Peter Sagan weer in training na coronabesmetting
Peter Sagan zit weer op de fiets. De Slowaak liep begin dit jaar voor de tweede keer COVID-19 op, maar sloot zich afgelopen zondag weer aan bij zijn ploeggenoten van TotalEnergies, die zich in het Spaanse Calpe voorbereiden op het nieuwe seizoen. Sagans aankomst bij dit tweede teamtrainingskamp was echter wel bijna een week later dan gepland.
De rest van het team is al sinds vorige week dinsdag in Calpe. Voor Sagan was dat geen optie. “Ik kon echt zeven dagen niets doen. Het duurde niet zo lang als de vorige keer dat ik het had, maar het was zwaar”, vertelt de 31-jarige renner aan VeloNews over zijn coronabesmetting.
Maar inmiddels is Sagan dus weer hersteld, én blij dat hij herenigd is met zijn ploeggenoten. “Er heerst hier echt een familiegevoel. Bij sommige teams zitten alle renners aan één tafel en de staf, apart, aan een andere. Maar hier zit iedereen waar hij maar wil. Het is echt alsof we één zijn”, klinkt hij positief.
Nadat hij noodgedwongen een tijdje niet heeft kunnen trainen, heeft Sagan echter wel wat werk aan de winkel. Daarom vertrekt de drievoudig wereldkampioen na afloop van het huidige trainingskamp direct naar de Canarische Eilanden, waar hij (weliswaar niet op hoogte) verder aan zijn vorm zal werken. Aanvankelijk was het Sagans bedoeling om zijn voorbereiding voort te zetten in Colombia, weet VeloNews, maar de afgelasting van (de internationale versie van) de Vuelta a San Juan heeft zijn Zuid-Amerikaanse plannen in de war geschopt.
Mits alles voor de rest wel soepel verloopt, zal de Slowaak zijn seizoen beginnen in de Tour des Alpes Maritimes et du Var. Deze Franse driedaagse staat van 18 tot 20 februari op het programma.
Mijn reactie ging erover dat mensen zich nu in alle bochten wringen om hun 3 prikkies goed te praten.
Ik zeg zand erover en samen verder.
Jij bent juist degene die met zulke opmerkingen onderscheid maakt.
Doet me wat denken aan Boonen die na zijn 30 ook met veel meer pech kreeg af te rekenen dan ervoor waardoor hij eigenlijk nooit meer zijn hoogste niveau heeft gehaald.
E3 Prijs Harelbeke
Gent-Wevelgem
Ronde van Vlaanderen
Parijs-Roubaix
Belgisch kampioenschap op de weg in Geel
Parijs-Brussel
Wereldkampioenschap ploegentijdrijden in Valkenburg
Bij Sagan is dat op iets vroegere leeftijd begonnen, maar naar mijn gevoel was die ook al iets vroeger op topniveau. (Heb er de precieze data niet bijgenomen, dus alvast excuus als ik er weer een jaar naast zit).
Maar ik zie wel degelijk een parallel in het verloop van beide carrières.
Sagan heeft het voor zijn 30ste al allemaal gepresteerd, met 3 wereldtitels, 7 groene truien en Vlaanderen & Roubaix in de pocket.
Wie wat later doorbreekt en zijn carrière langer doortrekt, bespaart zich dan wel weer de teleurstelling & het afbranden door publiek en media. Je carrière wordt bij het stoppen misschien ook iets anders bekeken, omdat er de laatste jaren toch wat smalend wordt gedaan over je mindere prestaties.
Naar mijn gevoel was dat de laatste jaren zo bij Boonen. Velen stonden klaar om hem af te branden en weg te honen. Maar als je nu enkele jaren later naar zijn erelijst kijkt, is dat toch om van te duizelen. Terwijl Cancellara op topniveau afscheid heeft genomen met een Olympische titel, en de downfall nooit zichtbaar is geworden voor het publiek. (Al was Canc als tijdrijder natuurlijk ook al op zeer jonge leeftijd wereldtop.)
"Mijn idee is dat het fysiek en mentaal extreem moeilijk is in topsport om langer dan 10 jaar top te zijn (met enkele uitzonderingen, zoals Valverde)."
Dat klopt helemaal. Topsport is roofbouw op het lichaam.
"Vroeg rijp, vroeg rot," zegt men in de tropen.
De huidige generatie piepjonge renners zal daar ook geen uitzondering op zijn.
Natuurlijk kan een carrière langer dan 10 jaren duren, maar dat is dan in dalende lijn. Zelfs de uitzondering die de regel bevestigt, Valverde, is nu minder dan wat ie was. Niemand blijft een decennium of langer top.
En dan kan ik Pogacar ook nog wel noemen met 2 monumenten en 2 keer tour. Of Froome en Nibali met eindoverwinning in elke grote ronde, waarbij Nibali ook San Remo en Lombardije heeft gewonnen.
De manier waarop Sagan in ‘16 en ‘17 het WK won staat toch ook wat in de schaduw van de bijna groteske manier waarop Fabian de concurrentie in de vernieling reed in de klassiekers.
Sagan met zijn sprint wel nog net iets meer veelwinnaar dan Canc. In de rondes en dan vooral de Tour ook meer smaakmaker dan Cancellara naar mijn gevoel.
Qua palmares zitten ze voor mij in dezelfde grootorde. Maar als ik ze moet rangschikken zou ik Cancellara toch boven Sagan zetten. Simpelweg omdat hij meer indruk op mij heeft gemaakt. Als kasseibonk en tijdrijder van bijna ongeziene klasse in de wielergeschiedenis.
Gilbert en Boonen zitten voor mij overigens ook in hun categorie. De vergelijking met rondekampioenen als Froome, Contador en Nibali vind ik moeilijker.
Trouwens voor alle duidelijkheid mijn blik iets ruimer getrokken dan strikt genomen de laatste 15 jaar, maar over hun hele carrière beschouwd. Bij Sagan kan er overigens wel nog wat bijkomen de volgende jaren.