Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mathieu van der Poel ontdekt nieuwe sleutel tot succes op de mountainbike
Analyse Op de fiets blijven zitten was de opdracht, een zesde plek een veel beter dan verwacht resultaat. Dat is de voornaamste samenvatting van afgelopen weekend voor Mathieu van der Poel, die tijdens de generale repetitie op het WK mountainbiken een heel goed gevoel overhield aan de Wereldbeker in Les Gets. Dat zal hem – terecht – sterken in zijn jacht op een wereldtitel in een vierde discipline, over twee weken in Crans-Montana. WielerFlits zet op een rij waarom.
Grote kwaliteit was de laatste jaren misschien wel zijn achilleshiel in het MTB
Waar hij ook koerst en op wat voor fiets dat dan mag zijn, MVDP vliegt er altijd in. Dat deed hij voorheen ook op de mountainbike. In het verleden gaf de 30-jarige Nederlander meermaals aan dat de overstap van de weg- of crossfiets naar de mountainbike het meest lastige is. De laatste vier jaren deed hij aan weinig MTB-wedstrijden mee. Bovendien haalde Van der Poel op de Olympische Spelen in Tokio (2021), het WK in Glasgow (2023) en in de Wereldbeker van Nové Mesto (mei) de finish niet. Valpartijen lagen daar steeds aan ten grondslag; in Tsjechië zelfs twee.
In zijn gretigheid miste hij het plankje in Tokio en vloog hij uit de bocht in zowel Glasgow als Nové Mesto. Terwijl koersen op instinct het handelsmerk van Van der Poel is, zijn grote kwaliteit. Maar misschien dat dit de laatste jaren in het mountainbiken net wel zijn achilleshiel is gebleken. Van der Poels ogen glinsteren als hij weer op de mountainbike zit, de passie die hij voor deze discipline heeft spat er vanaf. Maar misschien dat zijn natuur hem juist de laatste jaren wel parten heeft gespeeld. Dit weekend zal zijn mountainbike-ogen daarom geopend hebben.
Mentale overwinning op zichzelf
Wat betreft bovenstaand, boekte MVDP ook een mentale overwinning op zichzelf. Omdat uitrijden in Les Gets het belangrijkste was, moest Van der Poel berekenend koersen. Die aanpak was duidelijk te zien: bergop voluit alles geven, om daarna in de lange en technische afdalingen geen risico’s te nemen. Voor iemand die misschien wel geldt als de meest technisch begaafde renner ter wereld, betekende het niet toegeven aan zijn instinct en koersen met het hoofd. Op de weg maakte hij na het WK 2022 al korte metten met zijn speelvogel-imago en leverde hem dat grootste zeges op. Nu blijkt voor het eerst dat dit ook werkt in zijn zo geliefde mountainbike-discipline.
Startrij op het WK vormt geen probleem
Er waren vooraf ook wat vraagtekens over de startpositie in Les Gets. In Nové Mesto startte hij op dezelfde plaats en brak hem dat meteen op, toen hij botste met David Valero. In de Franse Alpen was er sprake van een ander parcours, eentje dat enigszins vergelijkbaar is met het WK in Crans-Montana over twee weken. De startpositie bleek in Frankrijk – ondanks het voorbehoud in de afdalingen – geen probleem. Op een gegeven moment wist Van der Poel in de voorlaatste ronde de aansluiting te maken met de kop van de koers. Met iets meer geluk had er meer ingezeten dan die zesde plaats, zei hij. Als MVDP op het WK sneller vooraan in koers komt (na de start gaat het langere tijd omhoog, wat inhalen bevordert) en betere afdalingen laat zien, is er veel mogelijk voor hem.
Concurrentie maakt geen verpletterende indruk
De grootste kanshebber op het parcours in Crans Montana, was Tom Pidcock geweest. Maar de meervoudig wereldkampioen is momenteel (sterk) aan het werk in de Vuelta a España en zal niet deelnemen aan het WK. Achter hem is er een groot gat. Wereldbeker-leider Chris Blevins kwam in Les Gets nooit in het stuk voor, Charlie Aldridge viel hard en nummer één van de UCI Ranking Victor Koretzky deed niet mee. Luca Martin maakte wel indruk, vooral met zijn ijzersterke afdalingen. De Frans kampioen was ook al tweede achter Pidcock op het klimparcours van Andorra vorige maand. Maar de rest van de usual suspects overtuigt het hele jaar al niet.
