Tour 2019: Voorbeschouwing Pyreneeënrit naar Foix
Voordat het Tourpeloton maandag van een welverdiende rustdag mag genieten, krijgen de renners zondag eerst nog een nieuwe aankomst bergop voor de kiezen. Voor de klimmers is dit een nieuwe mogelijkheid om iets aan het klassement te veranderen. Gaat het op weg naar Foix losbarsten? WielerFlits blikt vooruit.
Parcours
Of de renners een rustdag verdienen na de intense strijd op de flanken van de Col du Tourmalet? Misschien wel, maar de Tour gaat gewoon door. We blijven op zondag in de Pyreneeën, waar de organisatie drie interessante beklimmingen in het parcours heeft opgenomen. Tussen startplaats Limoux en de finish op de top van Prat d’Albis liggen maar liefst 4.700 hoogtemeters. Om een idee te geven van de lastigheidsgraad: in de rit met aankomst op de gevreesde Tourmalet werden minder hoogtemeters overwonnen.
De sprinters zullen het niet graag horen, maar gelukkig hebben zij nog even om het allemaal te verwerken. Eerst moeten de heren renners nog vertrekken uit Limoux, een Zuid-Frans wijnstadje in het departement Aude. Het is niet dat de Tour hier kind aan huis is, maar in 2011 en 2012 vertrok er wél een etappe uit Limoux, respectievelijk naar Montpellier (gewonnen door Mark Cavendish) en Foix (Luis Leon Sánchez). Ditmaal koerst het peloton eveneens naar Foix, maar de toenmalige winnaar Sánchez zal dit jaar op een andere plek over de finish komen.
Maar dat is voor later, aangezien de vijftiende etappe 185 kilometer lang is. Vanuit Limoux gaat het over relatief vlakke wegen naar Espéraza. Het is vanaf daar klimmen geblazen naar de top van de Col des Tougnets, waar geen bergpunten te verdienen zijn. Zie het dan ook als een opwarmertje voor wat nog komen gaat.
Het aperitiefje volgt een kleine dertig kilometer later met de Col de Montségur (6,8 km aan 6%) van tweede categorie. De coureurs kunnen – eenmaal weer beneden – weer even ademhalen, aangezien ze over vlakke wegen koersen naar het wonderschone Tarascon-sur-Ariège, alwaar de Port de Lers begint. Dit is een bijzonder gelijkmatige col van 11,4 kilometer aan 7%. Vrijwel direct na de afdaling van de Lers begint het weer te klimmen naar de top van de Mur de Péguère. En over die Mur de Péguère, daar valt wel wat over te vertellen.
Eerst over de klim zelf: de renners moeten 9,3 kilometer klauteren aan een gemiddelde van 7,9%. Maar dit is slechts een dwarsdoorsnede van de beklimming, wat betekent dat het regelmatig steiler is dan die slordige acht procent. De Mur de Péguère kent eigenlijk twee gezichten: de eerste zes kilometer – over mooie brede wegen – zijn prima te doen met een gemiddelde hellingsgraad van ongeveer 6%. Maar de laatste 3,3 kilometer zijn dan weer loodzwaar…
Plots zakken de percentages niet meer onder de 11%, terwijl er regelmatig uitschieters zijn tot 18%. Maar nog belangrijker is dat de renners plots over een veredeld geitenpad worden gestuurd, zoals we dat zo goed kennen uit de Vuelta a España. Zo moest de Tourkaravaan zich in 2012 en 2017 naar boven hijsen. Zeven jaar geleden reden de favorieten en groupe naar boven, maar moest Cadel Evans op de top stoppen vanwege een lekke band. De titelverdediger werd minutenlang aan zijn lot overgelaten. De ontredderde blik van de ex-wereldkampioen staat nog altijd op het netvlies gebrand.
Ook niet onbelangrijk: op de top zijn acht, vijf en twee bonificatieseconden te rapen. In 2017 kregen we spektakel op de Péguère, maar toen lag de finish ook vlak na de afdaling. Dit jaar krijgen de renners nog een ‘heerlijk’ toetje voorgeschoteld met de onbekende Prat d’Albis. Ook deze beklimming is behoorlijk smal, zoals wel vaker in de Pyreneeën. Vanaf de voet tot aan de top is het 11,8 kilometer, en dat aan een gemiddelde van net geen zeven procent. Maar dit is slechts het gemiddelde: zo loopt de vierde kilometer aan 10,5%, terwijl de zesde kilometer nog zwaarder is aan 11%.
