Rio 2016: Van der Breggen in extremis naar eerste goud voor Nederland
Anna van der Breggen heeft in Rio de Janeiro de Olympische titel in de wacht gesleept. Onze 26-jarige landgenoot verwees aan de Copacabana Emma Johansson en Elisa Longo Borghini naar het zilver en brons. Van der Breggen volgt Marianne Vos op. Annemiek van Vleuten kwam in winnende positie keihard ten val in de afdaling. Van der Breggen bezorgde Nederland uiteindelijk toch goud.
Direct vanuit de start versnelde een Braziliaanse, waar de Belgische Lotte Kopecky op reageerde. Ze ging op en over de thuisrijdster, maar zag niemand oversteken. Kopecky besloot tegen beter weten in om dan maar alleen op pad te gaan. Al snel reed de 20-jarige renster van Lotto Soudal een voorsprong van twee minuten bijeen. Verschillende coureurs probeerde de oversteek naar de kop van de wedstrijd te maken, maar niemand slaagde daar in. Na de steile klimmetjes op het eerste lokale rondje en de kasseistrook, streek het peloton – onder leiding van Ellen van Dijk – na 68 kilometer koers neer op Kopecky. De koers kon daardoor opnieuw beginnen.
Vos trekt ten aanval
Marianne Vos leek niet veel later te beseffen dat zij vandaag niet de benen had. Ze haalde bidons voor haar ploeggenotes, maar trok niet veel later op het vlakke zelf ten aanval. In haar kielzog sprongen Pauline Ferrand-Prévot (Frankrijk), Elena Cecchini (Italië), Trixi Worrack (Duitsland), Małgorzata Jasinska (Polen) en Anisha Vekeman (België) mee. Een aantal serieuze kleppers en vrijwel alle grote landen hadden op dat moment een pion van voren. Toen de voorsprong in rap tempo opliep tot een kleine anderhalve minuut, begonnen Groot-Brittannië (Lizzie Armitstead) en de Verenigde Staten (Abbott) te achtervolgen. Op de elf kilometer lange slotklim Vista Chinesa werden de zeven koplopers echter snel teruggepakt.
Van Vleuten sterkste vrouw in koers
Vervolgens bepaalde Megan Guarnier het tempo in het resterende pelotonnetje. Achterin stond de deur wagenwijd open en moest ook Vos vroeg passen. Lizzie Armitstead en Kasia Niewiadoma hingen vervolgens lang aan het elastiek, maar moesten uiteindelijk eveneens lossen. Niet veel later versnelde Abbott vooraan, waarna zij overbleef met Longo Borghini, Van der Breggen en Van Vleuten. Johansson bleef constant hangen op een meter of vijftig. Van der Breggen had het lastig, terwijl Van Vleuten speelde met de benen. Op een paar kilometer onder de top vond de Utrechtse het wel welletjes en demarreerde. Dat was de doodsteek voor Van der Breggen en Longo Borghini, terwijl Abbott ook niet direct op haar wiel zat.
Zinderend slot met gemengde gevoelens
De Nederlandse en Amerikaanse rondden samen de top en gingen op weg terug naar de Copacabana. Abbott staat niet bekend om haar daalkunsten en al snel reed Van Vleuten bij haar weg in de afdaling. Zij leek dan ook hard op weg naar de Olympische titel, maar schatte één bocht verkeerd in. Haar voorwiel blokkeerde vervolgens, waarna ze van haar fiets werd geslingerd en met een doodsmak op het asfalt terecht kwam. Abbott kwam daardoor wel in kansrijke positie terecht, maar Van der Breggen, Johansson en Longo Borghini volgden op een halve minuut. De Amerikaanse haalde alles uit de kast, maar op 500 meter van de streep kwamen de drie achtervolgers terug. Van der Breggen zette vervolgens vroeg aan en verraste daarmee de intrinsiek snellere Johansson. De Zweedse kwam nog tot op het wiel, maar dat bleek te laat. Zodoende bezorgde Van der Breggen Nederland toch de gouden medaille na een prachtige koers, waarin de dames de gehele wedstrijd oranje kleurde.
Hoop dat Van Vleuten oke is!
Inderdaad, door 'hem'. Wat een baard en snor heeft ze zeg.
Kloek aangezet, Johansson volledig verrast.
Van Vleuten is oke, dat is super want ze ging echt los op haar nek.
Maar twee OS finales die beslist worden door valpartijen in de finale. Dat hoeft niet voor mij.
Van der Breggen ging de sprint op een perfect moment aan. Dat is koersinstinct op z'n best. Prachtige prestatie!
Hele knappe prestatie van de dames. Wereldteam.
Heerlijke overwinning voor NL!!!
Hoe wrang het ook klinkt, maar dit is ook wat de wielersport uiteindelijk zo mooi maakt. Je kan nog zo goed zijn, maar je moet op de fiets blijven om 1e te worden. Het is een deel van de sport. Begrijp me niet verkeerd, deze val is echt verschrikkelijk, maar het heeft uiteindelijk wel weer bijgedragen aan het epische karakter van deze wedstrijd.
Dat was natuurlijk sarcastisch bedoeld.
Ik stond op 152 meter van de streep. Pfff nog nooit twee van dit soort extreme emoties in zo'n korte tijd meegemaakt. Bizar! Trillen van woede, springen van euforie.