Eindejaarslijstjes: De beste wielrenner van 2021
foto: Cor Vos
zaterdag 4 december 2021 om 06:00

Eindejaarslijstjes: De beste wielrenner van 2021

Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2021? Elke werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de beste wielrenner van 2021.

Wil je de tussenstand of uitslag van de Eindejaarslijstjes-poll bekijken? Check dan elke dag de Instagram Stories van @WielerFlits!


flag-be Wout van Aert (Jumbo-Visma)

Van Aert won in het voorjaar een wervelende editie van Gent-Wevelgem – foto: Cor Vos

Vraag een wielervolger naar de Grote Drie en de naam van Wout van Aert valt vast en zeker. Na het WK veldrijden waar hij tweede werd achter zijn eeuwige rivaal Mathieu van der Poel, wisselde de alleskunner zijn crosser in voor zijn racefiets en begon hij zijn wegcampagne in Italië met een vierde plek in Strade Bianche. Vervolgens won hij in Tirreno-Adriatico de eerste sprintetappe en de afsluitende tijdrit en eindigde hij tweede in het klassement achter Tadej Pogačar. Zijn Italiaanse blok sloot hij af met een derde plaats in Milaan-San Remo, achter de verrassende winnaar Jasper Stuyven en Caleb Ewan. Daarna keerde hij terug naar eigen land voor de voorjaarsklassiekers.

In de E3 Saxo Bank Classic moest Van Aert zich tevreden stellen met de elfde plaats, maar dan volgde de winst in Gent-Wevelgem waar hij de sprint van de kopgroep won. In de Ronde van Vlaanderen zat er niet meer in dan een zesde plek en in de Brabantse Pijl moest hij zijn meerdere erkennen in Tom Pidcock. Ook in de Amstel Gold Race vocht de klassiekerspecialist van Jumbo-Visma een verbeten duel uit met de Brit, maar na een millimetersprint mocht Van Aert zich deze keer wèl de winnaar noemen. Twee maanden later verzekerde hij zich in Waregem van de Belgische kampioenstrui.

Als Belgisch kampioen toonde Van Aert in de Tour de France zijn grote veelzijdigheid door zowel de bergetappe over de Mont Ventoux, de laatste tijdrit als de prestigieuze sprint op de Champs-Élysées te winnen. In het klassement eindigde hij knap negentiende. Op de Olympische Spelen in Tokio moest hij genoegen nemen met zilver in de wegkoers. Op de tijdrit kon hij zich niet mengen in de strijd om de medailles. Eenmaal terug in Europa pakte hij vier zeges en de eindwinst in de Tour of Britain. Op het WK in Vlaanderen reed hij op de tijdrit naar het zilver, maar miste hij in de wegkoers de juiste benen. Hij sloot zijn wegseizoen af met de zevende plek in Parijs-Roubaix.

Beste resultaten
flag-nl Amstel Gold Race – flag-nr1
flag-be Gent-Wevelgem – flag-nr1
flag-jp Olympische wegkoers in Tokio – flag-nr2
flag-it Tirreno-Adriatico – flag-nr2
flag-it Milaan-San Remoflag-nr3


flag-fr Julian Alaphilippe (Deceuninck-Quick-Step)

Ook komend jaar is Julian Alaphilippe te herkennen aan de regenboogkleuren – foto: Cor Vos

Wie Van Aert meer dan eens tegenkwam in de koers, was Julian Alaphilippe. De wereldkampioen van Imola eindigde vorig seizoen in de lappenmand na zijn botsing met een motard in de Ronde van Vlaanderen, maar herstelde en ving het nieuwe wielerjaar aan met de Tour de La Provence. Juju werd fraai derde in de bergetappe naar de Mont Ventoux, met aankomst bij Chalet Reynard, en was tweede in het klassement achter Iván Sosa. Bij zijn debuut in Omloop Het Nieuwsblad toonde hij zich en was er met ploegmaat Davide Ballerini als winnaar genoeg reden tot feesten. Daarna reisde hij af naar Italië voor een zwaar drieluik.

Alaphilippe maakte mee koers in Strade Bianche, maar was op de slotklim niet opgewassen tegen de krachtige uithaal van Mathieu van der Poel. Daarna klopte hij in Tirreno-Adriatico Van der Poel en Van Aert op de heuvelop aankomst in Chiusdino. In Milaan-San Remo vuurde hij een pijl af op de Poggio, maar moest hij genoegen nemen met een zestiende plek aan de finish. Via Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen werkte hij toe naar de Ardense klassiekers, waar hij op de Muur van Hoei zijn derde zege in de Waalse Pijl binnensleepte en het in de eindsprint van Luik-Bastenaken-Luik moest afleggen tegen Tadej Pogačar.

Vervolgens stond Alaphilippe ter voorbereiding op de Tour de France aan de start van de Ronde van Zwitserland, maar die verliet hij vroegtijdig om bij de geboorte van zijn zoon Nino te zijn. Het vaderschap gaf hem vleugels, want vervolgens won hij op de oplopende aankomst in Landerneau de eerste Touretappe. Na de Tour was de 29-jarige renner onder meer zesde in de Clásica San Sebastián, tweede in de Bretagne Classic en derde in de Tour of Britain, waar hij op de ijzersterke Wout van Aert stuitte. Maar het orgelpunt van zijn seizoen moest toen nog komen met een nieuwe wereldtitel in Vlaanderen, waar Alaphilippe over onuitputtelijke krachten leek te beschikken.

Beste resultaten
flag-wc WK wegkoers in Vlaanderen – flag-nr1
flag-be Luik-Bastenaken-Luik – flag-nr2
flag-be Waalse Pijl – flag-nr1
flag-fr Bretagne Classic – flag-nr2
flag-it Strade Bianche – flag-nr2


flag-co Egan Bernal (INEOS Grenadiers)

De eerste grote ronde van het seizoen werd een prooi voor Egan Bernal – foto: Cor Vos

Egan Bernal kwam in het coronajaar 2020 als titelverdediger aan de start van de Tour de France, maar mede door rugklachten verkeerde hij niet in grootse vorm en na zestien etappes staakte hij de strijd. Een lang revalidatieproces volgde, waardoor de Colombiaanse klimmer pas begin dit seizoen terugkeerde in het peloton. In de Ster van Bessèges liet hij zich voor het eerst voorzichtig zien en in de Tour de La Provence was hij vervolgens tweede in de bergrit naar Chalet Reynard en derde in het eindklassement. Daarna zette Bernal zijn seizoen voort in Italië, waar hij in de Trofeo Laigueglia een halve minuut achter winnaar Bauke Mollema de sprint won om de tweede plek.

Bernal maakte daarna zijn debuut in Strade Bianche, waar hij verrassend sterk uit de verf kwam. Kwam het door zijn ervaring als mountainbiker? De Colombiaan maakte in ieder geval tot diep in de finale mee de koers en moest pas in de slotkilometer het hoofd buigen voor Mathieu van der Poel en Julian Alaphilippe. Via Tirreno-Adriatico (vierde) werkte hij toe naar de Giro d’Italia, waar weer flitsen van de oude, vertrouwde Bernal te zien waren. Zo streefde hij in de negende etappe met een krachtige versnelling de vluchters Geoffrey Bouchard en Koen Bouwman voorbij op de onverharde aankomst van de Campo Felice en nam hij het roze over van Attila Valter

Drie dagen later was Bernal de beste klassementsrenner in de Strade Bianche-etappe met finish in Montalcino. Vervolgens zette hij de puntjes op de i in de bergetappe naar Cortina d’Ampezzo, waarvan de finale zich buiten het oog van de televisiekijker afspeelde. Ondanks het slechte weer en de keitjes, vond hij in de slotkilometer nog de tijd om zijn roze trui dicht te ritsen. In de laatste dagen van de ronde kende de Colombiaan een paar moeilijke momenten, maar dan was er steeds zijn ploeggenoot Daniel Martínez om hem erdoorheen te helpen. Uiteindelijk won Bernal het eindklassement met bijna anderhalf minuut voorsprong op nummer twee Damiano Caruso.