De laatste vier kilometer vlakken dan weer wat af, maar na ruim vierduizend hoogtemeters zullen de benen al zijn volgelopen met melkzuur. Wat we verder nog kunnen vertellen over de Prat d’Albis? Nou, dat de klim bijzonder veel bochten telt en dat het wegdek niet overal even goed is. Wie fietst zich hier in de voetsporen van Warren Barguil, die twee jaar geleden won in Foix? Al was dat (natuurlijk) wel na een totaal andere finish.
Start: 12.10 uur in Limoux
Finish: 17.07 – 17.44 uur in Foix
Favorieten
Zoals bij iedere Touretappe is het ook hier weer de vraag: gaan de klassementsrenners om de dagzege strijden of krijgt een vluchtersgroep voldoende voorsprong om het tot het einde uit te zingen? Aangezien er nog voldoende klassementsrenners zijn die iets aan de huidige situatie willen veranderen, gaan we uit van het eerste scenario net als op de Tourmalet.
Hoeveel ruimte de vlucht van de dag gaat krijgen, zal afhangen van de tactiek van de topploegen. Bij Team Ineos en Movistar zal na de rit naar de Tourmalet twijfel heersen. Deze twee ploegen zullen echter iets moeten ondernemen, willen zij Alaphilippe nog uit het geel rijden.
Met Julian Alaphilippe hebben we direct de revelatie van deze Tour genoemd. De Fransman verraste vriend en vijand met een overwinning in de tijdrit en wist bovendien in de eerste grote afspraak in de Pyreneeën knap stand te houden. De kopman van Deceuninck-Quick-Step vocht nog nooit drie weken lang voor een klassement, maar vertoont vooralsnog weinig tekens van zwakte. Een nieuwe ritzege lijkt waarschijnlijker dan een inzinking.
Het ooit zo oppermachtige Team Ineos is deze Tour minder dominant dan toen de ploeg nog de naam Sky droeg. Teambaas Dave Brailsford verklaarde eerder deze Tour nog stoer dat zijn renners het zich kunnen veroorloven om conservatief te rijden, maar van die situatie is nu geen sprake meer. Willen Egan Bernal en Geraint Thomas nog opschuiven in het klassement, dan zullen zij Alaphilippe onder druk moeten zetten. Maar zijn zij daartoe wel in staat?
Daarnaast is het uitkijken hoe Jumbo-Visma het gaat aanpakken. Na twee weken Tour staat Steven Kruijswijk netjes op een derde plaats, terwijl hij bekend staat als een renner die vooral in de derde week op zijn best is. Tijdens de rit naar Tourmalet kon hij in de finale rekenen op de steun van twee ploeggenoten, want aantoont dat hij bergop kan vertrouwen op de nodige ondersteuning. Wanneer de beste klimmers om de ritzege gaan strijden, zal hij waarschijnlijk opnieuw kort eindigen.
Movistar pakte in de rit naar de Tourmalet de regie op de beklimmingen, maar zag vervolgens op de slotklim Nairo Quintana en in mindere mate Alejandro Valverde door het ijs zakken. Valverde is nu op 5,5 minuut van leider Alaphilippe de best geklasseerde renner van de Spaanse formatie, maar de routinier kon op de slotklim de beste klimmers niet volgen. Misschien dat het logischer is om Mikel Landa hier te verwachten. De aanvallend ingestelde rasklimmer zal hier ongetwijfeld in de aanval willen gaan om zijn fans te plezieren.
Onder de Franse thuisrijders, vinden we enkele renners die deze Tour nog iets goed te maken hebben. Thibaut Pinot kreeg een parcours op maat met amper tijdritkilometers gepresenteerd, maar weet tot dusver geen rol te spelen in de strijd om de eindoverwinning. De kopman van Groupama-FDJ kijkt mede door zijn tijdsverlies in de waaierrit naar Albi nog steeds tegen een stevige achterstand aan. Hij zal in het hooggebergte moeten aanvallen indien hij in Parijs op podium wil staan. Door zijn ritwinst op de Tourmalet is hij geklommen naar de zesde plek in het klassement.
Door de naam van Romain Bardet kan na zijn afgang op de Soulor een streep gezet worden. Warren Barguil bewaart goede herinneringen aan Foix. Twee jaar geleden won hij hier nog een Touretappe, al was de aankomst destijds niet bergop. Tot dusver heeft de kopman van Arkéa-Samsic nog niet kunnen overtuigen, al moet er met de klimmer zeker rekening gehouden worden. Op La Planche des Belles Filles en de Tourmalet opende hij vroeg de aanval vanuit de favorietengroep, maar kon hij die inspanning niet volhouden.
