Analyse Julian Alaphilippe schonk deze namiddag Deceuninck-Quick-Step de 15de overwinning van het seizoen. Jakob Fuglsang was een mooie tweede, maar ook de Belgische vlag wapperde op het Piazza del Campo in Siena. Met dank aan Wout van Aert, die pas aan zijn tweede wedstrijd voor Jumbo-Visma toe was. Hieronder onze vaststellingen…

1. Als hij de benen heeft, mist Van Aert zelden de goede ontsnapping.
Op iets meer dan vijftig kilometer van de finish ontstaat een elitegroepje van vijftien renners. Van Aert schuift zonder veel moeite mee. Maar ook wanneer Fuglsang op minder dan 30 kilometer van de streep de beslissende ontsnapping op gang brengt, is Van Aert de eerste die meeglipt. Het is niet nieuw: Van Aert heeft een neus voor de goede ontsnapping. Als zijn benen in orde zijn, mist hij die zelden. Met dank aan zijn manier van koersen, uiteraard. De drievoudige veldritwereldkampioen laat zich nooit té ver in een peloton uitzakken en koerst altijd bijzonder alert.

2. Van Aert is een typische renner voor het Vlaamse voorjaar.
Een vaststelling die we eerder al konden maken en die vandaag alleen maar bevestigd werd. Op te steilere hellingen heeft Van Aert geen verhaal tegen de betere klimmers zoals Alaphilippe of Fuglsang. Puur op vechtlust kan hij zich proberen vastbijten in het wiel, maar met zijn lichaamsbouw is hij geen partij voor lichtgewichten. Ter info, vier jaar geleden woog de Kempenaar 74 kilogram, de voorbije winter was dat volgens zijn coach Marc Lamberts 80 kilogram. Al is hij de voorbije weken wel iets vermagerd in vergelijking met het crossseizoen, vertelde hij deze week in een interview met Het Laatste Nieuws. Al wilde hij niet kwijt, hoéveel…

3. Wout van Aert geeft nooit op.
Van Aert kon de voorbije winter in het veld niet op tegen de suprematie van Mathieu van der Poel. Toch vertikte hij het in negen van de tien wedstrijden om de strijd op te geven. Een typisch Van Aert-kenmerk dat hem veel sympathie bij de neutrale veldritfan oplevert. Maar ook Van Aert zelf wordt er alleen maar beter van. Op die manier verlegt hij zijn grenzen en, in het geval Van der Poel met een mechanisch defect zou af te rekenen krijgen, is hij de eerste om te ‘profiteren’. Zo won hij anderhalf jaar geleden de Superprestigemanche in Gavere. Ook vandaag toonde Van Aert die verbetenheid. Kilometers lang ‘spartelde’ hij tussen het duo Fuglsang-Alaphilippe en de achtervolgende groep in, maar weigerde zich gewonnen te geven. Dat leverde hem in Siena de derde plaats op.

4. Op weg naar uitgesproken kopmanschap bij Jumbo-Visma…
Het is amper acht dagen geleden, tijdens de persbabbel naar aanleiding van de Omloop Het Nieuwsblad, dat Jumbo-Visma duidelijk maakte dat het team dit voorjaar intrekt met een sterk team in de breedte, zonder uitgesproken kopman. De ploeg maakte een statement door Van Aert op de persconferentie te flankeren met Danny van Poppel en Mike Teunissen.  Ploegleider Nico Verhoeven, Mike Teunissen en Wout van Aert zelf bevestigden de tactiek. Vaststelling na twee klassiekers (Omloop Het Nieuwsblad en Strade Bianche) is dat Van Aert twee keer de laatste Jumbo-Vismarenner is die overblijft. Oké, Teunissen kwam in de Omloop op een cruciaal moment ten val en ging in de Strade niet van start. En met amper twee wedstrijden op de teller is het sowieso te voorbarig om conclusies te trekken, maar als de trend zich doorzet, ziet het er naar uit dat Van Aert op weg is naar een meer uitgesproken kopmanschap.

5. Van Aert heeft het veldritseizoen helemaal achter zich gelaten.
Het hele veldritseizoen holde Van Aert achter de feiten aan. Of beter: holde hij achter Mathieu van der Poel aan. De reden? Een combinatie van het supertalent van Van der Poel én de manke voorbereiding van Van Aert zelf op zijn veldritseizoen, onder meer te wijten aan de perikelen met zijn ex-ploeg. De vraag met welke conditie Van Aert aan de start van het wegseizoen zou staan, werd openlijk gesteld. Kon hij in een paar weken tijd het veldritseizoen uit zijn gedachten bannen en zich klaarstomen voor het voorjaar? Kan hij de komende anderhalve maand al het goede van 2018 bevestigen? Ook hier is het weer vroeg om een conclusie te trekken, maar zijn prestaties in de Omloop (zonder één kilometer koersritme) en de Strade Bianche zijn alvast veelbelovend. Ja, Van Aert heeft na 6 februari de knop helemaal omgedraaid.