Martínez sleept zijn kopman er doorheen in de Giro d’Italia – foto: Cor Vos

Bernal liet vervolgens de Tour de France en de Olympische Spelen in Tokio aan zich voorbijgaan, om zich te richten op de Vuelta a España. In voorbereiding op de laatste grote ronde van het jaar reed hij de Clásica San Sebastián en de Vuelta a Burgos, maar in die ronde was hij door een val in de openingsetappe al vroeg uitgeschakeld voor het klassement. In de Vuelta was Bernal niet op zijn best en moest hij vrede nemen met een zesde plaats in het eindklassement, op ruim dertien minuten van winnaar Primož Roglič. Daarmee was hij na Adam Yates (vierde) de op een na beste renner van INEOS Grenadiers.

Beste resultaten
flag-it Giro d’Italia – flag-nr1
flag-es Vuelta a España – 6e
flag-it Tirreno-Adriatico – 4e
flag-it Strade Bianche – flag-nr3
flag-it Trofeo Laigueglia – flag-nr3


flag-ec Richard Carapaz (INEOS Grenadiers)

De olympische wegkoers kreeg een Ecuadoraanse winnaar met Richard Carapaz – foto: Cor Vos

Richard Carapaz begon pas in de tweede helft van maart aan het nieuwe seizoen. De Ronde van Catalonië en de Ronde van het Baskenland gebruikte hij om ritme op te doen in opmaat naar de heuvelklassiekers, waar hij voor het eerst in zijn carrière aan de start verscheen. De Ecuadoraanse klimmer werd 31e in de Brabantse Pijl, 28e in de Amstel Gold Race en 9e op de Muur van Hoei in de Waalse Pijl. Vervolgens maakte hij mee de koers in Luik-Bastenaken-Luik, maar werd hij uit de uitslag gehaald omdat hij op zijn bovenbuis had afgedaald – sinds de invoering van de nieuwste UCI-regels was dat namelijk niet meer toegestaan.

In aanloop naar de Tour de France, zijn grote doel afgelopen seizoen, reed Carapaz de Ronde van Zwitserland. Daar won hij de bergetappe naar Leukerbad en legde hij beslag op de eindzege, voor de verrassend sterke Rigoberto Urán. Het maakte hem meteen een belangrijke kanshebber voor de Tour die bijna twee weken later begon. Na drie dagen stond de Ecuadoraan al derde in het klassement, maar de eerste tijdrit wierp hem terug. Hij ging echter niet bij de pakken neerzitten en was uiteindelijk bij de drie beste renners in koers samen met Tadej Pogačar en Jonas Vingegaard. Na drie weken mocht hij in Parijs op het laagste treetje van het eindpodium gaan staan.

Het hoogtepunt moest toen nog komen. Carapaz wist namelijk moeiteloos zijn goede vorm uit de Tour door te trekken naar de Olympische Spelen in Tokio. In de wegkoers reed hij in de finale met Brandon McNulty weg uit de groep met favorieten. Het duo sloeg een mooie kloof en uiteindelijk wist de Ecuadoraan zijn Amerikaanse aanvalsmakker te lossen. Hoewel Carapaz het in zijn eentje moest opnemen tegen de groep achtervolgers, wist hij zijn voorsprong vast te houden en zelfs uit te breiden tot meer dan een minuut. Daardoor kreeg de olympische wegkoers een Ecuadoraanse winnaar: het was pas de tweede olympische gouden medaille ooit voor het land.

Carapaz op het eindpodium in Parijs, naast Vingegaard en Pogačar – foto: Cor Vos

Na de Spelen reisde Carapaz terug naar Europa voor de Vuelta a España, waar hij een jaar eerder tweede was geëindigd in het klassement. Een nieuwe podiumplaats zat er deze keer niet in en in de tweede week verliet hij, ondanks zijn gouden helm als olympisch kampioen, de drieweekse ronde: vermoeidheid na de Tour en de Spelen en de Spaanse hitte hadden de klimmer uitgeput. “Ik ben heel trots op wat ik dit seizoen allemaal heb bereikt”, liet hij na zijn opgave via zijn ploeg INEOS Grenadiers weten. “Ik wil hard werken om hierop verder te bouwen en vooruitgang te boeken – en ik wil ervoor strijden om meer successen te behalen.”

Beste resultaten
flag-fr Tour de France – flag-nr3
flag-jp Olympische wegkoers in Tokio – flag-nr1
flag-ch Ronde van Zwitserland – flag-nr1


flag-it Sonny Colbrelli (Bahrain Victorious)

Sonny Colbrelli, winnaar in Roubaix, kan terugkijken op een keigoed seizoen – foto: Cor Vos

Dat Sonny Colbrelli een aardig eindje kon wielrennen, was al wel bekend. Maar afgelopen seizoen reikten zijn prestaties tot grote hoogten. In het voorjaar zette de 31-jarige Italiaan al enkele mooie uitslagen achter zijn naam: zesde in Kuurne-Brussel-Kuurne, achtste in Milaan-San Remo en vierde in Gent-Wevelgem. Daarna ging zijn motor pas echt draaien met etappezeges in de Ronde van Romandië en het Critérium du Dauphiné. In die ronden won hij tevens het puntenklassement. Vervolgens zette hij zijn goede vorm door naar het Italiaans kampioenschap, waar hij Fausto Masnada versloeg in de strijd om de tricolore.

In zijn kampioenstrui verscheen Colbrelli aansluitend aan de start van de Tour de France. Winnen deed hij daar niet, wel liet hij heel mooie dingen zien. Zo kwam hij vanuit de lange vlucht als derde over de streep in de bergetappe over de Col du Pré en de Cormet de Roselend naar skioord Tignes. Een maand na de Tour maakte Colbrelli opnieuw indruk door de heuveletappe naar Houffalize te winnen en het eindklassement achter zijn naam te zetten in de Benelux Tour. Een week later maakte hij zijn favorietenstatus waar tijdens het EK wielrennen in Trentino: in een sprint-à-deux versloeg hij Remco Evenepoel.

Colbrelli kon zijn Italiaanse driekleur inwisselen voor de wit-blauwe sterrentrui, maar daar was de koek nog niet mee op. De allrounder van Bahrain Victorious werd tweede in de Coppa Sabatini en won de Memorial Pantani in aanloop naar het WK in Vlaanderen, maar daar moest hij zich tevreden stellen met de tiende plek. Op zondag 3 oktober had echter niemand het er nog over: in een heroïsche editie van Parijs-Roubaix had Colbrelli namelijk een superdag. Op de beroemde wielerbaan won hij de ‘sprint van de stervende zwanen’ vóór Florian Vermeersch en Mathieu van der Poel en pakte zo zijn eerste monument.

