kop was ook niet de eerste de beste met drie nationale titels in het tijdrijden achter haar naam.
Nadat Lotte Kopecky, Katarzyna Niewiadoma, Christine Majerus en Olga Zabelinskaya samen in de tegenaanval probeerden te gaan, werd Van Vleuten op 25 kilometer van de streep bijgehaald door Kopecky, met de sterksten van peloton om haar wiel. Kiesenhofer begon met twee minuten voorsprong op haar voormalige medevluchtsters Plichta en Shapira en meer dan vier minuten op het peloton aan de laatste lus van 17,7 kilometer op en rond de Fuji Speedway. Plichta en Shapira werden op vier kilometer van de streep ingelopen.
Dat gebeurde ver achter Kiesenhofer, die na 137 kilometer en een lange aanval voor een enorme verrassing zorgde met goud. Voor de 30-jarige Oostenrijkse was het met afstand het hoogtepunt uit haar wielercarrière. Annemiek van Vleuten legde beslag op het zilver na een late aanval, Elisa Longo Borghini pakte het brons. Lotte Kopecky pakte met de vierde plek net naast de medailles.
https://twitter.com/AnnaKiesenhofer/status/1411359208524726274
Lijkt zich inderdaad uitstekend te hebben voorbereid op de hitte en net als Van Vleuten een ectomorf van het kleine verzet.
Dik verdiend, niets gestolen. Dat is nu de Olympische droom. Laat daar iedereen een voorbeeld aan nemen.
Als je graag wilt, hard werkt en je minutieus voorbereid.
Nu verwachtte ik al heel weinig entertainment uit deze wedstrijd te halen, en dat wordt helemaal vergroot door het gebrek aan communicatie.
Je kan gemakkelijk de relatieve kwaliteit van een sport bepalen door het aantal mensen te tellen dat er in de kindertijd op de speelpleinen etc. mee begonnen is en daarbij mee in rekening te brengen in welke mate de talenten onder hen opgespoord en gefaciliteerd worden en bereid zijn om die hobby op een professioneel niveau verder te zetten. De wet van de grote getallen garandeert dat hoe hoger die aantallen zijn, hoe meer kwaliteit de toppers hebben en hoe minder 'amateuristisch' (of hoe minder klein, als je dat liever hoort) de sport is (vaak is 'kleinschalig' overigens inderdaad een beter woord). Op die manier zijn voetbal en hardlopen uiteraard absolute topsporten, terwijl driekwart van de olympische sporten eigenlijk maar veredelde amateursporten zijn die eens per olympiade een reusachtig podium krijgen waarop ze zich aan de wereld kunnen presenteren.
Dat is eerlijk gezegd ook de reden waarom de Olympische Spelen mij grotendeels koud laten. Nu ja, niet dat dit helemaal klopt. Van sommige kleine sporten bekijk ik wel eens wat uit nieuwsgierigheid, terwijl veel grote sporten mij anderzijds ook niet echt interesseren. Maar los daarvan boeien de 'gewone' kleine sporten mij dus niet, zoals ik mij ook niet ga verdiepen in de voetbalresultaten van de amateurreeksen of het nationaal atletiekkampioenschap.
Om dezelfde reden kunnen ook pakweg de cyclocross, het vrouwenwielrennen en het vrouwenvoetbal mij nauwelijks boeien. Als wielerliefhebber pik ik wel eens een wedstrijdje van de vrouwen mee, maar dat doe ik maar sporadisch en voor de rest volg ik het nauwelijks. De sport is gewoon te klein en de kwaliteit dus te beperkt om mijn aandacht te verdienen. Ik heb simpelweg beter te doen.
In het vrouwenwielrennen komt daar bovendien de amateuristische organisatie van verreweg de meeste ploegen bij. Eigenlijk is het voor de grootste zes à zeven ploegen (zijn het er zelfs zoveel?) erg gemakkelijk als de rest van de ploegen zelfs de middelen niet hebben om een fatsoenlijke ploegbus te betalen. En dan zwijgen we nog van de compleet oneerlijke verdeling van het talent over die ploegen, waardoor alleen al door de ploegsterkte bijna altijd dezelfde twee à drie ploegen de wedstrijden in hun voordeel kunnen beslissen. Dan is het maar evident dat ik mij enkel voor de mannenkoers interesseer.
Het damespeloton glijdt in één koers decennia terug in de tijd door een kopgroep 10+ minuten te geven en alleen naar Nederland te kijken.
Los daarvan had NL natuurlijk één van de vier plaatsen op moeten offeren om een Tim de Clerq op te stellen.
