“Ik wil gewoon koersen en winnen”, was de simpele conclusie van Jonas Vingegaard op de top van Monte Trega. Zojuist had de Tour de France-winnaar er zijn eerste zege van 2023 bijgeschreven en de gele trui in ontvangst genomen. Dat het in een relatief kleine wedstrijd als O Gran Camiño is, doet Jumbo-Visma niet veel. “Iedereen wist dat het eraan ging komen en dan moet je het kunnen”, zegt Frans Maassen daarover.
De nieuwe voorjaarseditie van RIDE is nu verkrijgbaar! Dit 180 pagina's dikke wielermagazine staat vol verhalen over alles wat de wielersport zo mooi maakt. Bestel hem nu online. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang maar liefst 20% korting! Johannes Staune-Mittet was vol ongeloof over de demarrage van Vingegaard op twee kilometer van de top. Binnen no time had hij een voorsprong van vijftien seconden te pakken en die breidde hij uit naar een 21-tal seconden op Ruben Guerreiro. Nummer drie Ion Izagirre zag het ook gebeuren. “Impressionante“, zei de klimmer van Cofidis. “Toen hij versnelde wist ik meteen dat ik hem niet kon volgen. Ik heb mijn best gedaan, maar ik streed met Guerreiro voor de tweede plek.”
“We hebben gezien dat Vingegaard van een ander niveau is. Het verschil is echt groot. Hun ploeg rijdt de hele dag op kop, ze zijn erg sterk en hebben een goede kopman. Morgen is zelfs nog lastiger… Dus het wordt moeilijk om Vingegaard te verslaan”, aldus Izagirre, die zich neerlegt bij het duel om plek twee.
‘Als je zijn versnelling ziet met eigen ogen…’
Bij Jumbo-Visma waren het vooral lachende gezichten na de streep. Steven Kruijswijk werd al op de voorlaatste klim ingezet. “Dat was een bewuste keuze”, geeft ploegleider Frans Maassen aan na afloop. “Stevie moest de rest afmatten en daarna met Rohan Dennis de andere mannen zich laten positioneren. Staune-Mittet zou vervolgens aangaan beneden en dan zouden we kijken of Attila Valter nog over moest nemen, maar dat was niet nodig.”
De Hongaarse kampioen zat inderdaad in het wiel van Vingegaard op het moment dat de beslissende aanval geplaatst werd. “We reden al de hele rit op kop en Johannes reed een heel hoog tempo op de slotklim. Ik was ook een beetje verrast dat toen Vingegaard aanviel iedereen al op de limiet zat. Ik probeerde de achtervolging nog lam te leggen, maar dat was niet aan mij. Jonas was heel sterk en ik had goede benen”, aldus Valter, die zelf als tiende over de streep kwam.
Development-renner Staune-Mittet verraste dus met een sterke kopbeurt op de slotklim van Monte Trega. Het was een soort van lead-out voor Vingegaard. “Dat was het doel van vandaag. Ik hoopte Jonas zo ver mogelijk te brengen. En als je dan zijn versnelling ziet met je eigen ogen is dat ongelooflijk. Hij had meteen een gat en dat bleef groeien. Dat was heel indrukwekkend en mooi na zo’n sterke teamprestatie”, aldus de 21-jarige Noor. “Dit was wel gepland. Ik heb een goede winter gehad en hoop een stap gezet te hebben dit jaar.”
‘Het is niet tegen Pogačar, maar je moet het maar kunnen’
Dat Vingegaard hier met overmacht wint in een UCI 2.1-wedstrijd als O Gran Camiño, is hij aan zijn stand verplicht, volgens Maassen. “Maar je wint nooit makkelijk een koers, het maakt niet uit waar. De aankomst was super steil, en er zijn wel heel goede renners die in het Baskenland met de besten mee kunnen doen. Die reed hij strak uit het wiel. Het is niet tegen Pogačar of weet ik wie, maar er zijn echt wel goede renners hier. Het was getelefoneerd, iedereen wist dat het eraan ging komen en dan moet je het kunnen.”
Zelf had Vingegaard niet verwacht dat het verschil met de rest dermate groot zou zijn. “Ik was een beetje verrast dat niemand met mij mee ging toen ik aanviel”, aldus de kopman van Jumbo-Visma, die zaterdag met een voorsprong van 28 seconden op Guerreiro aan de koninginnenrit begint.
9 Reacties
Blijft bijzonder, nu bij Vingegaard maar vorig jaar volop bij Evenepoel toen hij alles aan bonken reed in Noorwegen… dat klagen over gebrekkige tegenstand.
Het dient geen enkel doel om te roeptoeteren over wie er allemaal niet zijn, of de concurrentie wegzetten als Janneke’s en Mieke’s. Gewoon een prachtige zege. Als je alles klein maakt wat mooi is, mis je heel veel geluk.
Altijd maar weer dat gezeur over de tegenstand. Het is zoals José de Cauwer zegt: win überhaupt maar eens een koers.
Of kijk voor de gein is hoeveel koersen Romain Bardet gewonnen heeft in zijn leven. Dan hebben we het over het niveau tweevoudig Tourpodium en bollentrui. Heeft 10 keer gewonnen en dat is het.
Mas (drie keer 2de in de Vuelta, Emilie) heeft 6 keer gewonnen en dat is het. Jai Hindley heeft er 8 waarvan 3 (!) in Europa. Bettiol, beresterke renner heeft 4 keer gewonnen in zijn carrière. Kruiswijk 2.
Als het allemaal zo simpel is tegen een matige tegenstand waarom winnen zij dan niet meer. Heel misschien is het dus niet zo makkelijk om te winnen en hangt het ook af van geluk, omstandigheden, vorm van de dag, concurrentie en de wapens die je hebt of net tekort komt om een koers af te maken. Zet een Kelderman 2 niveaus lager en ik ben er niet van overtuigd dat hij plots gaat winnen. De tegenstand speelt niet zo’n grote en exclusieve rol in succes als sommigen doen uitschijnen.
Leuk ploegje. Benieuwd naar Valter in de Strade.
Tja ge kunt zo bij de beloften gaan koersen ook, best dat hij gewonnen heeft, maar dit wil nog niks zeggen voor Parijs Nice.
Tegen Janneke en Mieke of serieuze tegenstand?
Tegen Ionneke
En dat tegen het kruim van het peloton. Echt sterk…
Als je echt niets te melden hebt, hou je hersenscheten dan lekker voor jezelf, zure aap.
Hoezo? Is een beetje ironie te zwaar om dragen voor jou Vermont? Reageerde je ook telkens zo bij de ontelbare ironische, downplay opmerkingen nadat Rev een rit won in pakweg de Algarve of de Ronde van Denemarken? Of heb je gewoon last van Jumbo eksterogen die pijnlijk opspelen als er iemand op uw teentjes dreigt te staan? Je weet toch dat verwijten in het rond smijten meestal duiden op onmacht en/of een niet bijster hoge intelligentie ?