Beste resultaten
flag-fr Parijs-Roubaix – flag-nr1
flag-nl Benelux Tour – flag-nr1
flag-be Gent-Wevelgem – 4e
flag-europe EK wegkoers in Trentino – flag-nr1
flag-it Coppa Sabatini – flag-nr2


flag-nl Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix)

De indrukwekkende flits van Van der Poel in de finale van Strade Bianche – foto: Cor Vos

Anders dan in 2020 won Mathieu van der Poel geen van de vijf wielermonumenten. Toch heeft de Nederlandse alleskunner zijn plaats in het lijstje ‘de beste wielrenner van 2021’ meer dan verdiend. Na het crossseizoen dat hij afsloot met een vierde wereldtitel tijdens het WK in Oostende, pakte hij de draad weer op in de UAE Tour. Van der Poel reed in de openingsetappe naar de zege, maar door een coronageval in de ploeg was zijn optreden in het Midden-Oosten van korte duur. In Kuurne-Brussel-Kuurne was hij alweer de grote smaakmaker van de koers en in Le Samyn hielp hij Tim Merlier aan de overwinning.

Vier dagen later verscheen Van der Poel aan de start van Strade Bianche en na meer dan vierenhalf uur koers, toen het vele gravelstof weer enigszins was neergedaald, prijkte zijn naam bovenaan het uitslagenformulier. De manier waarop hij de overwinning naar zich toe had getrokken was ronduit indrukwekkend: op de steile slotbeklimming naar het Piazza del Campo van Siena degradeerde hij Julian Alaphilippe, nochtans een specialist op zulke aankomsten, en Egan Bernal tot figuranten. Zijn goede vorm trok hij vervolgens door naar Tirreno-Adriatico, waar hij opnieuw alle aandacht op zich wist te vestigen.

Van der Poel sloeg in Gualdo Tadino voor de eerste keer toe door zijn eeuwige rivaal Wout van Aert te kloppen. Het bleek een voorbode voor de vijfde etappe naar Castellalto, ook wel la tappa dei muri genoemd. Daar rondde de Nederlander na een bloedstollende finale een solo van 51 kilometer succesvol af. Stikkapot was-ie. “Ik kan me niet herinneren dat ik ooit al zo diep ben geweest in een wedstrijd”, liet hij na afloop optekenen. Van der Poel werd nog vijfde in Milaan-San Remo vooraleer hij zijn seizoen verder zette met de Vlaamse klassiekers, waarin hij derde werd in de E3 Saxo Bank Classic en tweede in De Ronde.

Zes dagen droeg MVDP het geel om de schouders in de afgelopen Tour de France – foto: Cor Vos

Na een korte uitstap naar het mountainbiken, hervatte Van der Poel zijn wegseizoen met de Ronde van Zwitserland waar hij twee etappes won en twee dagen de gele trui droeg. Het was niet voor het laatst dat MVDP in het geel rondreed. Nadat de aankomst van de openingsetappe van de Tour de France wat te lastig bleek, pakte Van der Poel uit in de tweede rit naar Mûr-de-Bretagne. Daar sloeg hij een dubbelslag en droeg dan zes dagen het ‘grote geel’ om de schouders. Aan het eind van de eerste week verliet hij de Tour, want zijn ambities reikten verder.

Zijn volgende doel was namelijk olympisch MTB-goud tijdens de Spelen in Tokio. Hoe dat afliep, daar is al voldoende over gezegd en geschreven. Vaststaat dat Van der Poel in de weken daarna last had van rugproblemen, die hem aan de kant hielden. Met een zege in de Antwerp Port Epic keerde hij terug in koers; twee weken later moest hij vrede nemen met een achtste plek tijdens het WK in Vlaanderen. Parijs-Roubaix was zijn laatste koers van een lang wegseizoen. Op de beroemde wielerbaan van Roubaix werd hij derde achter Sonny Colbrelli en Florian Vermeersch.

Beste resultaten
flag-be Ronde van Vlaanderen – flag-nr2
flag-fr Parijs-Roubaix – flag-nr3
flag-it Strade Bianche – flag-nr1
flag-be E3 Saxo Bank Classic – flag-nr3
flag-it Milaan-San Remo – 5e


flag-si Tadej Pogačar (UAE Emirates)

Voor de tweede keer op rij won Pogačar de grootste wielerkoers van het jaar – foto: Cor Vos

Tadej Pogačar ging in 2021, het jaar waarin hij de beloftenleeftijd ontsteeg, door waarmee hij in 2020 was geëindigd: winnen. De Sloveense allrounder begon zijn seizoen in het Midden-Oosten, in het thuisland van zijn ploeg UAE Emirates. In de bergetappe versloeg Polletje Piekhaar Adam Yates om de dagzege om vier dagen later de eindoverwinning binnen te slepen. Vervolgens reisde hij terug naar Europa voor Strade Bianche. In de wittewegenklassieker kende hij een goede dag. Maar toen Mathieu van der Poel aanviel op de laatste strook had hij een ‘moment van crisis’, zo zei hij zelf. Uiteindelijk kwam hij als zevende in Siena aan.

Pogačar bleef vervolgens in Italië voor Tirreno-Adriatico. Daar won hij de bergetappe naar Prati di Tivo en hield hij bijna Van der Poel nog van de winst op de talloze muren op weg naar Castellalto, en na ruim twee maanden had hij zijn tweede eindzege van het seizoen achter de kiezen. Een paar weken later verscheen de wielersensatie aan de start van de Ronde van het Baskenland. Daar kon hij zijn landgenoot Primož Roglič na een boeiend duel kloppen op de loeisteile slotbeklimming van Ermualde. In de slotetappe probeerde hij zijn ploeggenoot Brandon McNulty aan de eindzege te helpen, maar de Amerikaan kraakte en de Jumbo-Visma’s gingen met de winst lopen.

Pogačar was een van de kanshebbers voor de winst in de Waalse Pijl, maar zijn ploeg ging na een paar coronagevallen niet van start. UAE Emirates was in Luik-Bastenaken-Luik weer van de partij, waardoor haar Sloveense aanvoerde zijn eerste monumentale overwinning kon opstrijken. Op de Quai des Ardennes, in het centrum van Luik, vloerde hij na bijna 260 kilometer Julian Alaphilippe, David Gaudu, Alejandro Valverde en Michael Woods in de sprint. In plaats van via de traditionele route, de Dauphiné of de Ronde van Zwitserland, bereidde Tamau zich via de Ronde van Slovenië en de Sloveense nationale kampioenschappen voor op de Tour de France.

Pogi sloot in Lombardije zijn seizoen met een fraai slotakkoord af – foto: Cor Vos

In de Tour zat Pogačar er meteen goed bij in de selectieve openingsetappes. Vervolgens deelde hij in de eerste tijdrit de concurrentie de eerste tik uit. In de eerste Alpenetappe reed hij zijn grote tegenstanders op een hoop en nam hij de gele trui over van dat andere fenomeen, Van der Poel. Pogačar was een klasse apart en had uiteindelijk alleen iets te duchten van Jonas Vingegaard en Richard Carapaz. Maar met drie etappezeges stak hij zijn tweede eindzege in de Tour op zak. Ook de jongeren- en bergtrui mocht hij mee naar huis nemen. Tijdens de olympische wegkoers op de Spelen van Tokio reed hij naar de bronzen medaille.

Na de Spelen nam Pogačar wat gas terug. Eind augustus keerde hij terug in koers voor het laatste deel van het seizoen. Daarin startte hij op zowel de Europese als de wereldkampioenschappen, vooraleer hij naar Italië trok voor het laatste blokje klassiekers en eendagskoersen. De Sloveense veelwinnaar werd derde in Tre Valli Varesine en vierde in Milaan-Turijn, in opmaat naar de Ronde van Lombardije. Daar sloot hij zijn seizoen met een fraai slotakkoord af: na 239 kilometer versloeg hij Fausto Masnada en zette zo zijn tweede monumentale klassieker van het seizoen achter zijn naam. Het werpt de vraag op: kan het nóg beter?

