Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Shari Bossuyt gaat niet in hoger beroep tegen dopingschorsing: “Heb de kracht en het geld niet”
Shari Bossuyt zal niet in hoger beroep gaan tegen de tweejarige dopingschorsing die haar is opgelegd door de UCI. Dat laat ze weten in een uitgebreid statement op Instagram. De Belgische renster houdt wel vol onschuldig te zijn.
“Op 4 december ontving ik het oordeel van de AFLD (het antidopingagentschap, red.) met een voorstel voor mijn schorsing”, begint Bossuyt. “Zoals verwacht, hebben ze een schorsing van twee jaar voorgesteld. Ze bevestigen en erkennen het feit dat de besmetting niet intentioneel was. Maar we kunnen niet, zoals bij Toon Aerts, de bron van de besmetting bewijzen. Om die reden kunnen ze de straf niet verder beperken.
“Juist op dit punt frustreert de hele zaak me enorm! Er is geen menselijkheid of nuance, noch overleg. Leg me uit hoe een atleet in staat kan zijn om besmetting door voedsel te bewijzen”, aldus Bossuyt.
“Door alle puzzelstukjes een voor een bij elkaar te leggen, weten we nu bijna zeker waar de besmetting vandaan komt. Maar helaas kunnen we dit niet officieel bewijzen. Hier zijn officiële rapporten voor nodig. Deze rapporten kunnen enkel uitgegeven worden door officiële instanties, zoals de Food Safety Agency, of na een volledige studie door een laboratorium of universiteit. Helaas kosten zulke studies enorm veel geld en nemen ze veel tijd in beslag.”
De hoge kosten voor dergelijke studies zijn voor Bossuyt ook een van de redenen om niet in beroep te gaan tegen haar schorsing. “Ik heb hier de kracht en het geld niet voor. Het gevoel een verloren strijd te voeren, de slapeloze nachten door continu te piekeren en het financiële leed door nog eens tienduizenden euro’s te moeten uitgeven aan een al verloren zaak, maken dat ik besloten heb om het hierbij te laten…”
Mentale gezondheid
Bossuyt heeft het mentaal moeilijk door de hele situatie, vertelt ze. “Ik ben een 23-jarig meisje die van haar hobby haar beroep mocht maken. Ik ben geen dopingzondaar en heb nooit overwogen wat te nemen. Ik zal dit blijven herhalen tot de dag komt dat alles is opgehelderd.”
“Niemand lijkt te realiseren hoeveel impact dit heeft op iemands mentale gezondheid. Mijn olympische droom is vernietigd en ik moet dagelijks rondlopen met het stempel ‘dopingzondaar’. Het is bijna ondragelijk. Gelukkig vind ik steun bij de mensen die echt naar me luisteren, die me geloven. Ondertussen blijf ik sporten, want dat doet me goed. Ik zal bewijzen dat ik sterker terugkom!”
Bossuyt testte positief na de door haar gewonnen derde rit in de Ronde van Normandië op 19 maart 2023. Omdat haar werkgever Canyon SRAM//Racing een zero tolerance-beleid heeft, werd ze op non-actief geplaatst. Ze hield ondertussen vol onschuldig te zijn. Net als Bossuyt, testte veldrijder Toon Aerts eerder ook al positief op letrozole metabolite. De Belgische veldrijder werd – na een lange en onzekere periode – uiteindelijk ook voor twee jaar geschorst.
Ik vind dit soort gevallen triest en alleen maar slachtoffer van wat er jarenlang gedaan is in het epo tijdperk. Als zij daadwerkelijk vrijgesproken is van intentioneel dopinggebruik dan verdient ze voor mij ook geen schorsing. Een geldboete o.i.d. voor nalatigheid zou ik mee kunnen leven. Het onderscheid tussen opzet en niet met opzet wordt bijvoorbeeld in het strafrecht wel gebruikt. In dopingzaken is het altijd heel zwart wit
Einde verhaal.
Een jaar of 75 terug waren er ook lieden die zich op eenzelfde wijze gedroegen.
Misschien zelf de whiskey ook even laten staan. Wat je hier schrijft is een brei aan gedachtenspinsels zonder clou, nu ja, dat het uiteindelijk altijd neerkomt op WO2 vergelijkingen. En dat heeft geen reet met Shari te maken.
Volgensmij staat toch echt duidelijk in de tekst dat ze door de UCI is vrijgesproken (van intentioneel dopinggebruik). Ze is dus onschuldig. Echter, de stof was wel in haar lichaam en dat is een feit. Daarom blijft er ook een gereduceerde schorsing staan.
