Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Vingegaard en Pogacar verdienen geen ongegronde verdachtmakingen
Opinie “Zijn prestaties wakkerden een vuur aan, dat van achterdocht. De eeuwige minnares van de wielersport, die flirt met elke uitzonderlijke prestatie. Legitieme vragen, die smeulen in de as van het verleden. Erop antwoorden is een van de verantwoordelijkheden die horen bij de gele trui.”
Het zijn prachtige volzinnen waarmee de Franse sportkrant L’Équipe de afgelopen dagen de vraag stelde of de prestaties van Jonas Vingegaard in deze Tour de France zonder het gebruik van verboden middelen mogelijk zijn. Dat op de voorpagina bijna dezelfde titel werd afgedrukt als na de zege van Lance Armstrong in 1999 in Sestrieres is uiterst speculatief. Armstrong zat in 1999 op een andere planeet (sur une autre planète), terwijl Vingegaard in 2023 van een andere planeet komt (d’un autre planète).
Ook in een verhaal op de site van France Télévisions worden vraagtekens achter de prestaties van de twee supersterren van deze Tour geplaatst: “Dit artikel zal je niet vertellen of Jonas Vingegaard en Tadej Pogacar doping gebruiken. Maar het geeft je wel de informatie die je nodig hebt om een mening te vormen.” Vervolgens komen allerlei Franse kenners aan het woord die hun bedenkingen hebben over de prestaties van de nummers een en twee in het klassement.
Vingegaard en Pogacar zullen moeten leven in een omgeving van verdenkingen. Het is de zwarte schaduw van het verleden van het ‘maillot-jaune’. Alle insinuaties komen echter niet alleen van de media. Al decennialang wordt er vooral in het peloton naar elkaar gewezen. Wanneer een team enkele koersen sterk presteert, vragen andere teams zich af wat daar aan de hand is of doen vermoeden dat er een nieuw product op de markt is. Daarmee heeft het wielrennen (ploegen en renners) steeds zelf een bodem voor de dopingcultuur gelegd. En zeker de Fransen zijn hier héél fanatiek in. Ook in deze Tour weer.
Frédéric Grappe, hoofd performance bij de Groupama-FDJ-ploeg, op radiozender RMC: “Ik had in de tijdrit niet zo’n groot verschil verwacht. Wat interessant is, is dat het vooral spierkracht was die het verschil maakte tussen Vingegaard en Pogacar. En Pogacar zette een hele goede tijd neer. Ik weet niet hoe ik dat verschil moet verklaren, want dat hebben we zelden gezien.”
Samuel Bellenoue, hoofd perfomance bij Cofidis, steekt bij RMC zijn verbazing niet onder stoelen of banken: “Filosofisch gezien denk ik dat het verstandig is om twijfels te hebben en vragen te stellen. Als je kijkt naar de klimtijden en de klimsnelheden sinds de start van deze Tour, dan zie je dat we het hebben over prestaties die niet eens gerealiseerd werden in de tijd van doping, dus het roept vragen op. Maar verder dan dat kan ik niet gaan.”
De Franse oud-renner Félix Pouilly, geïnterviewd door dagblad La Voix du Nord gaat in op de klimrecords die Vingegaard en Pogacar tijdens deze Tour hebben neergezet: “Als je de details van de etappe naar Le Grand Colombier bekijkt op Strava, op de momenten dat ze 100% geven, zijn de snelheidsgegevens verbijsterend. Op een stuk van 2,5 kilometer klimmen ze 4 km/u sneller dan een renner als Felix Gall en 5,5 km/u sneller dan Tom Pidcock of David Gaudu.”
Legitieme vragen, erop antwoorden is een verantwoordelijkheid van de geletruidrager zo stelt L’Équipe. Twee jaar geleden na de raid van Pogacar naar Le Grand Bornand hadden ze een ongeveer gelijke benadering: ‘Omdat de recente geschiedenis van de wielersport hierom vraagt en de geest van een wielersport à deux vitesses (twee snelheden) nog niet is verdwenen.’
Het lijkt het favoriete begrip van de Fransen om hun mindere prestaties te verklaren: le cyclisme a deux vitesses. Sinds Bernard Hinault in 1985 heeft geen Fransman meer de Tour de France gewonnen (België (Lucien van Impe 1976) en Nederland (Joop Zoetemelk 1980) doen het slechter) en dat is voor de Haantjes moeilijk te accepteren. Slechts één Franse ritwinst in deze ronde in San Sebastian door Victor Lafay (na het Baskenland is zijn beste dagresultaat in deze Tour een 62e plek) is ook heel magertjes.
