Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Voorbeschouwing: Milaan-San Remo 2024 – Volgt Mathieu van der Poel zichzelf op?
Dit weekend begint de lente pas echt, want zaterdag staat Milaan-San Remo op het programma. In La Primavera treffen Tadej Pogacar en titelhouder Mathieu van der Poel elkaar, maar er zijn meer kapers op de kust. WielerFlits blikt uitgebreid vooruit op het eerste wielermonument van het jaar.
Historie
Laatste tien winnaars Milaan-San Remo
2023: 
Mathieu van der Poel
2022: 
Matej Mohorič
2021: 
Jasper Stuyven
2020: Wout van Aert
2019: 
Julian Alaphilippe
2018: 
Vincenzo Nibali
2017: 
Michał Kwiatkowski
2016: Arnaud Démare
2015: 
John Degenkolb
2014: 
Alexander Kristoff
Laatste editie
Uitslag Milaan-San Remo 2023
1. Mathieu van der Poel (Alpecin-Deceuninck) in 6u25m23s
2. Filippo Ganna (INEOS Grenadiers) op 15s
3. Wout van Aert (Visma | Lease a Bike) z.t.
4. Tadej Pogačar (UAE Emirates) z.t.
5. 
Søren Kragh Andersen (Alpecin-Deceuninck) op 26s
Parcours
Vorig jaar startte Milaan-San Remo voor het eerst niet in Milaan (in Abbiategrasso) en dat is de organisatie blijkbaar goed bevallen. De nieuwe startplaats Pavia ligt nog een stukje zuidelijker, op 36 kilometer van de modestad. In 2023 kwamen de renners na ongeveer dertig kilometer door Pavia. Dat betekent niet dat de wedstrijd nu dertig kilometer korter is, want met 288 kilometer (ten opzichte van 294 van vorig jaar) is het verschil in lengte beperkt gebleven.
Ook blijft de rest van de wedstrijd grotendeels hetzelfde. Het stuk tussen Pavia en de Passo del Turchino is iets langer dan in het verleden, maar verder houdt de organisatie vast aan zijn beproefde recept. Dit betekent dat de renners de Passo del Turchino oversteken richting Genua Voltri en vanaf daar zal het – langs de kust – westwaarts rijden. Via Varazze, Savona en Albenga worden daarna de Tre Capi bereikt: de Capo Mele, de Capo Cervo en de Capo Berta.
Vanaf de top van die laatste helling, op zo’n veertig kilometer van de streep, gaat het in volle vaart naar de laatste twee beklimmingen van de dag: de Cipressa, die sinds 1982 deel uitmaakt van de route, en de Poggio di Sanremo (1961). De Cipressa is iets meer dan 5,6 kilometer lang met een stijgingspercentage van 4,1%. Hier liggen mogelijkheden voor een aanval van ver, want de top ligt op ruim twintig kilometer van de finish. Het is vaak ook een plek waar de pure sprinters hun sportieve Waterloo vinden.
De zeer technische afdaling van de Cipressa leidt terug naar de rijksweg SS 1 Aurelia. De beklimming van de Poggio di Sanremo begint op negen kilometer van de finish. De klim is 3,7 kilometer lang en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 3,7% procent. Een ‘kwadratische klim’, zou Tim Krabbé zeggen. Net voordat de top bereikt wordt, loopt de hellingsgraad overigens nog even op tot 8%. De weg is vrij smal, met vier haarspeldbochten in de eerste twee kilometer. De afdaling is dan weer uitdagend, over asfaltwegen met veel bochten die op bepaalde punten smal zijn.
Het laatste deel van de afdaling gaat de stad San Remo in. De laatste twee kilometer gaan over lange, rechte wegen. Op 850 meter van de finish is er een bocht naar links op een rotonde. De laatste bocht naar het rechte stuk op de Via Roma, ligt op 750 meter van de streep.
