Dylan Groenewegen: “Mijn eergevoel is te groot om te knechten”
Update Voor Dylan Groenewegen draait het in de wielersport maar om één ding: winnen. De sprinter van Jumbo-Visma wil altijd als eerste over de streep komen en ziet voor zichzelf geen toekomst als helper. “Ik kan nooit een knecht zijn, daar is mijn eergevoel te groot voor”, zo vertelt Groenewegen in gesprek met het Parool.
Als pure sprinter is Groenewegen verslaafd aan winnen. De 26-jarige renner is al enkele seizoenen een van de snelste renners ter wereld. “Ik kwam als winnaar en ik ga als winnaar.” Het is duidelijk, Groenewegen heeft geen zin om over enkele jaren te gaan knechten voor andere renners. “Als winnen niet meer lukt, beleef ik er geen plezier meer aan.”
“Een sprint aantrekken voor een ploegmaat zie je mij niet doen”
“Een sprint aantrekken voor een ploeggenoot zie je mij niet doen. Dan zit mijn carrière er gewoon op. Ik vind het pijnlijk om te zien dat sommige renners met een enorme erelijst afsluiten in de marge van het peloton. Dat wil ik echt niet.” Groenewegen wil niet als knecht aan een koers beginnen. “Als knecht neem je bij voorbaat al genoegen met verlies. Ik ken die gemoedstoestand niet.”
Groenewegen moest in de voorbije Tour de France enkele gevoelige nederlagen slikken, zo verloor hij in de elfde etappe met finish in Toulouse een millimetersprint van Caleb Ewan. “Ik kwam toen net te vroeg op kop en daar baal ik dan ontzettend van. Ik kon gewoon winnen, ik was sterker. Mijn eerste gedachte is dan: shit, weer een zege minder op mijn erelijst.”
Gemengde gevoelens
Groenewegen is na een nederlaag even niet voor rede vatbaar. “Dan moet iedereen me gewoon met rust laten. Ik ben dan niet aanspreekbaar, dat draait later pas bij.” Groenewegen kijkt met gemengde gevoelens terug op de Tour van 2019. De Nederlander won wel een etappe, maar kwam in de openingsrit naar Brussel op hoge snelheid ten val.
“Ik zoek niet naar excuses, dat past namelijk niet bij een winnaar. Maar in de Tour had ik overal schaafwonden en lag mijn knie open. Alles deed pijn en mijn lichaam was stijf. Ik kon drie weken lang amper slapen. Ik had wellicht moeten afstappen, maar ik won toch nog een etappe en zat er twee keer heel dichtbij’, aldus Groenewegen, die nu wacht op een herstart van de competitie.
Update 16.00 uur
Op Twitter heeft Dylan Groenewegen gereageerd op het interview. “Ik kan mijzelf niet vinden in dit stuk”, zegt de sprinter. “Ik zou er namelijk altijd alles aan doen om met de ploeg samen te winnen.”
@ThomasSijtsma @parool toch ook knap werk om sommige stukken zo te verdraaien mag gezegd worden! NEE ik kan mezelf niet vinden in dit stuk! Ik zou er namelijk altijd alles aan doen om met de ploeg @JumboVismaRoad samen te winnen! https://t.co/0ogY5B8y7O
— Dylan Groenewegen (@GroenewegenD) May 22, 2020
Dylan is idd misschien niet het grote intellectuele licht zoals een Dumoulin of Mollema maar hij is op de lokale cross in de winter een graag Geziene gast. Sociaal niet veel mis mee, wel een echte Amsterdammer.
Ik vermoed dat het hem passeren voor de tour ermee te maken kan hebben, dat die frustratie enigszins landt in ‘ik ga liever naar de giro om te winnen’. Met een beetje pech loopt hij daar tegen betere spurters aan in vorm (niet intrinsiek, of snelste sprint) en komt dit interview als een razende boomerang terug met de allure van een in de goot beland stuk urethaan.
Schoolmeesterke Plugge.
Daar komt ook een echt haantje naar voren, maar wel een die goed begrijpt dat hij ook een plaats in een ploeg heeft. Op basis daarvan kan ik best geloven dat het oorspronkelijke Parool stuk toch wel wat uit z'n verband is gerukt.
Maar op zich geen onaardige jongen.
Groenewegen is geen slimme jongen, dat was al langer bekend. Zijn terugkrabbelen is daar weer eens een bewijs van. Maar als je hem ziet koersen brengt hij die egocentrische houding wel in praktijk. Soms overschatting, soms wel erg snel naar 'schuldigen" en excuses wijzen als hij een sprint verliest en vooral klakkeloos inzet verlangen van zijn ploegmaten, voor wie hij nooit hetzelfde zou doen. Ik hoop voor hem dat zijn ploeggenoten straks niet met dit interview in hun etenszakje op de fiets stappen, want dan zou die inzet voor "koning" Dylan wel eens bitter kunnen tegenvallen !