Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Veel te sterk: Tadej Pogacar rijdt ook in Tre Valli Varesine tegenstand op een hoop
Er staat momenteel geen maat op Tadej Pogacar. De wereld- en Europees kampioen bleek dinsdag tijdens Tre Valli Varesine andermaal veel te sterk voor de concurrentie. Pogacar reed op goed twintig kilometer van de finish weg uit een kopgroep en soleerde vervolgens ogenschijnlijk eenvoudig naar een nieuwe zege.
De Italiaanse herfst levert altijd een aantal vermaarde najaarsklassiekers op. In de opmaat naar de Ronde van Lombardije van zaterdag is Tre Valli Varesine er daar een van. Na de Coppa Agostoni en de Coppa Bernocchi was deze koers dinsdag de afsluiter van de Trittico Lombardo. De renners die waren afgezakt naar Varese (deze stad kennen we nog van de WK wielrennen van 2008) kregen een pittige wedstrijd voorgeschoteld, waarin de hellingen elkaar in rap tempo opvolgen.
- Start:
- 12:00 ( Busto Arsizio)
- Finish:
- 16:27 ( Varese)
Voor de start waren zowat alle ogen gericht op het Sloveense wonderkind, wiens honger na een nieuwe wereldtitel en eerste Europese titel nog altijd niet is gestild: Tadej Pogacar. Met de in vorm verkerende Jay Vine, Rafal Majka en met name Isaac Del Toro kon de schier onklopbare Pogacar ook nog eens rekenen op een ijzersterke ploeg, maar de concurrentie viel – met renners als Primož Roglič, Egan Bernal en Richard Carapaz – niet te onderschatten.
Vijf renners vormen de vroege vlucht
In de korte lus richting de lokale ronde – met de Salita dei Ronchi (1,9 km à 5,3%) en Montello (eveneens 1,9 km à 5,3%) – ontstond een kopgroep van vijf. En het waren niet de minste namen, met Lorenzo Milesi (Movistar), Davide Ballerini (XDS Astana), Kevin Colleoni (Intermarché-Wanty), Andrew August (INEOS Grenadiers) en Mattia Bais (Team Polti-VisitMalta). De voorsprong van dit vijftal liep op tot iets meer dan drie minuten.
Echt veel ruimte kregen de vijf koplopers dus niet en dat was allemaal te wijten aan UAE Emirates XRG, dat niet geheel verrassend op kop reed van het peloton. De formatie ging zijn favorietenrol niet uit de weg en hierdoor smolt de voorsprong van de kopgroep als sneeuw voor de zon. Nog voor de echte finale waren de meeste avonturiers er alweer aan voor de moeite, maar dit bleek voor Egan Bernal dan weer het uitgelezen moment om al zeer vroeg zijn kaarten op tafel te leggen.
Bernal wacht niet op aanval Pogacar
De Colombiaans kampioen – afgelopen zaterdag nog vierde in de Giro dell’Emilia – was niet van plan om te wachten op een verschroeiende demarrage van wereldkampioen Pogacar en besloot dan ook om te anticiperen. De renner van INEOS Grenadiers maakte in één ruk de oversteek naar de overgebleven vluchter Milesi en samen met de Italiaan deed Bernal een dappere poging om uit de greep te blijven van het peloton.
Twee renners gingen nog in de tegenaanval, in de hoop te oversteek te maken naar het tweetal, maar Michael Storer en de afscheidnemende Gianluca Brambilla waren toch vooral bezig aan een chasse patate. Een daaropvolgende versnelling van Quinn Simmons zette meer zoden aan de dijk, want de Amerikaans kampioen wist wél de sprong te maken naar de eenzame Bernal. Simmons raapte onderweg Milesi op, die nog sterk genoeg bleek om zijn wagonnetje aan te haken.
Del Toro en Pogacar in de tegenaanval
Het door UAE Emirates XRG aangevoerde peloton naderde intussen wel met rasse schreden op de drie koplopers, wat voor Isaac Del Toro het sein was om zich voor een eerste echt met de debatten te bemoeien. Met een verschroeiende demarrage op de flanken van de beklimming naar Montello wist de Mexicaan de boel uiteen te ranselen. Slechts twee renners bleken in staat om Del Toro bij te benen: Victor Lafay en – hoe kan het ook anders – Pogacar.
De drie tegenaanvallers gingen op en over de eerder ontsnapte Afonso Eulálio (de WK-revelatie van Rwanda) en sloten binnen geen tijd aan bij Bernal, Simmons en Milesi. Met deze acht koplopers leken we op weg naar de slotronde, maar dat was buiten Pogacar gerekend. De grote favoriet koos op een verrassend moment voor de aanval, zijn medevluchters zaten niet direct op zijn wiel en daarmee bleek de Sloveense vogel gevlogen.
❤️🔥 Ensayando para Lombardía: Pogacar ataca bajando y se marcha en solitario.#TreValliVaresine pic.twitter.com/Xzdud0IV84
— Eurosport.es (@Eurosport_ES) October 7, 2025
Opnieuw geen maat op de wereldkampioen
De ontketende Pogacar sloeg binnen een mum van tijd een enorm gat: bij het ingaan van de laatste kilometer bedroeg zijn voorsprong op de eerste achtervolgers al bijna een minuut. In deze achtervolgende groep zat nog altijd Del Toro, maar verschenen er met Toms Skujins, Primoz Roglic, Ben Tulett, Tom Pidcock en Gianmarco Garofoli nieuwe namen aan het front. Bij deze toppers ontbrak echter het heilige vuur om nog iets te doen aan de overmacht van Pogacar.
De Sloveen was er opnieuw in geslaagd om zijn tegenstanders murw te koersen en soleerde ogenschijnlijk eenvoudig naar zijn negentiende(!) zege van het seizoen. Het wonderkind van Komenda had aan de finish alle tijd om zijn overwinning te vieren. Vervolgens was het wachten op de sprint voor de overige podiumplaatsen. Het Deense toptalent Withen Albert Philipsen bleek over de snelste benen te beschikken en werd zo knap tweede, voor Julian Alaphilippe.
🚴🇮🇹 | Wie anders dan Pogacar pakt de winst in #TreValliVaresine. Opnieuw komt de Sloveen solo aan en is voorlopig ongeslagen in zijn nieuwe regenboogtrui. 🌈
📺 Stream koers op HBO Max pic.twitter.com/YSjpvr17MR
— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) October 7, 2025
EENDAG 
Lekker in een fris tunuetje, zonder snot erop of zonder zoutstrepen van inspanning...
Chapaeu voor Tadej!
Net zoals Merckx de Grootste was van zijn EIgen Tijd.
Hebben we dat ook weer gehad.
Hoe lang kan hij dit nog volhouden?
Pogacar is een beetje de Messi van het wielrennen. Vingegaard de Cristiano Ronaldo. Merckx de Pele of Maradona. Remco Evenepoel mag Haaland of Mbappe zijn en Del Toro is de Lamine Yamal.
Ach iedereen valt een keer van z'n troon, hoe goed je ook bent..
"Talent is God given. Be humble. Fame is man-given. Be grateful. Conceit is self-given. Be careful"
Beter dichtbij huis houden van Aert is de Lukaku van het wielrennen.