De carrière van Filippo Pozzato als professioneel wielrenner zit erop. Dat heeft de 37-jarige Italiaan vandaag bevestigd. De voormalig winnaar van onder andere Milaan-San Remo vervolgt zijn wielerleven als scout.
Ook boekte de rittenkaper drie etappezeges in grote rondes. In Saint-Brieuc was het de eerste keer raak toen Pozzato in de Tour de France van 2004 Iker Flores versloeg. Oscar Freire was degene die hij verschalkte in 2007, in de vijfde etappe naar Autun. Ook in eigen land won de voormalig Italiaans kampioen, Pozzato zegevierde in 2010 in de Giro-etappe naar Porto Recanati.
Eerder dit jaar was het nog niet duidelijk dat Pozzato ermee op zou houden. Daar leek in oktober verandering in te komen. “De benen zijn nog goed, maar het hoofd volgt niet echt meer”, vertelde hij destijds in een interview. Passie hield hem op de been. “Als je in de koers geen rol van betekenis kunt spelen omdat het collectief niet sterk genoeg is, is het moeilijk om gemotiveerd te blijven.” Het hoofd heeft het nu gewonnen van de passie. Pozzato zal volgend seizoen bij een nieuwe opleidingsploeg in dienst treden als scout.
Eccoci qui a scrivere la conclusione di una parte della mia vita, la più intensa e divertente. Oggi posso dire che il…
Geplaatst door Filippo Pozzato op Dinsdag 18 december 2018
11 Reacties
Edit redactie: mee eens. Aangepast!
Als ik me niet vergis versloeg hij in de Giro van 2010 Voeckler in een sprint. Weet nog dat ik half vloekend naast de radio stond tijdens mijn bijbaantje op de slagerij…
Jammer, vond pipo altijd een mooi figuur. Niet dat hij de laatste jaren iets voor elkaar kreeg maar zulke types zijn wel nodig in het peloton.
Herrinner me vooral dat hij veel reageerde op topfavorieten en zo zichzelf vaak in het verlies reed. (Gilbert gaan halen in Sanremo, Boonen schaduwen in de ronde, …)
Had meer in zijn cariere gezeten!
Er had meer ingezeten….dat gevoel hou ik toch een beetje bij hem.
@Scott Sunderland: Dat kan je gerust bij 50 á 60% van de renners in het huidige peloton zeggen.
Wordt idd veel te veel overal maar gezegd, kwestie van maar altijd hetzelfde verwachten als wat iemand op zijn hoogtepunt ooit kon.
Dat hij nooit prijs reed in Parijs-Roubaix, wijt ik toch volledig aan zijn afwachtende ingesteldheid. Nochtans een koers op zijn lijf geschreven, al zag je dat niet aan de vele tattoos. Ook die legendarische keer dat Flecha tegen de grond ging, mag je stellen : je had maar vooraan moeten koersen in plaats van in de wielen.
Was een goede gids voor Van der Poel geweest. Maar wellicht wel een dure ;-)
Zijn cultstatus was groter dan zijn daadwerkelijke prestaties.
Hij vervolgt zijn carriere als scout… zal dat bij de dames U23 zijn?