Tiller wint Dwars door het Hageland voor de tweede keer, lekke band nekt Van der Poel

Rasmus Tiller heeft voor de tweede keer in zijn carrière Dwars door het Hageland gewonnen. Op de Citadel van Diest was de Noor van Uno-X, die in 2021 ook al de beste was op deze helling, te sterk voor Stan Van Tricht en Florian Vermeersch. Mathieu van der Poel zat in de beslissende kopgroep, maar reed op twintig kilometer van het einde lek.

De nieuwe najaars-editie van RIDE is nu verkrijgbaar! In ons najaarsnummer kijken we vooruit naar de periode waarin ploeteren door regen & modder centraal staan. Met o.a. een uitgebreide reportage met gravelaar Niki Terpstra. Bestel nu jouw exemplaar online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting! 

Dwars door het Hageland stond dit jaar vooral in het teken van de terugkeer van Mathieu van der Poel, die sinds zijn overwinning in Parijs-Roubaix niet meer in actie kwam. MVDP was bij zijn het rentree ook meteen de absolute topfavoriet. Het parcours van 181 kilometer, waarvan 41 kilometer onverhard of over kasseien, was namelijk spek naar zijn bek. Zou hij zijn zege uit 2017 kunnen herhalen?

In het eerste deel van de wedstrijd waren er veel demarrages. Er ontstonden ook wat kopgroepjes, maar vooral door de troepen van Alpecin-Deceuninck kreeg niemand echt de ruimte. Met nog tachtig kilometer te gaan, toen Meindert Weulink (ABLOC CT), Jasper Haest (VolkerWessels) en James Fouché (Bolton Equities Black Spoke) na een aanval weer ingerekend werden, was alles weer bij elkaar. De finale kon beginnen.

Vroege aanval Van der Poel
Zo dacht Mathieu van der Poel ook over. Nadat zijn ploeg stevig doortrok, ging hij met nog 75 kilometer te gaan – op een gravelstrook – in de aanval. De kopman van Alpecin-Deceunicnk sloeg meteen een gaatje, maar ging in een bocht bijna onderuit, waarna zijn ketting even haperde. Niettemin had hij nog steeds een voorsprong en dus besloot hij door te zetten. Eenmaal van de strook af, had hij zo’n vijftien seconden voorsprong op de achtervolgende groep van zo’n 35 renners.

foto: Cor Vos

Van der Poel bleef nog eventjes doorrijden, maar besloot na tien kilometer dan toch om wat in te houden. Hij zakte terug tot bij de achtervolgers. Daar was het even onrustig, totdat Uno-X besloot te controleren. Zij wilden de achterblijvers duidelijk niet terug laten keren, maar ze hadden ook aanvalsplannen: Søren Wærenskjold trok samen met Frederik Frison ten strijde. Het duo reed een tijdje voor de meute uit, maar het tempo lag te hoog om echt weg te komen.

Lampaert trekt door, Van der Poel rijdt lek
Casper Pedersen (Soudal Quick-Step) kreeg als eenling wel wat ruimte. Wat heet, hij kon bijna een minuut uitlopen. Met nog 35 kilometer te gaan, sloeg het noodlot echter toe voor de Deen: kramp. Hij kon de pedalen nauwelijks nog rondkrijgen en zag zijn voorsprong als sneeuw voor de zon verdwijnen. We kregen zo weer een compleet peloton. Bij het ingaan van de laatste ronde, op de Citadel van Diest, deed Yves Lampaert echter een stevige inspanning en dat leidde tot een nieuwe kopgroep.

Naast Lampaert zelf, waren de herstelde Casper Pedersen, Stan Van Tricht (Soudal Quick-Step), Søren Wærenskjold, Rasmus Tiller (Uno-X), Loïc Vliegen (Intermarché-Circus-Wanty), Simon Clarke (Israel-Premier Tech), Florian Vermeersch (Lotto Dstny) én Mathieu van der Poel present.  Die laatste reed met nog twintig kilometer te gaan echter lek. Hij kreeg een nieuw achterwiel van de neutrale motor, maar moest lijdzaam toezien hoe de achtervolgende groep hem voorbijreed. Het leek een onmogelijke missie om nog terug te keren aan het front.

Van der Poel probeert nog terug te keren
Van der Poel kwam met nog elf kilometer te rijden wel bij de tweede groep, die op dat moment 24 seconden van de kopgroep zat. Alpecin-Deceuninck voerde het pelotonnetje van zo’n twintig renners aan. Op de laatste strook leek Van der Poel er alleen voor te staan, maar Timo Kielich kon na al veel werk te hebben verricht toch nog een keer terugkeren. Hij gaf alles om Van der Poel terug vooraan te brengen.

Ondertussen viel de kopgroep uiteen. Stan Van Tricht viel aan op een klein klimmetje en alleen Vermeersch en Tiller konden volgen. De samenwerking was echter niet al te best bij het drietal. Clarke, Vliegen en Lampaert kwamen zo toch weer bijna aansluiten voor de slotkilometer. Van der Poel had net daarvoor een poging gedaan om de oversteek te maken, maar daar slaagde hij niet meer in.

Tiller is de sterkste
Het zou tussen Tiller, Van Tricht en Vermeersch gaan op de Citadel van Diest, want de drie achtervolgers wisten net niet meer terug te keren. In de sprint bergop bleek Tiller over de beste benen te beschikken. Hij schreef Dwars door het Hageland zo voor de tweede keer op zijn naam, nadat hij in 2021 ook al de beste was in de gravelkoers. Van Tricht werd tweede, Florian Vermeersch derde.