Beste resultaten
flag-fr Tour de France – flag-nr1
flag-be Luik-Bastenaken-Luik – flag-nr1
flag-it Ronde van Lombardije – flag-nr1
flag-it Tirreno-Adriatico – flag-nr1
flag-jp Olympische wegkoers in Tokio – flag-nr3


flag-si Primož Roglič (Jumbo-Visma)

Party time bij Jumbo-Visma na de derde eindzege van Primož Roglič in La Vuelta – foto: Cor Vos

Na de hartverscheurende apotheose van de Tour de France van 2020 was de Tour afgelopen jaar weer het grote doel voor Primož Roglič. De Sloveen van Jumbo-Visma speldde in Parijs-Nice voor het eerst in het nieuwe seizoen een rugnummer op. Met drie dagzeges en een mooie voorsprong leek hij op weg naar de eindoverwinning, maar de slotetappe werd er een om snel te vergeten. De geletruidrager kwam ten val, verloor minuten en zag de winst aan zich voorbijgaan. In de Ronde van het Baskenland kon Rogla de nare nasmaak van de koers naar de zon wegspoelen. Zijn ploeg was heer en meester in de laatste rit en de Sloveense kopman streek de eindzege op.

Daarna zette Roglič zijn seizoen verder met de Ardense klassiekers. In de Waalse Pijl was hij hard op weg naar de overwinning, maar timede Julian Alaphilippe zijn inspanning net iets beter op de loodzware Muur van Hoei. Na Luik-Bastenaken-Luik verdween de Sloveense allrounder voor twee maanden van de radar in voorbereiding op de Tour de France. Roglič begon veelbelovend aan de Franse ronde, maar door een val in de derde etappe kon hij zijn ambities voor het klassement al vroegtijdig opbergen en aan het eind van de week verliet hij de wedstrijd. Daarna reisde hij af naar Japan voor de Olympische Spelen in Tokio.

Roglič werd in de wegkoers 28e, maar zou vier dagen later een hoofdrol opeisen in de individuele tijdrit. In zijn groen-blauwe snelpak was de Sloveen een klasse apart en drukte na 44,2 kilometer af op 55:04 minuten. Daarmee bleek hij een minuut sneller dan zijn ploeggenoot Tom Dumoulin en zijn aanstaande teammaatje Rohan Dennis en veroverde hij de gouden medaille: nauwelijks kon hij geloven dat hij zich voortaan olympisch kampioen mag noemen. Daarmee was de koek nog niet op – zo zou een maand later blijken. In de Vuelta a España mocht hij proberen zijn titels van de vorige twee jaar te verdedigen.

Het is echt waar, Primož: je bent voortaan een olympisch kampioen – foto: Cor Vos

Roglič deed in de openingsetappe, een tijdrit door Burgos, zijn gouden helm alle eer aan. Hij hield Alex Aranburu net van de overwinning en mocht de eerste rode trui aantrekken. In de derde rit gaf de Sloveen de trui af aan Rein Taaramäe, maar vier dagen later had hij die alweer terug. De Vuelta was echter nog lang, dus in de tiende etappe kon Odd Christian Eiking de koppositie in de stand zonder problemen overnemen. Een dag later, op de oplopende aankomst in Valdepeñas de Jaén waar Magnus Cort mocht dromen van de etappezege, wees Roglič zijn tegenstanders Enric Mas en Miguel Ángel López op hun plaats met een vlijmscherpe sprint.

Het was vooral Mas die zich als de belangrijkste uitdager van Roglič opwierp. De Sloveen greep echter de zeventiende etappe naar Lagos de Covadonga aan om de macht naar zich toe te trekken. In de zware bergrit ging hij op meer dan zestig kilometer van de streep al in de aanval en op de slotklim wist hij zijn derde etappezege binnen te slepen. Ook had hij de maillot rojo terug om de schouders. In de afsluitende tijdrit zette hij uiteindelijk de kers op de taart. Aan het eind van het seizoen wist Roglič zowel de Giro dell’Emilia als Milaan-Turijn nog te winnen. In de Ronde van Lombardije, zijn laatste koers van het seizoen, kwam hij als vierde over de streep.

Beste resultaten
flag-es Vuelta a España – flag-nr1
flag-es Ronde van het Baskenland – flag-nr1
flag-jp Olympische tijdrit in Tokio – flag-nr1
flag-be Waalse Pijl – flag-nr2
flag-it Ronde van Lombardije – 4e

* beste resultaten op basis van UCI-punten


Stem hier op jouw favoriet!

RIDE Magazine
105 Reacties
Sorteer op:
3 december 2021 09:06
Stem is toch gegaan naar Roglic. Baskenland ijzersterk, in Parijs-Nice tot de val oppermachtig op meerdere terreinen. Dan in de Tour zo onderuit gaan, je oprichten en Olympisch kampioen worden en vervolgens weer de Vuelta winnen terwijl je alles op dat ene doel, de Tour had gezet. Groots renner ben je dan.
    3 december 2021 09:17
    Wat een onzin. Een renner die 2 monumenten wint. Heel het jaar wint en de Tour wint is altijd de beste renner van het jaar.
    3 december 2021 12:38
    Voor mij ook Poga. Maar snap wel dat hij voor Roglic kiest.
    4 december 2021 17:20
    Om dezelfde reden heb ik ook voor Roglic gekozen.
    Maar als Pogacar wint, heb ik daar zeker geen moeite mee.

    Het vragen om een email vind ik overigens een slechte zaak. Voordeel is wel dat iedereen maar één keer kan stemmen, waardoor de uitslag wellicht wat betrouwbaarder is.
    Maar je weet het natuurlijk nooit op wf. Misschien halen ze er wel doelen bij …
    Ik hoop maar dat ze YIJ dit niet laten coördineren. Dan zou er zo kaar weer een op zich mooi item onprofessioneel verpest worden.
3 december 2021 09:13
Wat krijgt de winnaar eigenlijk? Een pisgele beker van Wielerflits? Een zoen van Wheely? Een adellijke titel? Wordt hij vogelvrij verklaard? Vragen, vragen, vragen.
    3 december 2021 09:24
    Een kus van Dikke Man.
    3 december 2021 10:23
    Of een Dikke Mantelzorger
    3 december 2021 12:47
    Dan stem ik op Pogiboy. Hij zweet niet.
    3 december 2021 13:25
    De avonturen van Dikke Man en Pogiboy
    3 december 2021 13:40
    Het valt mij op dat Dikke Vrouw al lang niet meer gereageerd heeft...

    Mss kan Dikke Man een zoen van Dikke Vrouw regelen?
    3 december 2021 14:27
    Ik kan me herinneren dat jij haar als laatst hebt gezien, Marco.
    3 december 2021 14:32
    Pogiboy krijgt sowieso een dikke knuffel van me, ok vooruit even lekker bekken mag ook.
    3 december 2021 14:34
    @Dikke Man is dat zo? want ik ben niet in Leuven geweest :)
    3 december 2021 14:41
    Het is algemeen bekend dat Dikke Vrouw op meerdere plaatsen tegelijk is. Dat is geen excuus.
    3 december 2021 15:17
    Hoe gaat het eigenlijk met de blessure van Kieft?
    3 december 2021 15:27
    Eigenlijk is het gewoon tijd voor een koers met een live chat ;)
3 december 2021 09:15
Pogacar. Lijkt me duidelijk. Hier hebben we een UCI-ranking voor.
    3 december 2021 09:23
    Die ranking is ook maar afhankelijk van hoe je de punten verdeelt. Volgens mij heeft de Amstel Gold Race, vaak de meeste uci punten aan de start, maar zijn er minder te verdienen dan bij de monumenten, en gelijk aan een stel andere koersen. En de Canada koersen krijgen ook een boel punten, terwijl daar volgens mij lang niet alle toppers aan de start staan. Is dat eerlijk?

