Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Pascal Hervé (60) overleden, jarenlange beruchte helper van Richard Virenque
Pascal Hervé is op kerstavond overleden. De 60-jarige Fransman maakte in september bekend dat hij geopereerd werd aan maagkanker, maar het is niet duidelijk of hij daaraan ook is overleden. Over de doden niets dan goeds, maar we kunnen er niet omheen dat er rond Hervé een zweem van dopinggerelateerde zaken hangt. Twee keer was hij betrokken bij een groot schandaal.
De Fransman werd pas laat prof. Als amateur deed hij mee aan de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona en in datzelfde jaar werd hij Frans kampioen bij de elites zonder contract. Dat zorgde ervoor dat Hervé – dan 29 en een half jaar oud – begin 1994 zijn profdebuut maakt bij Festina-Lotus, dan een van de grootste Franse equipes in het peloton. Bij de profs wist de Fransman enkele mooie koersen te winnen, zoals de GP Ouest France-Plouay (nu bekend als de Bretagne Classic) en ritten in de rondes van het Baskenland en Zwitserland, alsmede een etappe in de Giro d’Italia. Ook droeg hij een dag de roze trui en in de Tour de France de bolletjestrui.
Meerdere dopingzaken
Hervé was dus geen laagvlieger, maar ontwikkelde zich vooral tot meesterknecht, vaderfiguur en boezemvriend van Richard Virenque. Hem hielp Hervé aan vier van zijn in totaal zeven gewonnen bergklassementen in de Tour. Maar Hervé was ook met zijn kopman (naast Alex Zülle) betrokken in de Festina-affaire in de Tour van 1998. De Belgische verzorger Willy Voet van Festina-Lotus werd toen betrapt met een hoeveelheid epo in zijn wagen. Virenque lapte vrijwel al zijn ploegmaats erbij en hield samen met Hervé zijn eigen onschuld vol, zelfs tot na het strafproces in 2000.
Hervé (zonder pet) en Virenque begin 2000 bij Polti, tussen hun in rijdt achter hen Jeroen Blijlevens – foto: Cor Vos
Inmiddels waren Virenque en later ook Hervé verhuisd naar het Italiaanse Team Polti. Waar zijn kopman in het najaar van 2000 alsnog dopinggebruik bekende, verkaste zijn jarenlange luitenant naar het kleine Alexia Alluminio – eveneens uit Italië. Met die ploeg betwistte Hervé de Giro d’Italia van 2001, die net als de Tour van 1998 bekendstaat als een van de meest door doping getekende grote rondes. Mede dankzij Hervé, die na de zestiende etappe positief testte op epo. Hij beëindigde op 37-jarige leeftijd meteen zijn profcarrière. Op diezelfde dag deed de Italiaanse politie een inval in de ploeghotels en werden veel renners betrapt met doping.
Na zijn carrière ging Hervé een aantal restaurants en cafés uitbaten in Limoges, waarna hij in 2013 verhuisde naar Canada. Tussen 2015 en 2017 keerde hij kort terug in de wielerwereld, toen hij ploegleider werd bij het Canadese Continental-team Garneau-Québecor. Hij werd ook mede-eigenaar van een trainingscentrum voor lokale sporters in Québec en organiseerde wielrenreizen in verschillende delen van Frankrijk. Tegen L’Équipe zou hij zeggen dat hij het waardeerde dat men in Canada nooit terugkeek naar zijn verleden. Dat deed hijzelf overigens ook niet: “Ik heb geen spijt, ik kijk nooit terug”, zei hij tegen de Franse sportkrant.
Dat jullie zijn verleden in het artikel benoemen: vooruit dan maar. Maar de kop gaat te ver en laat dat over de doden niets dan goeds er dan gewoon uit.
Deze man heeft misschien in zijn leven dingen gedaan die tegen de regels waren (maar wie niet?), dat was niet zijn hele bestaan. En op je 60e overlijden is best vroeg. Sterkte aan de nabestaanden!
Helemaal geen zwak verweer. Normaal gesproken zou je 'Over de doden niets dan goeds' hanteren, maar in dit geval gaat dat niet op. De titel is ook prima te rechtvaardigen, ondanks de trieste aanleiding.
ik had dit nieuws eerste kerstdag al gelezen in Ouest-france.
Met een vurig betoog van Laurent Brochard, een andere Festinaboy :
« Pascal, mon pote, je suis tellement bouleversé. Tu es parti la nuit de Noël mon ami, tu es tellement rock’n’roll jusqu’à la fin… Je garde en moi tellement de souvenirs, de bons moments, et de projets à venir […] Je n’ai pas les mots Tu as toujours été là, toujours un mot même dans les moments difficiles. Je t’aime et je t’embrasse mon ami, on se reverra, tu vas me manquer. »
(vrij vertaald, "kerel, ik ben kapot. Je bent gegaan met Kerst, rock'n'roll tot aan het einde. Ik heb zoveel herinneringen, mooie dingen, toekomstdromen. Ik ben sprakeloos, jij was er altijd ook wanneer het slecht ging. Ik hou van je,ik zal je terugvinden, ik ga je missen").
En ik ben niet zo van dat gezeur tegen de redeactie (ik bepaal zelf wel wat ik lees en wat niet meer). Maar deze keer ben ik echt geschoffeerd.
Mijn moeder is overleden, ook aan kanker, ook met 60 jaar. Dat is verdomd jong en verdomd moeilijk voor hen die achterblijven.
Pascal impliciet uitmaken voor schurk, zo ongeveer op z'n sterfdag die de surcroit eerste kerstdag is?!? En waarom dan, omdat hij EPO nam in de jaren 90, zoals het gros van het toenmalige peleton?
Hij was geen schurk, Virengue was geen schurk, Brochard was geen schurk, Boogerd was geen schurk, et ceatera!
Om het in de woorden van Pascal Hervé zelf te zeggen :
« Je n’en veux à personne. Si je devais en vouloir à quelqu’un, ce serait à moi. Mais ce n’est pas le cas non plus parce que je n’avais pas le choix. C’était ça ou va faire autre chose ! Le système était ainsi et on est rentré dedans... »
(ik neem het niemand kwalijk. Als ik het iemand kwalijk zou moeten nemen ben ik hetzelf. Maar dat doe ik niet want ik had geen keuze. Het was doping gebruiken of een ander vak kiezen! Dat was het systeem en ik heb er aan meegedaan.)
Over deze dode niets anders meer dan goeds.
source : https://www.ouest-france.fr/sport/cyclisme/disparition-lancien-cycliste-pascal-herve-est-mort-a-60-ans-f83cba82-c2cf-11ef-bc05-3ec985ecda5e