Victor Lafay zorgt voor de enige Franse ritzege in deze Tour tot dusver. Foto: Cor Vos
En dus worden er door de Franse media allerlei links tussen de twee sterren van deze Tour met het verleden gelegd. Vingegaard rijdt voor een team dat stamt uit de Rabobank-ploeg. Bij Pogacar wordt naar het verleden van teammanager Mauro Gianetti en ploegleider Andrej Hauptman gewezen.
Als je de wielersport anno 2023 vergelijkt met het tijdperk dat epo en bloedtransfusies gemeengoed in het peloton waren (grofweg 1990-2012), dan moet je ook stellen wat er allemaal sinds die periode in de anti-dopingaanpak is veranderd. De belangrijkste ingreep is het biologische paspoort geweest. Maar ook de out-of-competion controles, whereabouts protocols en no needle policy. De controles worden uitgevoerd door het onafhankelijke ITA dat in ongeveer 50 verschillende sporten deze taak op zich neemt. De bloedcontroles vlak voor de start en na de finish in de teambussen om zo microdoseringen uit te sluiten.
Zo hebben Vingegaard en Pogacar in de 48 uur voor de koninginnerit over de Col de la Loze liefst vier bloedcontroles gehad, waarbij de laatste een uur voor de start in hun teambussen in Saint-Gervais Mont-Blanc. Jumbo-Visma teammanager Richard Plugge pleit er ook voor om geen teamartsen fulltime in dienst te nemen: “Als ze met een wielerploeg in de fout gaan, dan zullen ze ook vanwege alle negatieve publiciteit hun andere medische job verliezen. Dan staat er veel te veel voor hen op het spel.”
Zolang er geen bewijslast ligt, verdient in mijn ogen iedereen het voordeel van de twijfel. Waar in de normale maatschappij geldt dat je onschuldig bent tot je schuld is bewezen, moeten in de wielersport de renners de laatste jaren steevast hun onschuld aantonen. De wielersport heeft dit, volgens velen, aan zichzelf te danken.
Foto: Cor Vos
Maar kun je Vingegaard Pogacar het verleden van zijn sport kwalijk nemen? Bij de eerste Tour-zege van Lance Armstrong was Vingegaard twee jaar oud en Pogacar niet eens geboren. We hebben nu te maken met een nieuwe generatie die de zwarte periode van de wielersport niet heeft meegemaakt. Het is inmiddels ook alweer twaalf jaar geleden dat het USADA-rapport Lance Armstrong ontmaskerde. Door de keiharde strijd die de wielersport heeft gestreden is het aantal positieve gevallen geminimaliseerd. Het wereld antidoping agentschap WADA heeft gepubliceerd dat het wielrennen weer bij de schoonste mondiale sporten hoort, terwijl het voorop loopt in het aantal controles. Natuurlijk, iedere bedrieger is er een teveel. We moeten zeker niet zo naïef zijn te denken dat we het bedrog compleet uit het peloton kunnen halen. Dat lukt ons ook niet in de normale maatschappij.
Het epo-tijdperk heeft ons geleerd dat we nooit onze ogen mogen sluiten voor wat er in het peloton gebeurt. Richting de toekomst waken dat gendoping niet zijn intrede doet. En ook voorop blijven lopen dat een product als het schildklierhormoon Thyrax zo snel mogelijk op de lijst van verboden middelen van het WADA komt.
We moeten er echter ook voor uitkijken dat we niet iedereen met een bijzondere prestatie verdacht gaan maken. Dat we gaan wijzen naar renners die wellicht onschuldig zijn. De wielersport heeft met haar harde dopingaanpak het afgelopen decennium verdiend om weer gelijke rechten als de normale maatschappij te krijgen. Je bent pas schuldig als de schuld bewezen is. Laten we die regel nu ook handhaven voor de huidige renners. Dus laten we ook met respect naar de nieuwe heersers van de Tour de France kijken.
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Kijk eens of je Laporte echt aan het praten kunt krijgen over het verschil met zijn vorige Franse ploegen. Of kom eens een paar dagen in de JV keuken kijken. Shit, moet je wel Engels praten.
Voor mij zit er een dun lijntje tussen gegrond en ongegrond. Want laten we reeel zijn: ook hele snelle klimtijden of absurd hoge vermogens zijn goede redenen om achter je oren te krabben.
En dan komt het erop aan om goed appels met appels te vergelijken, en de data die er is ook goed te analyseren. Bijvoorbeeld in de tijdrit, waar een groot deel van het verschil niet komt door het trappen van een hoger vermogen maar door bochtensnelheid. Snelheid die Vingegaard mee neemt, en die sommige anderen opnieuw moeten opbouwen door... precies, harder te trappen.
