Remco Evenepoel bewijst dat er geen tweede kannibaal bestaat
Opinie Als een gladiator werd hij het amfitheater met de naam Giro d’Italia ingestuurd. Hij moest zich in het strijdgewoel mengen met een opdracht ‘sine missione’, zonder genade. Dat Remco Evenepoel negen maanden na zijn zware val in de Ronde van Lombardije zijn rentree direct in zijn eerste grote ronde ooit maakte, zou de legende rond ‘Eddy Twee’ alleen maar groter maken.
Op de ladder van de wielerhiërarchie kun je echter niet keer op keer treden blijven overslaan. Na de heroïsche ritten over de Strade Bianche, Monte Zoncolan en de sneeuwrit over de Passo Giau is Evenepoel helemaal weggevallen uit het klassement. Zijn achterstand op die andere generatiegenoot Egan Bernal is al bijna een half uur. Een ervaring rijker en een illusie armer moet de groeibriljant van Deceuninck-Quick-Step zijn weg naar de Dom in Milaan vervolgen.
Stiekem droomde half België dat hun 21-jarige superman op de fiets het land roze zou kleuren. Toch blijkt de poulain van Patrick Lefevere niet boven alle wielerwetten verheven te zijn. Gelukkig maar, ben ik geneigd te zeggen.
Laat ik vooropstellen dat ik een groot liefhebber van de wielrenner Remco Evenepoel ben. Een a-Vlaams lefgozertje, die altijd bereid is om aanvallend te koersen en die gezegend is met wielertalent in het kwadraat. Je kreeg de afgelopen jaren het gevoel dat hij op een driewieler zijn concurrenten nog de baas zou zijn.
Groots was het hoe hij op het WK in 2018 in Innsbruck bij de junioren alles en iedereen declasseerde. Al schrok ik destijds ook van de euforie rondom de toenmalige 18-jarige junior. “Evenepoel wordt misschien nog beter dan ik”, liet Eddy Merckx zelfs optekenen.
Dat buitengewone karakter onderstreepte hij bij de profs ook direct. In zijn eerste jaar direct de zege in de Clásica San Sebastián en een tweede plek op het WK tijdrijden in Yorkshire. Vorig jaar vond ik vooral zijn ritwinst in de Ronde van Polen héél indrukwekkend.
Rugnummer van Fabio
Vier dagen na de vreselijke valpartij van ploegmaat Fabio Jakobsen zei hij tegen zijn ploegmanager Patrick Lefevere ’s ochtends aan de telefoon dat hij in deze koninginnenrit een nummer zou opvoeren. Hij vroeg het rugnummer van Fabio en stak dat in zijn achterzak.
Vervolgens ging hij op 50 kilometer van de streep in de aanval en reed de beste coureurs van de wereld eraf. Jakob Fuglsang, Rafal Majka en Simon Yates moesten na een felle jacht twee minuten prijsgeven. Op honderd meter van de streep pakte hij het rugnummer van Fabio uit zijn zak om dat aan de finish te laten zien. We hebben het zelden meegemaakt dat een 20-jarige zoiets laat zien.
Zes dagen na de Ronde van Polen gaat het in ‘Il Lombardia’ mis. In een afdaling laat hij zich onder druk zetten, mist een bocht en duikelt voor een brug een ravijn in. Een breuk in het bekken (op de plek waar de kop van de heup het dijbeen binnendringt) en een dubbele breuk van het schaambeen zijn voor een wielrenner gevaarlijke blessures. Dat bleek ook wel dat zijn revalidatie veel langer duurde dan de doktoren hadden gehoopt. Dat de Giro d’Italia zijn eerste koers werd na zijn zware valpartij was een groot risico. De waardes op een training kunnen nog zo goed zijn, maar na een blessure moet je gewoon altijd wedstrijdhardheid opbouwen.
Dat Evenepoel ondanks een gebrek aan wedstrijdritme afgelopen maandag na de tiende rit nog altijd tweede in het klassement stond, is ook in deze Giro d’Italia een bewijs van zijn ongekende talent.
Tot aan de eerste rustdag heeft hij zichzelf opnieuw overtroffen. De langste rittenkoers die Evenepoel tot dusver had gereden, was immers slechts zeven dagen lang. Hoe hij zich in een wedstrijd van ruim drie weken staande kan houden, was (en is) voor iedereen nog gissen. Zoals na de elfde rit ook de vraag naar voren kwam welke impact de rustdag in een grote ronde op hem heeft. Hij verloor op die bewuste woensdag op de Strade Bianche zo’n twee minuten. Was hij uit zijn ritme geraakt op deze ‘jour de repos’? Inmiddels lijken de vermoeidheid van een grote ronde en zijn beperkte stuurmanskunst belangrijkere redenen voor dat tijdverlies richting Montalcino.
Laten we niet vergeten dat Evenepoel eigenlijk pas vier jaar echt koerst. Bij de jeugd overklaste hij iedereen, waardoor hij nooit heeft hoeven vechten voor zijn positie in het peloton. En ook bij de profs heeft hij nog niet de echte stressvolle koersen vol dringen en wringen gereden, waar je voor iedere centimeter in het peloton moet strijden.