Milaan-San Remo 2024 – Beklimmingen
nog 149,7 – Passo del Turchino
nog 51,6 km – Capo Mele
nog 46,7 km – Capo Cervo
nog 38,9 km – Capo Berta
nog 21,7 km – Cipressa
nog 5,6 km – Poggio di Sanremo
Zaterdag 16 maart, Pavia – San Remo (288 km)
Start: 10.15 uur
Finish: tussen 16.45 en 17.30 uur
Favorieten
Ooit, in een nog niet eens zo ver verleden, was Milaan-San Remo het terrein van de sprinters. Vraag maar aan Mario Cipollini (2002), Óscar Freire (2004, 2007 en 2010), Alessandro Petacchi (2005), Mark Cavendish (2009), Alexander Kristoff (2014), John Degenkolb (2015) en Arnaud Démare (2016). Die tijd lijkt voorgoed voorbij. Natuurlijk, een sterk eindschot kan nog altijd goed van pas komen op de Via Roma, maar Démare was acht jaar geleden de laatste man die wist te zegevieren in een – laten we zeggen – traditionele sprint.
De laatste jaren draaide Milaan-San Remo uit op een spurt van een klein groepje of bleven solisten net uit de greep van de achtervolgers. We verwachten ook dit jaar niet meteen een sprint van een man of vijftig, laat staan honderd. In het huidige wielrennen gooien de kopmannen de knuppel steeds vroeger in het hoenderhok, en wordt er steeds vaker en vooral eerder met open vizier gekoerst. Er zijn meerdere ploegen die er bij gebaat zijn om de koers zo hard mogelijk te maken, om zo de rappe mannen overboord te gooien.
De eerste ploeg die ons te binnenschiet, is UAE Emirates. We hebben het dan natuurlijk over de ploeg van Tadej Pogacar. De Sloveen probeert al enkele jaren Milaan-San Remo te winnen, maar voorlopig zonder succes. De tweevoudig Tourwinnaar is wel telkens op de afspraak, is ook vaak de man die de koers openbreekt op de Cipressia en de Poggio, maar wegrijden en wegblijven blijkt o zo moeilijk voor het wonderkind uit Komenda. De nog altijd maar 25-jarige coureur is er nog niet in geslaagd om de winnende formule te vinden, en die vervolgens toe te passen.
Pogacar reed dit seizoen nog maar één koers, maar maakte wel veel indruk – foto: Cor Vos
Al is het natuurlijk ook geen hogere wiskunde. Voor Pogacar is het zaak om de koers zo hard mogelijk te maken, om het kaf van het koren te scheiden, om de rappe mannen af te matten en – in het ideale geval – te lossen. Zijn ploeg UAE Emirates zorgde in de voorbije edities van Milaan-San Remo al voor een eerste schifting op de Cipressa en zal dit nu ongetwijfeld weer proberen. En dan is het vervolgens aan Pogacar om op de Poggio de uppercut uit te delen. Of kiest de superkampioen dit jaar al voor een aanval op de Cipressa? Na zijn solo van 81 (!) kilometer in Strade Bianche, lijkt niks te gek.
De ploeg van Pogacar oogt ronduit indrukwekkend: hij kan namelijk rekenen op steun van Marc Hirschi, Isaac del Toro, Diego Ulissi en – last but not least – Tim Wellens. De eerste drie kleppers kunnen op de Cipressa al een bijzonder hoog tempo opleggen, maar Wellens zal een sleutelrol moeten vervullen op de Poggio. De Belg – die de laatste weken uitstekend op dreef is – deed dit vorig jaar al met verve op de 3,7 kilometer lange slothelling. Het is dan vervolgens aan de kopman om het – bij de vierde deelname – af te ronden.
Pogacar heeft alleen een probleem: hij zal wel moeten afrekenen met een zekere Mathieu van der Poel. De man die vorig jaar op een grandioze manier Milaan-San Remo wist te winnen. De manier waarop MVDP zijn concurrenten – Pogacar incluis – vlak voor de top van de Poggio uit het wiel wist te kletsen, was indrukwekkend. De Nederlander begon met een kleine voorsprong aan de listige afdaling, maar liet zich niet meer inrekenen en soleerde op fraaie wijze naar zijn eerste zege in La Primavera. Het bleek de aanzet tot een wonderjaar.