    Desondanks is het juiste antwoord uiteraard Pogacar.
    3 december 2021 10:50
    @koers
    De AGR staat op hetzelfde niveau als de monumenten, dus dat klopt al niet in je bewering. Daarnaast is het voor quasi geen enkele grote naam een hoofddoel: de kasseientypes pakken het soms nog mee vlak voor hun lentestop, en de heuvelrenners zetten hier hun laatste stappen naar LBL. Een startlijst zegt niet altijd alles.
    3 december 2021 11:45
    Ah dat klopt zie ik, zelfs de Canadese koersen krijgen evenveel punten als de monumenten. Het gaat me ook niet specifiek om de AGR, maar meer om het feit dat de puntverdeling maar een verzonnen iets is. Het mist in zekere zin nuance. De AGR mag dan geen hoofddoel zijn, dat zijn de Canadese koersen ook niet, maar er valt dus wel evenveel punten te verdienen als in een monument. Als Roglic een uur sneller was dan de rest in de Vuelta/kleine klassieker, en Pogacar slechts 1 seconde sneller dan de 20 man erachter in de tour/grote klassieker dan zie je dat niet terug in de punten. Maar Pogacar krijgt wel meer punten omdat het de tour/grote klassieker is, terwijl Roglic zijn prestatie 'hoogst waarschijnlijk' knapper is. Wie er mee doen en hoe er gewonnen wordt speelt niet mee, maar zou dat mijn inziens wel moeten als je ze wilt vergelijken. Al is dat lastig om allemaal bij te houden natuurlijk.
3 december 2021 09:27
Het lijkt me dat je toch moeilijk om Pogacar heen kunt bij zo'n uitverkiezing. Twee monumenten, de Tourzege en nog wat andere mooi koersen, wie kan daar tegenop?
3 december 2021 09:36
Eens met de rest. Even getwijfeld om op Colbrelli te stemmen, want die heeft mij het meeste verbaasd van allemaal, maar de erelijst van Poga kan je gewoon niet omheen.
    3 december 2021 09:49
    Er komt nog grootste revelatie, inclusief de hele discussie om wat nou exact een revelatie is en ieder inkleuring daarvan. Ik ga iig Colbrelli daar pushen ongeacht de tegenstand, Vingegaard eveneens.
3 december 2021 09:36
1. Pogacar
2. Roglic
3. Colbrelli, Flip, Wva, MvdP : tussen deze 4 kiezen is een pure kwestie van willekeur, dan maar mondkapjes op en gezellig tegen elkaar schurkend 2 Slovenen aangapen.
    3 december 2021 09:49
    Precies dat. Kwestie van willekeur. Of smaak.

    1 en 2 is ook bij mij geen enkele discussie of twijfel over.
    3 december 2021 12:45
    Nee hoor, geen willekeur, VDP valt gewoon af.

    Colbrelli heeft Parijs-Roubaix en vult aan met oa het EK.
    Alaphillipe heeft de Wereldtitel en kletst er onder meer de Waalse Pijl bij.
    WVA heeft én Gent-Wevelgem én de Amstel én de Ventoux én de slottijdrit én de Champs én het BK én een Olympische medaille én het BK én heel Groot-Brittanië.

    De Strade en een week gele trui zijn mooi; maar niet van het niveau van de drie bovenvermelde schatkisten.
    3 december 2021 13:26
    Beer heeft gewoon een eigen mening. Probeer die eens wat meer te respecteren i.p.v. bepaald pestgedrag te vertonen
    3 december 2021 13:44
    Bij Beer is het klassieke verhaal aan de orde van de splinter en de balk. Anderen de les lezen maar zelf constant datgene te doen wat je zogenaamd bij anderen verafschuwt. De antipathie tegen de familie van der Poel is zo groot dat in elk nieuwsbericht dat over Matthieu, zijn broer, hun vader en de ploeg AF gaat de reacties van Beer zich onderscheiden door het downplayen, insinueren en allround negativiteit wat kennelijk daar dus wel mag en anderen niet mogen doen bij DQS en Evenepoel. Hier geldt dan gelijke monniken, gelijke kappen.

    Ook die vermeende Wout vs Matthieu strijd is doodvermoeiend voor hopelijk meer mensen hier dan ondergetekende. Is het werkelijk zo moeilijk om de prestaties van beide heren te waarderen zonder gelijk weer een rangschikking te maken van wie er nu eigenlijk de beste is?

    Spoiler: Pogacar is dit jaar vele malen beter gebleken dan de mastodonten van de Lage Landen.
    3 december 2021 13:53
    Dankjewel voor je bijdrage Murcia. Ook bij jou kunnen we weer het klassieke verhaal lezen. Om de zoveel tijd moet je Beer immers eens flink de les lezen. Ondertussen negeert je wel hetzelfde gedrag tov Evenepoel, Lefevere, Quick-Step, Iserbyt, Cant, etc... dat hier veel frequenter en veel heftiger voorkomt dan hetgeen ik post over VDP. Dit is natuurlijke een hypo****te en eenzijdige manier van reageren. Ik zou je daarom willen uitnodigen om ook op anti-REV posts op dezelfde manier te reageren. Om de negativiteit richting Beer nog wat kracht bij te zetten, moet het natuurlijk (nog eens) downplayen, insinueren en allround negativiteit genoemd worden, waar de posts van Beer toch wel heel vaak rake argumenten bevatten die door de fanboys straal genegeerd worden. Wat Murcia kennelijk nog niet begrijpt, is dat de posts van Beer een reactie zijn op hetgeen hier over bovenvermelde Belgen wordt geschreven. Beer draait de rollen om en plots zitten er heel wat volgers, waaronder Murcia, wél op de kast.

    Wat betreft de Wout vs Matthieu-strijd, neen, ik kan de prestaties van de heer VDP maar matig waarderen, aangezien deze renner het nodig vond om zijn rechtstreekse concurrent meermaals van dopinggebruik te beschuldigen. Iets wat door pers en volgers blijkbaar met de mantel der liefde wordt bedekt, maar door sommigen niet snel vergeten zal worden.

    Murcia, deze topic handelt over wie de renner van het jaar is. Is het werkelijk zo moeilijk om te begrijpen dat de prestaties van WVA en VDP naast elkaar gelegd zullen worden? Zeker wanneer een type als Michel. effe komt doen dat het seizoen van Mathieu even sterk was als dat van Wout, waar dit natuurlijk niet zo is. De feiten en resultaten zijn nu eenmaal wat ze zijn.
    3 december 2021 13:55
    En daarom word ik altijd zo blij van Murcia: die kan het zo verwoorden op een manier dat ik het niet zou kunnen. Maar ik ben het wel heel vaak met hem eens. Nogmaals dank daarvoor.

    edit wf: niet doen
    3 december 2021 14:03
    Potverdikkeme Panache, jij vond het natuurlijk niet leuk dat alleen Murcia een compliment kreeg. Maar ook jou schaar ik onder de lieden die het dusdanig verwoorden waar ik alleen maar jaloers op kan zijn. Dus hulde!
    Overigens ook een eervolle vermelding voor Merlinappa en XISTNC.
    3 december 2021 14:04
    Je bewijst alleen maar mijn stelling Beer, het vermeende onrecht dat anderen zouden doen mag door jou met gelijke munt worden terugbetaald of er zelfs overheen gaan. Die hypocrisie zal ik nooit over zwijgen, zoals ik bv ook niet deed toen je Groenewegen beschuldigde van een moordaanslag n.a.v. de gebeurtenissen in Polen. Je hebt nooit je excuses aangeboden voor die door de mods verwijderde posts maar ze deden qua kwaadaardigheid niks onder voor de ergste verwensingen aan het adres van Evenepoel.
    3 december 2021 14:04
    Voor volwassen mannen vind ik de benadering naar Beer, op die van Murcia na, erg kinderachtig. Tis gewoon pestgedrag. Neem een vb aan Moers als jullie zo met hem weglopen
    3 december 2021 17:33
    Op vrijwel elke belangrijke afspraak waar vdP tegen van Aert streed, was vdP de betere. Dus er valt wel degelijk wat voor te zeggen om hen op gelijke hoogte te plaatsen.

