Materiaalzone 
Fietstoerisme 
EK 2023: Wat een thriller! Solerende Laporte houdt nipt stand tegen sprintende Van Aert en Kooij
Christophe Laporte heeft zich tot Europees wegkampioen gekroond. De Fransman ging in de slotronde in de aanval en wist, na een zinderende slotkilometer, de sprintende Wout van Aert en Olav Kooij nipt af te houden. Arnaud De Lie en Mike Teunissen, die zich hadden opgeofferd voor respectievelijk Van Aert en Kooij, eindigden op de plaatsen vier en vijf.
De start van het EK voor mannen was in Assen. Nadat de renners daar vertrokken, reden ze in 115 kilometer langs Norg, Zuidlaren, Gieten, Borger en Westerbork richting het lokale circuit. Vlak daarvoor beklommen zij de VAM-berg al vanaf twee kanten: Atteropad (circa 500 meter à 6%) en het Mount Vampad (circa 200 meter à 12%). Na deze eerste doorkomst aan de meet waren er nog zes lokale rondes van 13,7 kilometer te gaan. Daarin zat met het Dak van Drenthe – een nieuwe beklimming op het VAM-terrein – ook nog een derde helling.
Kopgroep met Tarling en Bissegger
De vlucht van de dag bestond uit vijf renners. De Europees tijdritkampioen Joshua Tarling en de nummer twee van het EK tegen de klok, Stefan Bissegger, gingen na enkele kilometers al op pad met Rory Townsend (Ierland), Mathias Vacek (Tsjechië) en Norman Vahtra (Estland). De vijf verzamelden een voorsprong van twee minuten, maar bij het opdraaien van het circuit bij de VAM-berg waren ze alweer in het zicht van het peloton.
De koplopers – foto: Cor Vos
In dat peloton trouwens geen Bauke Mollema meer. De Groninger had moeten opgeven nadat hij betrokken was geweest bij een grote valpartij op 115 kilometer van de streep. Die valpartij had overigens ook voor een breuk gezorgd in het peloton. Olav Kooij zat in het tweede deel, maar in minder dan tien kilometer werd de situatie rechtgezet.
Franse speldenprikken
Bij de eerste passage van de finish, na de eerste twee hellingen van de dag, was de kopgroep al uitgedund tot drie renners. Tarling en Vahtra hadden moeten passen. Bisseger, Vacek en Townsend kregen daarna weer wat meer ruimte van het peloton, waar vooral de Denen en Belgen zich toonden op de voorposten. De Fransen kozen in de eerste lokale rondes dan juist weer voor de aanval. We zagen onder meer Florian Sénéchal, Axel Zingle en Anthony Turgis de koers hardmaken. Wegkomen deden ze vooralsnog echter niet.
De Belgen en Denen controleerden de wedstrijd – foto: Cor Vos
Jaka Primožič (Slovenie) en Dušan Rajović (Servië) kregen wel wat ruimte. Met nog drie rondes te gaan, volgden zij op 22 seconden van Bissegger en Vacek, die Townsend een tijdje terug overboord hadden gegooid. Het peloton zat twintig seconden verder. Op het Dak van Drenthe kwam het pak echter al bij de twee tegenaanvallers, nadat er een versnelling was geweest in het pak. Ook na de beklimming waren er aanvallen – onder meer van Andreas Kron en later weer Turgis – maar de Belgen lieten niemand rijden.
De Italianen maken koers, valpartij Ganna
Het waren echter de Italianen die op een dikke dertig kilometer van de streep op kop boorden en zo voorbij Bissegger en Vacek stoomden. Ook op het Atteropad trok de blauwe trein door. Eerst was het Mattia Cattaneo, daarna gooide Matteo Trentin het tempo nog wat omhoog en net voor de top trok Filippo Ganna door. De krachtpatser bleef ook gasgeven op het Mountvam-pad. Wout van Aert zat strak in het wiel en een twintigtal andere renners kon ook nog volgen, maar daarachter brak het. Nederland zat mee met Olav Kooij en Mike Teunissen.
Ganna geeft gas – foto: Cor Vos
Die laatste trok ten strijde op het Dak van Drenthe. Een gaatje slaan lukte hem niet, in tegenstelling tot Christophe Laporte. Het was vervolgens Kooij die naar de Fransman – zijn ploeggenoot bij Jumbo-Visma – toesprong. Toen de Nederlander er net bij was, vond er in het groepje achter hem een valpartij plaats. Daarbij onder meer Florian Vermeersch en Filippo Ganna. Laatstgenoemde gaf daarna alles in de achtervolging, maar het zou lastig worden om nog terug te keren aan het front. De kopgroep was namelijk gegroeid en sterker geworden.
