Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Gele straaljager Jonas Vingegaard schrijft met unieke tijdrit Tour-geschiedenis
Analyse Vergeet ‘Monsieur Chrono’ Jacques Anquetil. De ontknoping van Jan Janssen tegen de klok. De spectaculaire tijdrit van Greg LeMond naar de Champs Elysées. De vernietigende uithaal tegen de chronometers van Miguel Indurain in Luxemburg. Zelfs de ongekende uitkomst tegen de klok van Tadej Pogacar op La Planche des Belles Filles valt in het niet. Wat Jonas Vingegaard op de flanken van de Mont-Blanc heeft laten zien kan wellicht de boeken in als de beste tijdrit in de geschiedenis van de Tour de France.
Het was geen klap, zelfs een mokerslag is een te klein woord. Dit was een vernietigende uithaal op 22,4 kilometer. Vijftien dagen lang was de strijd tussen Jonas Vingegaard en zijn directe opponent Tadej Pogacar een spel om seconden. Ze streden om iedere meter en hielden elkaar bijna continu in het zicht.
Ook bij Jumbo-Visma hielden ze er altijd rekening mee dat deze Tour misschien wel eens beslist ging worden met een handjevol tellen. In sommige ritten was hun tactiek zelfs afgestemd om ervoor te zorgen dat Pogacar die dag geen bonificatieseconden kon winnen.
Met liefst 1’38 voorsprong gaf Vingegaard in de individuele beproeving naar het idyllische bergdorp Combloux fietsles aan Pogacar. Maar ook aan de rest van het peloton. Ploegmaat Wout van Aert heeft dezelfde fiets, kende een gelijke voorbereiding, had ook de aerodynamicalessen van professor Bert Blocken en had zelfs nog het voordeel van betere aerodynamische kleding omdat hij in het eigen ontwikkelde tijdritpak van Jumbo-Visma kon rijden, terwijl Vingegaard in het geel van de Tour moest rijden.
Jonas Vingegaard op weg naar de zege in de tijdrit naar Combloux. Foto: Raymond Kerckhoffs
Toch moest Van Aert 2’51 inleveren. Natuurlijk sleept de Belg zo’n 18 kilogram meer omhoog, maar in het verleden kon hij op dit soort parcoursen toch altijd heel goed uit de voeten. “Ik ben dus de eerste van de normale mensen”, keek Van Aert naar het verschil waarmee niet alleen Vingegaard, maar ook Pogacar hem voorbleven.
Orkaan, straaljager, wervelwind, buitenaards; het waren lofuitingen in de internationale media waarmee Vingegaard zijn prestatie werd geloofd. Zelf had de Deen geen verklaring waarom hij de concurrentie zo had kunnen vernederen op het parcours in de Haute Savoie.
Vingegaard: “Ik keek onderweg naar mijn powermeter en dacht dat die niet goed functioneerde. Ik trapte wattages waarvan ik nooit had verwacht dat ik die zou realiseren. Op de vlakke delen tussen de klimmen hield ik wat in en rekende ik op zo’n 360 watt. Ik haalde op dat stuk 380 watt terwijl ik richting de laatste klim nog een extra versnelling kon inzetten. Ik had een ongekend goede dag. Mijn beste dag ooit op de fiets. Ik ben hier heel trots op.”
Zijn raceplan in de tijdrit was als volgt: de eerste klim hard op rijden, maar nog niet vol gas. In de afdaling herstellen en vervolgens op het vlakke een beetje inhouden. Tot slot alles geven wat er nog in zit op de laatste klim. Een plan waar bij Jumbo-Visma al sinds december vorig jaar aan gewerkt wordt. Toen berekende Mathieu Heijboer, head of performance, dat een fietswissel geen winst opleverde. Vervolgens werd er aan talrijke details gewerkt zoals de aerohouding van Vingegaard bij stijgingspercentages van 4 à 5 procent en van de tijdritfiets werd de lak afgehaald om 100 gram te winnen. Met Jonas werd de aanpak van deze tijdrit vanaf maart doorgenomen. “Ik denk dat ik dit plan vandaag perfect heb gevolgd”, concludeerde de winnaar zelf.