Mathieu van der Poel verkende donderdag het parcours – foto: Cor Vos
We zijn nu een jaar verder en Mathieu van der Poel is terug, klaar om zijn titel te verdedigen. De regerende wereldkampioen zal ongetwijfeld meedoen om de sportieve knikkers, maar heeft hij ook al de benen om – net als vorig jaar – het verschil te maken? We moeten namelijk niet vergeten dat dit pas de eerste wegkoers is van de renner van Alpecin-Deceuninck in 2024. Van der Poel stoomde zich de voorbije weken in Spanje, waar hij sinds twee jaar een huis heeft, klaar voor zijn voorjaarscampagne. Hij heeft dus in ideale omstandigheden kunnen trainen, maar mist wel koersritme.
Breekt hem dit zaterdag op na ruim 280 kilometer koers? Van der Poel heeft in het verleden wel eens aangegeven dat hij wedstrijdprikkels nodig heeft om naar zijn beste niveau te groeien, maar dat wil niet zeggen dat de 29-jarige coureur er niet meteen zal staan. We hoeven alleen maar terug te gaan naar 2022. Ook toen begon hij pas in Milaan-San Remo aan zijn wegseizoen en stond hij meteen (3e) op het podium. En dat na een verre van vlekkeloze winter en voorbereiding, waarin hij werd geteisterd door rugproblemen. Van dergelijke muizenissen, is nu geen sprake.
Mocht Van der Poel in de finale toch niet over de beste benen beschikken, kan Alpecin-Deceuninck het nog over een andere boeg gooien. De Belgische formatie heeft met Jasper Philipsen de sprintkoning van 2023 in de gelederen, die ook droomt om op een dag te zegevieren op de Via Roma. Dan is het voor Philipsen wel zaak om met de beste renners mee te glippen op de Poggio en dat bleek vorig jaar nog een probleem. Zijn Deense ploegmaat Søren Kragh Andersen deed dit wel en werd zo knap vijfde, maar kende door een knieblessure geen ideale aanloop.
Olav Kooij heeft de snelheid, maar kan hij een finale met de Poggio ook overleven? – foto: Cor Vos
Visma | Lease a Bike streed de laatste jaren met Wout van Aert voor de overwinning in Milaan-San Remo, maar de winnaar van 2020 is er komende zaterdag niet bij. De Belg richt zich dit jaar nog nadrukkelijker op de heilige klassieke wielerweek (Ronde van Vlaanderen-Parijs-Roubaix) en wil later ook nog schitteren in zijn eerste Giro d’Italia. En dus moeten er moeilijke knopen worden doorgehakt. Geen Strade Bianche en Milaan-San Remo, wel een lange trainingsstage op hoogte. Van Aert hoopt hier later de vruchten van te plukken in zijn droomkoersen.
Voor Visma | Lease a Bike is het niet starten van Wout van Aert uiteraard een sportieve aderlating, maar wellicht kunnen Christophe Laporte en Olav Kooij wel profiteren van diens afwezigheid. Laporte moet met zijn kwaliteiten ver kunnen komen in een finale over de Cipressa en Poggio. Dat het met de vorm wel goed zit, bewees hij onlangs nog in Strade Bianche. De Europese kampioen finishte tussen alle klimmerstypes als tiende in Siena. Of Kooij in staat is om met de beste renners mee te gaan over de Poggio, is nog even afwachten, maar de jonge Nederlandse sprinter steekt in een blakende vorm.
Mads Pedersen won dan wel niet in Parijs-Nice, maar liet er wel zijn goede vorm zien – foto: Cor Vos
Kooij zal er als sterke sprinter alles aan doen om te overleven op de Cipressa en Poggio, in de hoop te kunnen sprinten op de Via Roma. Mads Pedersen zal eenzelfde tactiek toepassen, al doen we de Deen daarmee ook weer tekort. Pedersen is namelijk veel meer dan alleen een sprinter. De oud-wereldkampioen is misschien wel sterk genoeg om op de Poggio zelf de lont in het kruitvat te steken, al moest hij vorig jaar wel duidelijk passen onder het geweld van eerst Pogacar en vervolgens Van der Poel. Dit doet echter weinig af aan zijn favorietenstatus.