Wonderkind
Het zijn allemaal leerprocessen waar het ‘wonderkind van Schepdaal’ in deze Giro d’Italia kennis mee maakt. Op de Monte Zoncolan verloor hij nog eens 1.30 minuut, maar in de ingekorte koninginnenrit naar Cortina d’Ampezzo brak hij echt en gaf ruim 24 minuten prijs op Egan Bernal. De Colombiaan met wie hij vijf dagen eerder nog een duel dacht aan te gaan.
Na de val in Il Lombardia loopt de geboren winnaar Remco Evenepoel in deze Giro dus ook mentaal een deukje op. Op de eerste rustdag vroeg een Nederlandse journalist hem nog recht voor de raap: “Remco, geloof je nu echt dat je deze Giro kan winnen?” Een vraag die een glimlach op zijn gelaat bracht. “Als ik niet in mezelf geloofde, zou ik hier niet zijn”, was zijn gevatte antwoord.
Hollandse branie met een Vlaamse tongval zou je het kunnen noemen. Maar juist die instelling heeft Evenepoel al zover gebracht. Op zijn zelfvertrouwen mogen we hem nu niet afrekenen. Die natuurlijke bluf moeten we juist blijven omarmen.
Al wil ik wel een oproep aan alle Zuiderburen doen: Noem hem geen Eddy 2 meer. Er bestaat geen tweede kannibaal in de wielersport. In de afgelopen halve eeuw zijn al zoveel Belgische wielertalenten gesneuveld omdat van hen verwacht werd dat ze in de voetsporen van Eddy Merckx moesten treden. Laat het verleden achter ons en laat met Evenepoel een nieuwe toekomst aanbreken. Uiteindelijk zullen de lessen van deze Giro hem alleen maar sterker maken.
Het is toch vreemd dat een Nederlandse site deze Giro helemaal in het teken lijkt te staan van Evenepoel afzeiken, dat mag ik toch vreemd vinden en dat opmerken?
Dat jij er een eigen verhaaltje over teleurstelling van maakt, ligt vooral aan je eigen gekleurde brilletje vermoed ik.
Waarbij in mijn ogen deze Giro niet echt een giro was van wringen en vechten voor je plekje in het peloton. Met name sommige sprintersritten zijn echt heel rustig verlopen.
Als hij hier al moeite heeft om zich te handhaven in het peloton, dan vraag ik me af hoe hij een eerste week in de TdF door gaat komen.
Ik denk dan ook niet dat zijn stuurvaardigheid doorslaggevend is, maar vooral het (nog) niet goed genoeg zijn om een drieweekse ronde te rijden. Hij is zelf niet rijp genoeg, en zijn ploeg ook niet. Uiteindelijk verliest hij het niet in de afdalingen, maar gewoon bergop als de benen moeten spreken.
Evenepoel durft gewoon niet te dalen en als hij dat er niet uit gaat krijgen, zal hij nooit een grote ronde winnen.
Maar als anderen dat anders willen zien is dat van mij ook best. Het is in ieder geval ook zeker geen topper bergaf.
Deze jongen is al hypergevoelig voor (over)exposure. Blijf je doorgaan met de ‘kannibaal’ vergelijking, dan neemt ook het risico op een ‘the harder they come, the harder they fall’ scenario almaar toe.
Hij zal steeds geforceerder proberen het gelijk van wielerminnend België te bevestigen en het afleggen tegen de renners die hun focus op de koers, en niet de buitenwereld hebben. Vreemd dat de Belgen maar niet schijnen te beseffen dat ze ‘hun’ Remco aan het doodknuffelen zijn.
Ik bedoel het 'vergelijken' an sich. Museeuw werd de nieuwe De Vlaeminck genoemd, Boonen werd de nieuwe Museeuw genoemd en Jasper Philipsen werd de nieuwe Boonen genoemd. De enige die voor Evenepoel vergeleken werd met Merckx was Frank Vdb.
Dat is uiteindelijk nog maar de vraag. Ze zullen op training en in de data toch echt wel dingen gezien hebben die het verantwoord maakten om hem de giro te laten rijden EN hem tot kopman te bombarderen.
Wat hier speelt is het klassieke geval van een jonge sporter die als een komeet zijn intrede doet en vervolgens de verwachtingen die bij een gedeelte van het publiek en de media worden gewekt in het wielerland bij uitstek. Ondanks alle klassieker toppers die België heeft voortgebracht is men ook daar op zoek naar de ronderenner die de Tour wint. Na de valpartij vorig jaar was de basis te dun om hier de Giro te kunnen winnen, alleen trainingen volstaan niet maar als je start als de nummer één van de ploeg en al in de eerste etappes bezig bent om dat ook duidelijk te maken aan je mede-kopman worden de verwachtingen opeens gekoppeld aan de dus wel degelijk aanwezige ambitie bij de ploeg en de renner. Het praten over jezelf amuseren is een rookgordijn als je zo overdreven voor luttele boni's gaat.