Vertrouwensboost: bergop sterker dan ooit (?)
De parcoursen die mountainbikers voorgeschoteld krijgen, zijn grofweg op te delen in twee soorten: klimparcoursen en intervalparcoursen. Van der Poel excelleerde voorheen vooral op dat laatste soort omlopen, zoals bijvoorbeeld in Nové Mesto. Op klimparcoursen had hij het als spierbundel vaak lastiger tegenover de vlieggewichten. Net als op de weg, waar MVDP tijdens langere kliminspanningen ook geen wereldtop is. De enige uitzondering op de regel was de verdwenen Wereldbeker Albstadt, waar MVDP tot van 2017 tot en met 2019 op het podium stond.
Hoe anders was dat nu. Van der Poel was tot anderhalve ronde voor het einde een van de sterksten op de twee lange beklimmingen. Als hij in Crans-Montana net zo berekenend kan rijden als in Les Gets en iets meer geluk heeft, maakt hij serieus kans op de wereldtitel op een parcours dat hem technisch gezien iets beter moet liggen dan afgelopen weekend. “Ik miste nog de punch die je nodig hebt op de MTB. Ik merk dat ik het specifieke werk nog nodig heb”, zei hij daarover. Daarom reist hij al vroeg af naar Zwitserland. Als hij daar zelf niet hoeft te lachen om ‘alles wat fout kon gaan in de eerste ronde, ging fout’, kan hij met zijn herontdekte zelf vertrouwen hebben.
Heb jij RIDE Magazine al besteld?
Mathieu van der Poel siert de cover van de RIDE Magazine Najaarsgids 2025! Het najaar is de ideale periode om te gaan gravelen, dus als wereldkampioen gravel van Leuven is hij de ideale persoon om uit te lichten. In de Najaarsgids lees je verhalen over het WK Gravel in Zuid-Limburg, maar ook interviews met Pauline Ferrand-Prévot, Jonathan Milan, Quinn Simmons en Pascal Eenkhoorn en veel meer!
Ja, MvdP is echt goed en in vorm. Maar de reden dat ie kon aansluiten bij de kopgroep was omdat ze daar toch telkens op 80% de lange klim op reden, zelfs in een mano a mano gaat ie het van Martin, Braidot en ook Koretzky dik verliezen op de technische wortel/rock gardens en afdalingen, tenzij hij echt flinke stappen maakt. En gezien de finish na de afdaling ligt, schat ik de kansen toch echt nog niet superhoog in. Het kan, maar er moet wel een klein wonder gebeuren.
Dus ik denk nog steeds dat intervalparcoursen hem het beste liggen, en dat hij slotafdalingen alleen trekt als ze niet te rotsig zijn
Daarnaast wordt er geschreven dat de concurrentie geen verpletterende indruk maakt. Ik weet niet of je dat kunt concluderen 2 weken voor een WK. De serieuze podiumkandidaten zitten dan als het goed is middenin een super intensief blok en staan sowieso niet fris aan de start in Les Gets (of zijn zelfs niet aanwezig, zie Koretzky). Flueckiger en Braidot worden niet eens genoemd als serieuze podiumkandidaten in dit artikel, terwijl zij vorig jaar de nummer 2 en 3 waren in Crans Montana en dit weekend duidelijk al heel sterk reden.
Vorig jaar lag het natuurlijk wat nat, toen was het echt een heel tricky parcours. Denk qua techniek ongeveer gelijk aan Les Gets als ik het afgelopen weekend zo zag, maar zeker niet makkelijker. Een ding weet ik zeker: dit gaat leuk worden om te volgen.
Hij doet het dus al beter dan verwacht.
Hij eindigt ook al voor een aantal gerenommeerde namen en je kan mij niet wijsmaken dat die ook alles op 80% hebben gereden.
Wordt er vooraan in de koers meer gespaard, Jazeker want je kan ook gewoon betere lijnen rijden en verliest dus minder kracht maar je rijdt nog altijd aan een hoge inspanning.
Hij is echt geen topfavoriet op het wk maar hij zal er wel staan.