Nu we het toch over rappe mannen hebben: Jayco AlUla brengt Michael Matthews aan de start. De inmiddels 33-jarige Aussie mocht in 2015 en 2020 als derde man al mee het podium op. De vraag is of Bling in 2024 nog in staat is om mee te dingen voor de prijzen. Een goede Matthews is een garantie op een ereplaats, maar hij zal na zijn opgave in Parijs-Nice met twijfels zitten. Zijn land- en ploeggenoot Caleb Ewan had ook zijn zinnen gezet op deze koers, maar de runner-up in 2018 en 2021 kan door ziekte niet deelnemen.
Over een zeer gevaarlijke schaduwfavoriet gesproken: Jonathan Milan – foto: Cor Vos
Een renner die zaterdag zomaar kan verrassen op de Via Roma, is Jonathan Milan. Maar ook hier houden we een slag om de arm. Dat de Italiaan over een vlijmscherpe sprint beschikt, is inmiddels geen geheim meer. En dat de krachtpatser uit Tolmezzo ook op een ietwat lastiger parcours uit de voeten kan, hebben we zeer recent nog kunnen zien in Tirreno-Adriatico. Maar maakt dit van Milan ook een van de favorieten voor een koers als Milaan-San Remo? Dat is de vraag, maar de concurrentie houdt toch maar beter rekening met de man van Lidl-Trek!
De aantrekkingskracht van Milaan-San Remo is dat er verschillende koersscenario’s mogelijk zijn, en dat het vaak uitdraait op een strijd tussen de rappe mannen en puncheurs. Renners als Matthews en Milan zullen hopen op een groepssprint, Tom Pidcock en Benoît Cosnefroy zullen hier dan weer een stokje voor willen steken. De Brit en Fransman zijn gebaat bij een selectieve finale en een flinke schifting op de Cipressa en Poggio, want dan kunnen ze eventueel hun explosiviteit uitspelen. Dit is geen onrealistisch scenario, gezien de vorm waarin beide mannen verkeren.
Mocht de 115e editie uitdraaien op een slijtageslag, dan houden we ook maar beter rekening met Matej Mohoric. De Sloveen was twee jaar geleden nog de beste in het Italiaanse wielermonument, nadat hij bergaf het verschil wist te maken. Hij zal het zaterdag ook vast en zeker proberen, maar dergelijke acties danken hun succes doorgaans ook deels aan het verrassingseffect. Dat zal er nu niet meer zijn. Alle favorieten weten dat ze Mohoric niet moeten laten rijden. Al is het natuurlijk nog altijd de vraag wie hem durft te volgen, als hij zich met ware doodsverachting naar beneden smijt.
Alberto Bettiol gaf in Milaan-Turijn nog zijn visitekaartje af – foto: Cor Vos
We zijn inmiddels aangekomen bij de outsiders. Daartoe rekenen we zeker Alberto Bettiol (EF Education-EasyPost), Axel Zingle (Cofidis), Maxim Van Gils (Lotto Dstny, zeker bij afwezigheid van Arnaud De Lie), Oliver Naesen (Decathlon AG2R La Mondiale), Stefan Küng, Laurence Pithie (Groupama-FDJ), Luke Plapp (Jayco AlUla), Jhonatan Narváez en Filippo Ganna (INEOS Grenadiers), vorig jaar nog runner-up achter Mathieu van der Poel.