Al zeg ik wel vaker dat je soms van een afstandje beter ziet dat iets een olifant is, dan wanneer je er heel dicht bij staat...
Die heeft zelf wel gedaan wat ze moest doen, en méér. Meerdere keren initiatief genomen zonder ploeg in steun.
Uiteraard wordt er gekeken naar Nederland, dat is logisch als de dominantie zo groot is.
Bij de mannen is er niet een dergelijke dominantie, maar hebben de ploegen van de 2 topfavorieten wél verantwoordelijkheid genomen.
Even serieus, misschien moeten jullie maar eens met een Belgische bril naar een NPO-verslag van een sportwedstrijd met Nederlanders kijken. Je zou nog een stukje méér gruwelen. De Vlamingen zijn nu niet meteen berucht om hun hypernationalistische sportcommentaar. De Nederlanders daarentegen...
En mocht je over mijn beoordelingsvermogen twijfelen: Ik vergelijk al jaren de kwaliteit van berichtgeving in Nederland en Vlaanderen. Ik kijk dan ook graag naar Nederlandse sport- en duidingsprogramma's. Mijn eerlijkste oordeel is dat jullie het op het vlak van binnenlands nieuws en algemene thema's veel beter doen: gevarieerdere opinies, correctere berichtgeving, kritischer en neutraler over de eigen politici. Europees nieuws is dan weer beter in Vlaanderen, wereldnieuws is relatief evenwaardig. Qua sportprogramma's en livecommentaar staat de Vlaamse openbare omroep echter ver boven de Nederlandse. De Nederlandse sportverslaggevers maken voortdurend fouten en worden bovendien keer op keer beneveld door hun oranje bril. Op de Vlaming gebeurt dat ook, maar véél minder.
Wat je stelling over betere sportverslaggeving betreft qua kennis geef ik je gelijk, zeker waar het wielrennen betreft.
Maar zoals ik al zei, zijn programma's als Op1, Nieuwsuur of EenVandaag wel stukken beter dan de corresponderende programma's op de VRT. Om maar een voorbeeld te geven: ik heb er pakken meer informatie gekregen over corona en alternatieve manieren om het aan te pakken; op de Vlaamse televisie hoor je daarentegen meestal hetzelfde riedeltje met die typisch Vlaamse aanbidding van de autoriteit van de favoriete ministers of de uitverkoren professors, en met zogezegd kritische vragen die alleen bedoeld zijn om die gunstelingen een vrije tribune te geven om de kritische stemmen van het volk of de oppositie te counteren. De Nederlandse gezagdragers krijgen ook zo'n vrij podium, maar hun woorden worden daarna wel scherp en kritisch gefileerd, of er worden deskundigen uitgenodigd met evenveel autoriteit maar met alternatieve denkpistes.
Want? Wat is er belachelijk aan?
Tja, waarschijnlijk verklaart door de informatievoorziening. Als ze niet wisten dat Kiesenhofer daar nog voor reed verklaart dat wel de manier van rijden
En zij had het itt van Gucht NIET de hele tijd over Kopecky, maar over de wedstrijd in het algemeen.
Gewoon groot gelijk, wat mij betreft.
De Nederlanders daarentegen, dat was waanzinnig zwakzinnige koerstactiek. Die PhD's veranderen daar niks aan. Uiteraard geldt dat ook voor de andere sterke blokken, maar jullie kwamen wel naar Tokio met vier* vrouwen die met de vingers in de neus het goud zouden veroveren. En met die typisch Nederlandse branie werd er zelfs geopperd dat jullie fameuze 'dreamteam' zowaar alle drie de medailles uit de bonsais gingen komen plukken. Natúúrlijk dat die anderen dan naar jullie keken!
Gisteren gaf ik zwaar af tegen Sven Vanthourenhout, maar er is nog een ander land waar ze voor mijn part een nieuwe bondscoach mogen zoeken. Leuk hoor, vier vrouwen die allemaal goud kunnen behalen. Dikke chapeau, werkelijk briljant! Kon Loesje nu echt niet voorspellen dat ze in die wedstrijd een knecht nodig had?
(* Gecorrigeerd)
Ter info, van de Belgische ploeg staat enkel Kopecky in de top-100 van de UCI-ranking op plaats 11), Nederland bezet de plaatsen 1, 2, 4 en 5. Wie moet dan de koers controleren of in handen nemen? Maar het is natuurlijk gemakkelijker om het falen van je eigen team te verdoezelen door naar anderen te wijzen …
Betrokkenheid echt zegt veel.
En profiteren dat hoort dus gewoon bij wielrennen. Sometime you lose, sometime you come in second.
