Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Precies één jaar geleden: de heroïsche WK-rit van Mathieu van der Poel
Het is precies één jaar geleden dat Mathieu van der Poel wereldkampioen wielrennen werd. In het centrum van Glasgow reed de Nederlander op 6 augustus 2023 alles en iedereen uit de wielen. Waar was jij die dag?
De wegrit begon speciaal. Een aantal activisten hadden zich aan het asfalt geplakt en het duurde uiteindelijk 50 minuten voor de koers hervat kon worden. Van der Poel gebruikte de tijd om… zijn behoefte te gaan doen in een van de huizen naast het parcours. Een golden drop?
“Hoe ik mij voel? Ik heb goed geslapen, maar voor mij is het toch nog een beetje een vraagteken. Ik hoop goed te zijn.” Dat waren de woorden van Van der Poel voor de start. Een vraagteken, niet al te veel enthousiasme. Van der Poel was wel degelijk de topfavoriet, maar een zekerheid op goud was het zeker niet op voorhand.
Emoties aan de streep
Vele kilometers later begonnen Van der Poel en co aan de lokale omloop in Glasgow. Het was de Nederlander zelf die al snel het initiatief nam met verschillende demarrages. Na wat vijven en zessen reed hij weg met Wout van Aert, Tadej Pogacar en Mads Pedersen. Het viertal dichtte het gat op aanvaller Alberto Bettiol, die een bijzonder goede dag had. Van der Poel had dat door en besloot vervolgens zijn ultieme demarrage in te zetten.
Niemand kon MVDP volgen. Hij ging op en over Bettiol en begon aan een ijzersterke solo richting de streep. Dat deed hij vol enthousiasme en met best wat risico, waardoor hij zelfs nog tegen de grond ging. Hij kon echter snel weer op de fiets springen en, met schade aan zijn shirt en schoenen, zijn weg vervolgen. Van der Poel reed in zijn eentje richting de streep, op weg naar zijn grootste zege ooit. De emoties namen bij het binnenrijden van de laatste kilometer de overhand. Met gebalde vuist en tranen in de ogen kwam hij na 271 kilometer over de finish.
Waar was jij tijdens de triomf van Van der Poel? Deel het in de reacties.
2 deelnames
2020: 6e
2024: 3e
Van Gilbert hadden we ook niet gedacht dat hij de Ronde en Parijs Roubaix kon winnen.
Het WK CX, MSR, RvV en PR blijven heel geschikte wedstrijden voor hem, maar tussen april en oktober resoneert er weinig met zijn specifieke kwaliteiten.
Grote rondes zijn evident niet zijn ding, LBL en Lombardije evenmin, en de komende WK's zullen ook niet op zijn maat zijn. Gravel is leuk als toetje, maar niet als hoofdgerecht.
Dan lijkt een jaar met CX Winter - Klassiek Voorjaar - MTB Zomer - Gravel najaar - de meest interessante invulling.
Daarbij vermoed ik ook dat tours (steeds) meer Troyes-Troyes achtige ritten gaan bevatten en het aantrekkelijker wordt voor Flandriens om (mede) met een eigen agenda aan de start te komen. Ook bid ik dat Gouvenou en consorten er eens achter komen dat de groene trui als trofee tussen complete renners ipv dikkuiten véél toffer is. Kortom: ook in de Tour De France zie ik nog potentie in MvdP.
Mocht hij dat crossen blijven doen is dit, behoudens wk dan, het wel. Dat hele mountainbiken zal nog wel even duren. Vanuit de ploeg is het natuurlijk 3 x niks om hem in de zomer kwijt te zijn aan een discipline waar geen hond naar kijkt en hij zijn rug al eens naar de klote geholpen heeft, nee, ga enorm klagen bij de tour dat er meer Flandrienmateriaal en minder suf gespurt moet komen. Beter voor ons allemaal.
- Ik zie in de Tour nu al 3 jaar op rij een MvdP die niet geniet en niet met hetzelfde elan rond rijdt als in eendagskoersen. Zelfs in etappes die hem liggen zoals de gravelrit. De 3 weekse sleur en het comformeren aan teamopdrachten en het zuinig aan moeten doen past hem gewoon minder dan het instinctieve en climactische knalwerk van klassiekers.
…. Ff gespiekt op PCS da’s pas eind september pfff wie dan leeft wie dan zorgt, niet iets om me nu mee bezig te houden, dat laat ik over aan de sporters die gaan deelnemen.
Waarom zelf eens niet wat vroeger proberen weg te rijden, en wie weet kijken mannen als Pogacar en Evenepoel elkaar wel het wit uit de ogen op een parcours dat hen op het lijf is geschreven?
Museeuw won ooit het WK in Lugano op een nog zwaarder parcours met 5.000 hm. Ja ja, andere brandstof, maar dat was ook vanuit een vlucht en door zich onderweg slim te sparen. De topfavorieten met Jalabert en Bartoli zijn er toen vooraan nooit meer bij geraakt.