Verder is het uitkijken naar Biniam Girmay (Intermarché-Wanty), Toms Skujiņš, Jasper Stuyven (Lidl-Trek), Kasper Asgreen, Julian Alaphilippe (Soudal Quick-Step), Corbin Strong (Israel-Premier Tech), Søren Wærenskjold, Alexander Kristoff (Uno-X Mobility), Simone Velasco, Alexey Lutsenko (Astana Qazaqstan), Matteo Trentin (Tudor) en Vincenzo Albanese (Arkéa-B&B Hotels). Stuyven (’21), Alaphilippe (’19) en Kristoff (’14) waren al eens de beste in deze koers en hebben wat dat betreft een streepje voor.
Het definitieve deelnemersveld voor Milaan-San Remo is nog niet bekend. Er kunnen dus nog wijzigingen plaatsvinden.
Favorieten volgens WielerFlits
**** Mathieu van der Poel
*** Tadej Pogacar, Mads Pedersen
** Christophe Laporte, Matej Mohoric, Tom Pidcock
* Alberto Bettiol, Jasper Philipsen, Olav Kooij, Jonathan Milan
Website organisatie
Deelnemerslijst
Weer en TV
De renners zullen zaterdag in droge omstandigheden beginnen aan de 115e editie van Milaan-San Remo, zo meldt Weeronline. In startplaats Pavia is het tegen de tijd dat de renners vertrekken een graad of tien. In de middaguren zal het kwik oplopen naar maximaal 16 graden Celsius. Verder blijven de deelnemers gespaard van regen. Er staat een zwakke tot matige wind uit het zuidwesten. Kortom, een aangename koersdag!
Milaan-San Remo is ook dit jaar weer live te volgen via Eurosport 1 en de online kanalen van Eurosport.nl en Discovery+. De ‘Home of Cycling’ is er al bij vanaf de start. De koers is ook te zien bij de commerciële Belgische zender VTM. Bekijk alle tv-zenders en uitzendtijden in onze tv-gids Wielrennen op TV.
Heb jij RIDE Magazine al besteld?
In de RIDE Magazine Najaarsgids 2025 lees je een uitgebreid interview met Jonathan Milan! De sprinter van Lidl-Trek veroverde niet alleen de groene trui in de Tour de France, ook veroverde hij de harten van Italië. Wie is de 'Reus van de Sprint' die dit jaar zijn status als topsprinter bevestigde? Lees het verhaal nu in de nieuwe RIDE!
Één keertje moeten de bordjes voor Trentin goed vallen in een monument.
En na een sterloze Tratnik in de Omloop hier een sterloze Trentin maakt het er met het oog op toekomstige voorbeschouwingen alleen maar leuker op.
Milan op twee kan ook zomaar. Italiaanse feestdag…
Maar mss dit jaar dat Pogacar door UAE al op de Cipressa wordt gelanceerd voor een solo. Eenmaal boven zijn de sprinters er af of te afgemat voor de finale/Poggio. Thieu en andere favorieten volgen kort, maar de samenwerking komt niet op gang. Geen die voor de ander de kastanjes uit het vuur haalt. Pogacar is gevlogen voor de zege.
Duidt zijn afwezigheid op een ander taktisch plan? Al vóór de Poggio all out gaan? Het zal me benieuwen
Mathieu heeft in principe het best mogelijke arsenaal voor MSR. Daalcapaciteiten, killer-instinct, solo-motor, rappe sprint en de meest overweldigende punch in de wielerhistorie.
Vorig jaar ging het hem zo moeiteloos af dat hij op de Cipressa per ongeluk al een gat had op de rest.
Aan de andere kant kon hij toen op de Poggio wel lekker in de slipstream van Wout Pogacar achterna. Een minuut minder windhappen scheelt bij die hoge snelheden nogal. Ook schakelde Trentin met zijn list toen een zooi potentiële concurrenten uit.
Dit jaar gaat niemand MvdP een gratis liftje omhoog geven. Hij zal het dus zelf moten doen, want ik denk niet dat zijn eigen knechten sterk genoeg zijn om types als De Lie, Pedersen, Kooij al veel pijn te doen. Is Mathieu's punch ook formidabel genoeg als zij 300m voor de top nog in zijn wiel zitten?
