Materiaalzone 
Fietstoerisme 
WK 2023: Topfavoriete Lotte Kopecky soleert naar wereldtitel in Glasgow, zilver Demi Vollering
Lotte Kopecky is de nieuwe wereldkampioene wielrennen op de weg. Na een zware koers van 154 kilometer door Glasgow was de topfavoriete uit België de beste van een sterke elitegroep. Ze sloeg haar slag op 5,5 kilometer van de finish op Scott Street, waar ze Cecilie Uttrup Ludwig definitief loste. Demi Vollering wist met een ultieme eindsprint nog het zilver te veroveren ten koste van Ludwig.
Na een rustige start brak de koers al vroeg open. Een sterke kopgroep reed weg, met daarbij Ashleigh Moolman, Lizzie Deignan, Elise Chabbey, Blanka Kata Vas en Juliette Labous. Nederland en België hadden met Mischa Bredewold en Sanne Cant ook een pion mee. Italië en Duitsland misten de slag en trokken op Crow Road stevig door, waardoor het peloton in twee delen brak.
Voor onder meer Marianne Vos, Shirin van Anrooij, Chiara Consonni, Silvia Persico, Cédrine Kerbaol en Ally Wollaston ging het te hard. Zij kwamen in een tweede peloton terecht dat anderhalve minuut verloor. Omdat het peloton de kopgroep al greep op 110 kilometer van de finish, viel het stil in aanloop naar het circuit in Glasgow. Daardoor kon de groep-Vos nog voor het opdraaien van het lokale rondje weer aansluiten.
Het peloton op weg naar Glasgow – foto: Cor Vos
Kopecky en Vollering zijn attent
Een valpartij schakelde Bredewold uit en ook Lorena Wiebes – die afgelopen week ziek op bed lag – haakte al vroeg af. Topfavorieten Lotte Kopecky en Demi Vollering koersten attent, want er vielen al snel gaten in het peloton. Nervositeit was er ook, wat leidde tot een crash met onder meer Emma Norsgaard. Marlen Reusser was vervolgens de aanstichter van een kopgroep van zeven, maar die poging werd gecounterd door de Belgische ploeg.
Overigens ontbraken outsiders Kasia Niewiadoma en Chloe Dygert, omdat zij door ziekte niet van start konden gaan op dit WK. Zonder die twee ging een elitegroep van ruim dertig rensters de laatste 70 kilometer in. Kopecky had Justine Ghekiere nog bij, terwijl Nederland met Vollering, Van Vleuten, Markus, Van Anrooij en Loes Adegeest een overtal had.
Van Vleuten keert terug na pech
Pech was er voor de afzwaaiende Van Vleuten, die 65 kilometer voor de finish te kampen kreeg met een loszittend voorwiel. Zij moest daardoor in haar eentje achtervolgen op het peloton, waar Kopecky niet veel later demarreerde op Scott Street en zes rensters mee kreeg. Vollering miste de slag, maar herstelde de situatie op Montrose Street. Ook Van Vleuten kon terugkeren na een achtervolging van 10 kilometer.
Elise Chabbey reed lange tijd vooruit in de finale – foto: Cor Vos
In het peloton nam geen land echt het heft in handen, waardoor de eenzame vluchter Chabbey anderhalve minuut kon wegrijden. Met die voorsprong ging de Zwitserse de laatste drie rondes van 14,3 kilometer in. Nederland en België wilden daar wat aan doen en namen daarop de kop in het peloton. Dat leidde tot een aanval van Van Vleuten, die gecounterd werd door Kopecky en Vollering.
Poging van Van Vleuten strandt
Een volgende versnelling van Kopecky zorgde voor nog meer afscheiding, waarna Van Vleuten op 33 kilometer van de meet profiteerde van een stil moment. Even leek ze op weg naar Chabbey, maar door Kopecky en Uttrup Ludwig werd de uittredende wereldkampioene weer ingerekend op Montrose Street. Ze kwam in een groep met Vollering, Kopecky, Reusser, Deignan, Ludwig en de verrassende Christina Schweinberger.
De voorsprong van Chabbey schommelde continu rond de 20 seconden, tot Kopecky vlak voor het ingaan van de slotronde demarreerde. Het was Schweinberger die op haar wiel zat en de aanval in de kiem smoorde. De voorlaatste keer Montrose Street werd door Vollering gebruikt om weg te rijden, met Kopecky in haar wiel. Een echt gat werd niet geslagen met de rest, wel werd Chabbey ingerekend.
Lotte Kopecky knalt naar boven – foto: Cor Vos
Kopecky beslist de finale op Scott Street
Precies bij het ingaan van die laatste ronde kreeg Van Vleuten opnieuw te kampen met pech, waardoor ze wegviel vooraan. De kopgroep viel wel stil en daar konden Schweinberger en Deignan van profiteren. Reusser reageerde en kreeg een venijnige Kopecky achter haar aan. Vollering reageerde te laat en kon niet volgen. Het doek leek daardoor gevallen voor de Nederlandse kopvrouw.
Leek, want de kopgroep met Kopecky viel wat stil en dus kon Vollering terugkeren op 8 kilometer van de meet. Dat bleef niet zonder gevolgen, want Vollering kreeg kramp en moest even strekken. Ludwig koos vervolgens haar moment, waarna Kopecky haar als springplank gebruikte. De twee sloegen gelijk een gat, waarna de topfavoriete de beslissende demarrage plaatste op Scott Street.