Op alle terreinen wist Vingegaard tijd te winnen op Pogacar in deze technisch moeilijke en zware tijdrit. De lijnen van Vingegaard waren perfect. Op het nu bij het insnijden van de bochten, op het vlakke of in de klim was. Ja, zelfs in de afdaling was hij sneller. Hij haalde in de afdaling een topsnelheid van 81,9 km/u met een tijdritfiets. Wat voor een renner van 60 kilogram een indrukwekkend cijfer is
Het werd de revanche voor Jumbo-Visma op de weergaloze tijdrit van Tadej Pogacar op La Planche des Belles Filles in 2020. Maar die prestatie op de beruchte en steile Vogezencol kan niet eens in de schaduw staan van de uithaal van ‘Vinge’ naar Combloux.
Jonas Vingegaard in de warming up. Foto: Raymond Kerckhoffs
Drie jaar geleden naar La Planche des Belles Filles was het een tijdrittraject van 36,2 kilometer, terwijl de afstand nu beperkt bleef tot 22,4 kilometer. Pogacar boekte destijds een verschil van 1’21 op Dumoulin en Porte, 1’31 op Van Aert, 1’51 op Roglic en 1’59 op Cavagna. De laatste, de Fransman van Soudal – Quick Step, zat in Combloux lange tijd in de hotseat, maar moest uiteindelijk 3’06 toegeven op Vingegaard.
Op La Planche des Belles Filles was destijds het ongeloof bij Jumbo-Visma over de prestatie van Tadej Pogacar groot. Primoz Roglic zei na die tijdrit waar hij de Tourzege uit handen gaf: “Ik kan het niet geloven. Wat Tadej doet, is wielrennen op een heel ander niveau. Ik kan dat niet begrijpen. Als je zo hard kunt rijden, dan win je elke etappe op een been. Hoe hebben ze dit in godsnaam voor elkaar gekregen.”
Dat is de vraag die de concurrentie zich nu afvraagt na de superprestatie van Vingegaard. “Dit is misschien wel de beste tijdrit die ooit in het wielrennen is gereden”, concludeerde Tom Dumoulin ditmaal. “Wat Vingegaard heeft gedaan is nog nooit gebeurd. Hij heeft waanzinnig goed gereden.”
Foto: Cor Vos
Michael Rasmussen, analist van de Deense krant Ekstra Bladet: “Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een tijdrit heb gezien waarin de nummer één 4,5 seconden per kilometer wegrijdt van de nummer twee. Dat zijn ‘lichtjaren’ verschil in een wereld die beslist wordt door marges. Ik kan gewoon niemand bedenken die zo superieur was in een tijdrit. Niet Indurain, niet Armstrong. Ik gok niemand.”
Binnen Jumbo-Visma geloven ze dat het sloperswerk waar ze vanaf de eerste dag in de Tour mee bezig zijn, zijn vruchten begint af te werpen. Hebben ze Pogacar eindelijk zo ver gekregen dat hij op breken staat? Dan moet de Sloveen ook voor de rit over de 2304 meter hoge en extreem steile Col de la Loze vrezen.
Al geeft het tijdsverschil waarmee Pogacar in deze tijdrit andere renners voorbleef aan dat hij bij lange na nog niet aan het einde van zijn Latijn zit. De kopman van UAE Emirates pakte nog 1’13 op Van Aert en bijvoorbeeld 1’34 op Adam Yates. In het klassement staat laatstgenoemde nu derde met een achterstand die inmiddels al is opgelopen naar 8’52.
Het bewijst hoeveel Vingegaard en Pogacar boven de rest uitsteken. Al kunnen we na deze tijdrit vooral zeggen dat Vingegaard opnieuw een klasse apart is. Wat hij op deze dinsdag 18 juli 2023 heeft gerealiseerd is echt een unieke prestatie.