Zijn beste bondgenoot zou opnieuw Pogacar kunnen zijn. Ben vooral heel benieuwd wat die gaat verzinnen om met een noodzakelijke voorsprong over de top van de Poggio te raken. Een serieuze aanval op de Cipressa allicht en dan doorrijden met een kleiner groepje / vooruitgestuurde helpers?
We gaan het zien. Vind het vooral fantastisch dat we eindelijk weer een geweldige strijd gaan krijgen tussen de allerbesten. Alleen al de wetenschap dat de beste wielrenner ter wereld alles zal geven op een terrein dat niet helemaal de zijne is om de wereldkampioen af te troeven....Dat soort strijd, dat we sinds het WK in Glasgow nauwelijks meer hebben gezien, is voor mij wielrennen op zijn mooist. Zelfs als die strijd straks effectief maar 90 seconden duurt.
Wat wil Evenepoel gaan doen dan in deze koers? Hijnid niet de beste puncher. Zeker niet de beste daler. En in de sprint wint hij ook al niet. Pogacar, en Van der Poel zijn in al die 3 facetten beter. Met Pogi is de kans op een overwinning voor Van der Poel het grootste. Daarom baal ik ook wel dat Pogacar RVV niet rijdt. Die zou de koers zo hard maken dat alleen Van der Poel meekan. Nu moet Van der Poel in de RVV alles zelf doen. Dan kan VLAB met het overtal dit uitspelen.
Ik denk dat je te optimistisch bent over de punch en de sprint van Evenepoel voor Milaan-San Remo. Die is leuk tegen de klimmers op een echte berg, maar niet op een Poggio die binnen de mogelijkheden ligt van VdPoel, Van Aert of zelfs Ganna. En als ie 10 keer tegen een type als VdPoel sprint dan verliest ie 11 keer.
Maakt dat Evenepoel volledig kansloos in MSR? Dat niet, het is de klassieker die eigenlijk binnen eenieders bereik ligt. Stel, hij raakt met de besten mee over de Poggio en komt met een groepje beneden, dan kan hij, mits het juiste moment voor een demarrage, ook zo maar eens raak schieten. We hebben immers in de laatste 20 jaar zo'n beetje alle typen winnaars gehad, van Nibali tot Cancellara, van Stuyven tot Kwiatkovski, en van Cavendish tot VdPoel. Een Remco-type zou hier prima tussen passen.
Ik zou hem volgend jaar graag aan de start zien. Al is het maar voor de amusementswaarde.
In welk scenario zie je dat groepje naar de streep gaan?
Ik denk ook dat hij een goede kans maakt als hij samen met Kelderman, Kruijswijk, Arensman, Uijtdebroeks en dat soort renners in MSR naar de meet gaat. Alleen zie ik ook dat niet gebeuren.
In alle MSR's zit er een mix van hele explosieve renners, sprinters en af en toe een hele goede klimmer in de finale. Echte strijkijzers zie je zelden. Ik kan me niet voorstellen hoe er een een groepje favorieten overleeft op de Poggio waarbij Remco de sterkste sprinter is. Ook al is zijn sprint een heel stuk verbeterd...
Qua punch op de Poggio geloof ik er ook niet in. De Poggio is een helling van 2x niks. Wie daar wil wegrijden moet op het grote mes kunnen wegblaffen van de rest. Die punch heeft Evenepoel niet in huis, dat is meer iets voor de echte punchers (Van der Poel of Alaphilippe en Sagan in het verleden). Pogacar kan dat ook, maar bij hem is het eerder een spervuur aan demarrages dan dat hij die ene vernietigende uithaal in huis heeft. En die is nog een stuk explosiever dan Evenepoel.
Ik denk dat ze bij Soudal de juiste keuze hebben gemaakt qua klassiekers. De Amstel moet hem beter liggen, met die opeenvolging van klimmetjes waar een paar echt steile tussen zitten. En ook de Muur van Hoei moet hem beter liggen dan de Poggio.
Verder is het uiteraard uitkijken met welke vorm Van der Poel aan de start komt.
