Wout van Aert is klaar voor de Ronde van Vlaanderen: “Ook al was ik de sterkste niet, ik heb gewonnen”

Dit jaar hadden jij en de ploeg wat meer tegenslagen te verwerken. Maakt dat deze overwinning mooier dan die van vorig jaar?
“Dat weet ik niet. Het zijn twee totaal verschillende koersen geworden. Vorig jaar was ik in de E3 Classic meer on the top of my game dan vandaag. Toen was ik degene die bleef aanvallen en de koers kon beslissen, samen met Christophe (Laporte, red.). Dat was een superspeciale overwinning om samen naar de finishlijn te rijden. Vandaag bepaalde mijn vormpeil dat ik wat defensiever moest koersen, en proberen eraan te blijven hangen. Maar dat maakt het ook weer mooi. Ik heb de wedstrijd gewonnen, niet door de sterkste te zijn, maar… Het is een overwinning die telt.”

Medekopman Dylan van Baarle moest de wedstrijd verlaten door een val vroeg in de finale. Had dat grote invloed op jullie teamstrategie?
”Ook Tiesj Benoot viel om een of andere reden al vroeg weg uit de kop… Ik weet niet wat de oorzaak was, een mechanisch probleem? En Edoardo Affini is ten val gekomen. Dylan zat helaas niet heel goed gepositioneerd aan het begin van de finale en op het moment dat hij weer in de wedstrijd kwam, crashte hij. Hij en Benoot zijn twee renners die een groot verschil kunnen maken in de finale. Ook als ze om wat voor reden niet kunnen volgen in de eerste groep, zijn ze van heel grote waarde in de groep daarachter.”

We zagen dat je last had van kettingproblemen. Was dat ook de reden dat je moeilijk had op de Oude-Kwaremont?
“Dat niet. Het was een schakelmankement waar ik geen last van wilde hebben in de sprint. De ketting schakelde niet goed naar rechts (kleiner tandwiel, red.).

Ik had er al lange tijd last van. De finale begon al op 100 kilometer van de finish en daardoor heb ik niet de kans gehad om naar de ploegauto te gaan. Ik vermoed dat iemand mijn derailleur geraakt heeft.

Maar op de Oude-Kwaremont was het een kwestie van niet de benen hebben.Ik moet het nog even terugkijken, maar ik was een beetje verrast door de aanzet van Pogacar op de kasseien. Hij had het juiste momentum toen het van asfalt overging in de kasseien. Daarmee verraste hij mij een beetje. Op de steilste stukken had ik het echt moeilijk. Op de wat vlakkere stroken kon ik het gat weer dichten. Daar zag ik dat zij ook op hun limiet reden. Voor mij was dit duidelijk het zwaarste moment van de koers.”

Hoe was het om samen met Van der Poel en Pogacar op kop te rijden?
”Het maakt de overwinning natuurlijk meer speciaal. Mathieu is geen verrassing in deze wedstrijden. Hem verwacht je hier. Maar een Tour de France-winnaar… Het is nog steeds exceptioneel om te zien wat Pogacar doet. Zeker in hectische koersen als deze. Hij is een echte kampioen, die het beste uit ons naar boven haalt. Wanneer je met twee van deze kampioenen naar een sprint rijdt, neemt de spanning nog wat extra toe.”

Hoe verandert een renner als Pogacar, met zijn explosiviteit, deze wedstrijden in Vlaanderen?
“Voor coureurs zoals Mathieu en ik maakt hij het nog zwaarder, omdat hij meer een klimmerstype is. Hij heeft het misschien wat moeilijker met de eerste acceleratie, maar kan daarna keer op keer aangaan omdat hij een stuk lichter is dan wij. Wel is het voor hem wat lastiger positioneren en zal hij wat meer moeite hebben ons tempo te volgen op het vlakke… maar aan de andere kant.. Ik zie weinig zwakke punten. Hij is absoluut één van de grootste uitdagers.”