Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mathieu van der Poel blikt na nieuwe deal terug én vooruit: “Geloof dat beste jaren nog moeten komen”
Mathieu van der Poel verlengde maandag zijn verbintenis bij Alpecin-Deceuninck tot eind 2028 en ook met de Duitse fietsenfabrikant Canyon gaat de wereldkampioen liefst tien jaar langer in zee. Een ideaal moment om eens terug te blikken op zijn carrière. Dit deed Van der Poel in het hoofdkantoor van Canyon, in het Duitse Koblenz.
In een uitgebreid interview met wielerjournalist en commentator Rob Hatch nam Van der Poel de tijd om eens stil te staan bij de mooiste momenten uit zijn carrière. Wat is nu de mooiste overwinning die hij al heeft behaald op de fiets? “Het is een vraag die vaak terugkomt. Elke koers heeft een andere betekenis. De ene wedstrijd is al groter dan de andere.” Is het zijn zege in de Amstel Gold Race, nu alweer vijf jaar geleden, als Nederlands kampioen?
“Het is zeker speciaal dat ik destijds in de Nederlandse kampioenstrui de enige écht grote wedstrijd in Nederland kon winnen. Die zege luidde ook mijn doorbraak in als wegwielrenner. Dat is intussen alweer vijf jaar geleden. De tijd vliegt… Zeker als ik tegenwoordig debuterende renners van 18 of 19 jaar meteen zie winnen. Ik ben tien jaar ouder, maar ik geloof toch dat mijn beste jaren nog moeten komen.”
Als een van de beste renners van zijn generatie wordt er altijd en overal veel verwacht van Van der Poel. Hoe gaat hij om met een dergelijk verwachtingspatroon? “Ik ben intussen gewend aan de druk en de hoge verwachtingen. Toen ik jonger was, werd ik nog weleens nerveus. Maar nu is er niemand die mij meer druk kan opleggen dan ikzelf. Ik wil presteren en winnen. Dat stuwt me vooruit.”
Op jacht naar records
Van der Poel maakt al enkele jaren furore op de weg, maar werd groot in het veldrijden. Begin dit jaar veroverde hij in Tábor alweer zijn zesde wereldtitel bij de profs. Met een zevende regenboogtrui komt de 29-jarige renner op gelijke hoogte met de inmiddels overleden Erik De Vlaeminck. “Het is niet dat ik dat record hoe dan ook najaag. Ik probeer gewoon elk jaar de beste versie van mezelf te zijn.”
“Maar ik ben nu wel dicht bij een historische prestatie en dus is het zeker een doel. Ik hou nog altijd van de cross. Jullie hebben het laatste nog niet gezien van mij in het veld. Het is een discipline waar ik als zesjarige mee begon. Het is mijn eerste passie, al heb mijn focus intussen wel een beetje verlegd naar het wegwielrennen en mountainbiken.”
Aan de andere kant is voor hem dat bonkige combineren met acrobatische kunstjes wél zijn unieke kracht. In hoeverre blijft dat elastische element zoals slalommen op de strook van hem zonder te crashen er in zitten?
Spannend!
In het minder explosieve werk zal hij het op de weg nog wel vier of vijf jaar uithouden, maar elk seizoen kan het moment zijn dat je jongere explosievere renners niet meer kan bijhouden op klimmetjes. Had wat dat betreft zijn goede benen in Milaan Sanremo gewoon moeten verzilveren.
Mij bekruipt het gevoel dat de gebroeders hem min of meer naïef en lui houden. Kijk uit voor die boze buitenwereld. Daarnaast hebben de gebroeders en Mathieu last van enige mate van introversie.
Gemiste kans voor Mathieu om eens buiten het erf te kijken door over het slootje te springen.