Vraagje trouwens: mocht ze ook de bron kunnen aantonen, wordt de schorsing dan wederom gehalveerd tot 1 jaar of wordt de schorsing dan geschrapt?
[i]Edit redactie: Niet doen.[/i]
Heeft ook nog eens niets te maken met brei en gedachte spinsels, dat zit duidelijk bij jou.
Je kunt nog zo een badinerend toontje tegen mij aanslaan, dat neemt niet weg dat je reactie sloeg als een tang op een varken. Deze zaak heeft niks met de WO2 te maken. Gooi zo een vergelijking er dan ook niet op.
- De eerste is uit 2021 en van het department of animal science van twee universiteiten uit Iran (!). Het gaat over gebruik van letrozol in oude bokken (echte, niet ondergetekende).
Ze komen tot de conclusie dat het spul prima gebruikt kan worden om de vruchtbaarheid van die oude bokken te verhogen, de testiculen worden wat groter, ze spuiten meer sperma en van betere qualiteit, en ook iets meer en het komt er (nog) wat eerder uit.
Maar wat ons interesseert is de testosteron : na 20 dagen gebruik stijgt die van basisniveau 3.2 (ng/ml) naar 4.7 en na 60 dagen tot zo'n 5.5 .
Ik weet niet of dat de moeite waard is om 4 jaar schorsing voor te riskeren, ik heb geen idee wat 1ng testosteron meer doet, maar heb zo m'n twijfels.
- De tweede is een PhD thesis uit 2020 verleend door het Department of Veterinary Biomedical Science van de University of Saskatchewan uit Cananda aan ene Erci Zwiefelhofer.
Het gaat over het gebruik van letrozol in vee om de menstruatiecycli van de beesten te synchroniseren (echt waar).
Vooral een substudie is zeer interessant : "In the second study, letrozole residues in milk were characterized in lactating dairy cattle. [ ... ] Although letrozole was detected in milk, maximum concentration of letrozole was significantly lower in milk than in plasma. There were no differences in the
elimination half-life or time to maximum concentration for letrozole in milk or plasma."
Dat proefschrift is getypeset als in 1972, éen grote brei text (en eigenlijk 5 gepubliceerde artikelen). Maar ik heb een figuur gevonden over de letrozol in de melk en die is het nauwelijk lager dan in de plamsa (!!) en zit dagenlang tussen de 15 en 25 ng/ml (het plasma gaat hoger, zo'n 35ng/ml, dats is significant hoger, maar maakt voor positief testen geen verschil). Zo'n 1.5 dag na het stoppen van de letrozol daalt de letrozol in de melk en plasma tot onder de 5 ng/ml; de ondergrens van hun meetapparatuur.
Ik heb geen enkele authoriteit op dit gebied en weet niet welke waarde van letrozol in menselijk bloed of urine als doping wordt beschouwd.
Maar mijn korte zoektocht levert dat :
- er onderzoek wordt gedaan naar het gebruik van letrozol bij vee
- dat het dus waarschijnlijk al gebruikt wordt ("nutteloos" onderzoek is so 20th century ...)
- dat de hoeveelheden gevonden in melk dicht bij de toegediende hoeveelheden liggen
- en dat een mens die die melk drinkt dus waarschijnlijk positief test (er vanuitgaande
dat de drempel van de dopingauthoriteit ook onder of gelijk aan 5ng/ml is).
Ik heb m'n hele leven al op feeling gewerkt. En m'n feeling zegt dat dit meisje niet bewust iets heeft genomen (zou kunnen om haar cyclus te beïnvloeden en dat is ook echt iets waar de dopingauthoriteit naar moet kijken).
Wel een kanttekening: Als je melk drinkt met een concentratie van 15ng/ml dan betekent dat niet dat jouw bloed/urine vervolgens ook 15ng/ml bevat. Als je bier drinkt dan bestaat je bloed ook niet ineens voor 5% uit alcohol.
Voor letrozol metabolieten bestaat geen minimumwaarde, je mag het helemaal niet in je lijf hebben. In de praktijk betekent dat dat de minimumwaarde de detectielimiet is van de gebruikte apparatuur. Hoe dat zit bij de dopingautoriteiten weet ik niet, maar als die ook 5ng/ml is dan betekent dat dat de geconsumeerde melk/kaas gigantisch veel meer letrozol moet hebben bevat dan ze vonden in de studie die je aanhaalt.
Stel ze weegt 50kg en dronk een hele liter melk, dan moet de melk dus 5*50=250 ng/ml hebben bevat om tot die detectielimiet te komen (hele ruwe calculatie uiteraard, maar om het punt te illustreren).
Maar goed, waarschijnlijk is de gebruikte apparatuur nauwkeuriger. Misschien heeft iemand een idee?