Alleen jammer dat ik net in de agenda zie dat ik naar de geitenboerderij ga zaterdagnamiddag :)
Eerste 260km mis je niks aan. M.i. een ouderwets gedrocht de titel "Monument" onwaardig. Laat ze die titel snel aan de Strade Bianche geven.
UAE met een sterk blok.
Ineos met een sterk blok. Hallo Ganna!
Visma, benieuwd wie ze verder meenemen...
Mathieu kan ze normaal allemaal hebben. ;-)
Als Pogi dat besluit te doen - en die kans is aanzienlijk, het het namelijk Pogi - dan kunnen we nog wel eens een leuke koers krijgen. Voordeel is dat het in MSR een stuk makkelijker achtervolgen is dan in de Strade.
Ik zie eerder een zelfde scenario als vorig jaar: koers hard maken met hoog tempo op de capi en Cipressa en dan alles of niets op de Poggio. Wellicht dat Pogi nog iets beter (frisser) is dan vorig jaar toen hij uit Parijs-Nice kwam, en van Van der Poel weten we het niet. Dus ik denk dat hij daar op gokt.
Maar de Cipressa is wel mínder een loper én langer dan de Poggio, dus het ligt Pogi (ietsje) meer. Scenario van jou zou ook maar zo kunnen idd.
Goed punt RV, maar dan nog kan je in MSR makkelijker met een groepje ronddraaien dan op de Strade. Na de afdaling brede vlakke rechte weg vs de kronkelende (gravel)wegen van Toscane, een enorm verschil.
Het grote wachten op de Poggio wellicht weer, het laatste half uur inschakelen is voldoende.
Zou wel wat zijn als VDP zichzelf opvolgt, toch alweer geleden van Zabel aan het begin van deze eeuw. Pogi voor 4/5 zou ook wel straf zijn.
Pogi was natuurlijk indrukwekkend in Strade Bianche, maar de klim waar hij op vertrok lijkt in niets op de klimmen van MSR. Benieuwd hoe zijn aanpak gaat worden; gaan op de Poggio bracht hem vorig jaar dicht bij de zege, maar leerde hem ook dat er misschien renners zijn die sterker zijn op het stuk van de voet van de Poggio tot aan de finish. Dus wie weet dit keer een andere aanpak
Deels ook omdat Pogacar een matig zevental meekrijgt: Hirschi, McNulty, Covi, Laengen, Novak en Ulissi.
Niet de ultieme mannen om het op de Cipressa al zo noodzakelijk hard te maken. Denain is kennelijk ook belangrijk, maar Wellens, Politt en Morgado ipv Covi, Laengen en Novak had er beter uitgezien.
Milaan-San Remo, de koers waar je altijd hoopt op een strijd een monument waardig, maar die steeds weer ontgoocheld. Tot ze bijna boven zijn op de Poggio, waar de koers ontploft en het toch nog even een leuk kijkspel wordt.
Jammer van die dt-fout aan het eind - blij dat ik in goed gezelschap ben ;-)
Maar nu hij het seizoen start in MSR, terwijl hij eigenlijk nooit echt goed is op zijn eerste koersdag, denk ik dat hij zijn winst niet gaat prolongeren. Ik hoop dan dat Pogi het monument kan bijschrijven maar ook dat gaat super lastig worden. Het zou mij niet verbazen als we weer eens een sprint met een groep van 25 man gaan krijgen.
Ook moeten we niet gek op kijken als MvdP en Pogacar samen de afdaling in gaan en MvdP weer een glijer maakt.
1 Pogacar (ongekende Bianche)
2 MvdP.
3. Olav Kooij.
3
https://www.windy.com/?2024031612,43.733,7.526,8
Ik ken hem eerlijk gezegd pas sinds de laatste etoile de Bessèges, maar hoe hij op het eind na een gezapige etappe Pedersen op een pittig klimmetje versloeg was indrukwekkend.
Was het echt vergeten: vind het ook een wat aparte keuze die alleen met het oop op tijd (iets later de berg af, ietsie beter acclimatiseren) genomen kan zijn.