Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Evenepoel troeft Van Aert af: “Dacht dat ik al geklopt was, maar had vertrouwen in mijn sprint”
Video Remco Evenepoel kon na zijn knappe overwinning in de Brabantse Pijl zijn geluk niet op. De kopman van Soudal Quick-Step luisterde zijn comeback op met een zege in een tweestrijd met Wout van Aert, die hij een uppercut bezorgde in een sprint-à-deux. “Om hem in sprint te kloppen, van kop af… Ik dacht dat ik al geklopt was”, verklaarde Evenepoel direct na afloop.
“Dit is ongelooflijk, maar ik wist dat ik goed was”, vertelde de winnaar meteen na de finish. “Om van zo ver al de koers open te breken met Wout, die in een groeiende vorm is…. En dat op een parcours dat mij niet 100% past. Dat voelde goed. […] Ik dacht dat ik al geklopt was in de sprint, maar je moet altijd sprinten. Ik weet namelijk dat mijn sprint goed blijft na een zware koers en ik ben explosiever geworden over de laatste jaren.”
“Daarom had ik er vertrouwen in, maar Wout heeft ook massasprints gewonnen in de Tour de France. Daarom was ik niet zeker, maar je moet het altijd proberen”, aldus Evenepoel.
EENDAG Na een lange revalidatie, na zijn botsing met een postbus van Bpost, keerde Evenepoel in de Brabantse Pijl terug in koers. Daarom is hij wel verrast met zijn prestatie. “Natuurlijk, ik heb echt slechte dagen gehad op training, maar de laatste tijd in Sierra Nevada groeide mijn vorm. Ik werd beter en beter en ook op hoge intensiteit ging het steeds beter. Maar om dan te winnen is altijd lastig. Dank ook aan mijn papa voor de scootertraining, We zijn tot de limiet gegaan en dat heeft geloond.”
“Ik voelde mij best goed van te voren, maar om in dit deelnemersveld te koers te bepalen vanaf de eerste lokale ronde en meteen open te breken met Wout, die impressionant was op de keitjes… Dat was wel lastig. Winnen is altijd lastig, maar ik heb hier in de regio veel getraind en dat loont”, lacht Evenepoel, die na de streep zijn hartslag wilde checken. “De frisheid zit er wel, maar ik moest er enorm diep voor gaan.”
“Het was een koers, zeker ook met alle fans aan de start. Ik voelde mij bijna verplicht om te winnen, daarom is het mooi om dit te geven aan mijn fans, vrienden en familie”, zegt hij. “Ik wil deze dan ook opdragen aan de beste vriend van mijn ouders die onlangs is gestorven, Pascal Vanherberghen. Hij zou normaal altijd hierbij zijn en nu waren zijn naasten hier voor het eerst zonder hem.”
Met oog op de komende heuvelklassiekers heeft Evenepoel dus een visitekaartje afgegeven. “Dit is goed voor het vertrouwen. De Brabantse Pijl is een klassieker die steeds hoger wordt aangeschreven, met een mix van alle klassieke renners. Met oog op zondag en volgende week is het heel mooi. Dit is ook een mooie motivatie naar de ploeg toe, om zo de klassiekers een beetje te redden.”
Iedereen herinnert zich nog wel hoe Colbrelli hem gek maakte door niet meer over te nemen, nu trekt Remco er zich niets van aan en lacht hij Wout zelfs recht in het gezicht uit. Zo relaxt dat hij is ...
Eigenlijk zou het na al zijn prestaties niet meer mogen, maar alweer verrast hij: door er meteen te staan, door die sprint te winnen ... telkens denk je (ik toch) het zal wel niet, maar telkens doet hij het weer.
Echt een fenomeen.
Zonder gekheid; ik denk dat hij daardoor de koers wint. Wout deed ongeveer evenveel kopwerk als Evenepoel, met de illusie (of misvatting) dat ze beide even veel van het werk opknappen.
Maar in praktijk zit Remco voor de helft van de tijd achter de 1.90m van Wout volledig uit de wind te freewheelen. En de andere helft van de tijd zit Wout nog altijd voor 3 kwart in de wind te boren als ie in het wiel van de meest aerodynamische moslim ter wereld zit. Ik zou dolgraag die twee vermogensmeters eens naast elkaar leggen en de data analyseren.
Vraag maar eens aan de eveneens aerodynamische Vocsnor hoe moeilijk het is om uit de wind te kruipen achter Remco, die is al een keer helemaal choco gereden.
Laatste ronde heeft WVA geen meter bergop op kop gereden.
Dat in combinatie met laatste 2 a 3 km waar hij ook niet meer overnam zit je al 20 a 25% van de laatste 20km.
En ja over die aërodynamica zal je wel gelijk hebben dat het een voordeel is maar ik denk dat je 1 ding vooral vergeet te vermelden.
Dat die kleine uit Schepdaal godverdomme hard kan rijden met ne velo kilometers lang en zo vooral de tegenstand de keel toeknijpt
Ook Wout kan verdomde hard op ne velo rijden. Heeft niet voor niets al de nodige tijdritmedailles te pakken. Ze doen echt niet veel voor elkaar onder als ze in hun eentje dezelfde afstand zouden moeten rijden op dat parcours.
En evenveel kopbeurten? Ik heb ze niet geteld, maar zeker in de eerste fase van de ontsnapping vond ik Wout absoluut meer werk opknappen dan Evenepoel. Ik denk dat hij op dat moment sterker was, kijk ook naar die eerste beklimming van de Moskeestraat. En dat zag je gaandeweg veranderen, waarna je op het eind kon zien dat Evenepoel de bovenhand kreeg (de gezichten zeiden genoeg). Zelfs op de kasseienklimmetjes.
En ik denk niet omdat Wout nu veel slechter was. Maar vooral omdat Evenepoel veel meer profijt heeft van Wout dan andersom. En al diegenen die ooit gestorven zijn in het wiel van Evenepoel zullen dit beamen; zelfs een mede-kabouter als Vocsnor...
Volgens mij staat de Brabantse Pijl al decennia hoog aangeschreven, maar vroeger had je een lijst met 15-20 grote klassiekers die allemaal belangrijk waren en sinds de 21e eeuw (lijkt begonnen bij de Boonen/Cancellara/Gilbert generatie) is er een veel specifiekere fixatie op de monumenten, waaraan dan inherent is dat de rest minder relevant wordt gemaakt.
Wat de Amerikanen noemen: 'gate keeping'.