Nu het kalf in deze Giro verdronken is rest er niets anders dan te zorgen dat je een beslissing neemt die de rest van je doelen dit jaar niet in gevaar brengt. En natuurlijk de belangrijke conclusie dat net zo als het veel te vroeg was om hem als Eddy twee te betitelen het redelijk stupide is om nu al zijn verdere carrière af te schrijven.
“Ik ben geflikt”. Wat een onzin! Gewoon gepakt met doping. Niets meer en niets minder.
Mijn punt is dat Michael Boogerd niet mag aanschuiven bij extra time koers en dat Merckx daar wél gewoon mag aanschuiven en aan Eddy nooit vragen worden gesteld over zijn dopinggebruik en bij Boogerd vaak. Dat is meten met 2 maten.
Johan van de Velde - 1981
Adrie van der Poel - 1983 en 1984
Gert-Jan Theunisse - 1988 en 1990
Erik Dekker - 1999 (hematocriet > 50)
Thomas Dekker - 2009
Peter Winnen, Maarten Ducrot, Steven Rooks, Steven De Jong, Michel Boogerd - zelf toegegeven.
En vele anderen ....die allen samen nog geen 10% van het palmares van Eddy haalden
Alleen, da’s wel lastig met je eigen kledinglijn en iedere natte scheet die op social media zijn eigen topic verdient. Evenepoel is niet alleen slachtoffer van de aandacht, hij werpt voortdurend ook een platform op. Wat dat betreft is deze Giro goud voor hem. Een grove les in perceptie.
Kelderman heeft niet half het talent wat Evenepoel heeft, maar ook nog geen kwart van zijn zelfbevlekking.
Het is inderdaad zo dat hij zelf hard mee werkt aan het opbouwen van zijn imago. Dat lijkt soms belangrijker dan het fietsen zelf. En als het dan ineens minder gaat, dan is het de schuld van de media die te hoge verwachtingen zouden hebben.
Hijzelf? Neeeuuuuuhhhh, die kwam zonder verwachtingen naar de Giro, net als zijn ploeg. En dat nummer 91...
Ik heb het idee dat de persvoorlichter van Evenepoel net zo mediageil is als Evenepoel zelf. En dat er binnen Quickstep niemand is die een keer keihard op tafel slaat en zegt dat ie eindelijk eens een keer normaal moet doen. Want het is de poulain van de grote baas, en de wielerhoop van de natie....
The wolfpack huilt gewoon mee met dit wolvenjong...
Elke minuut die hij hieraan besteedt is een minuut die wij tien keer zinvoller zullen besteden.
Hadden beter voor Almeide gereden inplaats van Eve........!
Kunnen nu allerlei uitvluchten gaan verzinnen.
Tegenwoordig loop je dan namelijk wel tegen de lamp.
Het is echt onzinnig om het huidige wielrennen met hun hyperspecialisatie te vergelijken met vroeger toen iedereen gewoon alles reed.
U kunt totaal niet tegen kritiek als het over een Vlaming gaat. En van wielrennen heeft U ook heel weinig verstand.Maar wel overal op reageren als het U niet uitkomt.
Evenepoel is er doorheen gezakt vanwege gebrek aan conditie en ik vermoed een beetje dat het geen girorenner (nat, koud, uitdagende wegen) is maar meer een tour-vuelta man.
Evenepoel zal qua grote rondes geen veelwinnaar worden dat durf ik ook wel te stellen. Kwetsbaar in het positioneren en afdalingen waar andere ploegen nog gretig gebruik van zullen maken de komende jaren. Vraag me ook af of Evenepoel genoeg klimmer is om de echt steile klimmen te kunnen domineren zoals hij dat in het overige werk kan.
Momenteel kan hij gewoon de power output niet leveren, simpel.
Bijvoorbeeld; Evenepoel schijnt een van de beste Cda waardes van het peloton te hebben, daar heb je niet zoveel aan op klimmen boven de 7%.
Want kun je hetzelfde vermogen leveren na een dag harde koers? Na een regenbui op je dak? Na een week? Kun je mee met een demarrage? Wat doe je na 2 weken? Etc.
Er zijn zoveel meer variabelen dan enkel hoeveel watt/kg je trapt. Ja, het is de basis (als je onvoldoende W/kg kunt trappen ga je niet winnen), maar er is zoveel meer dan dat.
en dat is exact de reden waarom het voor mij nog geen uitgemaakte zaak is dat Evenepoel grote rondes gaat winnen. Hij heeft laten zien dat hij "droog" prima vermogens kan trappen. Maar nog niet dat andere deel wat nodig is om grote rondes te winnen.
Helaas is het geen simpele voorstelling van de werkelijkheid, maar een onjuiste.
Cols van 3%, 5%, 7% of 10% zijn niet te vergelijken. De snelheid waarmee omhoog wordt gefietst is wat telt. Hoe harder er gefietst kan worden, hoe minder belangrijk watt/Kg is, en hoe belangrijker absolute watts en CdA zijn.
Daarom doen de extreme lichtgewichten het meestal ook goed op de extreem steile cols. Relatief weinig absolute Watts, maar wel vergelijkbare watt/Kg.