Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tim Merlier verslaat Dylan Groenewegen in Minerva Classic Brugge-De Panne
Tim Merlier heeft woensdag de Minerva Classic Brugge-De Panne gewonnen. Na 208 kilometer was de kopman van Alpecin-Fenix in de onvermijdelijke massasprint als eerste aan de meet in De Panne, waar de finish lag van de WorldTour-koers. Hij klopte Dylan Groenewegen met minimaal verschil.
Drie vluchters kleurden de openingsfase van de koers die we vorig jaar nog kenden als de Oxyclean Classic Brugge-De Panne. Dimitri Peyskens (Bingoal Pauwels Sauces WB) en Jens Reynders (Sport Vlaanderen-Baloise) waren de Belgen vooraan, met de Italiaan Enrico Battaglin (Bardiani-CSF-Faizanè) aan hun zijde. Het drietal reed meer dan zeven minuten weg van het peloton.
De kopgroep – foto: Cor Vos
Quick-Step-Alpha Vinyl, BORA-hansgrohe en Alpecin-Fenix zetten zich op kop van het peloton en kwamen al snel dichterbij. Toen het verschil tussen de kopgroep en het pak rond de twee minuten lag, hield men in het peloton even de benen stil. Men wilde niet te vroeg de aanvallers bij de lurven grijpen.
Vroege vlucht ingerekend
Peyskens, Reynders en Battaglin kregen daardoor nog wat extra tijd om zich te tonen. Battaglin werd uiteindelijk op ruim dertig kilometer van de meet ingerekend in De Moeren en niet veel later was ook het avontuur van de Belgen ten einde. Vervolgens was het aan de sprintersteams om het tempo hoog te houden.
Het peloton in De Moeren – foto: Cor Vos
Onder meer het BikeExchange-Jayco van Dylan Groenewegen liet zich nadrukkelijk zien op de voorposten, maar ook ploegen als Trek-Segafredo, Lotto Soudal, Groupama-FDJ en Team DSM meldden zich in het gedrum. Slecht nieuws was er nog voor Jordi Meeus, die vlak voor de finale lek reed en met moeite terugkwam.
Chaotische finale
De slotfase verliep chaotisch, want geen enkel treintje kon de controle in handen houden. In een smalle bocht ging Pascal Ackermann in het gedrang onderuit, waardoor het complete peloton op een lint werd getrokken. Quick-Step-Alpha Vinyl zette het treintje op kop, maar Mark Cavendish was in geen velden of wegen te bekennen.
Olav Kooij ging vervolgens als eerste de sprint aan. Dat bleek echter te vroeg voor de jongeling van Jumbo-Visma. Hij werd overvleugeld door Dylan Groenewegen en Tim Merlier, die naast elkaar op de finish af gingen. Een fotofinish moest uitsluitsel brengen en die wees Merlier aan als winnaar, al was het verschil nipt. Nacer Bouhanni eindigde als derde, voor Max Walscheid en de stilgevallen Kooij.
De fotofinish – foto: Nico Dick
De Lie lijkt mij altijd wel iets voor te stellen, al kan ik er ook naast zitten. JAmmer voor Soudal, hele dag werken voor die puntjes en dan zo eindigen.
Groenewegen mooie reactie na de finish en in de flash, lijkt er gewoon plezier in te hebben.
Hoor nu ook dat hij GW gaat rijden, winnen, zeer moeilijk, maar liefhebbers doen dat.
Goed man.
Kooij met panache - bewijst weer dat ie zich goed kan plaatsen - klasse!
Zag je in het helikopterbeeld, Groenewegen nam (nipt) terug de leiding, maar de timing was daarna gewoon verkeerd.
Daardoor kooij ook bijna onderuit en moest dus daarna weer krachten verspelen om op te schuiven. En was roosen helemaal weg voor hem.
Maar dan zag je wel perfect Vanlerberghe met Morkov en Cav opschuiven.
Was het niet dat het uitzakken van Rickaert (onbewust) ervoor zorgde dat Morkov en Cav moesten inhouden (Van Lerberghe ging er nog net door), dan ging de DQS leadout terug perfect zijn geweest (wat geen garantie op winst betekent natuurlijk)
Nu belandde Morkov en Cav terug in de chaos waar ze niet meer uit zijn geraakt.
Zo zie je maar terug dat een fractie van een seconde het verschil kan maken
Met een kans op waaiers indien het weer zich daarvoor leent.
Dat zou er een stuk beter uitzien. Kijk maar naar de dildotour
oude 3 daagse was gewoon hartstikke nostalgisch én... hét bewijs dat een leuke wedstrijd geen aanwezigheid van 'alle grote namen' behoeft.
Was een grote afspraak voor 2de en 3delijns mannen van klassiek karakter.
De aansprekende deelnemers meenden dat ze nog wat extra kilometers in de benen nodig hadden en stapten vaak voortijdig af.
Dat geeft toch ook wel te denken.
De cauwer lijkt het stokje van wuyts overgenomen te hebben.
Wuyts sloeg inderdaad wat door (vooral bij van Aert), maar ik vind een voorkeur uitspreken voor een overwinning van je landgenoot geen doodzonde voor een commentator.