Hoewel in de eerste bergritten het kaf van het koren is gescheiden, is er nog steeds een brede groep renners die hier kan winnen. De ene dag is immers de andere niet. Jakob Fuglsang had zich vooraf deze Tour de France ongetwijfeld anders voorgesteld. Na zijn winst in de Dauphiné gold hij vooraf als een van de voornaamste favorieten voor geel, maar voorlopig staat hij slechts achtste. De kopman van Astana krijgt hier de mogelijkheid om nog iets aan zijn klassering te veranderen.
Rigoberto Urán rijdt tot dusver een vrij geruisloze Tour. Behalve aanspraak Zubeldia-award, behoort een goede klassering nog steeds tot de mogelijkheden. Ook Emanuel Buchmann schuift vrij stilletjes mee met de beste klimmers. Op de Tourmalet bekroonde hij dat met een vierde plaats, net achter Alaphilippe en Kruijswijk. Weet hij zijn beste Tour ooit extra glans te geven met dagsucces?
Favorieten volgens WielerFlits
**** Julian Alaphilippe
*** Thibaut Pinot, Steven Kruijswijk
** Egan Bernal, Geraint Thomas, Mikel Landa
* Warren Barguil, Jakob Fuglsang, Rigoberto Urán, Emanuel Buchmann
Tour 2019: Deelnemerslijst (WielerFlits)
Weer en tv
De renners kunnen zich opmaken voor een hete Pyreneeënrit. Volgens Weerplaza wacht het Tourpeloton een hete dag. De temperatuur is rond de 34 graden Celsius en het blijft droog. De wind komt uit het westen en heeft windkracht 2.
De etappe is zondag vanaf 14:10 live te volgen op de NOS en Sporza. Op Eurosport 1 zijn vanaf 11.55 uur al livebeelden.
In de Alpen zou de rit naar Tignes hem het beste liggen denk ik. Ook de monsterrit over o.a. de Galibier ligt hem niet slecht ligt denk ik, maar dat zou best een rit kunnen zijn waarbij de vluchters worden ingerekend. In ieder geval komen er nog een paar mooie kansen aan voor Wilco! Ik gun het hem zo naar al die tegenslagen.
Hij zal hierna wel naar de Vuelta voor het AK gaan, in 2020 voor het AK in de Giro en dan voor Dumoulin knechten in de Tour mits Tom bij Sunweb blijft.
Ik verwacht ook dat FDJ en Jumbo de koers hard willen maken. Er blijft weer een klein groepje over. Bernal krijgt een tik, Thomas kan wel weer met de beste mee, en Buchmann rijdt vlak voor de laatste kilometer weg, niemand wil hem terug halen en hij wint de etappe.
Te overwegen valt om met staatssteun (evt. een combine met de Fransen) Poels en Van Baerle om te kopen om die vervelende trein te laten ontsporen.
Alaphilipe is voorlopig de beste, het wordt heel spannend in de laatste week.
Wat betreft TJV lijkt het mij het beste als De Plus, Bennett, Steven bij elkaar blijven op de 1 na laatste col die Steven misschien het minste ligt. Dat werkt alleen als Bennett en De Plus vrij goed zijn.
Teunissen evt in een vroege vlucht, of. Martin, om in een latere fase nog evt van dienst te kunnen zijn tussen de laatste en 1nalaatste col.
Op de laatste col doortrekken in een vrij hoog tempo, dat lijkt mij de enige manier om Thomas en AlaPhi te slopen. FDJ heeft in dat opzicht dezelfde belangen.
Ik denk dat het hoge tempo op de laatste col Steven flink in de kaart heeft gespeeld. Als dat niet was gebeurd, hadden vele renners strijkijzer Steven op seconden tot halve minuut achterstand gereden, denk ik.
Als ploegleiding zou ik geen risico nemen met een aanval van Steven. Zelfs in zijn beste vorm won Steven nooit een rit (afgezien van die keer in TdS, in 1947).
Movistar zie ik niet weer vol gas geven op kop. Dat bleek juist tegen hen te werken.
Wat gaat INEOS doen? Wat is het beste voor hen?
Ik zou het niet weten... op allebei de vragen heb ik geen antwoord. Het lijkt me nog te vroeg dat ze nu al risico nemen door Bernal of Thomas op de voorlaatste col te laten aanvallen, immers, het zou de dood van 1 of 2 van hun kopmannen kunnen betekenen. Ze kunnen wel andere ploegen heel zenuwachtig maken, door Kwiat of Poels voorop te sturen (of een andere renner). Door die zenuwen gaan andere renners dan renners vroegtijdig oproken.
Speculeren is lekker. ;-)