Er bleek geen maat te staan op Kopecky, die de laatste 5,5 kilometer solo afwerkte en zo afstevende op haar derde wereldtitel van deze week. Op de puntenkoers en de afvalkoers was ze al ’s werelds beste en ook in de wegwedstrijd kroonde ze zich tot de beste wielrenster van de wereld.
Lotte Kopecky, wereldkampioen! – foto: Cor Vos
Vollering sprint naar zilver, Vas pakt U23-goud
Ludwig hield nog knap stand achter Kopecky, maar had geen antwoord op de lange en sterke sprint van Vollering in de laatste rechte lijn. Met een ultieme jump wist de Nederlandse nog het zilver te veroveren ten koste van de Deense. Daarachter werd Reusser vierde, Schweinberger vijfde en Deignan zesde. Drie minuten later kwam Van Vleuten zwaaiend over de streep; haar laatste WK sluit ze af op plek acht.
Een strijd in de strijd was de wegwedstrijd voor beloften vrouwen. In een achtervolgende groep op ruim vier minuten van Kopecky eindigden drie U23-rensters dicht bij elkaar: Blanka Kata Vas wist er de sprint te winnen voor Shirin van Anrooij en Anna Shackley.
Met nog eens 2x goud en 1x brons op de baan. Nog niet te spreken rest seizoen beginnend met Omloop het Nieuwsblad en dan de hele reeks podia erachteraan. Grote klasse.
Dik verdiend, hoed af.
Proficiat.
Met dit soort interviews, maar ook bijv het afstappen van Reusser in de TT, discussie over support Lavrijsen en Hoogland, zie/hoor je maar weer eens hoeveel druk en stress deze sporters continue hebben.
Een parcours waar vooraf veel kritiek op was, maar wat mooie wedstrijden opleverde! Zo'n soort parcours mag best nog wel eens terugkeren als WK-parcours, maar om ook een kans te geven aan andere typen renners, niet ieder jaar (ondanks de mooie wedstrijden).
Waarbij voor mij tussen de mannen en de vrouwen wel een klein nuanceverschil zit. Bij de mannen heeft overduidelijk de sterkste gewonnen: ik vond niet dat Wout heel veel fout gedaan heeft (net als de anderen in de kopgroep), maar ze werden letterlijk uit de wielen gereden, en kwamen ondanks een val van Mathieu nooit meer terug.
Bij de dames denk ik dat Lotte en Demi een stuk meer aan elkaar gewaagd waren. Het parcours past beter bij Lotte, maar ik heb daar Demi wel enkele tactische foutjes zien maken (en dat gaf ze achteraf zelf ook toe).
Hoe dan ook eigenlijk allemaal mooie wereldkampioenen op dit WK, en allemaal verdiend met aanvallend koersen en zelf initiatief pakken.
Ik had ook het idee dat juist in dit soort situaties haar piste-ervaring letterlijk goud waard is. Jezelf tactisch laten uitzakken, aanvallen voorbereiden, uit het blikveld blijven, je momenten kiezen, je tegenstanders niet uit het oog verliezen, etc.
Daarin heeft Demi nog een wereld te winnen!
Sleutelmoment was m.i. het lekrijden van Van Vleuten, waardoor Nederland het spel niet meer kon spelen. Tactische blunder van Vollering erbovenop, en het zat in de Vlaamse tas.
Ik had overigens wel verwacht dat Reusser iets zou proberen. Want het was duidelijk dat Nederland en Belgie elkaar bij de keel hadden, en er lagen dus kansen voor de anderen.
OVERIGENS: hulde aan de parcoursbouwers. Er was een treinlading aan kritiek, maar eerlijk gezegd heb ik enkel mooie en spannende wedstrijden gezien. Met in het eerste deel prachtige landschappen (ook daarvoor kijk ik koers) en in de plaatselijke omlopen altijd een prachtige strijd, met enkel mooie wereldkampioenen die hun truien niet hebben gestolen.
Hopelijk zwicht de UCI niet voor de kritiek, en blijven ze regelmatig dit soort parcoursen erin brengen. En blijven ze ook zonder oortjes rijden, want dat maakt het toch een stuk spannender.
EDIT: Cochise, in al jouw wijsheid: wat vond jij dan snugger aan het meerijden van Uttrup Ludwig, net voordat ze eraf werd gereden door Kopecky? Of heb je graag weer iets te zeiken op me...
***
edit wf: dergelijke bijdragen mag je achterwege laten
Kopecky had nooit gewonen als ze dat gat zelf dicht had moeten rijden. Dom dom dom. Het leeksl sowieso wel of Vollering en ook Reuser graag de titel in Loui haar handen wilden laten komen. Doodzonde dat AVV lek reed ook. Die had een sleutelrol kunnen vervullen.
Als ik de overige reacties lees heb ik samen met al de rest toch een andere koers gezien waar de beste heeft gewonnen
Iedereen heeft recht op zijn mening, ook DC. En ook al wordt het met veel bombarie gebracht, hij heeft wel degelijk op een paar punten gelijk. Over het tactisch vernuft van Vollering, of over de cruciale lekke band van Van Vleuten. Want zeg eens eerlijk: was de lekke band van Van Vleuten dan niet cruciaal? En heeft Vollering tactisch dan slim gereden?
Maar in plaat van inhoudelijk te reageren (of gewoon de reactie te laten voor wat ie is) gaan we liever lekker los op de man.