Tadej Pogačar kent geen ideale voorbereiding richting Luik-Bastenaken-Luik. De Sloveense titelverdediger vloog deze morgen wegens privéomstandigheden terug naar zijn thuisland Slovenië. Zijn deelname aan ‘La Doyenne’ komt echter niet in gevaar.
De renner van UAE Emirates is in Slovenië om zijn verloofde Urška Žigart bij te staan. De 25-jarige renster van BikeExchange-Jayco is in haar thuisland wegens familiale omstandigheden. UAE Emirates en Team BikeExchange geven, uit privacyoverwegingen, geen verdere informatie.
Pogačar zal vrijdag dus niet aan de parcoursverkenning van zijn team UAE Emirates deelnemen en de persconferentie bijwonen, maar keert zaterdag in principe terug naar België om dan zondag (als topfavoriet) aan Luik-Bastenaken-Luik deel te nemen. (donderdag 21 april, 16.28 uur)
Update – Urška Žigart rouwt om overleden moeder
Triest nieuws uit de familie Pogačar-Žigart, want de moeder van Urška Žigart is overleden. “Het leven is niet altijd eerlijk”, schrijft ze op sociale media. “Met groot verdriet en met pijn in het hart deel ik vandaag dit nieuws met jullie. Mijn moeder was mijn beste vriendin en de belangrijkste persoon in mijn leven.”
Pogačar is donderdag naar Slovenië vertrokken om zijn partner bij te staan. Hij zal een groot deel van de voorbereiding op Luik-Bastenaken-Luik missen, maar waarschijnlijk zaterdag terugkeren om zondag te starten in Luik. (vrijdag 22 april, 08.46 uur)
Life is not fair sometimes. It is with great sadness and a heavy heart that I share with you this news today. My mom was my best friend and the most important person in my life. 💔🤍 https://t.co/u635bTGFEY
— Urška Žigart (@urskazigart) April 21, 2022
18 Reacties
Joh, Pogi, deze heb je al. Laat toch schieten als je daar nodig bent.
Schoonmoeder overleden lees ik.
Dan geen Luik lijkt me.
Geen idee hoe snel mensen in Slovenië worden begraven. Het zou zomaar kunnen dat dat veel sneller gaat dan in NL.
Dan nog. Dan ga je toch niet fietsen maar je vriendin steunen?
Helemaal eens. De sportwereld is soms echt raar. Ja het is een monument, maar je haalt het toch niet in je kop om een paar dagen na het overlijden van haar moeder gewoon je vriendin weer achter te laten. Zelfs als ze het erover gehad hebben en ze het “goed” vindt moet je nog voor je partner kiezen in deze.
Precies!!! Je hebt leven en dan de bijzaken
Schoonmoeder zou het zo gewild hebben. Iets in die geest (letterlijk) waarschijnlijk.
Er is ook nog zoiets als een middenweg: donderdag, vrijdag en zaterdagochtend bij vriendin, vervolgens naar Luik en maandagochtend weer terug bij vriendin. Uitvaart dinsdag of woensdag.
De manier die Pogacar en vriendin overeenkomen (mits zonder inmenging van sponsoren) lijkt mij sowieso de juiste weg. Wij buitenstaanders kunnen slechts vanuit het eigen perspectief deze zaak belichten.
Volledig eens met Panache
Wat Panache zegt, zolang er geen druk is vanuit de ploeg en Pogacar, zijn vriendin en hun familie echt zelf de beslissing kunnen maken, is elke keuze in deze een goede.
Zoals zo vaak ga ik mee met Panache.
Ik vind dit echt zoiets dat je helemaal bij Pogacar en familie zelf moet laten. Iedereen is verschillend en even goed helpt solo aankomen en een eerbetoon beter qua verwerking dan nu bij de familie blijven. Helemaal persoonlijk is dat.
Tot zo ver mijn mening hieromtrent
Het is aan henzelf. Maar in de ‘normale’ wereld gaan ook heel wat mensen naar kantoor op de dag na de begrafenis van hun schoonmoeder. Zo afwijkend zijn topsporters in dit geval niet …
Uiteraard eens met Panache.
Overigens niet alleen bij vriendin, ook bij 'schoonfamilie'
De moeder was ernstig snel ziek geworden en toen overleden. Het kan goed zijn dat ze het zo gewild heeft.
In hoeverre ben je nog met je aandacht bij de wedstrijd. Verlies van een dierbare doet enorm veel met een mens. Hij is mentaal sterk, maar is ook nog maar 23 jaar. Als hij zondag start en dat lijkt er op, dan hoop ik dat hij wint (was al mijn favoriet voor dit nieuws) en anders gun ik het Van Aert.
Kan ook een Bettini-achtig nummer opleveren. Blijft toch 1 van de meest emotionele zeges die ik ooit heb mogen aanschouwen. De nieuwbakken wereldkampioen verliest een paar dagen na het opperste geluk op het WK zijn broer in een verkeersongeval, om in Lombardije na een reeks verschroeiende aanvallen solo over de meet te komen, hevig huilend in de regenboogtrui wijzend naar de hemel. Enkel weggelegd voor de groten.
Als je het hebt over een kippenvelmoment, dan was het toen wel. Heel indrukwekkend.
Je broer verliezen is overigens wel 10x heftiger dan je schoonmoeder, maar goed dat geldt voor mij haha.
Precies dat.
Bettini en zijn emoties: prachtig.
Of VdP in de TdF, die begon te janken toen hij “voor poupou” het geel aan mocht trekken.
De overwinning van Wanty (Gasparotto) in de ARG na het overlijden van Demoite.
Dat soort momenten doet zelfs nu nog altijd het haar op mijn armen rechtop staan.