    Tellen we veldrijden trouwens mee? Want de OS van Mathieu wilde je wel meetellen met de rapportcijfers... Maar mss kwam jou dat toen gewoon beter uit...
3 december 2021 09:41
The year of the Pogi, de anderen naar eigen voorkeuren te rangschikken. Ik zou gaan voor:

1) Pogacar
2) van Aert
3) Roglic

Wout van Aert omwille van zijn hele seizoen op topniveau, op alle terreinen en met een aantal mooie zeges.

Roglic pech in Tour en Parijs-Nice, maar wel weer rechtgeveerd als geen ander met Vueltawinst en ITT-goud.

Alaphilippe, Colbrelli, Bernal en Carapaz hebben wel een hoofdbrok meegegraaid maar waren op andere momenten dan weer minder overtuigend. MvdP zwaar ingezet op de OS met een vrij korte voorjaarscampagne en mini-Zwitserland en -Tour, en dat heeft buiten een iconisch plankje niks opgeleverd. Verder net als WvA en Roglic wel overal erg goed, maar onderaan de lijn staan er net wat te weinig overwinningen op om in de top-3 te staan voor mij.
3 december 2021 10:20
Pogacar zonder twijfel. Ook mede omdat hij heeft bevestigd na zijn onverwachte Tourwinst in 2020!
3 december 2021 10:27
Zonder twijfel voor Roglic gekozen.

Daarna zou ik Poga en daarna Wout kiezen.
    3 december 2021 10:46
    'Ik kijk om me heen, door mijn geel zwarte bril'
    'Fan zijn van een ploeg, maakt een beetje schee-heel'
    'Pogi, oh Pogi mijn wereldje is zo klei-heihein'

    Roglic goede tweede natuurlijk.
3 december 2021 10:32
MAkkelijkste keus in tijden. In decennia niet zo'n dominante renner geweest als Pogacar.
    6 december 2021 15:16
    Remco is buitencategorie dus die tel ik even niet mee. Mijn keuze voor 2021, Pogacar.
3 december 2021 10:52
Meest dominante wielrenner van het jaar was natuurlijk Harrie Lavreysen.
Maar goed die staat niet in de lijst, en de beste weg-wielrenner van het jaar is uiteraard Pogi.
    3 december 2021 11:43
    Blijft raar idd....
3 december 2021 10:59
Moeten we de renners niet afrekenen op de verwachtingen die ze hadden en de doelen die ze hadden gesteld? Kan iemand opzoeken of deze renners in interviews hebben gezegd wat hun doelen waren?

In dat licht: Taco lijkt me de renner van het jaar. Volgens mij was het doel om vanuit Beat zich in de kijker van een procontinentale ploeg te rijden. Nu rijdt hij in de World Tour en wint twee WT wedstrijden.
3 december 2021 11:09
Off-topic: waarom moeten we tegenwoordig een e-mailadres invoeren om te stemmen? Ik heb daar geen behoefte aan.

Het artikel ga ik later eens lezen, maar de keuze is wat mij betreft niet zo heel moeilijk dit jaar: Tadej Pogacar: Tirreno, LBL, Tour, Lombardije en ook nog eens derde op de OS.
    3 december 2021 11:50
    Voorheen kon ik wel stemmen maar nu dus niet, blijkbaar hebben ze iets nieuws dat door mijn browser wordt tegengehouden. Maar ook ik sla mijn stem over als ik een emailadres moet invullen.
3 december 2021 11:15
Zonder twijfel voor Pogacar gekozen.
Daarachter word het meteen al appels met peren vergelijken wat mij betreft. Ik als geen ITT-fan zou Carapaz boven Roglic zetten, terwijl 90% van het forum mij dan voor gek verklaard. Wel vind ik Vingegaard de relevatie van het seizoen, samen met Colbrelli. Denk dat dáár iedereen het wel mee eens kan zijn.
    4 december 2021 04:05
    Pidcock is anders ook wel een revelatie voor mij. Wie kan er in z'n eerste profseizoen de Brabantse Pijl winnen, tweede worden in AGR, derde in Kuurne, vijfde in de Strade Bianche en zesde op het WK. Doe daar zijn olympische titel bovenop...
3 december 2021 11:52
Zonder twijfel Pogacar. Inzenden doe ik niet, er wordt al zo veel geregistreerd.
    3 december 2021 12:14
    idem, ik pas daardoor ook met het stemmen
    3 december 2021 12:22
    idem hier: Een mening hebben, ja. Maar laat ze lekker met die vote-knop komen.

    en als ze zo graag een prijsje uitdelen aan het eind, laat ze dan lekker een random flitser aanwijzen aan het eind vh seizoen.
    3 december 2021 12:43
    Ah, je vindt het prima om je e-mailadres te geven om een account aan te maken bij wielerflits, maar als je datzelfde e-mailadres in moet vullen om te stemmen dan wil je dat niet omdat ze je e-mailadres niet mogen hebben?
    3 december 2021 15:27
    Het gaat mij om de omslachtigheid ten eerste en daarnaast kan het best zijn dat ze dan nu je email weer net iets anders gebruiken en nog betere adds en dergelijke krijgt vd kiezen.
    3 december 2021 15:37
    Dit is natuurlijk onzin! De enige reden dat ze voor deze manier van stemmen kiezen is dat nu ook een niet WF lid een stem kan uitbrengen. (er lezen hier mensen die geen login hebben)

    Dus idd met dit systeem proberen ze van niet leden een e-mailadres te krijgen zodat ze die reclame kunnen sturen. Als je hier reageert hebben ze dat al.
    3 december 2021 15:57
    Ben benieuwd of er dit dit jaar nog een beste wielerflitser verkiezing komt trouwens. Of zouden we allemaal een rapportcijfer krijgen van Youri?
    3 december 2021 16:05
    Wie was het in 2020 dan? jij krijgt vast een 9 voor bijdragen aan de sfeer..
    3 december 2021 17:14
    Thanks, was ik niet te ambitieus? Ik zou jou ook graag een 9 geven maar vanwege je erg hoge budget wordt het een 8. ;)
    3 december 2021 17:21
    Dan moeten we natuurlijk wel eerst weten wat eenieders doelstelling was... Wie weet had Wheely wel als doelstelling "grote, meeslepende en zwaar inhoudelijk bijdragen leveren", en dan schiet ie met zijn humoristische oneliners wel een beetje naast....
    3 december 2021 17:32
    Mijn doelstelling was minder reageren, dus ik vrees dat het een 3,7 wordt. En een twee voor de grote rondes.
    3 december 2021 17:41
    Mijn doelstelling wordt waarschijnlijk door iemand verzonnen en vervolgens als feit gepresenteerd. En dan hoef ik daarna ook niet op een heel hoog cijfer te rekenen. WF-er van het jaar zal er dus niet inzitten voor mij.
    3 december 2021 18:17
    Jouw doelstelling is duidelijk Michelangelo

    Je schrijft zelf "Ik denk vooral ook dat de boodschap die ik al langer heb door steeds meer fans wordt geaccepteerd." Waarbij de boodschap is, Lefevere en Evenepoel deugen niet..