Laporte gaat solo
Kooij en Laporte hadden het gezelschap gekregen van Teunissen, Van Aert, De Lie, Kron, Mads Pedersen, Sandy Dujardin, Rasmus Tiller en John Degenkolb. Zij begonnen samen aan de slotronde. Daar muisde Laporte er opnieuw vanonder. De Fransman pakte vijftien seconden, maar bij de achtervolgers bleven ze wel ronddraaien. Allen Dujardin probeerde als landgenoot van Laporte natuurlijk wat te storen.
Aan de voet van de VAM-berg had Laporte nog altijd twaalf seconden. Bij het ingaan van de slotkilometer begon De Lie al aan zijn lead-out voor Van Aert. Naast Van Aert kon enkel Kooij volgen. De drie hadden Laporte bijna te pakken bovenop het Atteropad. Na de afdaling had de Fransman echter nog steeds een gaatje. Van Aert wist dat gaatje te dichten, nadat hij uit het wiel van De Lie was gesprongen, maar kwam niet meer over zijn Jumbo-Visma-ploeggenoot heen. Kooij kwam op zijn beurt niet meer voorbij Van Aert.
Het goud was dus voor Laporte, het zilver voor Van Aert en het brons voor Van Aert. De Lie finishte, in dezelfde tijd, nog als vierde. Mike Teunissen vervolledigde de top-vijf.
Na Leuven waar hij Evenepoel en Stuyven in de zak zet door niet tijdig aan te geven dat hij tekort komt vind ik dit een opnieuw een bedenkelijke manier om het vertrouwen van de ploeg te misbruiken. Leuk dat je blij bent dat er een geel helmpje vindt maar ofwel rijd je voor je ploeg, ofwel rijd je voor je land. Maar niet eerst zelf mee het gat laten ontstaan (als Jumbo), dan De Lie z'n eigen kans laten verpesten voor jou (als Belg) om dan weer blij te zijn dat Laporte wint (als Jumbo).
Hmm, ik keek laatst naar de Vuelta. Waar een clubje renners in het blauw zich uit de naad reed voor een renner in blauwe bollen. Die het vervolgens niet af wist te maken, terwijl ze op een gegeven moment met 4 in een kopgroep zaten. Weet jij nog hoe die renner in de bollen heette, Cochise? Ik ben zijn naam ff kwijt.
Het is heel normaal dat iemand met de statuur en erelijst van Van Aert op een parcours als dit de voorkeur krijgt boven De Lie. Maar blijkbaar vind jij het nodig om daar vol op in te hakken vanuit het sentiment dat Wout weer eens tweede wordt. En er is geen enkele garantie dat De Lie beter gedaan zou hebben. Het enige wat we nu met zekerheid weten is dat Wout net niet heeft gewonnen, maar wel de sprint won van de achtervolgende groep.
Mijn kritiek op Van Aert lijkt me niet per se systematisch dus probeer me niet in jouw bad van de blinde obsessie tegenover één renner te trekken, Evenepoel reed vandaag niet eens mee (maar dat wist je zelf wel, hij zat trouwens op de tribune in Anderlecht, bijscholing voetbalmaniertjes!).
Probeer het ook niet op frustraties omdat er geen Belg wint te steken want ook dat gevoel is me eerder vreemd, ik was bv een van de enigen die kon toegeven dat Van Aert op z'n waarde geklopt werd in Imola en dat Roglic daar niets aan kon of moest veranderen. Daar begreep ik trouwens wel dat ze hem als kopman uitspeelden, idem voor Glasgow dit jaar, zo'n supertechnisch parcours daar hebben we bij nader inzien nog geen betere troeven.
Ik denk dat Van Aert te veel op twee gedachtes hinkt. Enerzijds heeft hij zijn sprint, anderzijds de inhoud om het van ver te doen. Misschien moet hij wel veel meer gebruik maken van zijn inhoud, zelf koers maken zodat je met 2 of 3 man over blijft. Nu zit ie bijna altijd in de situatie dat er ofwel iemand voor hem weg is, ofwel dat hij geklopt wordt in de sprint.
Nu klinkt je wat zurig.