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Wat een pretentieuze en (in mijn ogen) bovendien foutieve analyse.
De tijdritzege van Pogacar tegen Roglic was totaal onverwacht en alleen al daarom van veel grotere historische waarde.
Vingegaard won vandaag als topfavoriet, zoals verwacht de tijdrit, enkel het verschil met Pogacar is wellicht groter dan vooraf gedacht.
Edit redaktie:
Alleen met het grootste vertrouwen in je materiaal en de achterliggende kennis, kun je dit soort resultaten behalen.
Het is te kort door de bocht om te stellen dat hij 2 grote rondes wint, maar zijn rol mag hierin wel degelijk benoemd worden.
Bij de NOS hadden ze wat beelden van de start en een paar andere bochten. Met welke snelheid gaan de renners er door, hoeveel extra wattage is er daarna nodig om weer dezelfde snelheid te bereiken als de ander. En ik heb er niet veel zien doen wat Vingegaard deed. Zelfs een type als Kung, toch een kraan op zijn tijdritfiets, had volgens mij na de eerste bocht al 2 seconden aan de broek hangen.
Het echte analyseren gaat dus in mijn ogen een stuk verder dan het benoemen van wat tijdsverschillen. Het is dus meer een poging om hetgeen we vandaag gezien hebben in een soort historisch perspectief te plaatsen. Ik zou het mooi vinden als WF een ECHTE analyse zou maken, met juist gegevens als bochtensnelheden, wattages, tijdverliezen rondom fietswissels, etc.
Dit was een tijdrit die mooi kan geanalyseerd worden, maar dit stuk is eerder een column met hier en daar een tekskte van Jumbo-Visma dan een fatsoenlijke analyse.
Van een vernietigende uithaal, zelfs van een mokerslag zou ik niet willen spreken na deze tijdrit gezien het overschot van Pogacar tov de rest. Dat was anders in het begin van de Tour, toen kreeg Pogacar een echte tik toen hij zelfs na de top zich weer moest laten bijhalen door o.a. de gebroeders Yates. Daar kwam hij overigens goed van terug op de Tourmalet.
Los daarvan, geweldige prestatie van een buitengewoon goede renner in een buitengewoon goed team op een buitengewone superdag!
Rasmussen zinspeelt op doping, hij noemt niet toevallig Armstrong en Indurain.
De 7,6w/kg die Vingegaard trapte zit ver boven de 7w/kg waar Armstrong naar streefde.
Pogacar leek na die fietswissel zijn ritme geheel kwijt te zijn.
UAE legt uit dat de tijdwinst gemeten moet worden ten opzichte van het verder gebruik van zijn zwaardere tijdritfiets (een halve tot hele kg zwaarder dan die van TJV). Dat zou 16 of 17s zijn, dus per saldo wint Pogi 7 a 8s met de fietswissel.
Voor diegenen die de analyse van Dumoulin gezien hebben: daar zit de grootste winst van Vingegaard, veel beter sturen, bochten beter nemen, minder snelheidsverlies. Vingegaard heeft op alle vlakken gewoon beter gereden dan Pogi.
https://www.cyclingweekly.com/racing/holidays-in-the-mountains-to-hard-graft-in-hantsholm-harbour-the-making-of-jonas-vingegaard
Toch heb ik een déja vu gevoel met de tijd van Sky.
Die werden hier destijds aan de schandpaal gezet, terwijl nu alles formidabel is omdat Jonas voor een nederlandse ploeg rijdt.
Moet Pogacar in de toekomst net zoals Vingegaard de voorjaarsklassiekers skippen en zijn ganse jaar afstemmen op de Tour ?
Als neutrale wielerfan mag ik hopen van niet.
Vingegaard won vorig jaar de Tour toch ook en toen reed hij daarvoor De Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik.
Je weet niks van journalisme noch van fietsen.