    En dan zoals jij ze vaker noemt, DQS klapvee en Remco juichvee vangen "en nu maar hopen dat ze willen bijten"

    Dus ik zou zeggen:

    bijdrage aan de discussie en een goed verhaal. 4
    Bijdrage aan de sfeer. - 4
    DQS vissen op de kast jagen en vangen een. 9 (voor een 10 moeten ze allemaal bijten)

    Gemiddeld WF eindcijfer dus 3
    3 december 2021 18:52
    edit wf: niet doen

    De quote is volledig correct. De context echter niet. Waar de quote over ging is dat steeds meer fans mijn mening accepteren dat Evenepoel misschien toch niet zomaar even alle grote wedstrijden kan gaan winnen. En niet dat Evenepoel en Lefevere niet deugen. Alhoewel je daar natuurlijk wel gewoon gelijk in hebt.

    Maar ik ben hoe dan ook blij dat ik van jou als criticaster een 9 krijg op mijn voornaamste doelstelling. ik zie dat een echte aanmoedigingsprijs ;-)
    4 december 2021 11:35
    Het ging hier om...

    https://www.wielerflits.nl/nieuws/remco-evenepoel-rijdt-eind-oktober-gravelwedstrijd-in-verenigde-staten/#comment-941889
3 december 2021 12:13
Pogacar all the way
3 december 2021 12:42
Ik heb verreweg het meest genoten van MvdP met al zijn fratsen (en dat waren er een hoop). Maar Pogacar is overduidelijk de beste renner van het moment, en ook nog eens met een prachtige koers mentaliteit.

WvA en Roglic gaan beiden voor de degelijkheidstrofee, altijd goed, maar weinig spetterend.
3 december 2021 12:48
Beste wegwielrenner van 2021: Pogi
Compleetste wegwielrenner van 2021: WvA
Compleetste wielrenner van 2021: MvdP
Grootste verrassing van 2021: Colbrelli
Mooiste revanche van 2021: Roglic
Meest verrassende grote winnaar van 2021: Carapaz
Beste Covid-man van 2021: Bernal
Grootste krachtsexplosie van 2021: Flip

Zo, iedereen kan weer tevreden naar huis met een prijs onder de arm.
    3 december 2021 13:08
    @ Jappe haha, je bent klaarblijkelijk al volop in kerststemming.
    3 december 2021 13:17
    Had de post nog niet gelezen voor mijn reactie, maar helemaal eens. :-)
    3 december 2021 14:11
    Bijna helemaal eens Jappe. Zelf zou ik de Strade explosie van Mathieu van der Poel nog boven Alaphilippe (je bedoelt de Tour?) plaatsen.
    3 december 2021 14:32
    @Panache

    De explosie van VDP in strade was indrukwekkender dan de explosie van Alaphilippe in de tour, maar ik vond Alaphilippe explosies op wk toch nog een maatje groter. In de belangrijkste klassieker van het jaar alle S tier punchers zo belachelijk maken op hellingen die niet eens zo zwaar zijn. Ik had nooit verwacht dat er iemand op Sint Antonius berg zou kunnen wegrijden van subtopper laat staan van renners zoals VDP, WVA, Pidcock en Colbrelli.
    3 december 2021 15:28
    Beste explosie Flip is natuurlijk het WK.
3 december 2021 13:14
Blijf erbij dat de verkiezing de beste wegwielrenner moet heten. Vind dat de cross, mtb en baan ook als discipline 'wielrenner' gezien mag worden. Ondergrond, parcours en lengte verschillen, maar het allround zijn gedurende 2021 is voor mij doorslaggevend.
Pogacar niettemin op 1. Gedeeld 2e Van Aert, Van der Poel en Roglic.
3 december 2021 13:48
edit wf: dergelijke opmerkingen mag je achterwege laten
3 december 2021 15:48
Geweldige foto bovenaan.. Mijn stem gaat daarom naar Alaphilippe..
3 december 2021 15:56
Een week geleden een top 25 lijstje gemaakt.