Mocht je erover twijfelen: zonder het werk van GVA waren die koplopers heus ook wel teruggepakt. Het parcours was veel zwaarder en de mannenkoers is niet zo amateuristisch. Je kon trouwens aan de Sloveense selectie zien dat de helft van hun renners met enkel dat doel ging deelnemen. En als puntje bij paaltje komt, zullen ook de andere grote landen de knop omdraaien en een mannetje mee laten draaien. Desnoods na een paar telefoontjes tussen de volgwagens.
Sowieso is het heel erg Kopecky focussed daar, vooral Strade Blanche was extreem. Toen kwamen ze de uitzending binnen en ging het direct 20 min erover of Kopecky nog kon terugkeren etcetc
En Kopecky is de beste Belgische wielrenster. Waarom ben je dan verbaasd dat de Vlaamse tv op haar focust?! Wees blij dat die wedstrijden bij ons worden uitgezonden. Er zijn genoeg sporten met meer geïnteresseerden en een pak meer kwaliteit die niet op de Vlaamse omroep aan bod komen, en dat alleen vanwege de populariteit van de mannelijke tegenhanger en een misplaatste feministische genderwafelijzerpolitiek.
(Overigens, als je een linguïstische discussie wilt, geen probleem, hoor.)
Kiesenhofer heeft natuurlijk wel fantastisch gereden en volop geprofiteerd van het tactisch onvermogen van vooral Nederland.
Een supermarktmedewerker die constant de verkeerde groenten of fruit aanslaat wordt snel genoeg vervangen. Bij de NOS is een dergelijke mate van incompetentie zowat de standaard geworden.
Maar de anti-reclame zit in het tactisch onvermogen van het peloton. Van de Nederlandsen in het bijzonder, maar uiteindelijk ook van alle anderen. Ik ben echt heel benieuwd naar de uitleg. Zouden de tijdsverschillen in het Japans op de bordjes hebben gestaan? Want anders kan ik niet verklaren dat je niet weet hoe de koerssituatie is, zelfs niet zonder oortjes.
Tijdens de aanval in de klim was ze in ieder geval niet op de hoogte van het tijdsverschil, gezien haar verbaaste reactie op het bericht van de motard.
Dat is het effect van het rijden zonder oortjes. Dan ben je afhankelijk van info vanuit de koers. En deze was vandaag niet optimaal.
Trouwens, de dames hebben gister ook de mannenwedstrijd bekeken en gezien hoe dramatisch de info was over de tijdsverschillen; vreem dat dit ze dit dan laten gebeuren..
Voor mij is het grootste verschil tussen vandaag en gisteren dat de Belgen exact wisten wat de koerssituatie was, maar dat er eentje tussen reed die heeft gereden voor "BV(BA) dikke ik" ipv voor zijn land.
En dat vandaag de Nederlandsen in ieder geval ook voor elkaar hebben gereden en elkaar alle kansen hebben gegeven om te winnen. Maar volgens mij geen idee hadden hoe het er exact voor stond.
Ik kan het allebei niet goed vinden, maar voor mij is het eerste kwalijker dan het tweede.
Gisteren kwam er nochtans veel kritiek op het feit dat Van Avermaet zich al vroeg opofferde. Had de Nederlands ploeg vandaag ook maar een Van Avermaet! Of een echte knecht zoals Benoot!
Ik ben dan 1 van de mensen die vond dat Greg gisteren gewoon een goede koers heeft gereden. Als uittredend kampioen jezelf opstellen als knecht voor de eerste kilometers, da's gewoon uitstekend gedaan.
Ik had gisteren vooral moeite met het gedrag van Evenepoel, die gewoon niet geleverd had wat hij gezien zijn status, capaciteiten en praatjes zou moeten brengen. En na afloop zeggen dat je soepel draaide en je gespaard hebt voor de tijdrit.
Ik ben ook niet te spreken over de tactiek van de Nederlandse dames. Maar ik geloof oprecht dat er geen heel scherp beeld was over de situatie wat dieper in de finale. Anders kan ik het koersgedrag niet verklaren. Waarbij ik het gewoon kwalijk vind dat ze het uberhaupt zover hebben laten komen.
De teams zijn natuurlijk nóg kleiner dan bij de mannen.
De fout van de rest is te speculeren op wat anderen kunnen, en niet vertrouwen op eigen vermogen.
Verder tactisch onvermogen van de Nederlandse ploeg. Als je de sterkste bent is tactiek vaker ondergeschikt aan kracht.
Je bedoelt de reacties hier neem ik aan. De meeste ervan hebben weinig met discussie te maken. Lees ze eens en turf eens hoeveel daarvan wijsheid achteraf is.