Tien seconden. Dat was het verschil tussen goud en zilver op het WK tijdrijden voor elitevrouwen. Ellen van Dijk wist dankzij een sterke slotfase de wereldtitel te veroveren, voor Marlen Reusser. Een bittere pil voor de Zwitserse, die in de finale ook nog problemen had met haar vizier. “Die was in deel twee van de tijdrit volledig beslagen.”
In het najaarsnummer van RIDE besteden we ruimschoots aandacht aan het komende WK en lees je onder meer interviews met Wout van Aert en Jasper Stuyven. Profiteer nu van onze abonnee-actie en krijg tijdelijk bij het afsluiten van een jaarabonnement ons najaarsnummer gratis. Bestel je RIDE liever los? Bestel dan nu het najaarsnummer van RIDE en krijg het gratis thuisbezorgd.Reusser moest zo op gevoel de bochten nemen, zo vertelde ze na afloop van haar tijdrit aan het Deense Feltet. “Ik denk dat ik het redelijk goed heb gedaan. Het probleem was echter dat mijn vizier in deel twee van de tijdrit volledig beslagen was. Ik had het met tape heel erg goed vastgeplakt, dus kon ik het er niet even afhalen. Ik kon niets zien en moest dus blind door de bochten rijden. Het was echt moeilijk. Dat heeft me wel wat tijd gekost.”
Verwarring
Toch dacht de hardrijdster, die volgend jaar zal uitkomen voor SD Worx, na de finish even dat ze de nieuwe wereldkampioene was. “Ik dacht eigenlijk dat ik had gewonnen. Ik moet het nog even bespreken met mijn ploeg, maar ze lieten op een gegeven moment weten dat ik aan kop lag. Ik denk dat het een poging was om me te motiveren. Toen ik eenmaal doorkreeg dat ik tweede was, schrok ik wel een beetje.”
Reusser, die op het voorbije EK tijdrijden de strijd met Van Dijk nog in haar voordeel wist te beslechten, zoekt echter niet naar excuses voor haar nederlaag. “Ik ben eerlijk gezegd wel heel erg teleurgesteld. Zilver, daar kwam ik niet voor. Het is een beetje bitter, maar ik ben wel heel erg blij voor Ellen. Ze is zo blij met haar overwinning en dat maakt het voor mij wat makkelijker”, aldus Reusser, die ook op de Olympische Spelen goed was voor zilver in de tijdrit.
22 Reacties
Zou Loes bijbeunen bij de Zwitsers?
Reusser lag toch ook voor bij de tussenpunten, dus heel gek is het niet om dan te vermelden dat ze aan kop lag?
Zo’n ding wegsmijten dan, geen oplossing? Of zit ie vast of zo?
Kun je lezen?
Vast getapet.
Inderdaad, ik had hem van mijn helm gerukt. Als je niets kan zien wil je wel. Maar ik geloof niets van dat hele verhaal.
Neem nog een bakkie koffie, RV. Staat in het artikel iets over tape.
Persoonlijk zou ik deze blunder niet vertellen in de media… als je door zoiets een WK verliest is dat
A: amateuristisch van jezelf
B: Het devalueert de prestatie van je tegenstander
C: Het voelt als een slecht excuus, we kunnen het voorval en de impact ervan niet verifiëren.
Ik heb Roglic vorig jaar ook niet horen klagen over die verkeerde helm bevestiging in de laatste Tour tijdrit, sterker, hij maakte er grappen mee.
Jij kan zo in de politiek :-)
Kortom, ze is verrast dat ze als tweede finishte na een topprestatie.
Straf! Ze verdient eigenlijk een paralympische medaille.
Als brildrager voel ik trouwens met haar mee, in de mondkapjesperiode ook vaak blind boodschappen gedaan omdat de boel beslagen was. Altijd een verrasssing waarmee je thuiskwam.
Altijd vervelend als je vrouw dan zegt dat je dat leuke kassameisje moet terugbrengen.
Dure producten, kan ik bevestigen.
Ik dacht meteen dat die tape wel eens voor dat beslaan heeft kunnen zorgen (zoals het mondkapje) normaal heeft dat vizier een ventilatie opening die je niet dicht moet tapen.
Jij bent zo natuurlijk met viskoekjes thuisgekomen?
@Wheely Bedoel je niet: ‘Altijd een verrassing of je thuiskwam’ ?
het is dat het geen schaatsen is of wintertriathlon anders was ze goed beslagen ten ijs gekomen
ach ze probeert hiermee zand in de ogen te strooien van de tegenstanders.
Heeft dat achteraf nog zin dan?
Als je een vizier op hebt niet
Tien seconden is wel 130 meter… Hoeveel bochten telde de tweede helft van het parcours? Negen, inclusief de krommingen die de naam bocht niet mogen krijgen?
Het mooie van tweede plaatsen is dat er minimaal een reden overblijft om door te gaan.