1 Pogacar: TDF + 2 monumenten, super consistent, meest compleet seizoen van de laatste tien jaar op WVA na.
2 WVA: Meest complete renner van de eeuw, meest consistente renner, Top 3 uitslagen. Enige smet is geen Monument en het relatief doorheen zakken in de zwaarste wedstrijden (E3, RVV, PR, Strade en het WK)
3 Roglic: ability wise bijna zo goed als pogacar. Valpartijen in de tour en PN plus het teleurstellen in de monumenten weerhoudt hem van de top 2
4 Alaphilippe: Consistent seizoen in vergelijking met 99% van het peloton, maar niet in vergelijking met de top 3, beste heuvelrenner maar heeft itt de top 3 geen drie à vier domeinen waar hij bij beste behoort. Ondanks geen enkele weakness te hebben.
5 VDP: Beste kasseienrenner, top 3 heuvelrenner en top 15 sprinter, plus supersterk in monumenten ondanks geen overwinning. Het feit dat hij geen volledig seizoen heeft gereden en omdat zijn uitslagen iets minder zijn is de reden dat hij niet in de top vier zit
6 Colbrelli: Zijn uitslagen zijn in mijn ogen niet beter dan VDP en Colbrelli was veel minder consistent door een minder voorjaar. Vdp is ook de betere sprinter, kasseienrenner en heuvelrenner wat Colbrelli zijn beste kwaliteiten zijn
7 Bernal: Stond er in elke wedstrijd. Is de beste GC rijders op het vlakke (geweldig als waaierrenner), is super explosief (zeker in de giro en strade), super stuurvaardig en is bij de drie beste klimmers. Was minder in de vuelta (nog steeds bij de beste drie - vier ondanks de uitslag) en zijn tijdrit is een weakness
8 Asgreen: een top kasseienrenner en tijdrijder plus betrouwbaar op alle tereinen. Redelijk consistent dit jaar en een van de beste kopman - knechten in de wereld.
    3 december 2021 15:57
    9 Yates: Zal in de ogen van meeste waarschijnlijk te hoog staan, maar is een van de meest consistente renners van het jaar. Is een top 3 eenweekse GC renner, een top 3 gc – classic renner en heeft met de vuelta een goede GT gereden. Heeft ook een paar zeer goede TT gereden dit seizoen.
    10 Carapaz: Zijn periode van Zwitserland tot de OS was indrukwekkend en beter dan wat Yates heeft getoond dit seizoen. Maar Carapaz heeft geen consistent seizoen gereden en brengt behalve in het hooggebergte te weinig waarde.
    11 Almeida: Super consistent en veelzijdig, heeft alleen geen sterkte waarin hij bij de beste 8 - 10 behoord. Goede uitslagen maar behalve in de giro er altijd doorheen gezakt op de belangrijke momenten (RVL, OS, LBL en zelfs het EK)
    12 Stuyven: super in de grote klassiekers. Serieuze stap genomen in het heuvelwerk maar duidelijk minder in het sprintwerk. Heeft redelijk consistent gereden maar heeft geen domein waarin hij bij de wereldtop behoort. Zijn MSR overwinning vond ik persoonlijk de minst indrukwekkende monument overwinning
    13 Gaudu: een vd meest onderschatte renners. Een goede klimmer en top in het middengebergte en top heuvelrenner. Zijn uitslagen in GC’s zijn redelijk. Zijn uitslagen in de klassiekers zijn top. Behalve Alaphilippe en Pogacar was er niemand zo goed in de belangrijkste klim klassiekers zelfs Roglic. Ook super consistent
    14 Valverde: Zelfde als Gaudu maar een iets minder klimmer, iets minder consistent en iets minder op de belangrijk klimklassiekers (vooral OS). Wel een betere puncher
    15 Vingegaard: Ability wise een van de tien beste renners. Heeft een niveau laten zien dat dicht zit in de buurt van Asgreen en Bernal. Maar heeft in mijn ogen te veel mindere momenten gehad zoals tijdens de klimklassiekers, Dauphine en na de tour (was goed maar niet top tijdens de italiaanse klassiekers). Ook zijn uitslagen zijn niet zo indrukwekkend als degene voor hem
    16 Mohoric: Geweldige periode vanaf de tour tot de benelux tour. Een van de beste hardrijders, maar komt zowel op het heuvelgebied als de kasseien duidelijk tekort op de toprenners. Was ook niet superconsistent en kwam in de grote wedstrijden ook duidelijk tekort (MSR en Luik waren goed). Een beetje zoals Almeida maar dan veel minder consistent en veel minder veelzijdig
    3 december 2021 15:57
    17 Woods: Zelfde als Gaudu en Valverde maar met een mindere sprint, nog mindere tijdrit en minder als klimmer
    18 Ganna: Top 2 tijdrijder met Roglic maar is niet veelzijdig genoeg om hoger te komen. Wel een van de beste knechten in de wereld wat een van de redenen is dat hij zo hoog is.
    19 Philipsen: Ondanks dat hij het hoogste staat van de pure sprinters is vind ik hem op pure snelheid niet bij de zes beste sprinters. De reden dat hij zo hoog staat is vanwege een super consistent seizoen (top10) en omdat hij buiten het sprinten toch nog redelijke wat waarde heeft
    20 Pidcock: PCS ranking heeft hem superlaag, maar dat komt mede door zijn MTB seizoen. Een van de beste heuvelrenners ter wereld met een geweldige sprint. Ook een sterke kasseienrenner. Kan op zijn domein meedingen met de grote 5. MTB keuze en de Vuelta is de reden dat hij maar 20ste staat
    21 Mollema: Een typisch Mollema seizoen. Tekort gekomen in de 2nd tier WT wedstrijden, maar wel op punt tijdens de grote wedstrijden behalve in Lombardije. Is nu ook gewoon een subtoprenner in zijn domeinen.
    22 Schachmann: Top 10 heuvelrenner en een serieuze stap als klimmer wel een mindere tijdrit. Als was hij na de RVZ totaal onzichtbaar. Schachmann – Pidcock – Mollema zit op hetzelfde niveau
    23 Kung: Een van de meest consistente tt rijders en is ook wel redelijk op kasseien. Wel niet veelzijdig genoeg en ook als tijdrijder net niet goed genoeg voor een top 20 notering. Zijn overwinning in Valencia was wel indrukwekkend
    24 Merlier: Op pure snelheid een van de beste sprinters ter wereld. Maar heeft te weinig veelzijdigheid en te weinig inhoud om echt al veel indruk te maken in de grootste wedstrijden ondanks twee GT etappes. Wel redelijk consistent als sprinter
    3 december 2021 15:57
    25 Evenepoel: de koning van de B koersen. Veelzijdig en ook weer niet. Kan meedoen in klim, heuvel en kasseienkoersen en is een goede tijdrijder, maar heeft te weinig explosiviteit, te weinig stuurvaardigheid en te weinig puur kasseiengevoel om maar in de buurt te komen van de wereldtop in die domeinen. TT rijden is de uitzondering. Is de beste hardrijder ter wereld in mijn ogen maar de grote renners kunnen die kwaliteit makkelijk counteren door zijn andere zwaktes. Behalve het WK (en EK) ook minder op de echte grote momenten
    3 december 2021 16:25
    Mooi lijstje! Ben nu erg benieuwd naar 26-50.
    3 december 2021 16:27
    Dik applaus voor de effort die je er in hebt gestoken Adelaar!
    3 december 2021 16:34
    Kudo's voor de Adelaar...

    ik weet niet of het je persoonlijke voorkeur is, maar er staan weinig sprinters helemaal bovenin.
    Al kan ik me dat ergens ook weer voorstellen, aangezien er niet echt een sprinter was die me heeft overtuigd zoals in voorgaande jaren Groenewegen, Cavendish of Kittel.
    3 december 2021 16:37
    Dat die Adelaar niet op de redactie is gaan werken
    3 december 2021 18:16
    @michelangelo

    Ik heb geen voor of afkeur tegen sprinters. Demare, Ewan en Bennett waren vorig jaar bij de beste 15 renners in de wereld. Demare en Bennett mss zelfs top 10.

    Ewan en Bennett waren ook gewoon op koers om in mijn top 15 te zitten, maar door pech is hun seizoen te vroeg beeindigd. Ewan zou nog wel op de plek van Evenepoel kunnen staan, maar heeft in te veel wedstrijden opgegeven (7/11 DNF's).

    Het niveau van de sprinters vond ik dat jaar gewoon niet zo hoog. Groenewegen, Jakobsen, Ewan en Bennett hebben door gekende redenen geen volledig seizoen kunnen sprinten. In mijn ogen zijn dit intrinsiek vier van de vijf snelste sprinters naast Merlier. Merlier heeft ook maar weinig gesprint in de GT's. Démare had een minder seizoen. WVA heeft wel de snelheid maar past ook voor veel sprints. Ackermann, Gaviria en Viviani lijken over hun top. Dan blijf jij in het merendeel van de sprints over met Cav en Philipsen. Cavendish was voor de Ronde van Belgie niet zo geweldig en was na de tour ook niet super. Cav won zijn laatste twee toursprints ook gewoon door Morkov en zijn trein. Bouhanni had daar ook gewonnen als hij bij quick step reed. Philipsen was zeer goed zeker in het najaar, maar mist de topsnelheid van de top vijf.

    In mijn ogen moeten sprinters ook echt wel een uitzonderlijk seizoen rijden om bij de beste vijf van de wereld te behoren. Zoals Cav in 2009, 2011 en Viviani in 2018
    3 december 2021 18:30
    @Adelaar,
    Kan daar helemaal in mee. Ook ik vond geen enkele sprinter overtuigend. Qua pure snelheid enkel Merlier en Ewan, maar inderdaad ook heel veel DNF's.

    Waarbij ik veel sprinters zelf ook zie als de profiteurs van de wielersport. Vaak zelf slechts een paar tellen in de wind, de eer pakkend die eigenlijk toekomt aan de leadout.

    In die zin zou Morkov niet eens misstaan in jouw lijst. Want die is denk ik de allerbeste in hetgeen hij doet, hij rijdt enkel nooit voor eigen kans.
    3 december 2021 19:44
    Volledig akkoord vooral met jij Morkov take. Als ik een sprintteam zou opstarten zou Morkov de eerste renner op mijn blad zijn. Als jij Morkov mengt met elke top 15 sprinter dan heb jij nagenoeg een garantie op een ritzege in een GT.
    4 december 2021 00:39
    Mooi werk!
    4 december 2021 13:41
    @adelaarvanantwerpen dank je. Leuk om te lezen.
3 december 2021 18:19
Kan enkel gaan tussen Pogacar, Roglic, Colbrelli en Van Aert.

Wat Carapaz, Bernal, Van der Poel etc gepresteerd hebben over heel het seizoen bekeken, is gewoon te weinig om hierop aanspraak te kunnen maken.

Maar de TDF + 2 monumenten, valt weinig tegen in te brengen.
3 december 2021 18:34
Weinig discussie dit jaar. Alle pogingen hierboven voelen toch gekunsteld of een fanboy
3 december 2021 19:42
Ben er geen fan van, maar de overwinningen spreken boekdelen. Progacar.

Reacties zijn gesloten.