Of de strava-analyses en de snelheidsverschillen zoals aangehaald: hoe weet je dat ze allemaal 100% gingen? En 100% met het oog op welke tijdsperiode. Als ik 100% ga met als doel een 2 minuten inspanning, dan ga ik andere vermogens trappen dan wanneer ik 100% ga met als doel een 20 minuten inspanning. Allebei 100%, maar een ander resultaat. Helaas missen de analyses op heel veel plekken juist dat stukje diepgang.
Tot op heden heeft Vingegaard iedere test doorstaan, net als Pogi. Dat wil niet zeggen dat ik daar mijn hand voor in het vuur steek (ik ken het verleden), maar ik kan niks gefundeerds zeggen over dopinggebruik. Enige wat ik vind is dat ze buitengewoon hard fietsen, en een buitenaards niveau halen. Daar laat ik het maar bij.
Het enige dat me toch enigszins verbaast, is dat de uitleg 'betere trainingsmethodes, omkadering, materiaal' klaarblijkelijk voldoende is als bewijs van onschuld. Dat hebben Armstrong & US Postal ook jaren als verklaring gegeven hoor. De 'marginal gains' van Sky waren nochtans ook voldoende om verdachtmakingen rond te strooien. En de omkadering van UAE wordt er ook te pas en te onpas bij gehaald.
Ik ga er écht vanuit dat alles clean gebeurt bij de toppers. Maar al de bewijzen van onschuld die nu worden gegeven? Niet anders dan 20 jaar geleden hoor.
Superhoge bomen vangen nu eenmaal veel wind.
Lang geleden trouwens dat we in deze kolommen nog een opiniestuk van Johan Bruyneel hebben mogen lezen.
Ga er maar gerust van uit dat het allang zijn intrede heeft gemaakt.
De mRNA spuiten hebben de weg vrij gemaakt naar allerlei vormen van legale genetische modificatie.
( En voordat iedereen begint te schreeuwen, lees eens wat van wetenschappers die je niet op de gangbare nieuwskanalen hoort)
Er zijn toptalenten die er met kop en schouders boven uit steken. Bijvoorbeeld Pogi, Jonas en Remco, alsook Roglic, mvdp en WvA.
Als 1 van die talenten dan ook nog eens de beste begeleiding van het hele peleton krijgt, en zich daar volledig in kan schikken, dan krijg je deze wereldprestaties van Jonas.
Gewoon respect voor wat hij heeft bereikt met keihard werken en heel veel opofferen.
Wat wel interessant is: microdosing. Het bestaat, en als je het goed doet kan je onder de minimale detecteerbare hoeveelheid blijven bij EPO. en toch 3-4% winst pakken. Ze halen het in de Beter Worden podcast over doping aan. Erg interessant. We weten dat het wordt gedaan: er is dit jaar een triatleet gepakt die het deed. Reken er maar op dat dit ook in het profpeloton gebeurd.
en dan zijn er ook nog externe factoren zoals windrichting en -snelheid, luchtdruk, etc die meespelen.
Clean maar door betere begeleiding terug in de buurt komen van die mutantenprestaties, vooruit dan, maar het consistent allemaal aan gort rijden... nou, nee.
Vingegaard zou op de Marie-Blanque 20:58 min aan 6,92 w/kg hebben getrapt. Ter vergelijking: Pantani zou in '95 op de Flumserberg 7,41 w/kg hebben weggetrapt voor 23:05 min.
Pogi zou de beste waarden uit zijn carrière hebben gereden op de Puy-de-Dôme: 6,50 w/kg voor 35:11min. Ter vergelijking: Riis doet op Hautacam 6,97 w/kg voor 34:41 min. Basso doet op de Bondone in 2006 46:16 min aan 6,62 w/kg. Ullrich trapt op de Madeleine ook 6,5 w/kg weg, maar wel 52:44 min aan een stuk.
Allemaal moeilijk te vergelijken omdat het verschillende etappes en omstandigheden zijn, en het blijven schattingen. Maar de mutanten in het EPO-tijdperk gingen toch nog een stuk sneller naar omhoog.
Verder kan je tijden die ze gereden hebben op een bepaalde berg niet 1 op 1 vergelijken. Want dan moet je ook rekening houden met de de etappe van die dag. Want het maakt verschil uit of er 1 berg is of meerdere.
Ik vind het nogal beledigend dat we moeten doen alsof dit allemaal normaal is.
Dat zou natuurlijk best kunnen want wat is nou 133km voor die mannen.
En wie weet is het echt zo dat ze bij JV de ultieme voorbereiding, training, voeding etc. hebben gevonden om iemand als hij zonder moe te worden 3 weken col op en col af te kunnen laten koersen.