Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Het ‘onverwachte’ succesjaar van Mathieu van der Poel in vier foto’s
Overzicht Mathieu van der Poel heeft zich zondagmiddag in Glasgow gekroond tot de nieuwe wereldkampioen. Daaraan gaat een bijzonder jaar vooraf. Eentje waarin hij ook wereldkampioen veldrijden werd en met Milaan-San Remo en Parijs-Roubaix eveneens twee monumenten won. Maar dat had nogal wat voeten in aarde. WielerFlits zet zijn jaar op een rij in vier foto’s.
De gloednieuwe winter-editie van RIDE Magazine is vanaf nu verkrijgbaar! Mathieu van der Poel staat op de cover. In ons magazine lees je een uitgebreid verhaal van 10 pagina's met dé smaakmaker van 2023. Bestel nu jouw exemplaar online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting! We schrijven 11 januari 2023. Alpecin-Deceuninck belegt een trainingskamp ter voorbereiding op het nieuwe wegseizoen in het hoogtehotel Syncrosfera in het Spaanse Dénia. Op die woensdag zijn journalisten uitgenodigd tijdens een mediadag, waaronder WielerFlits. We treffen een behoorlijk chagrijnige Mathieu van der Poel, die veel later dan zijn geplande schema met de nodige tegenzin zijn praatje met de pers doet. De reden? Zijn rug. Doorheen de veldritwinter lijkt die onder controle, maar zijn blessure was zes dagen eerder in Koksijde opnieuw gaan opspelen.
Het baart hem zorgen en dat is aan alles merkbaar. Toch houdt hij vertrouwen dat het goed komt. En dat komt het. Zijn rug houdt stand in de Wereldbekers in Benidorm en Besançon. En dan komt het WK veldrijden. In Hoogerheide. Het dorp waar de familiewortels van de Van der Poels liggen. Nadat er veel gebalkt was over het parcours, kwam het aan op de gedroomde tweestrijd tussen Wout van Aert en hemzelf. Na een schitterend duel doet MVDP het onverwachte, door niet aan te vallen op de laatste helling. Hij verrast daarmee de uit het veld geslagen Wout van Aert en wint.
Van der Poel wint WK veldrijden in Hoogerheide – foto: Cor Vos
Zijn wegseizoen vangt hij aan met zijn geliefde Strade Bianche. Hij kondigt vooraf al aan dat zijn voorbereiding te kort is geweest en dat blijkt: hij eindigt pas als vijftiende. Als het daarna in Tirreno-Adriatico behoudens straffe lead outs voor Jasper Philipsen ook niet draait, komen er vraagtekens. Heeft Van der Poel wel genoeg gedaan om goed te zijn in de klassiekers? In Milaan-San Remo doet hij vervolgens weer het onverwachte: hij sluipt mee in het wiel van Van Aert op de Poggio, achter Tadej Pogačar aan. Net voor de top haalt hij verschroeiend uit en wint. Solo.
Mathieu van der Poel juicht in Milaan-San Remo – foto: Cor Vos
Na een tweede plek in de E3 Saxo Classic en op waarde te zijn geklopt door Pogačar in de Ronde van Vlaanderen, begon hij in Parijs-Roubaix als een van de twee topfavorieten. Die andere was – uiteraard – Van Aert. Waar hij zich een jaar eerder liet verrassen in het eerste wedstrijduur, koerste Van der Poel in de Hel van het Noorden heel de dag attent mee vooraan. Nadat hij een valpartij op Carrefour de l’Arbre ter nauwernood kon ontwijken, trok Van Aert de registers open. Een leegloper speelde hem parten, waarna MVDP alleen naar de Vélodrome moest rijden. Hij wint. Weer solo.
Mathieu van der Poel schrijft Parijs-Roubaix bij – foto: Cor Vos
Na een korte pauze en een hoogtestage, keert Van der Poel in Dwars door het Hageland terug in competitie. Hij eindigt mede door twee keer pech, als dertiende. In de Ronde van België toont hij vervolgens zijn goede vorm, met winst in de koninginnenrit en het eindklassement. Tijdens het NK op de weg blijkt het lastig voor hem om te winnen tegen het grote blok van Jumbo-Visma. Uiteindelijk moet hij zijn meerdere erkennen in Dylan van Baarle en Olav Kooij. Daarna wachtte de Tour de France met een ritzege als doel. Maar in het openingsweekend had hij niet de benen.
Naderhand bleek het ook een lastige Tour voor de Nederlander van Alpecin-Deceuninck. Hij werd ziek op de rustdag, maar reed de koers wel uit. In de hoop op supercompensatie richting het WK. Waar hij vrijdag nog openlijk vraagtekens zette achter zijn vorm en dat zondag voor de start herhaalde, groeide MVDP in de wedstrijd. Hij koerste attent mee en bleef over met de beste renners ter wereld. Waar iedereen rekent op een aanval op Scott of Montrose Street, doet hij opnieuw het onverwachte: een aanval op Hill Street. En weg was hij. Een valpartij deerde hem niet in zijn triomftocht naar de geschiedenis boeken. Hij wint op opnieuw op de mooiste manier: solo.
foto: Cor Vos
Wat hij daarna liet zien was prachtig. Soms omdat hij simpelweg de beste was (Hoogerheide, MSR, WK), soms ook met een beetje geluk door de pech van een ander (PR).
Ik hoop dat Matje zijn trui dit jaar nog 1 keer laat zien, en er volgend jaar weer zo'n mooi jaar van gaat maken. Al hoop ik dat ook Wout dan weer een dikke vis uit het water weet te hengelen (het liefst PR of RVV).
Vdp heeft sinds dit jaar precies wel geleerd om echt toe te werken naar enkele doelen en al de rest als opvulling te zien voor zijn opbouw, ik denk dat hij als coureur niet echt beter is geworden maar dat hij fantastisch kan pieken naar zijn doelen en enkele dagen per jaar fenomenaal goed kan zijn.
Als je zijn palmares nu bekijkt zou hij eigenlijk zijn fiets al gerust aan de haak kunnen hangen, enkel LBL kan hij wellicht nog wel eens winnen als alles meezit maar voor de rest ziet dit er al volmaakt uit voor zijn profiel.