De renners hebben al het nodige meegemaakt in de eerste twee weken van de Giro d’Italia, maar de strijd om de eindzege moet eigenlijk nog losbarsten. En dat zal ook gebeuren in de slotweek, want die is lood- maar dan ook loodzwaar. WielerFlits staat stil bij de Giro-ritten die je in week drie echt niet mag missen!

Dinsdag 27 mei – Etappe 16: Piazzola sul Brenta – San Valentino (203 km)

Na een dagje rust moeten de renners er weer tegen kunnen. En dat zal nodig zijn, want het betreft meteen de rit met de meeste hoogtemeters van deze hele Giro d’Italia. Met vijf stevige Alpenreuzen wordt het klassement vermoedelijk grondig door elkaar geschud over de bijna vijfduizend hoogtemeters.

Het klimfeest barst na 67 kilometer met de La Fricca-klim. Vanaf daar zou je kunnen stellen dat de hele rit geen enkele vlakke meter meer kent. Daarna komt de steilere Candrai-klim (10 km à 7%), ofwel de eerste helft van de legendarische Monte Bondone-beklimming.   Tussendoor moet wel eerst de veel makkelijkere Vigo Cavedine van derde categorie worden bedwongen.

Na 150 kilometer koers en met een dikke vijftig kilometer te gaan, begint het werk waar de wielerliefhebber zeker van zal smullen. Eerst de Santa Barbara (12,7 kilometer à 8,3%), die haar steilste stroken tot 14% ziet oplopen. En dan hebben we het over de San Valentino-klim, die vanuit Brentonico wordt beklommen. Met zijn 18,2 aan 6,2% is het een redelijk lange beklimming maar het gemiddelde stijgingspercentage doet geen recht aan de zwaarte van de klim. Het betreft immers een col in drie trapjes met opnieuw steile stukken tot 14%. Money time voor de klassementsmannen dus!

Woensdag 28 mei – Etappe 17: San Michele all’Adige – Bormio (155 km)

De zeventiende rit in de Giro d’Italia is tevens een zware bergrit, met onderweg de loodzware Passo del Mortirolo (12,6 km à 7,6%). De start vinden we deze keer terug in San Michele all’Adige. Opvallend is dat het terrein vrijwel meteen na het vertrek van de rit lichtjes begint op te lopen. Nooit echt steil, maar wel voldoende om voor wat vermoeidheid in de benen te zorgen.

Na 54 kilometer koers beginnen de renners pas echt te klimmen op de Passo del Tonale (15,2 kilometer à 6%), een beklimming die twaalf keer eerder in de Giro d’Italia te vinden was. In 1997 en 2010 kwam de Giro zelfs aan op deze beklimming.

Na een lange afdaling wacht de Passo del Mortirolo, de enige beklimming van eerste categorie die op de planning staat. En tevens eentje die de laatste jaren heel populair is in de Giro. Deze Mortirolo telt 12,6 kilometer aan 7,6%, maar het steile slot met stukken tot 16% is wat deze reuzenklim lastig maakt. Na de afdaling kronkelt het via Le Motte lastig voort naar Bormio.

Vrijdag 30 mei, Etappe 19: Biella – Champoluc (166 km)

Op papier is dit misschien wel de zwaarste etappe van allemaal. Slechts 166 kilometer lang, maar wel met maar liefst 4950 hoogtemeters. Samen met etappes zestien en twintig krijgt deze negentiende rit als enige vijf sterren van organisator RCS Sport. En dat is niet helemaal verwonderlijk. De organisatie heeft namelijk vijf beklimmingen erin gepropt. Vrijwel direct vanuit de start begint het vermoeide peloton het slotweekend met de Croce Serra (11,3 km à 4,6%)

In het dal moeten ze er vervolgens op hopen dat het peloton hen de ruimte geeft. Na vijftig kilometer doemt namelijk de Col Tzecore (16 km à 7,7%) Dit is een klim van de eerste categorie. Het is de eerste van drie bergen met een lengte van meer dan vijftien kilometer. De Col de Saint-Pantaléon (16,5 kilometer à 7,2% met een piek tot 12%) staat daarna op het programma.

Vanaf de top van de Pantaléon dalen de coureurs zo’n twintig kilometer af naar de voet van de Col de Joux (15,1 km à 6,9%) Ondanks de Franse naam, zijn we nog altijd in Italië. Deze klim is ruim vijftien kilometer lang aan 6,9%. Na die top is het nog zes kilometer dalen tot de Antagnod (9,4 kilometer lang à 4,6%). Vierenhalve kilometer later ligt de finish in Champoluc.

Zaterdag 31 mei, Etappe 20: Verrès – Sestrière (205 km)

De voorlaatste rit van de Giro d’Italia is niet de koninginnenrit, maar kan evenwel zo genoemd worden. De etappe passeert namelijk een aantal mythische beklimmingen en finisht bergop – wat dus de derde en laatste keer in deze ronde is. De etappe kent vier beklimmingen, waarvan de laatste drie in de tweede helft van de etappe liggen. De Corio (6,5 kilometer à 3,7%) en Colle del Lys (13,7 kilometer à 4,2%) zijn maar kinderspel in vergelijking met de laatste twee bergen van de dag.

Vooral die voorlaatste klim boezemt angst in. De laatste acht kilometer van de Colle delle Finestre (18,4 kilometer à 9,2%) zijn namelijk onverhard én loeistijl. In deze Giro is het de Cima Coppi, de hoogste bergtop. Daarna volgt nog een afdaling van twaalf kilometer en de slotklim van zestien kilometer (gemiddeld 3,8%) naar Sestrière. Daar weten we wie de Giro 2025 wint.