Giro 2025: Roze trui Isaac Del Toro slaat daags na offday terug met deugddoende ritzege
Daags na zijn moeilijke dag met het nodige tijdsverlies, heeft roze trui Isaac Del Toro getoond dat hij over veel weerbaarheid beschikt. De Mexicaan won de zeventiende etappe door zijn grote uitdage Richard Carapaz te verrassen in de slotkilometer.
Het was nochtans een interessant terrein om grote verschillen uit te bouwen, met twee absolute Alpenreuzen in het midden van de etappe. De Passo del Tonale, maar vooral Passo del Mortirolo zijn beklimmingen met een stevige geschiedenis in de Giro d’Italia. Pas in de finale zou het terrein weer relatief afvlakken, al mochten we de Le Motte-klim – met een maximale stijging tot 8,2% – ook niet onderschatten.
Iets na één uur ’s middags begon het peloton aan de zeventiende etappe, met duidelijk veel interesse voor de vroege vlucht. Met name de slachtoffers van de rit van gisteren, waaronder Thymen Arensman, toonden zich heel actief voorin. De renner van INEOS Grenadiers waagde verschillende pogingen om mee te schuiven, net als een hele hoop renners van UAE Emirates-XRG, die een dag eerder ook een pak slaag kregen. Ook Wout van Aert en Daniel Felipe Martinez (Red Bull-BORA-hansgrohe) probeerden het.
Nederlands getinte kopgroep
Omdat er na twintig kilometer koers nog altijd geen kopgroep weg was gereden, kon Mads Pedersen (Lidl-Trek) zijn paarse puntentrui nog even verstevigen bij de tussensprint. Meteen daarna leek een grote en interessante groep zich te kunnen afzonderen, tot roze trui Isaac Del Toro (UAE Emirates-XRG) zich eigenhandig met deze situatie kwam bemoeien. In plaats van zijn ploegmaats op te offeren, dichtte de Mexicaan met een ruk zélf de kloof. Indrukwekkend, maar het leek vooral op woekeren met de krachten.

Kelderman roerde zich vroeg in de rit – foto: Cor Vos
Meteen daarna kreeg een groep van een liefst 39 renners dan toch de ruimte van het peloton. Daarbij was Brandon McNulty de best geplaatste op bijna acht minuten van Del Toro, waardoor UAE Emirates-XRG op beide oren kon slapen. Voorin waren ook nog andere interessante pionnen te vinden.
Denk maar aan Romain Bardet (Picnic PostNL), Pello Bilbao (Bahrain Victorious), Daniel Felipe Martinez (Red Bull BORA-hansgrohe), Lorenzo Fortunato (XDS Astana), Mathias Vacek (Lidl-Trek), Thymen Arensman (INEOS Grenadiers), Steven Kruijswijk, Bart Lemmen, Wilco Kelderman en Dylan van Baarle (Visma | Lease a Bike) en Georg Steinhauser (EF Education-EasyPost).
Op de Passo del Tonale begon Fortunato – de eigenaar van de blauwe bergtrui er al zelf vroeg aan – waardoor de kopgroep in verschillende stukken brak en werd gehalveerd. Hij zou de volle buit van de bergpunten pakken op de top. In het peloton bleef het dan nog rustig, maar dat was op de Mortirolo een ander verhaal. Zonder echte grote versnellingen te noteren lag het tempo lange tijd hoog. Dat kostte onder andere Egan Bernal (INEOS Grenadiers) en Antonio Tiberi (Bahrain Victorious) – de nummers zes en acht in het klassement – de aansluiting. Juan Ayuso had eerder al behoorlijk anoniem moeten lossen.
Carapaz probeert het, maar Del Toro timet beter
Richting top probeerde Richard Carapaz het dan toch, met een versnelling waarop niemand meteen een antwoord in huis had. De Ecuadoriaan reed een dikke vijftien tot twintig seconden weg, waarop roze trui Del Toro een moeilijk moment leek te kennen. Toch sprintte hij met een van zijn gekende tussenversnellingen het kloofje naar de andere favorieten weer dicht. Zij troepten samen en hielden het tempo hoog. In de afdaling besefte Carapaz – ondanks de steun van Steinhauser – dat het nog te ver was om alleen door te rijden. Hij nam beneden zijn plekje terug in bij de andere favorieten nadat hij hen had opgewacht.

Wat was Bardet sterk onderweg – foto: Cor Vos
En voorin? Daar leek Daniel Felipe Martinez lang de sterkste vluchter, maar finaal bleken Mattia Cattaneo, Afonso Eulalio (Bahrain Victorious), Florian Stork (Tudor), Bardet en Fortunato de beste klimmers. Door het gevecht in het peloton was hun kloof echter alweer gedaald tot onder de twee minuten. Met name Q36.5 leek wel kansen te zien voor Tom Pidcock en trok hard van leer.
Richting de Le Motte-beklimming op een achttal kilometer van het einde, deden EF Education-EasyPost en UAE Emirates XRG daar nog een stevig schepje bovenop, waardoor de leiders met amper een halve minuut voorsprong aan het klimmetje van derde categorie konden beginnen. Hun kansen leken niet bijster groot, en dus besloot Romain Bardet op anderhalve kilometer van de top zijn medevluchters achter te laten. Alsnog op zoek naar een ritzege in zijn laatste grote ronde?
Nee dus, want roze trui Isaac Del Toro deed even later net hetzelfde: wegspringen met een explosieve versnelling. Alleen Carapaz kon die sprint beantwoorden. De twee begrepen elkaar meteen goed en reden in één ruk naar Bardet toe. Op zich een ideale situatie voor de leider in het klassement, maar Del Toro wilde meer. Nadat hij gisteren behoorlijk wat tijdsverlies had opgelopen, was hij duidelijk gebrand op de ritzege. In de afdaling richting finish reed hij de anderen uit de wielen, wat volstond om zijn doel te bereiken.
De verschillen voor het algemeen klassement bleven aan het einde van het verhaal behoorlijk beperkt. Door zijn kleine voorsprong en bonificatieseconden deed Del Toro wel een zaakje, maar zijn voorsprong van 41 seconden op Carapaz en 51 op Simon Yates is met vier etappes voor de boeg nog altijd niet héél geruststellend.
Maar in de langere klimmen lijkt hij het af te leggen, dat gaat zwaar worden vrijdag en zaterdag.
Verwacht dat Carapaz de meeste kans maakt op de eindwinst, al smijt hij behoorlijk met zijn krachten en kan hem dat ook gaan opbreken bijvoorbeeld zaterdag.
Yates lijkt ergens ook nog iets te sparen voor de laatste 2 etappes, en begint steeds beter in vorm te raken.
Rijdt ook minder all-in zoals een paar jaar terug toen hij in storte de laatste week.
Bijzonder genoeg is hij nu de betere van de Yates broers terwijl Adam dat eerst was sinds zijn komts bij uae.
Die valt mee wel tegen deze giro waar hij medekopman was op papier.